ตอนที่16 ถึงเวลา

ตอนที่​ 16​ ถึงเวลา

สองอาทิตย์ต่อมา

บ้านหลังใหญ่

ผมนั่งฟังพ่อเล่าเรื่องที่ไปแกไปเที่ยวต่างประเทศ​จนอยากจะหลับ เล่าวกไปวนมาซ้ำๆ​ เดิมๆ​ ไม่รู้จบ

“พ่อจะมาเล่าให้ฟังทำไมเนี่ย​ กะอีแค่ไปเที่ยวต่างประเทศ”

“เอ้า​ ก็ข้ามีลูกคนเดียวนี่หว่า​ ไม่เล่าให้เอ็งฟังแล้วจะเล่าให้ใครฟัง​ เมียก็ตายจาก ญาติ​พี่น้องก็ออกห่าง​ ส่วนมีลูกก็หัวฟวย!”

“อ้าวพ่อ​ มาว่าผมทำไมอะ”

“มันจริงมั้ยเล่า​ ร้อยวันพันปีถ้าข้าไม่โทร.ไป​​ เอ็งคิดจะมาหาบ้างเปล่า”

“เดี๋ยวว่างก็มาไง”

“ว่างเอ็งก็ไม่มา​ ติดสาว”

“…”

พ่อก็พูดตรงเกิน​ ติดสาวมันเรื่องธรรมชาติหรือเปล่าเล่า​ และตอนนี้ผมติดสาวเด็กด้วย​ ติดใจสุดๆ

พูดแล้วผมกับมุกเราสองคนสนิทและใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม วันไหนว่างผมก็จะไปหาเธอที่บ้าน​ ถ้าไม่ว่างก็แชตคุยกัน

คนกำลังอินเลิฟ~

“ยิ้มอะไรของเอ็ง”

“นึกถึงสาวแล้วเขินอะดิ”

“สาวที่ไหนอีกวะ?” พ่อขมวดคิ้วแล้วเพ่งเล็งมาทางผม​ “เป็นใคร​ ลูกเต้าเหล่าใคร​อีก”

“น้องสาวของไอ้มินไง”

“ฮะ? มึงเอาเด็กเรอะ!” พ่อผมตะเบ็งเสียง​

“ยังไม่ได้เอา​ หรือเฮาแล้ว​​ แต่พ่อจะตะเบ็งเสียงทำไมเนี่ย” หูแทบแตก​ พ่อนะพ่อ

“เธออายุเท่าไหร่”

“ยี่สิบ”

“ก็ยังดีที่บรรลุนิติภาวะ​แล้ว​ แต่ก็ห่างกับเอ็งตั้งสิบห้าปีเชียวนะ​ ไหวเรอะ”

“ทำไมจะไม่ไหว​ อายุก็เพียงแค่ตัวเลข​ ส่วนช่วงล่างยังแน่นปึก” ผมอวดสรรพคุณ​กับพ่อตัวเอง​ อายุสามสิบห้าก็จริง​ แต่เอวดีเหมือนเด็กยี่สิบน่ะนะ

“หมายถึงข้าเนี่ย​ จะอยู่รอหลานไหวมั้ย​ กว่าเอ็งจะได้แอ้ม​ กว่าจะแต่ง​ กว่าจะท้อง​ เฮ้อ​ ข้าตายก่อน” พ่อลอบถอนหายใจ

“โถ่ๆ​ นี่เหมือนพ่อดูถูกผมนะ​ ขอเวลาแป๊บได้มั้ยล่ะ​ เดี๋ยวจะรีบรวบรัด​ให้เลย​” วันนี้ผมมีอะไรอยากจะเซอร์ไพรส์​มุกอยู่พอดี

“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก​ แต่สินสอดข้าพร้อมว่ะ​ ฮ่าๆ” พูดจบพ่อก็หัวเราะอารมณ์ดี​ “ข้าว่าข้าเคยเจอะเจอน้องสาวของไอ้มินอยู่นะ​ แม่หนูนั่นหน้าตาน่ารักและนิสัยใช้ได้เลย​ ถ้าเอ็งจะเอาคนนี้ข้าก็พร้อมรับเป็นลูกสะใภ้”

“ได้เลย​ พ่อเตรียมสินสอดไว้เยอะๆ​ เหอะ​” ผมเองก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้​ ไม่เห็นพ่อหัวเราะอารมณ์ดี​แบบนี้มานานแล้ว​

“อย่าห่วงเลย​ สินสอดข้ามีมากโข พร้อมทุกเมื่อ”

“จัดไป​ รอรับขวัญลูกสะใภ้ได้เลย”

ไลน์~

@Tay : น้องมุกเลิกเรียนหรือยังคะ

@Muk : อีกพักค่ะ

@Muk : คุณเตย์มีอะไรหรือเปล่าคะ

@Tay : เดี๋ยวพี่ไปรอรับนะ

@Tay : พอดีวันนี้ไม่มีงานช่วงเย็น

@Muk : (ส่งสติ๊กเกอร์​โอเค)​

@Tay : หัวใจพี่ให้หนูนะคะ

@Tay : (ส่งสติ๊กเกอร์​รูปหัวใจ)​

@Muk​ : (ส่งอีโมติคอน​จูบ)​

…

เขินวุ้ย~

แก้มแดงหมดแล้วววว

ผมนั่งยิ้มแก้มจะแตก​เมื่อมุกส่งอีโมติคอน​จูบกลับมา​ ปกติเธอจะไม่ส่งแบบนี้

“ควรจะซื้อดอกไม้อะไรดี​ กุหลาบดีมั้ยนะ​ เอาแบบเป็นช่อใหญ่ๆ” พึมพำ​คนเดียว​ ผมกำลังนึกอยู่ว่าจะเอาเป็นช่อดอกไม้อะไรไปให้เธอ​ แต่คิดว่ากุหลาบก็น่าจะดี​สุด

ลานนั่งเล่มริมแม่น้ำ

ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น​ ผมไปรับมุกมาจากมหาวิทยาลัย​และพาเธอตรงมาที่ลานนั่งเล่นติดแม่น้ำแห่งนี้​ พอดีมีเรื่องอยากจะขอ

“คุณเตย์พามุกมาที่นี่ทำไมคะ”

“มารับลมเย็นๆ​ ไงคะ”

“อ๋อ​ คุณมาที่นี่บ่อยเหรอ​ มุกมาบ่อยมาก”

“ก็ไม่ค่อยบ่อยหรอก​ นานๆ​ พี่จะมาทีน่ะ”

“วันนี้ดูคนน้อยดีนะคะ”

“ใช่​ น้อยๆ​ อะดีแล้วค่ะ​ เราจะได้หายใจสะดวก”

ผมกับมุกเดินเล่นไปตามริมฝั่งแม่น้ำอันคดเคี้ยว เราพูดคุยกันไปพลางๆ​ ซึ่งบ่งบอกถึงความสนิทสนมที่เพิ่มขึ้น

เราสองคนหยุดเป็นระยะๆ เพื่อชื่นชมทิวทัศน์อันสวยงาม และบันทึกช่วงเวลาอันมีค่าเหล่านี้ด้วยการหยิบโทรศัพท์​ขึ้นมาถ่ายรูป

“วิวสวยมากเลยนะคะ” มุกบอกพร้อมยิ้มกว้าง

“สวยจริงๆ​” ผมตอบแล้วมองดูเธอ​

ผ่านไปสักพักดวงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า ทอดแสงสีทองอันอบอุ่นเหนือแม่น้ำอันเงียบสงบ ผมเดินมาที่รถเพื่อเอาช่อดอกกุหลาบแล้วเดินเข้าไปหามุกที่ยืนอยู่ริมน้ำอย่างประหม่า

ผมรวบรวมความกล้าที่จะแสดงความรู้สึกทั้งหมดที่มีต่อมุก​ “น้องมุกคะ​ พี่มีอะไรอยากจะขอ” เสียงสั่นเล็กน้อยในขณะที่พูด

“คุณเตย์ตะขออะไรเหรอ” มุกยกยิ้มแล้วรอฟัง

“พี่ว่ามันถึงเวลาแล้วค่ะ”

“เวลาอะไรคะ?”

“เป็นแฟนกับพี่นะคะน้องมุก” พูดจบก็ยื่นช่อดอกกุหลาบให้อีกฝ่าย

“…”

“เป็นแฟนกันนะ” ผมถามอีกครั้ง

“…” รอยยิ้มค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้าของมุก ดวงตาของเธอเปลี่ยนไป​ “คุณขอฉันเป็นแฟน?”

“ใช่ค่ะ​ เป็นแฟนกันนะ​” ผมยื่นช่อดอกกุหลาบให้เธออีกครั้ง

“ขอโทษนะ​” เธอถอยหลังออกห่าง

“น้องมุก…” ผมทำใจดีสู้เสือ​ “หนูเขินใช่มั้ยคะ​”

“มุกไม่ได้เขินค่ะ”

“แล้วทำไมถึงไม่รับคำขอเป็นแฟนของพี่ล่ะคะ​ พี่จริงจังกับหนูนะ​”

“หยุดมโนได้แล้ว มุกไม่ได้ชอบคุณ คนแบบนี้ใครจะชอบลง”

“อะไรนะ?!” ผมอึ้งกับคำพูดของเธอ​ เหมือนใจโดนหักไปแล้วครึ่งหนึ่ง​ “ล้อพี่เล่นใช่มั้ยเนี่ย”

“หน้ามุกดูล้อเล่นเหรอ​”

“พี่ไม่เข้าใจอะ”

“มุกก็ไม่เข้าใจ​เหมือนกัน​ คุณอาจจะจำอะไรไม่ได้​ แต่มุกจำได้ขึ้นใจมาตลอด​”

“หนูพูดเรื่องอะไร​ พี่สับสนค่ะ”

“จำไม่ได้สินะ​”

“…” หัวสมองผมมันตีกันให้วุ่น​ ส่วนใจสั่นไม่เป็นท่า​ อาการเหมือนคนกำลังจะอกหัก

“เอาเป็นว่าหลังจากนี้ก็ทางใครทางมัน​ ฉันได้ทำในสิ่งที่คุณเคยทำกับฉันคืนไปแล้ว​ ถือว่าหายกัน​ อย่าเจอกันอีกเลย”

เมื่อบทสนทนาจบลง มุกเดินจากไปอย่างไร้เยื่อใย​ เธอไม่แม้แต่จะหันมามองกันสักนิด

ส่วนผมยื่นนิ่งค้างเหมือนโลกหยุดการเคลื่อนไหว​ หน้าชา มือไม้อ่อนแรง หัวใจเริ่มสลายทีละนิด​

“มันเรื่องบ้าอะไรวะ​” ผมนั่งย่อตัวกับพื้นแล้วคิดไม่ตก กำช่อดอกไม้ในมือไว้แน่นก่อนจะวิ่งตามมุกไปแล้วคว้าตัวเธอไว้​ “เดี๋ยวก่อนสิน้องมุก​ เรามาคุยกันก่อนได้มั้ย”

เธอปัดมือผมออก​ “ไม่มีอะไรให้คุยแล้วค่ะ​”

“อธิบายทีสิ​ ว่าทำไม?”

“งั้นคุณก็อธิบายทีสิ​ ว่าทำไมตอนนั้นถึงได้… ช่างมันเถอะ​”

“พี่พยายามปรับเปลี่ยน​ตัวเอง​ เลิกยุ่งกับผู้หญิงทุกคนก็เพื่อหนูเลยนะ​ แล้วทำไมถึงมาปฏิเสธ​กันแบบนี้”

“มุกไม่ได้ร้องขอหนิ​ คุณทำของคุณเอง” น้ำเสียงเยียบเย็นต่างจากก่อนหน้านี้​

“แล้วทำไมไม่บอกกันแต่แรก​ รู้มั้ยว่าการกระทำของหนูมันชวนให้คิดว่าหนูเองก็มีใจให้พี่”

“ก่อนจะถามมุก​ คุณควรถามตัวเองก่อน​”

“มุก…”

“อย่ามาข้องเกี่ยวและอย่าเจอกันอีกเลยนั่นคือคำตอบสุดท้ายที่มุกจะบอกคุณเตย์ค่ะ​ ขอให้โชคดีนะคะ”

“…” ผมพูดไม่ออก

สถานะตอนนี้คือคนโดนเทสินะ​ แม่งเจ็บดีว่ะ!

#จบพาร์ทเตย์