LOGIN“งั้น เมื่อท่านชายรู้แบบนี้แล้ว ทะ-ทำไมท่านชายถึงต้องเอาเรื่องนั้นมาลงที่หนูล่ะคะ”
ความสาวของเธอ คือความภูมิใจที่สุดในชีวิตของหญิงสาว แต่เขากลับพรากมันไปจากขวัญข้าว มันอาจจะเป็นเรื่องไม่สำคัญสำหรับเขาเลย แต่ทว่ากับเธอแล้ว มันคือบาดแผลกลางใจขนาดใหญ่ ที่ไม่สามารถรักษาหายได้อีกต่อไป
“ฉันอยากให้พ่อฉันรู้ถึงความเจ็บปวดไง แม่เธอไม่อยู่แล้ว ฉันจะไปลงกับใคร ถ้าไม่ใช่เธอ!”
“ตะ-แต่ท่านชายก็แก้แค้นไปแล้วนี่คะ หนูไม่เหลืออะไรแล้ว ไม่มีอะไรให้ท่านชายได้อีกแล้วค่ะ”
เธอระบายลมหายใจคล้ายเสียงสะอื้นออกมาเบาๆ ข่มกลั้นความรู้สึกอยากร้องให้เอาไว้ ทำไมโชคชะตาถึงได้ใจร้ายกับเธอแบบนี้นะ ความผิดหวังและความน้อยเนื้อต่ำใจพุ่งเข้าหาเธออย่างไร้ความปราณี ริมฝีปากชมพูยกขึ้นเป็นรอยยิ้มขมๆ
“มีสิ...ตัวเธอไง ฉันยังไม่อิ่มในตัวเธอเลย ฉันจะบอกอะไรให้นะ...สาวน้อย”
สายตาคมจับจ้องไปที่ดวงหน้าใสของวัยสาว อคิราห์ไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมพ่อเขาถึงได้หลงใหลแม่ของเธอนัก ความงดงามของเธอ ยังหลงเหลือเค้าของแม่เธอนัก เวลาที่พ่อเขามองเธอก็คงจะเหมือนกับมองคนรักสินะ
“ไม่นะคะท่านชาย”
หญิงสาวรับรู้ได้ถึงความรู้สึกขมขึ้นในคําพูดเขา ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าเขาจะจบเรื่องแก้แค้นไปแล้วซะอีก
“ต่อไปนี้ เธอคือของเล่นของฉัน ถ้าฉันต้องการเธอเมื่อไหร่ เธอจะต้องมาหาฉัน และถ้าฉันเบื่อเธอเมื่อไหร่ ฉันจะเป็นคนบอกเธอเอง...”
“ไม่นะคะ ท่านชายจะทำแบบนี้กับหนูไม่ได้นะคะ”
น้ำเสียงเย็นชากระด้างราวกับปลายแส้ที่หวดใส่เธออย่างหนักหน่วง
“เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธฉันหรอก...สาวน้อย!”
...................
[ค่ำคืนอันแสนโหดร้าย...]
“ไม่นะคะ ท่านชาย...ปล่อยหนู...อ๊ะ!”
เสียงร้องของเด็กสาวดังขึ้นในห้องนอนของเธอ ร่างสูงใหญ่ของเขา กำลังคร่อมร่างของเธอเอาไว้ การร่วมรักที่แสนโหดเหี้ยมของชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นหม่อมราชวงศ์ผู้สูงศักดิ์กลับโหมโรมรันมายังร่างของเธอแบบไม่หยุดพัก เกมรักครั้งที่สองกำลังดำเนินไปอย่างดุเดือดราวกับพายุคลั่ง
“อึ้ม...ธะ-เธออยู่เฉยๆ อ่าส์!!”
เอวสอบกำลังเร่งเครื่องยนต์ที่กำลังติดเทอร์โบไปข้างหน้า แก่นกายใหญ่ของเขาทำงานอย่างหนักหน่วง จ้วงลึกไปที่แก่นกลางกายสาว ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดดวงหน้าสวยยามที่ร่างกำยำโยกกายไปมาในจังหวะรัวเร็ว
“ได้โปรด...ท่านชาย อึก!”
ร่างกายของเด็กสาวเหมือนถูกไฟช็อตเป็นระยะอย่างต่อเนื่อง กายสาวสะท้านขึ้นลงตามแรงบดกระแทกของคนตัวใหญ่ เบื้องล่างของเธอปวดระบมฉีกขาด แผลในครานั้นยังไม่หายดี วันนี้เธอกับต้องเจอความเจ็บปวดอีกครั้ง
“อึ้ม...ได้โปรดอะไร...อยากให้ฉันเอาเธอถึงเช้าเลยหรือไง หือ...ขวัญข้าว...อืม...อ้าขากว้างๆ สิ ทำตัวดีๆ ฉันอาจจะปราณีเธอก็ได้นะ อย่าคิดที่จะปฏิเสธฉันเป็นอันขาด! ถ้าไม่อยากเจ็บตัว!”
เสียงทุ้มแหบพร่าดุดันเหี้ยมเกรียมออกคำสั่ง พร้อมกับเรือนกายกำยำกระหน่ำจ้วงแทงราวกับเครื่องจักรไร้ขอบเขตไร้จุดสิ้นสุด จนทำให้ร่างบอบบางสั่นสะท้านสะเทือนตามแรงกระแทก
“ฮึก! หนูจะ-เจ็บ! ท่านชาย!”
ปากบางเม้มเข้าหากันเพื่อสกัดกลั้นความเจ็บปวด แต่เสียงนั้นก็ยังเล็ดลอดจากริมฝีปากของเธออยู่ดี เขาทำแบบนี้มาเกือบชั่วโมงแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าเขาจะผละจากเธอเลยสักนิด ซองเครื่องป้องกันถูกฉีกทิ้งเกลื่อนห้อง ร่างกายของเธอไม่มีโอกาสหยุดพักทั้งที่มันร้าวระบมแทบแตกดับขนาดนี้
“อึ้ม ฉันชอบ! ร้องดังๆ สิ มันกระตุ้นอารมณ์ของฉันเป็นบ้าเลยรู้มั้ย เธอนี่นอกจากจะเซ็กซี่แล้ว ยังเอามันอีกนะ โอววว์ อ้ากว้างๆ โอ๊ะ!”
ลมหายใจของชายหนุ่มหอบกระเส่ายิ่งกว่าวิ่งมาราธอน อคิราห์ไม่คิดว่าเขาจะร่วมรักกับเด็กสาวหลายครั้งติดได้ขนาดนี้มาก่อน มันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายเขา หรืออาจเป็นเพราะความแค้นที่มีมาก เลยต้องหาทางระบายออกอย่างนั้นหรือ
“ฮึก! ฮือ ฮือ” หนักเข้าขวัญข้าวก็ปล่อยโฮออกมาทันใด ไม่รู้ว่าทำไมชีวิตและร่างกายของเธอถึงได้โดนทารุณกรรมเช่นนี้
“อ่าส์! ต่อไปเธอต้องซื้อยาคุมมากินแล้ว เพราะเธอจะต้องพร้อมสำหรับฉันเสมอ...รู้มั้ย!!! ฉันเตือนเธอแล้วนะ! ซีสสส์ อึ้ม”
ความหื่นกระหายพุ่งโถมถั่งเข้าในห้วงอารมณ์ของเขา แรงปรารถนาอัดแน่นในตัวพุ่งสูงปรี๊ด เอวสอบกดเด้งสะโพกแบบระรัวโดยไม่สนร่างบอบบางที่หอบสะอื้นเพราะความเจ็บปวด อคิราห์ชักจะติดใจเด็กสาวคนนี้เสียแล้วสิ เธอทำให้เขาสุขสมนับครั้งไม่ถ้วน และตอนนี้เขายังมีแรงเหลือเฟือที่จะจัดการกับเธอ อาจถึงเช้าเลยก็เป็นได้
“อึ้ม...”มังกรใหญ่กดกระแทกสุดแรง จนร่างเล็กแทบกระเด็นกระดอน หม่อมราชวงศ์หนุ่มไม่คิดว่าตัวเองจะเกิดอารมณ์ทางเพศสูงขนาดนี้ ไม่ใช่แค่สูงอย่างเดียว เขากลับชอบการร่วมรักที่รุนแรง ดุเดือด และป่าเถื่อน ซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อน หรือว่าจะเกิดขึ้นเฉพาะกับเธอคนนี้เท่านั้น...ขวัญข้าว
พรึ่บ! อยู่ดีๆ มือเขาจับร่างของเธอพลิกลงเบื้องล่าง พร้อมกับดึงเอวบางขึ้น เขาจับเด็กสาวหันหลังในท่าโก่งโค้ง มือใหญ่ทั้งสองข้างจับเอวเล็กไว้แน่น โดยไม่สนว่าเด็กสาวจะดีดดิ้นอย่างไร เขาจับส่งแท่งเหล็กแกร่งกระแทกตอกตรึงจากด้านหลังโดยไม่พลาดเป้า
“อืม...ต่อไปนี้ฉันเรียกเธอเมื่อไหร่...เธอต้องมา!!”
“ฮึก...ทะ-ท่านชาย...” เสียงร้องอันแผ่วเบากลืนหายไปในลำคอ ในขณะที่ร่างใหญ่กำลังถาโถมกายมาจากด้านหลังของเธอ ดุ้นมังกรใหญ่กระแทกระรัว! เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่น
“ฉันจะเอาเธอกี่รอบก็ได้...เพราะเธอมันแค่ที่ระบายสำหรับฉันก็เท่านั้น!! ขวัญข้าว!!”
“ไม่! ฮือ ฮือ หยุด!” ร่างบางสั่นสะท้าน
“เปลี่ยนเสียงร้อง เป็นเสียงครางดีกว่านะ ฮ่า ฮ่า โอ๊ะ!”
เสียงร้องครวญครางของชายหนุ่มดังสนั่นไปทั่วห้องนอนใหญ่ บทรักที่รุนแรงและดุเดือด ราวกับพายุทอร์นาโดที่พัดพาเอาทุกสิ่งอย่างปลิวฟุ้งกระจาย รวมทั้งร่างบางที่กำลังโก่งโค้งรับแรงกระแทกจนทำให้เรือนร่างบางสั่นสะท้านสะเทือน ความเจ็บปวดราวกับร่างของเธอจะแตกดับ ทำให้มือบางพยายามกุมท้องน้อยของตัวเองเอาไว้ เพราะแรงอัดกระแทกและความใหญ่โตมโหฬารของแท่งร้อนของเขา เด็กสาวกรีดน้ำตาออกจากหางตาของเธอทั้งสองข้าง เกือบเข้าชั่วโมงที่สองแล้วสำหรับการร่วมรักนี้...
......................
กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ ทรายแมว : เขียน
[ณ เวลาหนึ่ง!]“กรี๊ดดดด! ไม่! ปล่อยเตยเดี๋ยวนี้นะพี่นนท์ เตยเจ็บ!”ร่างอวบอิ่มกำลังดิ้นพล่านไปมา เมื่อเจอแท่งร้อนจู่โจมเข้ามาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ความเมามลายหายไปแทบจะทันที เมื่อความเจ็บปวดแทบจะดับสลายนั้นแทรกเข้ามา“มะ-ไม่! พี่ถอยไม่ได้แล้วเตย!”ร่างกำยำสั่นเทาไปทั่วร่าง เมื่อเจ้าแท่งร้อนของเขากำลังโดนบีบรัด เริ่มจากความเมา ตามมาด้วยการท้าทาย และกำลังจะจบด้วยบทรักอันแสน...“อ๊ะ! ตะ-เตยเจ็บค่ะพี่นนท์” ปากบางสั่นระริก“เตยอยู่นิ่งๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ”“แต่มันเจ็บนี่คะ อุ้ย!”ร่างบางสะดุ้งสุดตัวเมื่อเจ้าแท่งเหล็กใหญ่นั้นกลับดันเข้ามายังร่างของเธออีก ‘ตายแน่เลยยัยเตย ตอนแรกเมา แต่ตอนนี้สิ’“อืม เดี๋ยวก็หายนะ ทำตามที่พี่บอกนะ”สรรพนามแทนตัวเองถูกเปลี่ยนทันทีราวกับอัตโนมัติตั้งไว้ ธนนท์รู้สึกอิ่มเอมอย่างที่สุด ที่ได้เป็นคนแรกของเธอ ความรู้สึก หวงแหนบังเกิดขึ้นทันที“ค่ะ” ชมพูนุทพยักหน้ารับพร้อมทำตามชายหนุ่ม ‘ในที่สุดเธอก็ได้เป็นของเขา ไม่คิดไม่ฝันว่า เธอจะมีวันนี้ด้วยซ้ำ ยัยเตยเอ้ย เขาจะรับผิดชอบหรือไม่รับ โนว์สนโนว์แคร์ค่ะ ขอแค่ได้เป็นของพี่นนท์ก็พอ’“ได้ยินพี่มั้ยเตย พี่บอกให้อ้าขา”“ห๊ะ!
[วอชิงตัน ดี.ซี(Washington DC)...สหรัฐอเมริกา] “เชิญน้องข้าวกับท่านชายตามสบายเลยนะคะ ไม่ต้องห่วงพี่พราวหรอกค่ะ คือมาเกือบสิบวันแถมยังมีพ็อกเก็ตมันนี่ให้พราวอีก...แบบนี้จะเพิ่มอีกเป็นเดือนก็ได้นะคะ พราวอยู่ได้ค่ะท่านชาย” “แหม พี่พราว ข้าวยังไม่ได้มีโอกาสที่จะได้คุยกับพี่เลยนะคะ บัญชีของเรายังไม่ได้สะสางเลยนะคะ” “อุ้ย! ท่านชายคะ ช่วยพราวหน่อยสิคะ เรื่องนี้พราวไม่ได้เป็นต้นเรื่องนะคะ” “โอเค ใจเย็นนะขวัญข้าว เรื่องทั้งหมดที่ฉันกับเลขาของฉันทำมานี้ มันคือเจตนาของฉันเองนะข้าว อย่าไปโทษพราวเขาเลย ถ้าจะโทษก็มาลงที่ฉันได้เลยนะ ฉันพร้อมเสมอ”แววตาเจ้าเล่ห์แฝงรอยยิ้มมองมาที่หญิงสาวแบบไม่สนบุคคลที่สามเลยสักนิด “อ๋อ เรื่องของท่านชายแน่นอนค่ะ ต้องโดนอยู่แล้วค่ะ ข้าวต้องคิดบัญชีกับท่านชายอยู่แล้ว คงหนีไปไม่ได้หรอกค่ะ”ดวงตากลมโตถลึงใส่คนตัวใหญ่อย่างเอาเรื่อง “อุ้ย งั้นพี่คนนอก ขออนุญาตไปเที่ยวล่าหนุ่มหล่อสายฝอก่อนนะคะ อยู่ไปเดี๋ยวตาของพี่จะไหม้ซะก่อน ขอตัวก่อนนะคะ น้องข้าว คิดบัญชีจะทบต้นหรือทบดอกก็ตามสบายเลยค่ะ แต่อย่าลืมทานข้าวบ้างนะคะ พี่
[อีกฝากฝั่ง...ประเทศไทย] “คุณนนท์คะ...” “อืม เรียกใหม่ซิ...ตอนนี้เราอยู่กันสองคนแล้ว”ธนนท์พูดในขณะที่เขากำลังก้มตรวจเอกสาร โดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสนทนากับ Sales Engineer คนเก่งของเขา “ค่ะ พี่นนท์คะ คือเตยอยากจะทราบว่า ไอ่งานที่เตยทำอยู่ทั้งหมดนี่ มันไม่ใช่งานของเตยเลยนะคะ ดูแล้วมันคืองานของพี่เขมเลขาของพี่นะคะ เตยไม่เข้าใจเลยค่ะ ที่พี่จะให้เตยมาทำงานหน้าที่นี้ทำไมคะ”ชมพูนุทหมดความอดทนแล้ว หลายวันมานี้ เขาเฝ้าแต่เรียกหาเธอ ให้เธอเอางาน (ที่ไม่ใช่งานในหน้าที่ของเธอ) มาเสนอเขาถึงห้องทำงาน โดยที่เธอก็ไม่ทราบสาเหตุว่าเขาจะทำแบบนี้ไปทำไม ในเมื่อเลขา (พี่เขม) ก็มี และยังปิดปากเงียบ อีกทั้งยังปล่อยให้เลขาของตัวเองไปลั้ลลากับหนุ่มสายฝอของพี่เขาอีกด้วย “ผมกำลังจะบอกคุณอยู่พอดี ว่าต่อไปนี้ผมจะแต่งตั้งคุณเป็นเลขาของผม” “ห๊ะ! อะไรนะคะ ให้เตยเป็นเลขาคุณ เอ้ย พี่นนท์เหรอคะ แล้วจะเอาพี่เขมไปไว้ตรงไหนคะ” “ก็อยู่เหมือนเดิมไง แต่อนาคตอาจจะไม่แน่ ว่าพี่เขมของคุณอาจจะลาออกจากตำแหน่งเลขาก็ได้นะ” “อย่าบอกนะว่าพี่เขมกับคุณวิลเลี่ยมเขาคบกัน
“ไม่ได้นอยด์อะไรทั้งนั้นค่ะ” “ฟังฉันนะข้าว...” หม่อมราชวงศ์หนุ่มก้มลงกระซิบข้างหู “อะ-อะไรคะ” หัวใจของขวัญข้าวเต้นรัวเมื่อรอคอยคำพูดจากเขา ‘นี่เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ยยัยขวัญข้าว หล่อนรอเหมือนมีความหวังอะไรจากเขางั้นแหละ’ “ฉัน...รักเธอ...ขวัญข้าว” “คะ??” เหมือนขวัญข้าวกำลังตกอยู่ในความฝัน นี่เธอได้ยินไม่ผิดใช่ไหม เขาบอกว่ารักเธองั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไง ไม่อยากจะเชื่อเลย “หม่อมราชวงศ์อคิราห์...รัก...นางสาวขวัญข้าวคนนี้”นิ้วเรียวยาวจิ้มไปที่อกข้างซ้ายของหญิงสาวเบาๆ เพื่อเป็นการยืนยันในคำพูดของตัวเอง “!!!” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อได้ยินประโยคต่อมาจากเขาอีกครั้ง ‘ท่านชายรักเธองั้นเหรอ’ “ทำไมเธอต้องตกใจขนาดนั้นด้วยข้าว มันแปลกหรือไง ที่คนอย่างฉันจะหลงรักเด็กสาวอย่างเธอเข้าน่ะ...หืม”อคิราห์ก้มจูบปากบางอีกครั้งเพื่อเป็นสิ่งยืนยันในคำพูดของเขา ปลายลิ้นหนาดูดดูนซับความหวานจากโพรงปากนุ่ม ‘หรือว่าเธอจะไม่รู้ ว่าเขารักเธอ...ให้ตายสิ...เขาปล่อยให้เธอคิดเองตั้งนาน...สุดท้ายเธอก็ยังดูไม่ออกจริงๆ ว่าเขารักเธอ’ “ท่านชายรักข้าว
“ไม่! อ๊ะ!” ขวัญข้าวร้องเสียงหลง เมื่อร่างของเธอถูกหม่อมราชวงศ์หนุ่มจับเอาไว้ เรียวขาสวยทั้งสองข้างถูกแยกออกจากกัน โดยที่เธอพยายามที่จะขืนแรงนั้น แต่มันก็ไม่เป็นผล แท่งร้อนสัมผัสกับช่องทางรักของเธอทันที ขวัญข้าวพยายามดิ้นอีกครั้ง เพื่อไม่ให้เขาทำได้สำเร็จ แต่แรงอันน้อยนิดจะสู้แรงมหาศาลได้อย่างไร “โอวว์ ขะ-ขวัญข้าว!” เสียงครางของชายหนุ่มมาพร้อมกับแท่งใหญ่โตกำลังดันเข้ากับช่องทางรักของเธอ เอวหนาเด้งเข้า เพื่อดันดุ้นใหญ่ให้ลึกจนสุดลำ! โดยไม่สนใจอาการดิ้นรนของร่างงามแต่อย่างใด ความคับแน่นโอบรัดแท่งร้อนจนร่างกำยำสั่นเทา! เจ็ดปียังคงเหมือนคราครั้งแรกไม่มีผิด! “อ๊ะ! ฮึก! ไม่! อ๊ะ!” ขวัญข้าวกำลังต่อสู้กับความรู้สึกดำมืดของตัวเอง เธอพยายามต่อต้าน แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นผล ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บแปลบที่ช่วงล่างของเธอ แต่มันก็มีความซาบซ่านปนอยู่ในนั้น ริมฝีปากบางกัดเม้มเข้าหากันแน่น เพื่อต่อสู้กับความรู้สึกนั้น “อืม...”เสียงทุ้มแหบพร่าดังขึ้นด้วยความพึงพอใจในสิ่งที่เขากำลังสัมผัส ดวงตาคมเข้มคู่นั้นเจิดจ้าเต็มไปด้วยประกายแห่งความรักใคร่ อารมณ์ของหม่อมราชวงศ์หนุ่มกระเพื่อมไหว
ขวัญข้าวรู้สึกว่าตัวเองเดินมาติดกับดักเขาเสียแล้ว ไหนจะเลขาของเขาอีก ทุกคนรวมหัวกันเพื่อที่จะหลอกเธอ กำปั้นน้อยรัวๆ ใส่อกกว้างด้วยความโมโหเมื่อปะติดปะต่อเหตุการณ์ทั้งหมดได้แล้ว ขวัญข้าวดิ้นสุดฤทธิ์เธอจะไม่ยอมให้เขามาทำอะไรเธออย่างแน่นอน! “ไม่!” “อุ๊บ!!!!” ปากหนากระแทกลงมาอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าก็เจอกับริมฝีปากบางที่ปิดเม้มสนิทเอาไว้แน่น ไม่ยอมให้ลิ้นของเขาได้แทรกเข้าไปในโพรงปากของเธอได้ มือของเธอพยายามดันอกกว้างของเขาไว้ แต่มันก็เหมือนกับผลักแผ่นหินผา ที่ไม่มีทีท่าว่าจะขยับออกเลยสักนิด! “พูดดีๆ ไม่ได้ ก็คงต้องวิธีนี้แล้วแหละ!” เสียงแหบพร่าขู่ “ไม่!” ขวัญข้าวสะบัดหน้าตัวเองหนี และดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากเขา เธอพยายามแกะมือเหล็กแกร่งที่จับเธอเอาไว้ออก ‘ขวัญข้าวจะไม่ยอมให้เขาทำอะไรเธอได้แน่นอน’ ในระหว่างที่เธอกำลังใช้สมองเพื่อเอาตัวรอดอยู่นั้น มือของเขาที่เร็วยิ่งกว่าหนวดปลาหมึก กำลังดึงทึ้งชุดนอนของเธอออก! “โอ้ย!!!” เสียงร้องของหม่อมราชวงศ์หนุ่มดังขึ้น เมื่อไหล่ของเขาถูกฟันคมงับสุดแรง! ความเจ็บปวดบังเกิดขึ้นทันทีพร้อมด้วยเลือดซึมออกมาทันตาเห็น“ฮึ่ม!!!







