LOGINตอนที่ 19 อย่าพาล
อาทิตย์ต่อมา ณ มหาวิทยาลัยxxx
วันนี้สอบเป็นวันสุดท้าย หลังจากนั้นมหาวิทยาลัยก็จะหยุดยาวประมาณหนึ่งเดือนกว่า
เมื่อสอบเสร็จฉันก็นั่งเล่นอยู่ใต้ตึกของคณะที่เรียน กำลังนั่งคิดอยู่ว่าช่วงปิดเทอมนี้จะหาทำงานพาร์ทไทม์อะไรดี ไม่อยากอยู่บ้านไปวันๆ ช่วยพี่ชายหาเงินบ้างดีกว่า
“มุก”
“คะ”
พี่นิวเดินเข้ามาหาแล้วนั่งลงข้างๆ “นี่สอบเสร็จแล้วใช่ปะ”
“ใช่ค่ะ พี่นิวมีอะไรเหรอ?”
“พี่พาไปเลี้ยงข้าวเอามั้ย”
“เกรงใจค่ะ”
“บ้า คนกันเอง ไปเถอะ” พี่นิวคะยั้นคะยอแล้วใช้ไหล่ตัวเองชนไหล่ฉันเป็นการหยอกล้อ
ฉันครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง จะว่าไปก็ไม่เสียหายอะไรมั้ง พี่เขาแค่อยากจะเลี้ยงข้าวเอง
“ก็ได้ค่ะ แต่ว่าให้มุกช่วยพี่นิวออกครึ่งหนึ่งได้มั้ย”
“ไม่เอา พี่บอกว่าเลี้ยงก็แสดงว่าพี่ต้องจ่ายคนเดียวคิดมากไปได้”
“คือ…”
“เอาน่า ไปเถอะ ถือว่าฉลองที่มุกสอบเสร็จไง”
“ไปกันแค่สองคนเหรอคะ?”
“ใช่สิ ก็เราสนิทกันแค่สองคนนี่นา อีกอย่างเรียกว่าพี่ตั้งใจจะชวนมุกคนเดียวดีกว่า”
“โอเคค่ะ” ฉันตอบตกลง
“ไปกัน”
“แต่ว่ากินแค่ของถูกๆ พอนะคะ มุกไม่อยากให้พี่จ่ายเยอะ”
“ได้เลย”
พี่นิวลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำฉันไปที่ลานจดรถ เขาเปิดประตูให้ฉันขึ้นนั่งก่อนที่ตัวเองจะเดินวนไปขึ้นฝั่งคนขับและออกตัวรถในเวลาต่อมา
ร้านomakase(โอมากาเสะ)
ฉันนั่งกะพริบตาปริบๆ ไม่คิดว่าจะโดนพี่นิวหลอกให้มากินอาหารแพงๆ แบบโอมากาเสะ ก็บอกอยู่ว่าให้กินของถูกพอแล้ว
“ไม่เป็นไรน่า พี่ชิลๆ” พี่นิวหันมายิ้มให้ฉัน
“…” เขาชิลแต่ฉันไม่ ฉันยิ้มแห้ง จบมื้อนี้จะกี่บาทกันนะ เกรงใจไม่รู้จะเกรงใจยังไงแล้ว
“ทานให้อร่อยนะครับ” เชฟวางอาหารลงตรงหน้าเราทั้งสอง
เมนูแรกที่เชฟเสิร์ฟความอร่อยมาให้คือสาหร่ายโอกินาวาปรุงรสในน้ำส้มสายชู ท็อปด้วยไข่ปลาอิคุระจากฮอกไกโด ตามด้วยปูจิ๋วญี่ปุ่นทอดกรอบที่สามารถทานได้ทั้งตัว ให้สัมผัสกรุบกรอบ ทานคู่กับแปะก๊วยญี่ปุ่น ช่วยเสริมความหอมมันเข้ากันได้เป็นอย่างดี
ที่ฉันรู้รายละเอียดเพราะเชฟอธิบายให้ฟังก่อนเริ่มเสิร์ฟอะนะ
ถัดมาที่ปลาชิชาโมะทอดเทมปุระ ให้รสชาติกลมกล่อม หอมมัน ก่อนจะมีเมนูอื่นๆ ตามมาอย่างคับคั่ง
“อันนี้อร่อยนะมุก ชิมสิ” พี่นิวพูดพลางถือชิ้นอาหารไว้ “พี่ป้อน”
“คือ…”
“น่า พี่ป้อนนะ”
“…” ฉันพยักเพยิดหน้าตกลงแล้วอ้าปากรับอาหารจากคนป้อน
ปึ้ง!
เสียงเหมือนของแข็งกระแทกกับเคาน์เตอร์อย่างแรง ทำให้ทุกสายตาต้องหันไปมองด้วยความสงสัย
โลกกลมเกินไปหรือเปล่า คนที่นั่งลงข้างๆ คือคุณเตย์ เขามองฉันแบบไม่ละสายตา
ส่วนฉันรีบปรับสายตาไปทางอื่นทันที ยิ่งไม่อยากเจอก็เจอบ่อยจังแฮะ
“อันนี้ก็อร่อยนะมุก” พี่นิวป้อนอาหารฉันอีกครั้ง และครั้งนี้เหมือนเขาจงใจจะเย้ยใครบางคน
“ขอบคุณค่ะ” เอ่ยขอบคุณพร้อมกับอ้าปากรับอาหารจากพี่นิวเช่นเคย เคี้ยวช้าๆ แล้วฝืนกลืนมันลงคอ ตอนนี้ฉันรู้สึกกินไม่ลงแล้วล่ะ
“มุกป้อนพี่บ้างได้เปล่า”
“คะ?”
“แค่คำเดียว ป้อนพี่แค่คำเดียวได้มั้ย”
“ค่ะ” ฉันปฏิเสธไม่ลง เลยจำใจที่จะป้อนอาหารให้อีกฝ่ายบ้าง ทว่าดันมีมือหนักมารั้งข้อมือฉันไว้ เขากดมันลงไม่ให้ยกขึ้นได้ “ปล่อย”
“ไม่!” คุณเตย์ไม่ยอมปล่อยมือฉัน
“มีอะไรเหรอมุก” พี่นิวถามพลางมองต่ำลงมาที่ใต้เคาน์เตอร์ “ปล่อยมือมุก!” พี่นิวลุกขึ้นแล้วดึงมือคุณเตย์ออกจากมือฉันทันที
“มึงเสือกเหี้ยไร!”
“ลุงอะเป็นห่าอะไร!”
“พี่นิว มุกว่าเรากลับกันเถอะค่ะ” เห็นท่าไม่ดี ฉันคิดว่าจะต้องรีบแยกสองคนนี้ให้ออกห่างกันจะดีกว่า “ไปเถอะค่ะ”
“…” พี่นิวหยิบกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถือบนเคาน์เตอร์ก่อนจะจูงมือฉันเดินออกไป แต่ก็ไม่วายที่จะเขม่นใส่คนโตกว่าอย่างคุณเตย์
เดินมาถึงที่จอดรถของทางร้าน ยังไม่ทันจะได้ขึ้นรถคุณเตย์เดินมาประชิดตัวแล้วดึงฉันให้ไปแนบชิด
“ไปกับพี่”
“ไม่ มุกไม่ไปกับคุณ”
“ทำไม เพราะชอบไอ้ห่านี่เหรอ?!”
“…”
“ไอ้เหี้ย!” คุณเตย์หวังจะเข้าไปทำร้ายพี่นิว แต่ดีที่ฉันรั้งตัวไว้ได้ก่อน
“คุณอย่าพาลคนอื่นสิ หยุดได้แล้ว ชอบเป็นคนพาลเหรอฮะ”
“ก็ไปด้วยกันดิ!”
“มุกเคยบอกคุณไปแล้วไม่ใช่รึไง หรือถ้าลืมไปแล้วจะย้ำให้อีกที อย่ามายุ่งกับมุกอีก!” ฉันย้ำเตือนเสียงดังใส่คุณเตย์”
“ไปเถอะมุก” พี่มายื้อตัวฉันแล้วพาเดินไป
“อย่ายุ่งเรื่องของผัวเมีย!” คุณเตย์ดูไม่มีสติ เขาอารมณ์ร้อนแบบเข้าขั้นสุด
“อย่าพูดบ้าๆ ใครเมียคุณ”
“ให้เกียรติผู้หญิงหน่อย มุกเสียหายนะเว้ย”
“มึงไม่ต้องมาเสือกไอ้ไก่อ่อน!”
“เอ้า แล้วเป็นเหี้ยไรนักหนาวะลุง!”
คุณเตย์เข้าไปประชิดตัวพี่นิวแล้วชกเข้าไปที่หน้าทันที จากนั้นก็ต่างคนต่างประทุษร้ายใส่กันแบบไม่มีใครยอมใคร
“…” ฉันไม่รู้จะห้ามยังไง ส่วนคนอื่นๆ เอาแต่ดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ โดยไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่ง
“หยุด!” เสียงดังน่าเกรงขามดังขึ้น ชายมีอายุคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้สองคนที่กำลังชกต่อยกัน “กูบอกให้พวกมึงหยุด!”
คุณเตย์และพี่นิวยอมหยุด แต่ก็ยังดึงคอเสื้อไม่มีใครยอมปล่อย
“ปล่อยเขาไอ้เตย์”
“แต่พ่อ…”
“ข้าบอกให้เอ็งปล่อยเขา มึงอย่าพาล!”
“…” คุณเตย์ยอมปล่อย
“…” พี่นิวยืนตัวเซ
ฉันรีบเข้าไปประตัวคองตัวรุ่นพี่ ก่อนจะเอาผ้าซับเลือดตามใบหน้าของเขา
“แม่หนูพาไอ้หนุ่มนี่ไปเถอะ” คุณลุงบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลง “ฉันขอโทษแทนลูกชายด้วยนะ มันแพ้แล้วพาล”
“ค่ะ”
คุณลุงคนนี้เป็นพ่อของคุณเตย์หรอกเหรอ
“พาลอะไรพ่อ! ผมไม่ได้...”
“ส่วนเอ็งกลับเข้าไปในร้าน”
“พ่อเข้าไปก่อน ผมขอคุยกับมุกแป๊บ”
“ไอ้เตย์…”
“ขับรถไหวมั้ยคะพี่นิว” ฉันทำเป็นไม่สนใจคุณเตย์ เพราะไม่มีอะไรจะคุยกับเขาแล้ว
“ไหว มุกขึ้นรถเถอะ”
“ค่ะ”
พี่นิวเดินไปขึ้นที่ฝั่งคนขับ ส่วนฉันกำลังจะเดินไปขึ้นอีกฝั่ง แต่คุณเตย์กลับไม่ยอม เขาดึงฉันเข้าไปกอดจากทางด้านหลัง
“ไปกับพี่เถอะมุก อย่าไปกับมันเลย” เขาร้องขอเสียงสั่นพลางกอดฉันไว้แน่น
“ไอ้เตย์มึงหยุดได้แล้ว ปล่อยแม่หนูไปเถอะ” ผู้เป็นพ่อพยายามบอกลูกตัวเอง
“...” ฉันนิ่งเงียบ อยู่ๆ ก็รู้สึกใจหวิวขึ้นมา
“มุก…”
“…” ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี
“ได้โปรด จะให้ทำอะไรพี่ก็ยอม”
“คุณเตย์หยุดทำแบบนี้เถอะ” ฉันพยายามแกะอ้อมแขนของเขาออก แต่ก็ไม่เป็นผล
“พี่ไม่ปล่อยให้มุกไปกับมันหรอกนะ”
“ไอ้เตย์เอ้ย หยุดได้แล้ว”
“ไม่!” ว่าจบเขาก็ลากตัวฉันไปขึ้นรถของตนเองก่อนจะขับออกมาทันทีโดยที่ไม่สนใจคำพูดของผู้เป็นพ่อ
ตอนพิเศษหลายปีต่อมานั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวภายในบ้าน เมียก็สอนการบ้านให้ลูกสาวคนเล็กอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนไอ้ลูกคนโตมันนั่งหัวโด่เร้าหรือจะเอาของบางอย่างจากผู้เป็นพ่ออย่างผม“พ่อ...”“เรียกอะไรนักหนาฮะ” เรียกผมแบบนี้มาจะได้ชั่วโมงแล้วมั้ง“ผมก็เรียกจนกว่าพ่อจะยอมให้บัตรวีไอพีนั่น” ลูกชายนั่งกดดันตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกวน“แล้วแกจะเอาไปทำอะไร มันไม่ใช่ของที่เด็กจะครอบครองได้” บัตรนี้มันมีค่ามหาศาล ขืนผมให้ลูกไปมันก็คงจะรักษาของไม่ได้ด้วยอายุเท่านี้ ความรับผิดชอบยังไม่มากพอ“ผมอายุสิบแปดแล้วนะพ่อ ไม่เด็กแล้ว”“ตราบใดถ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะก็ยังเด็กอยู่”“พ่อครับ…”“ตุลย์ พ่อจะทำงาน”“ผมอยากได้บัตรวีไอพี”“ตอนนี้พ่อยังให้แกไม่ได้ ช่วยเข้าใจหน่อย”“แต่ทำไมพ่อให้แม่ได้ล่ะ”“เอ้า ก็นั่นเมียฉันนะเว้ย ให้เมียแล้วมันผิดตรงไหน”“แต่นี่ก็ลูกนะพ่อ ให้ลูกมันผิดตรงไหนอะ”เฮ้อ… ผมล่ะเหนื่อยที่จะต้องมานั่งต่อล้อต่อเถียงกับลูกชายหัวดื้อคนนี้จริงๆ มันขี้ตื๊อเหมือนใครวะ? อ๋อ เหมือนพ่อมันเอง เหมือนเปี๊ยบ! “เอางี้นะ ถ้าแกอายุครบยี่สิบปีเมื่อไหร่พ่อจะยกบัตรให้เลย ”“โ
ตอนที่ 30 ครอบครัวที่สมบูรณ์เก้าตุลาคมเป็นวันคล้ายวันเกิดของผม วันนี้อายุครบสามสิบหกปีเต็ม และก็ถือว่าเป็นวันดีอีกวันหนึ่งเลยทีเดียว ซึ่งลูกชายของผมได้ถือกำเนิดในวันเดียวกัน‘เด็กชายตุลย์ นันทพิวัฒน์’ เกิดวันที่เก้าตุลาคม น้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม หรือง่ายๆ คือสามโลห้าตามภาษาชาวบ้านหน้าตาลูกชายมาทางผมหมด เหมือนถอดแบบกันออกมาอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งดวงตาและสีลูกตาคือเป๊ะมากลูกพ่อของแท้แทบไม่ต้องสืบ“โอ๊ย น่าเกลียดน่าชังจังเลยเว้ยหลานปู่เนี่ย” พ่อผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วอุ้มหลานไว้ในอ้อมอกอย่างระมัดระวัง“หน้าไม่ได้มุกเลยอะ ไปทางนายหมดเลยนะครับ” มินมันพูดแล้วช่วยพ่อผมประคองตัวหลานไปด้วย“หล่อแต่เด็กเลยลูก” โรสเองก็เอ่ยชมแล้วยกยิ้มส่วนมุกนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงคนไข้ซึ่งมีผมดูแลอยู่ไม่ห่าง เธอเลือกคลอดแบบธรรมชาติ เห็นบอกว่าเจ็บมาก เบ่งหลายทีกว่าลูกจะออกมาเนื่องจากเด็กค่อนข้างตัวใหญ่“เจ็บมากมั้ยคะที่รัก” ผมถามพร้อมลูบศีรษะเธอด้วยความอ่อนโยน “เจ็บแต่ทนได้ค่ะ” มุกดูเหนื่อยล้าแต่ก็ยังมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเธอ “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่คลอดลูกของเราออกมาพี่รักหนูมากๆ” โน้ม
ตอนที่ 29 เพื่อเมีย [18+]#เตย์หลายเดือนต่อมาหลังจากหาหมอตรวจครรภ์เสร็จก็กำลังขับรถกลับบ้าน ทว่าเมียผมดันเกิดอารมณ์ใคร่ เธอสั่งให้ผมหาที่จอดรถในบริเวณเปลี่ยวๆ ทันทีพักหลังมานี้มุกมีความต้องการเยอะมาก ยิ่งท้องใกล้คลอดเธอยิ่งต้องการเซ็กซ์มากขึ้นส่วนผมน่ะเหรอ… “มะ มุกคะ เบาๆ หน่อยค่ะ”“หุบปากเลย”“…” ผมก็ต้องเงียบปากตามที่เมียสั่งรถคันหรูที่จอดหลบอยู่ข้างทางโยกเยกไปมาตามแรงสวาทที่คนเป็นเมียใส่มาไม่ยั้ง เธอกำลังถาโถมขย่มใส่ท่อนเนื้อแบบดุเดือด คนตัวเล็กบดเอวร่อนขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะเหมือนกับคนช่ำชองก็น่าจะช่ำชองแหละ อาทิตย์นึงจับผัวขย่มไปแล้วหกวัน อวัยวะสืบพันธุ์จะหักแหล่ไม่หักแหล่เมื่อก่อนผมบ้ากาม แต่เดี๋ยวนี้เมียบ้าแทน~ปัก!“อ๊า~”เสียงเนื้อกระทบกันบวกกับเสียงร้องครวญครางดังระงมอยู่ภายในรถ ผมสวนกระแทกเอวใส่กลับแบบไม่ยั้งเช่นกัน“อ่า~ พะ...พี่จะแตกแล้วค่ะที่รัก”“มุกก็จะ…เสร็จแล้ว”คนเป็นเมียขย่มแรงและถี่กว่าเดิมเมื่อรู้สึกว่าตัวเธอเองกำลังจะถึงจุดสุดยอดกึก!เสียงเข้มคำรามก่อนร่างกำยำกระตุกเกร็งเล็กน้อย มือใหญ่กดเอวคอดไว้แน่นก่อนจะปล่อยน้ำกามพุ่งเข้าสู่ร่างกาย
ตอนที่ 28 ต้องการคุณ“มุกใจเย็นๆ”“…”“มุก…”“…” ฉันดึงสติกลับมาแล้วมองคนตรงหน้า ตอนนี้คุณเตย์ยังมีชีวิตอยู่ ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ร่างกายของเขาก็ไม่พบร่องรอยการถูกยิง เลือดแม้แต่หยดเดียวก็ไม่มีที่ตัวเขาแล้วเสียงปืนที่ดังสองนัดเมื้อกี้ล่ะ?“พี่ไม่เป็นไรค่ะ” เขาบอกพลางเช็ดหยดน้ำตาให้ฉันด้วยความอ่อนโยน” “พี่ยังอยู่นะ”“แล้วเสียงปืน…”“พี่จัดการเรียบร้อยแล้วน่ะ” เสียงพี่ชายฉันดังแทรกขึ้น พี่มินเดินเข้ามาหาฉันแล้วลูบศีรษะปลอบประโลม “ไม่เป็นอะไรแล้ว ปลอดภัยดีใช่มั้ย เจ็บตรงไหนหรือเปล่าน้องสาวของพี่”“มุกไม่เป็นอะไร แล้วพี่นิว…” ฉันเบนสายตาไปมองพี่นิวที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าจมกองเลือด“ไม่ต้องห่วง มันไม่ถึงตายหรอก แค่สาหัส” พี่มินพูดพลางคลี่ยิ้ม สีหน้าพี่ชายดูไม่ตื่นตกใจเท่าไหร่“…”แค่สาหัส?!มันก็เกือบถึงตายแล้วนะนั่น“ขอบใจมึงมากไอ้มิน ถ้ามึงมาช้าอีกนิดกูคงโดนยิงสมองกระจาย”“ไม่เป็นไรครับนาย ว่าแต่จะให้ผมจัดการกับไอ้นี่ยังไงดี”“เรียกรถพยาบาลและตำรวจมาก็พอ ที่เหลือให้ว่าไปตามกฎหมายละกัน กูไม่อยากมือเปื้อนเลือดอีก” คุณเตย์บอกในขณะที่โอบกอดฉันไว้“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น
ตอนที่ 27 ถือว่าขออาทิตย์ถัดมาบ้านพี่มินเช้านี้ฉันเก็บทำความสะอาดภายในชั้นล่างของบ้าน ไม่ได้อยู่อาทิตย์กว่าบ้านค่อนข้างรก ส่วนคุณเตย์กับพี่มินออกไปทำงานตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนป่านนี้ยังไม่กลับ แต่ว่าก็ยังติดต่อทั้งคู่ได้อยู่เลยไม่มีอะไรให้กังวลใจไลน์~เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น ฉันทิ้งไม้กวาดแล้วรีบกดดูข้อความทันที@Tay : พี่กำลังกลับค่ะ@Tay : น้องมุกอยากได้อะไรมั้ย?@Muk : ไม่เอาอะไรค่ะ ขับรถดีดีนะคะ@Tay : อีกประมาณสิบห้านาทีถึงค่ะ@Tay : คิดถึงมาก อยากกอดแล้ว@Muk : (ส่งสติ๊กเกอร์โอเค)ฉันปิดจบบทสนทนาแล้วมาทำความสะอาดต่อ ในขณะที่วุ่นวายอยู่กับการเก็บบ้านจนทำให้ฉันไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนยืนนิ่งจ้องมองอยู่ที่หน้าประตู รู้ตัวอีกทีคือเขาเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าแล้ว“พี่นิว…” เขาเข้ามาได้ยังไง ไม่เรียก ไม่ถาม ไม่ขออนุญาตกันก่อนสักนิด“มอนิ่ง” เขาคลี่ยิ้มที่แฝงอะไรบางอย่างซึ่งมันดูไม่บริสุทธิ์ใจเอาเสียเลย“เข้ามาได้ไงคะ?”“ก็ปืนเข้ามาสิ” เขาตอบแบบไม่อ้อมค้อม “ตกใจอะไรขนาดนั้นเล่า ทำหน้าอย่างกะเห็นผีแน่ะ พี่ไม่ได้น่ากลัวสักหน่อย”“คราวหลังรบกวนขออนุญาตมุกก่อนนะคะ มุกไม่โ
ตอนที่ 26 ว่าที่สามีคนหื่น [18+]ห้องทำงานท่านประธานผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงคุณเตย์ก็ยังไม่กลับมาจากการประชุม ฉันเบื่อๆ เซ็งๆ ไม่มีอะไรจะให้ทำเลยนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวโต๊ะทำงานแล้วหมุนไปมาอย่างเชื่องช้าก๊อก ก๊อกจู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น“เข้ามาได้ค่ะ” ฉันเอ่ยอนุญาตแล้วนั่งตัวตรงผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมถือแฟ้มเอกสารในมือ การแต่งตัวเธอดูจัดจ้านและยั่วเย้ายังไงชอบกล“ท่านประธานไม่อยู่เหรอ” เธอเชิดหน้าถามฉันด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง“ไม่อยู่” แล้วทำไมฉันจะต้องยอม ก็เชิดหน้าตอบกลับไปเช่นกัน“ชิ! ทำมาชูคอ เธอมันก็แค่เด็กไต่เต้า”“ไต่เต้าอะไรมิทราบ ฉันไม่ได้เป็นพนักงานของที่นี่”ยัยนี่ต้องเข้าใจอะไรผิด สภาพฉันมันเหมือนพนักงานของบริษัทนี้มากนักหรือไงยะฉันน่ะเหมือนเมียท่านประธานของบริษัทนี้มากกว่าอีก!“อยากจะเลื่อนขั้นมากขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้เข้ามารออ่อยท่านถึงที่”“เธอเข้าใจไรผิดปะเนี่ย ฉันก็มากับท่านประธานอะ และเขาให้มาในห้องนี้”ตอนที่คุณเตย์แนะนำฉันแสดงว่ายัยคนนี้ไม่ได้อยู่ณ ตอนนั้น ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่เข้าใจอะไรผิดๆ แบบนี้“ตอแหล!”เดี๋ยววววเธอด่าฉันเรอะ หน็







