EP.12 อดีตที่เลวร้าย(3)

    กุลนิดาอาบน้ำแต่งตัวภายในเวลาอันรวดเร็วเพราะกลัวโดนเขาดุอีก หลังจากนั้นคิมหันต์ก็พาเธอมาที่คาสิโนของเขาซึ่งในนี้มีในส่วนของผับเล็กๆอยู่ด้วยเขาจึงพาเธอมาในโซนนี้และพามาเจอกับเจ๊ไหมผู้จัดการเด็กๆของที่นี่

" ผมฝากด้วยนะครับคุณไหม เชิญใช้ได้ตามสบาย "

    คิมหันต์บอกเจ๊ไหมแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้นัดแนะกันไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าจะให้ไปทำอะไรบ้าง หลังจากที่ฝากฝังเสร็จแล้วคิมหันต์ก็ออกไปจากที่นี่โดยไม่มองหน้ากุลนิดาเลยแม้แต่น้อย

" ได้ค่ะ เดี๋ยวเจ๊จะดูแลให้อย่างดีที่สุดเลยนะคะนาย "

    เจ๊ไหมรับปากพร้อมกับมองหน้าของกุลนิดานิ่งๆเธอมีความสวยสวยมากไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมคุณคิมหันต์ถึงเอาสาวน้อยคนนี้มาฝากไว้ด้วยตัวเอง ผู้หญิงคนนี้คงมีความสำคัญมากแน่ๆ

" ทำอะไรเป็นบ้างล่ะเรา เคยทำงานแบบนี้หรือเปล่า "

    เจ๊ไหมถามกุลนิดาที่เอาแต่ก้มหน้านิ่งไม่พูดไม่จาอะไรออกมาสักคำเหมือนกำลังกลัวอะไรสักอย่างจับใจ

" กุลไม่เคยทำงานค่ะ แต่สอนกุลได้ทุกอย่างเลยนะคะกุลยินดี ขออย่างเดียวอย่าเอากุลไปขายตัวกุลกลัว "

    กุลนิดาตอบออกไปเธอกลัวจนไม่รู้จะบอกว่ายังไงอีก ชีวิตที่ไร้ที่พึ่งมันน่ากลัวแบบนี้นี่เอง เธอรู้สึกเคว้งคว้างอย่าบอกไม่ถูกมองไปรอบๆกายเหมือนไร้สีสันไปหมดทั้งๆที่ตอนนี้มีแต่แสงสีและนักพนันนักท่องราตรีเต็มไปหมด

" ห๊ะ! ขายตัว ใครบอกว่าจะเอาหนูมาขายตัว "

    เจ๊ไหมถามอย่างตกใจ ที่นี่ไม่มีการขายตัวแค่เป็นเด็กนั่งดริ้งค์เท่านั้น ส่วนโซนที่ขายอยู่อีกโซนหนึ่งไม่ใช่ที่นี่สักหน่อย สาวน้อยคนนี้เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว

" ก็คุณคิมหันต์ไงคะ "

" สาวน้อย...เจ๊ว่าหนูน่าจะโดนหลอกมาแล้วลูก ที่นี่หนูจะได้เป็นแค่พนักงานเสิร์ฟและดูแลคลับเราทั่วไปช่วยเจ๊แค่นั้นเอง ส่วนโซนขายอยู่อีกฝั่งนึงไม่ได้อยู่ฝั่งนี้หรอก สบายใจได้ "

    กุลนิดาถึงกับตาโตเหมือนยกภูเขาออกจากอก เขาโกหกเธอ  แต่เมื่อได้รู้ความจริงกลับดีใจที่เขาโกหกเธอมากกว่า นึกว่าความสาวบริสุทธิ์ที่เก็บไว้มาหลายปีจะโดนทำลายในค่ำคืนนี้เสียแล้ว แม้แต่ก่อนเธอจะไม่ใช่คนดีเท่าไหร่นักแต่เธอก็ไม่เคยเสื่อมเสียเรื่องผู้ชายเลยสักครั้ง

" งั้นไปเปลี่ยนชุดนะคะเดี๋ยวออกไปทำงานกัน "

    เจ๊ไหมยื่นชุดให้กุลนิดาซึ่งเธอก็รับมาและเปลี่ยนทันที เมื่อเข้ามาในห้องน้ำก็ต้องถอนหายใจออกมายาวๆเมื่อชุดมันดูเซ็กซี่เหลือเกิน เสื้อกล้ามสายเดี่ยวที่โชว์หน้าท้องสวยๆพร้อมกับกระโปรงตัวสั้นที่สั้นจริงๆกุลนิดาเป็นคนมีหุ่นทรวดทรงที่เซ็กซี่ เมื่อเธอใส่ชุดนี้เข้าไปจึงทำให้เธอดูเซ็กซี่ขึ้นอีกเป็นไหนๆเมื่อเธอเดินออกมาเจ๊ไหมถึงกับเอามือป้องปากด้วยความตกใจ

" โห คุณน้อง ทำไมเซ็กซี่ขนาดนี้ล่ะคะ สวยมากเลยค่ะเจ๊นึกว่าดารา "

    เจ๊ไหมยังตกตะลึงไม่หยุด ชุดที่สวยมันอยู่ที่ไม้แขวนจริงๆสินะขนาดเธอใส่แค่ชุดทั่วไปที่พนักงานใส่เธอยังดูดีขนาดนี้เลย

" เอ่อ...เจ๊คะ มีชุดที่มิดชิดกว่านี้ไหมคะ "

กุลนิดามีท่าทีไม่มั่นใจเพราะมันรัดรูปและสั้นเกินไปมาก

" ไม่มีแล้วค่ะคุณน้อง ชุดนี้แหละสวยที่สุดแล้ว ไปกันค่ะเดี๋ยวเจ๊จะไปแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนๆข้างในนะคะ "

    เจ๊ไหมพากุลนิดาออกมาข้างนอกซึ่งเป็นพื้นที่ในส่วนของผับอยู่ชั้นล่างมีลูกค้ามากมายพร้อมกับตัวเธอที่ตอนนี้ได้ไปอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์เพื่อเป็นลูกมือให้กับบาร์เทนเดอร์คนหนึ่ง

" ชื่ออะไรเราอ่ะ "

    บาร์เทนเดอร์ที่แสนหื่นกามนั้นมองกุลนิดาอย่างจาบจ้วงเปิดเผยให้เห็นว่าเขารู้สึกแบบไหนซึ่งกุลนิดาก็รู้สึกขนลุกและกลัวไม่น้อยด้วยชุดของเธอเสื้อมันสั้นและโชว์หน้าอกที่ใหญ่เกินตัวของเธอออกมาจนล้นทะลัก

" เอ่อ...กุลค่ะ ให้กุลช่วยอะไรบอกได้เลยนะคะ "

    ร่างเล็กตอบไปอย่างเป็นมิตรพร้อมกับยิ้มไปให้ทั้งที่รู้ว่าเหมือนอยู่ตรงนี้จะไม่ปลอดภัยแต่เธอมีทางเลือกที่ไหนล่ะนอกจากผูกมิตรมากกว่าศัตรู

" ชื่อเพราะนะ พี่ชื่อพล มาใกล้ๆพี่สิเดี๋ยวพี่สอน "

    พลบอกพร้อมกับให้กุลนิดาขยับไปอยู่ใกล้ชิดกับตัวเขาซึ่งกุลนิดาก็ขยับเข้าไปแต่โดยดี พลจึงเดินอ้อมหลังไปพร้อมกับสอนกุลนิดาในท่าที่เหมือนคนกอดกันอยู่

" เอ่อ...ยืนห่างๆหน่อยได้ไหมคะ "

    กุลนิดาก็ยังเป็นคนเดิมที่พูดตรงๆออกไปในตอนที่ไม่ชอบใจสักเท่าไหร่ พลยืนแนบชิดกับเธอมากเกินไปเธอรู้สึกได้ถึงอะไรต่อมิอะไรที่มันดุนดันสะโพกเธออยู่และเธอก็รู้สึกขยะแขยงมากๆ

" ถ้ายืนห่างแล้วจะสอนได้หรอครับ "

" เอ่อ....นี่ปล่อยนะ "

    พลเมื่อพูดจบก็ก้มลงมาใบหน้าแนบชิดใบหูของเธอ จากนั้นก็สูดดมความหอมนั้นเข้าเต็มปอด นั่นจึงทำให้กุลนิดารู้แล้วว่าเธอกำลังโดนลวนลามจึงบอกผู้ชายคนนั้นปล่อยแล้วก็พยายามดิ้นแต่เหมือนดิ้นเท่าไหร่ก็สู้แรงชายคนนี้ไม่ได้

    คิมหันต์ที่มองดูเหตุการณ์อยู่ชั้น 2 ห้อง VIP เขาเห็นทุกอย่างได้แต่นั่งกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ

" ให้มาทำงานก็มาอ่อยผู้ชาย โถ่เว้ย! "

    คิมหันต์สบถออกมาอย่างหงุดหงิดพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วก็เดินไปยังจุดนั้นกับลูกน้องอีก 2-3 คน

" ทำอะไรกัน!! "

    คิมหันต์ทั้งที่เห็นเหตุการณ์ก่อนหน้านี้แต่เขาก็ยังใจร้ายทำเหมือนไม่รู้ไม่เห็นเพียงเพราะอยากให้กุลนิดาเป็นคนผิดและรู้สึกแย่

" ปล่อยนะ ช่วยด้วยค่ะเขาลวนลามฉัน "

    กุลนิดาบอกไปอย่างหาตัวช่วยเพราะเธอดิ้นมากเท่าไหร่เขาก็ไม่ยอมปล่อย แต่พอคิมหันมาไอ้คนบ้ากามนี่ก็ยอมปล่อยเธอแต่โดยดี

" เธอยั่วฉันเองต่างหาก "

    พลโกหกออกไปเพราะกลัวตกงาน เขาคิดว่าคนที่มาทำงานที่แบบนี้คงไม่เล่นตัวมากเหมือนกับผู้หญิงที่ผ่านๆมา แต่เธอคนนี้ไม่ใช่และกำลังจะนำหายนะมาสู่เขา

" โกหก มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ "

    กุลนิดารีบตอบออกไปพร้อมกับมองหน้าของคิมหันต์แต่เขาดูเหมือนจะมองเธอแค่นิ่งๆไม่แสดงสีหน้าใดๆออกมาเลย

" ฉันให้เธอมาทำงานไม่ได้ให้มาอ่อยผู้ชาย "

    กุลนิดามองหน้าเขาด้วยความตัดพ้อ ไม่เห็นหรือไงว่าเธอดิ้นขนาดนี้แสดงว่าเธอไม่เต็มใจสิ ใช่สิเธอทำอะไรก็ผิดไปหมดหนิ  ร่างบางถึงกับถอนหายใจกลั้นก้อนสะอื้นไม่ให้มันไหลออกมาข่มความเสียใจเอาไว้ข้างในเงียบๆ

" ค่ะ ถ้าคุณอยากเข้าใจแบบนั้นก็แล้วแต่คุณ "

    เมื่อกุลนิดาเลือกที่จะไม่ปฏิเสธ คิมหันต์ก็โมโหที่เธอดื้อนัก ชีวิตมาถึงจุดนี้แล้วแต่ก็ยังดื้อรั้นไม่ยอมคน ยังจะมาพูดจาประชดประชันเขาอีก

" ผู้หญิงแบบเธอคงถนัดแต่แบบเอาตัวเข้าแลกสินะ ชอบรวยทางลัดก็ไม่บอก "

    คิมหันต์พูดเมื่อไม่พอใจกับท่าทางถือดีของเธอเขาหรืออุตส่าห์มาช่วยแต่ดูเธอสิ

" ก็มันหาเงินง่ายดีมั้งคะ ไม่เหนื่อยดี "

    คำพูดประชดประชันของเธอทำให้ความอดทนของคิมหันต์ถึงกับขาดผึง

" ร่าน! มานี่เลย "