ตอนที่15 ใกล้ชิด

ตอนที่​ 15​ ใกล้ชิด

ช่วงเย็น

เสร็จจากงานที่บริษัท​ผมก็ตรงมาที่โกดังสินค้าในท่าเรือแห่งหนึ่ง​ วันนี้มีกัญชาเข้าล็อตใหญ่​ ผมต้องเป็นผู้ตรวจสอบเอง​ ลูกน้องแม่งชอบทำพลาดกัน

“นายครับ” ลูกน้องหยิบใบกัญชาขึ้นมาให้ผมดูหนึ่งกำมือ​

“ใช้ได้” ใบสวย​ แบบนี้แหละเหมาะที่จะเอาไปสกัด​

ผมนั่งตรวจสินค้าอยู่พักใหญ่ๆ​ ก่อนที่จะเสร็จสิ้นในที่สุด​ แต่กว่าจะเสร็จแม่งกินเวลามาเกือบสองชั่วโมง​

“กี่โมงแล้ววะเนี่ย” ก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นเสียแล้ว​ “ยังเหลืออีกงานนี่หว่า​”

เฮ้อ

วันนี้งานเยอะจริงๆ​ เหนื่อยฉิบหาย​ รวยก็รวยอยู่แล้วทำไมยังต้องมานั่งทำงานงกๆ​ ด้วยวะ!

บ้านหลังใหญ่

ทำเสร็จครบทุกงานผมก็ขับรถกลับมาที่บ้านของพ่อ ต้องมาเฝ้าบ้านให้ตาแก่ตามคำสั่ง​ เพราะแกไปต่างประเทศ

บ้านหลังใหญ่แต่มีคนอยู่แค่คนเดียว​ ส่วนพวกแม่บ้านก็จะมาทำงานเป็นเวลา​ ผมล่ะไม่เข้าใจพ่อจริงๆ

เดินเข้าบ้านได้ก็ถอดเสื้อสูทตัวนอกออกรวมถึงเสื้อเชิ้ต​ที่สวมซับใน​ เผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องและแผงอกกำยำ​ ช่วงหลังมานี้ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเท่าไหร่​ หุ่นอาจจะไม่ได้ฟิตมากมายอะไรนัก

“วู้​ เหนื่อยสัสๆ​ งานจะเยอะไปไหน” ผมบ่นอุบอิบพร้อมกับเดินเข้าไปในบาร์เหล้าส่วนตัว​ ภายในนี้มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ชั้นดีมากมายไปหมด​ มีทั้งตัวแรงและตัวชุ่มคอหรือนุ่มลิ้น​ ส่วนตัวผมชอบแบบชุ่มคอ

หยิบไวน์​ราคาแพงมาหนึ่งขวดแล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟาตัวยาว​ ค่อยๆ​ รินไวน์ใส่แก้วและจิบอย่างผ่อนคลาย​สมองโล่งขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ​

ชื่นใจ~

ริมฝีปากกระตุกยิ้มเมื่อจู่ๆ​ ผมก็คิดถึงรสจูบอันแสนหวานจับใจของน้องมุก​ เธอกำลังจะทำให้ผมคลั่งมากขึ้นเรื่อยๆ​

จะว่าไปตั้งแต่เช้าจวบจนตอนนี้เราก็ยังไม่ติดต่อหากันเลย​ ผมอยากจะแชตหามุกแทบตายแต่ติดตรงที่แค่ได้มีเวลาหายใจก็บุญหัวแล้ว​

“ป่านนี้คนสวยจะทำอะไรอยู่นะ” หยิบโทรศัพท์​มือถือขึ้นมา​เปิดเข้าแอปพลิเคชัน​แล้วพิมพ์​ข้อความก่อนจะกดส่ง

@Tay : น้องมุกทำอะไรอยู่คะ?

@Tay​ : (ส่งสติ๊กเกอร์)​

ผมนั่งจ้องหน้าจอมือถือ​รอให้น้องมุกตอบกลับ​ จะโทร.ไปก็ไม่ได้​ เธอเคยบอกกับผมไว้ว่าไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์​เท่าไหร่​ ส่วนมากจะแชตคุยมากกว่า

รอจนผ่านไปสิบนาที​ก็ไม่เห็นมีวี่แววว่าอีกฝ่ายจะตอบกลับ​

“ทำไมไม่ตอบนะ” ผมคิดสงสัยในใจพลางขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายและทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ​สรรพ

เวลา21:00​น.

บ้านน้องมุก

ในเมื่อไม่ตอบแชตผมจะต้องรออะไร​ ก็ถ่อมาหาถึงที่บ้านเธอไปเลยสิ​ ทว่าดันไม่มีใครอยู่สักคน​ ประตูบ้านถูกล็อกจากด้านนอก​

ผมยืนรออยู่ที่หน้าบ้าน​ สายตาก็สอดส่องมองไปรอบๆ​ หมู่บ้าน​ ดูสงบดีนะหมูบ้านเล็กๆ​ แบบนี้​ ไม่วุ่นวาย​ดี

ปกติผมไม่ใช่คนที่จะมาตามผู้หญิงต้อยๆ​ แบบนี้​ แต่กับมุกดันเป็นคนแรก​ เธอทำให้ผมชอบได้ตั้งแต่แรกเจอ​และก็ชอบมากขึ้นเรื่อยๆ

“คุณเตย์” เสียงที่คุ้นเคยเอ่ยเรียก

ผมรีบหันไปตามเสียง​ เห็นมุกกำลังเดินมา​ ในมือเธอถือของพะรุงพะรัง​ “ซื้ออะไรมาเยอแยะเลย” เอ่ยถามพร้อมรีบเข้าไปช่วยคนตัวเล็กถือข้าวถือของ

“เป็นของที่พี่นิวซื้อให้ค่ะ”

ตุบ!

ผมรีบโยนของมันทิ้งที่พื้นทันที​ สีหน้าจากยิ้มแย้มก็หุบยิ้มลงทันทีเช่นกัน​ “น้องมุกไปกับมันมาเหรอ?!”

“อื้ม​”

“วันนี้ออกไปกับผู้ชายอื่นทั้งที่เรานอนกอดนอนเอากันไปเมื่อคืนเนี่ยนะ”

“หึงเหรอคะ?”

“หนูดูไม่ออกเหรอ”

“ดูออกค่ะ” มุกตอบพลางเก็บถุงข้าวของที่อยู่บนพื้นขึ้นมาถือ​ในมือ “จริงจังไปได้​ หยอกเล่นเฉยๆ”

“…”

“มุกออกไปซื้อของที่ห้างมาค่ะ​ และของพวกนี้ก็ซื้อเอง​ ไม่ใช่พี่นิวซื้อให้”

“เรื่องจริงเหรอ?”

“ถ้ามุกไปกับพี่นิวจริง​ พี่เขาก็ต้องมาส่งที่บ้านสิ​ แต่นี่มุกนั่งรถประจำทาง​มาค่ะ” สีหน้าคนพูดดูไม่มีพิรุธ​แต่อย่างใด

“เชื่อก็ได้​ แต่ทีหลังอย่าหยอกแบบนี้อีก พี่หึง” ผมแย่งของมาจากมือเล็ก​ “เมื่อกี้ขอโทษที่พี่โยนของหนู​ เดี๋ยวพี่จะชดใช้ให้ค่ะถ้ามีอันไหนเสียหาย”

“ไม่เป็นไรค่ะ​ มันเป็นแค่พวกตุ๊กตาน่ะ​”

“ตุ๊กตา?”

“ใช่ค่ะ​” มุกยิ้มอ่อนแล้วเดินไปเปิดประตูรั้วก่อนจะตามด้วยประตูบ้าน​ “เข้าบ้านมั้ยคะ”

“เข้าค่ะ” ผมเดินตามเข้าไปอย่างไม่รีรอ​ ก่อนจะถามถึงลูกน้องคนสนิท​ “ว่าแต่ไอ้มินไม่อยู่เหรอ”

“พี่มินพาพี่โรสไปเดทค่ะ” มุกปิดประตูบ้านแล้วเดินนำขึ้นไปบนห้อง

“เดท?” ผมก็ถือของแล้วเดินตามขึ้นไป

“คนกำลังอินเลิฟ​”

“ดีแล้วล่ะ​ โรสเป็นผู้หญิงที่นิสัยดีนะ​”

“คุณเตย์รู้จักคุณโรสได้ยังไงคะ”

“เข้าห้องก่อนสิ​ เดี๋ยวพี่บอกค่ะ”

“…” มุกยกยิ้ม​ เธอพาผมเข้าไปในห้องนอนตามคำขอ​ “วางของลงบนพื้นก็ได้ค่ะ​ มุกว่าจะแกะเลย”

“ค่ะคนสวย” ผมวางของลงบนพื้นแล้วนั่งลง

มุกเองก็นั่งลงข้างๆ​ “บอกได้ยังคะว่ารู้จักกับพี่โรสได้ยังไง”

“สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ​ แล้ว”

“แล้วมี…”

“ไม่​ พี่กับโรสไม่เคยมีความสัมพันธ์​อะไรแบบนั้น​ เราสนิทกันเหมือนพี่น้อง”

“โล่งใจค่ะ​ มุกนึกว่าพี่โรสจะเป็นสาวคู่นอนของคุณเตย์มาก่อน”

“บ้า​ ไม่ใช่ค่ะ​ น้องมุกสบายใจได้”

“…” มุกยิ้มแล้วหยิบกล่องออกจากถุง

“นี่เหรอตุ๊กตา”

“ใช่ค่ะ​ เป็นคอลเลคชันใหม่”

“หนูชอบเหรอ”

“ค่ะ​ ชอบมาตั้งแต่เด็กๆ”

“ไว้พี่จะซื้อมาให้​ ชอบแบบนี้เลยมั้ย” มันเป็นตุ๊กตาหมีตัวเล็กที่บรรจุอยู่ในกล่องพลาสติก​ “หรือชอบแบบไหนเป็นพิเศษ​”

“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกค่ะ เกรงใจ​”

“เกรงใจทำไมกัน”

“ก็เกรงใจค่ะ”

“พี่เต็มใจ”

“…” มุกไม่ตอบ​ เธอบรรจงแกะตุ๊กตาออกจากกล่อง​ สีหน้าดูลุ้น

“ให้พี่ช่วยแกะได้มั้ย”

“แล้วแต่เลยค่ะ”

ช่วยมุกแกะตุ๊กตาอย่างเบามือ​ เพราะรู้ดีว่าตัวเองเป็นคนมือหนัก​ ผมพึ่งสังเกต​เห็นว่าผนังห้องประดับไปด้วยโปสเตอร์คอลเลกชันตุ๊กตาที่มุกชื่นชอบ

เราสองคนแกะตุ๊กตาอย่างระมัดระวังออกจากกล่อง​ มันมีหลากหลายสีสันดีแฮะ​ จะว่าไปเกิดมาอายุสามสิบห้าปีไม่เคยเล่นตุ๊กตาเลยสักครั้ง​ นี่เป็นครั้งแรก

ผมและมุกส่งยิ้มให้กันเป็นระยะ ต่างแบ่งปันความคาดหวังกับตุ๊กตาที่กำลังจะแกะกล่องว่ามีสีอะไร เสียงพูดคุยดังก้องไปทั่วทั้งห้องเมื่อเราต่างคาดเดาสีของตุ๊กตาผิดกันทั้งคู่ ทำให้เกิดบรรยากาศที่สนุกสนาน

“มุกคิดว่ามันต้องเป็นสีชมพู​ แต่ไหงเป็นสีฟ้า” เธอชูตุ๊กตาหมีตัวน้อยให้ผมดู

“พี่เองก็คิดว่าตัวนี้จะเป็นสีฟ้า​ แต่มันดันเป็นสีชมพูซะงั้น” ผมยื่นตุ๊กตาหมีสีชมพูให้เธอ

“เดาผิดทั้งคู่”

“ใช่”

“มุกให้” เธอยื่นตุ๊กตาหมีสีฟ้ามาให้ผม​ “ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่คุณช่วยแกะค่ะ”

“ขอบคุณค่ะคนสวย” ผมเอ่ยขอบคุณพร้อมรับตุ๊กตามาถือในมือ มองดูมันแล้วยิ้มไม่หุบ​

“ยินดีค่ะ” มุกเองก็ยิ้มแก้มปริ

ตอนนี้เราสองคนใกล้ชิดกันมากขึ้นหรือเปล่านะ?

รู้สึกว่ามุกเริ่มมีรอยยิ้มให้ผม​เยอะกว่าก่อนหน้า​ หรือไม่เธอก็อาจจะเริ่มชอบผมแล้วเหมือน

ฮืม​ เขินว่ะ~