เข้าสู่ระบบตอนที่ 7 เสือกลายเป็นเหยื่อ
รุ่งเช้าอีกวัน
วันนี้ไม่ต้องไปมหาวิทยาลัยเพราะไม่มีเรียน อาจารย์ไม่เข้าสอนเนื่องจากติดธุระ ฉันอาบน้ำแต่งตัวแล้วยืนอยู่ที่หน้ากระจก ยกมือขึ้นลูบสร้อยเพชรที่สวมใส่ในคอ มันดูสวยเลอค่าจัง แต่ฉันไม่สามารถใส่มันได้
“ขอโทษนะ ฉันใส่แกไม่ได้จริงๆ” ถอดสร้อยเพชรราคาแพงออกจากคอแล้วนำมันเก็บใส่กล่องก่อนจะเก็บไว้ในตู้อีกที
เพล้ง!
คล้ายเหมือนเสียงของหล่นแตกที่ด้านล่าง ฉันรีบวิ่งลงไปแบบรวดเร็ว เห็นพี่มินกำลังนั่งย่อตัวแล้วเก็บเศษแก้วจากพื้นด้วยมือเปล่า
“พี่มิน” ฉันเรียกชื่อพี่ชายแล้วเข้าไปหา จับมือเขาไว้ไม่ให้เก็บเศษแก้วนั่น “มันบาดมือหมดแล้ว เดี๋ยวมุกไปเอาไม้กวาดมากวาดเอง”
“พอดีพี่จะกินน้ำน่ะ แต่จับแก้วไม่แน่นมันเลยหลุดมือ” สีหน้าพี่ชายดูเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
“ไปนั่งไป”
“อื้ม” ร่างสูงลุกแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา
ฉันจัดการเก็บทำความสะอาดเศษแก้วที่แตกกระจายไปตามพื้น เมื่อเก็บเสร็จก็เทน้ำเปล่าใส่แก้วแล้วเดินเอาไปให้พี่มิน
“น้ำค่ะ”
“ขอบคุณนะ” พี่มินรับไว้ เขาดื่มมันแบบเชื่องช้าแล้ววางแก้วลงที่โต๊ะตรงหน้า
“พี่โอเคมั้ย”
“…”
คงจะไม่โอเค ฉันควรจะปลอบใจพี่ชายสินะ
“กอดกันมั้ยพี่มิน” พูดพลางอ้าแขนค้างไว้
“…” พี่มินมองชั่วครู่ก่อนจะกอดฉันตอบ “พี่ไม่น่าไปให้ใจผู้หญิงแบบนั้นเลย”
“ไม่เป็นไรนะพี่”
ฉันกอดปลอบพี่ชาย แล้วพยายามพูดให้กำลังใจ
เที่ยงวัน
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงตรง พี่มินขึ้นไปนอนบนห้อง วันนี้ขอลางานพักใจหนึ่งวันเนื่องจากอกหัก
ส่วนฉันกำลังจะออกไปข้างนอก ไปหาซื้ออุปกรณ์การเรียนสักหน่อย
“พี่มิน มุกไปแล้วนะ” ตะโกนบอกพี่ชายลั่นบ้าน เพราะตอนนี้ฉันอยู่ด้านล่าง
“อื้ม กลับตอนไหนโทร.มาบอกล่ะ เดี๋ยวพี่ไปรับ” พี่มินขานรับพลางตะโกนกลับมา
“โอเคค่า”
ฉันเดินออกมาจากบ้านอย่างไม่รีรอ วันนี้ว่าจะนั่งแท็กซี่ไป ขี้เกียจจะรอรถประจำทาง
ไม่นานก็มีรถแท็กซี่ผ่านมาพอดี โบกมือยื่นให้จอดแล้วบอกจุดหมายปลายทางกับลุงคนขับ เมื่อลุงตกลงว่าไป ฉันก็ขึ้นไปนั่งบนรถ
“ไปห้าง...นะหนู” ลุงคนขับถามย้ำอีกครั้ง
“ใช่ค่ะลุง”
“โอเค”
ห้างสรรพสินค้าxxx
มาถึงฉันก็เดินขึ้นไปที่ชั้นสามของห้าง เพราะโซนขายอุปกรณ์การเรียนอยู่แถบนี้ ซื้อเสร็จก็ว่าจะแวะไปร้านเบเกอรี หาซื้อขนมอร่อยๆ ไปฝากพี่ชายหน่อย
วันนี้พี่มินให้ค่าขนมมาเพิ่มทั้งที่ฉันปฏิเสธปากแทบฉีก เงินเก่าก็ยังเหลือพอใช้ แต่คิดไปแล้วฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหมือนกันที่มีพี่ชายแบบพี่มิน ตั้งแต่พ่อแม่เสียพี่มินก็ส่งเสียเลี้ยงดูน้องสาวคนนี้มาตลอด แถมยังดูแลดีแบบไม่มีขาดตกบกพร่องเลยสักนิด
เดินเลือกอุปกรณ์การเรียนอย่างเพลิดเพลิน ฉันมันพวกคลั่งปากกาลายน่ารักๆ และยิ่งไปกว่านั้นคือชอบสีพาสเทลมาก
“มุก” มีคนเอ่ยทักพร้อมมายืนด้านข้าง
ฉันหันไปมอง เมื่อเห็นว่าเป็นคนรู้จักก็เลยเอ่ยทักทายเธอกลับ “อ้าวนลิน มาซื้อของเหมือนกันเหรอ”
นลินคือเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันกับฉัน เราคุยกันบ้างบางครั้งไม่ถึงกับสนิทสนม
“ใช่ แล้วนี่มุกมากับใคร?”
“เรามาคนเดียว นลินล่ะ”
“อืม จะพูดไงดีล่ะ” เธอมีท่าทีเขินอาย
“…” ฉันมองแล้วยิ้มแหยๆ เธอปกติดีใช่ไหมนะ
“ขอเรียกว่าแฟนแล้วกัน จริงๆ ยังไม่ถึงขั้นนั้นแต่ขอเรียกแฟนไว้ก่อน”
“อ่อ ดีจัง”
นลินเป็นผู้หญิงหน้าตาสวยระดับหนึ่ง รูปร่างสมส่วน เอาเป็นว่าเธอเพอร์เฟคแล้วกัน
“แล้วมุกมีแฟนยัง”
“ยังเลย เราไม่รีบน่ะ เรื่อยๆ” สำหรับฉันมีก็ได้ไม่มีก็ได้ ไม่ได้รีบร้อนเรื่องนี้
“งั้นเดี๋ยวเราหาให้เอามั้ย เพราะว่าที่แฟนคนนี้เราก็หามาจากเว็บหาคู่นะ”
“ไม่เป็นไร” ฉันตอบปฏิเสธ จะบ้าหรือไงมาหาแฟนให้เนี่ย ฉันหาเองได้ย่ะ ไม่ไร้น้ำยาขนาดนั้น
“อย่าเกรงใจเลย เราช่วยหาแฟนให้ได้”
“…” ยัยบ้า ฉันไม่ได้เกรงใจสักหน่อย
“อ้อ นั่นไง พี่เขามาพอดีเลย เดี๋ยวเราแนะนำว่าที่แฟนให้รู้จักนะมุก” นลินเดินหายไปอีกทางก่อนจะเดินกลับมาพร้อมว่าที่แฟนของเธอ “มุก นี่พี่เตย์นะ คนที่เราบอก ส่วนพี่เตย์ นี่มุกนะคะ เป็นเพื่อนเรียนร่วมคณะค่ะ”
“…” ฉันมองหน้าเขาอย่างประหลาดใจ
“…” คุณเตย์เองก็มองฉันเช่นกัน แต่สีหน้าเขาดูซีดเหมือนไก่ต้ม
นลินคบกับเขาหรอกเหรอ แล้วไอ้ที่มาตามเต๊าะตามหยอดฉันนั้นคืออะไร?
“มุก”
“ว่าไง”
“หล่อใช่มั้ย”
“อื้ม” หล่อเหรอ เฮอะ ขี้หลีชะมัดเลย!
“พี่เตย์คะ”
“คะ ว่าไง” น้ำเสียงเขาดูตะกุกตะกัก สายตาแทนที่จะมองแฟนตัวเองแต่กลับเอาแต่จ้องฉันไม่ลดละ
“มุกน่ารักนะคะแถมยังโสด พี่เตย์ช่วยหาแฟนให้เพื่อนของลินทีนะ”
“อ๋อ ได้สิ” เขาตอบรับ
เชอะ! ไม่ต้องมาหาให้ ฉันสวยพอที่จะหาเองจ้า
“นลิน เราขอตัวก่อนนะ พอดีว่ามีอย่างอื่นต้องไปทำต่อน่ะ” ตัดบทแล้วเดินออกมาที่เคาน์เตอร์เพื่อคิดเงินทันที ไม่มีอะไรจะสนทนาด้วย
คิดเงินเสร็จฉันก็เดินออกมา แล้วสายตามองหาร้านเบเกอรีเพื่อที่จะซื้อขนมไปฝากพี่มิน เมื่อเจอเป้าหมายก็กำลังจะเดินไป ทว่าดันมีใครบางคนมารั้งไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวก่อนค่ะน้องมุก” คุณเตย์จับแขนฉันไว้ สีหน้าดูเหมือนคนร้อนรน “คือ…”
“มีอะไรคะ” ฉันพูดเสียงแข็งแล้วมองเขาแบบเฉยชา ผู้ชายแบบนี้ไม่มีผลต่อหัวใจฉันหรอกนะ เผอิญว่าตอนนี้ไม่ได้ปักใจรักใครง่ายๆ เหมือนเมื่อก่อน
“พี่กับนลินเราไม่ได้เป็นแฟนกัน”
“แล้ว?”
“พี่กลัวหนูจะเข้าใจผิด”
“ก็เข้าใจแบบนั้นไปแล้วนะคะ”
“คือ…”
“…” พูดไปเถอะ ใครจะเชื่อ
“น้องมุก…”
จะพูดอะไรก็ไม่พูด อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้ คนแก่!
“โว้ย! พี่ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง เอาเป็นว่าอย่าโกรธพี่เลยนะคะ และอย่างอนพี่เลย”
“มีเหตุผลอะไรไม่ให้มุกโกรธเหรอคะ มีผู้หญิงอยู่แล้วจะมาตามหยอดตามตื๊อมุกทำไม?!” ฉันไม่ได้โกรธและไม่ได้งอนเพราะรู้นิสัยของเขาดี ฉันก็แค่แอคติ้งให้มันสมจริงไปอย่างนั้น
ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าคุณเตย์เจ้าชู้ระดับไหน พี่มินเองก็กรอกหูอยู่ปาวๆ แต่ที่ฉันไปเล่นกับเขาเพราะอยากจะเห็นเสือหัวหดค่ะ!
อยากจะเปลี่ยนเสือให้กลายมาเป็นเหยื่อบ้าง!
“คือ…” หน้าตาละห้อยเชียวลุงเตย์
“ถ้ามีแฟนอยู่แล้ว คุณควรเลิกตามมุกนะ”
“ก็บอกอยู่ว่าไม่ใช่แฟนพี่”
“แต่นลินบอกว่าเป็นแฟนคุณ”
“ไม่ใช่ค่ะ เธอก็พูดมั่ว”
“ไม่เชื่อค่ะ”
“น้องมุก...”
“อย่ามาเรียก มุกขอตัวนะคะ” ฉันแกะมือใหญ่ออกจากการกอบกุม
“เดี๋ยวสิ” เขาจับมันอีกครั้งและบีบกระชับให้แน่นกว่าเดิม “พี่ขอโทษค่ะ แต่สัญญาว่าหลังจากนี้จะไม่สนใจผู้หญิงคนไหนอีกนอกจากหนูคนเดียว”
“…” ฉันกรอกตามองบนใส่อีกฝ่าย คำพูดของผู้ชายแบบนี้มันเชื่อได้ที่ไหนกันเล่า
“พี่จะเลิกยุ่งกับผู้หญิงทุกคน”
“ทำไมล่ะ มีเหตุผลอะไรเหรอคะ?”
“เหตุผลก็เพราะพี่จะมีน้องมุกคนเดียว แค่หนูคนเดียวในหัวใจค่ะ”
“…”
หยึย! ฟังดูเลี่ยนแฮะ
คนอย่างคุณเตย์เนี่ยเหรอจะยอมเลิกเจ้าชู้เพราะผู้หญิงที่เพิ่งเจออย่างฉัน ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ เขาคงจะพูดลอยๆ ไปอย่างนั้นแหละ
“หนูเชื่อพี่ได้ค่ะ”
“งั้นมุกขอถามไรหน่อยค่ะ”
“ว่ามาเลยค่ะ”
“ได้กับนลินยังคะ?”
“…”
#จบพาร์ทมุก
ตอนพิเศษหลายปีต่อมานั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวภายในบ้าน เมียก็สอนการบ้านให้ลูกสาวคนเล็กอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนไอ้ลูกคนโตมันนั่งหัวโด่เร้าหรือจะเอาของบางอย่างจากผู้เป็นพ่ออย่างผม“พ่อ...”“เรียกอะไรนักหนาฮะ” เรียกผมแบบนี้มาจะได้ชั่วโมงแล้วมั้ง“ผมก็เรียกจนกว่าพ่อจะยอมให้บัตรวีไอพีนั่น” ลูกชายนั่งกดดันตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกวน“แล้วแกจะเอาไปทำอะไร มันไม่ใช่ของที่เด็กจะครอบครองได้” บัตรนี้มันมีค่ามหาศาล ขืนผมให้ลูกไปมันก็คงจะรักษาของไม่ได้ด้วยอายุเท่านี้ ความรับผิดชอบยังไม่มากพอ“ผมอายุสิบแปดแล้วนะพ่อ ไม่เด็กแล้ว”“ตราบใดถ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะก็ยังเด็กอยู่”“พ่อครับ…”“ตุลย์ พ่อจะทำงาน”“ผมอยากได้บัตรวีไอพี”“ตอนนี้พ่อยังให้แกไม่ได้ ช่วยเข้าใจหน่อย”“แต่ทำไมพ่อให้แม่ได้ล่ะ”“เอ้า ก็นั่นเมียฉันนะเว้ย ให้เมียแล้วมันผิดตรงไหน”“แต่นี่ก็ลูกนะพ่อ ให้ลูกมันผิดตรงไหนอะ”เฮ้อ… ผมล่ะเหนื่อยที่จะต้องมานั่งต่อล้อต่อเถียงกับลูกชายหัวดื้อคนนี้จริงๆ มันขี้ตื๊อเหมือนใครวะ? อ๋อ เหมือนพ่อมันเอง เหมือนเปี๊ยบ! “เอางี้นะ ถ้าแกอายุครบยี่สิบปีเมื่อไหร่พ่อจะยกบัตรให้เลย ”“โ
ตอนที่ 30 ครอบครัวที่สมบูรณ์เก้าตุลาคมเป็นวันคล้ายวันเกิดของผม วันนี้อายุครบสามสิบหกปีเต็ม และก็ถือว่าเป็นวันดีอีกวันหนึ่งเลยทีเดียว ซึ่งลูกชายของผมได้ถือกำเนิดในวันเดียวกัน‘เด็กชายตุลย์ นันทพิวัฒน์’ เกิดวันที่เก้าตุลาคม น้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม หรือง่ายๆ คือสามโลห้าตามภาษาชาวบ้านหน้าตาลูกชายมาทางผมหมด เหมือนถอดแบบกันออกมาอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งดวงตาและสีลูกตาคือเป๊ะมากลูกพ่อของแท้แทบไม่ต้องสืบ“โอ๊ย น่าเกลียดน่าชังจังเลยเว้ยหลานปู่เนี่ย” พ่อผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วอุ้มหลานไว้ในอ้อมอกอย่างระมัดระวัง“หน้าไม่ได้มุกเลยอะ ไปทางนายหมดเลยนะครับ” มินมันพูดแล้วช่วยพ่อผมประคองตัวหลานไปด้วย“หล่อแต่เด็กเลยลูก” โรสเองก็เอ่ยชมแล้วยกยิ้มส่วนมุกนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงคนไข้ซึ่งมีผมดูแลอยู่ไม่ห่าง เธอเลือกคลอดแบบธรรมชาติ เห็นบอกว่าเจ็บมาก เบ่งหลายทีกว่าลูกจะออกมาเนื่องจากเด็กค่อนข้างตัวใหญ่“เจ็บมากมั้ยคะที่รัก” ผมถามพร้อมลูบศีรษะเธอด้วยความอ่อนโยน “เจ็บแต่ทนได้ค่ะ” มุกดูเหนื่อยล้าแต่ก็ยังมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเธอ “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่คลอดลูกของเราออกมาพี่รักหนูมากๆ” โน้ม
ตอนที่ 29 เพื่อเมีย [18+]#เตย์หลายเดือนต่อมาหลังจากหาหมอตรวจครรภ์เสร็จก็กำลังขับรถกลับบ้าน ทว่าเมียผมดันเกิดอารมณ์ใคร่ เธอสั่งให้ผมหาที่จอดรถในบริเวณเปลี่ยวๆ ทันทีพักหลังมานี้มุกมีความต้องการเยอะมาก ยิ่งท้องใกล้คลอดเธอยิ่งต้องการเซ็กซ์มากขึ้นส่วนผมน่ะเหรอ… “มะ มุกคะ เบาๆ หน่อยค่ะ”“หุบปากเลย”“…” ผมก็ต้องเงียบปากตามที่เมียสั่งรถคันหรูที่จอดหลบอยู่ข้างทางโยกเยกไปมาตามแรงสวาทที่คนเป็นเมียใส่มาไม่ยั้ง เธอกำลังถาโถมขย่มใส่ท่อนเนื้อแบบดุเดือด คนตัวเล็กบดเอวร่อนขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะเหมือนกับคนช่ำชองก็น่าจะช่ำชองแหละ อาทิตย์นึงจับผัวขย่มไปแล้วหกวัน อวัยวะสืบพันธุ์จะหักแหล่ไม่หักแหล่เมื่อก่อนผมบ้ากาม แต่เดี๋ยวนี้เมียบ้าแทน~ปัก!“อ๊า~”เสียงเนื้อกระทบกันบวกกับเสียงร้องครวญครางดังระงมอยู่ภายในรถ ผมสวนกระแทกเอวใส่กลับแบบไม่ยั้งเช่นกัน“อ่า~ พะ...พี่จะแตกแล้วค่ะที่รัก”“มุกก็จะ…เสร็จแล้ว”คนเป็นเมียขย่มแรงและถี่กว่าเดิมเมื่อรู้สึกว่าตัวเธอเองกำลังจะถึงจุดสุดยอดกึก!เสียงเข้มคำรามก่อนร่างกำยำกระตุกเกร็งเล็กน้อย มือใหญ่กดเอวคอดไว้แน่นก่อนจะปล่อยน้ำกามพุ่งเข้าสู่ร่างกาย
ตอนที่ 28 ต้องการคุณ“มุกใจเย็นๆ”“…”“มุก…”“…” ฉันดึงสติกลับมาแล้วมองคนตรงหน้า ตอนนี้คุณเตย์ยังมีชีวิตอยู่ ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ร่างกายของเขาก็ไม่พบร่องรอยการถูกยิง เลือดแม้แต่หยดเดียวก็ไม่มีที่ตัวเขาแล้วเสียงปืนที่ดังสองนัดเมื้อกี้ล่ะ?“พี่ไม่เป็นไรค่ะ” เขาบอกพลางเช็ดหยดน้ำตาให้ฉันด้วยความอ่อนโยน” “พี่ยังอยู่นะ”“แล้วเสียงปืน…”“พี่จัดการเรียบร้อยแล้วน่ะ” เสียงพี่ชายฉันดังแทรกขึ้น พี่มินเดินเข้ามาหาฉันแล้วลูบศีรษะปลอบประโลม “ไม่เป็นอะไรแล้ว ปลอดภัยดีใช่มั้ย เจ็บตรงไหนหรือเปล่าน้องสาวของพี่”“มุกไม่เป็นอะไร แล้วพี่นิว…” ฉันเบนสายตาไปมองพี่นิวที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าจมกองเลือด“ไม่ต้องห่วง มันไม่ถึงตายหรอก แค่สาหัส” พี่มินพูดพลางคลี่ยิ้ม สีหน้าพี่ชายดูไม่ตื่นตกใจเท่าไหร่“…”แค่สาหัส?!มันก็เกือบถึงตายแล้วนะนั่น“ขอบใจมึงมากไอ้มิน ถ้ามึงมาช้าอีกนิดกูคงโดนยิงสมองกระจาย”“ไม่เป็นไรครับนาย ว่าแต่จะให้ผมจัดการกับไอ้นี่ยังไงดี”“เรียกรถพยาบาลและตำรวจมาก็พอ ที่เหลือให้ว่าไปตามกฎหมายละกัน กูไม่อยากมือเปื้อนเลือดอีก” คุณเตย์บอกในขณะที่โอบกอดฉันไว้“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น
ตอนที่ 27 ถือว่าขออาทิตย์ถัดมาบ้านพี่มินเช้านี้ฉันเก็บทำความสะอาดภายในชั้นล่างของบ้าน ไม่ได้อยู่อาทิตย์กว่าบ้านค่อนข้างรก ส่วนคุณเตย์กับพี่มินออกไปทำงานตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนป่านนี้ยังไม่กลับ แต่ว่าก็ยังติดต่อทั้งคู่ได้อยู่เลยไม่มีอะไรให้กังวลใจไลน์~เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น ฉันทิ้งไม้กวาดแล้วรีบกดดูข้อความทันที@Tay : พี่กำลังกลับค่ะ@Tay : น้องมุกอยากได้อะไรมั้ย?@Muk : ไม่เอาอะไรค่ะ ขับรถดีดีนะคะ@Tay : อีกประมาณสิบห้านาทีถึงค่ะ@Tay : คิดถึงมาก อยากกอดแล้ว@Muk : (ส่งสติ๊กเกอร์โอเค)ฉันปิดจบบทสนทนาแล้วมาทำความสะอาดต่อ ในขณะที่วุ่นวายอยู่กับการเก็บบ้านจนทำให้ฉันไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนยืนนิ่งจ้องมองอยู่ที่หน้าประตู รู้ตัวอีกทีคือเขาเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าแล้ว“พี่นิว…” เขาเข้ามาได้ยังไง ไม่เรียก ไม่ถาม ไม่ขออนุญาตกันก่อนสักนิด“มอนิ่ง” เขาคลี่ยิ้มที่แฝงอะไรบางอย่างซึ่งมันดูไม่บริสุทธิ์ใจเอาเสียเลย“เข้ามาได้ไงคะ?”“ก็ปืนเข้ามาสิ” เขาตอบแบบไม่อ้อมค้อม “ตกใจอะไรขนาดนั้นเล่า ทำหน้าอย่างกะเห็นผีแน่ะ พี่ไม่ได้น่ากลัวสักหน่อย”“คราวหลังรบกวนขออนุญาตมุกก่อนนะคะ มุกไม่โ
ตอนที่ 26 ว่าที่สามีคนหื่น [18+]ห้องทำงานท่านประธานผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงคุณเตย์ก็ยังไม่กลับมาจากการประชุม ฉันเบื่อๆ เซ็งๆ ไม่มีอะไรจะให้ทำเลยนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวโต๊ะทำงานแล้วหมุนไปมาอย่างเชื่องช้าก๊อก ก๊อกจู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น“เข้ามาได้ค่ะ” ฉันเอ่ยอนุญาตแล้วนั่งตัวตรงผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมถือแฟ้มเอกสารในมือ การแต่งตัวเธอดูจัดจ้านและยั่วเย้ายังไงชอบกล“ท่านประธานไม่อยู่เหรอ” เธอเชิดหน้าถามฉันด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง“ไม่อยู่” แล้วทำไมฉันจะต้องยอม ก็เชิดหน้าตอบกลับไปเช่นกัน“ชิ! ทำมาชูคอ เธอมันก็แค่เด็กไต่เต้า”“ไต่เต้าอะไรมิทราบ ฉันไม่ได้เป็นพนักงานของที่นี่”ยัยนี่ต้องเข้าใจอะไรผิด สภาพฉันมันเหมือนพนักงานของบริษัทนี้มากนักหรือไงยะฉันน่ะเหมือนเมียท่านประธานของบริษัทนี้มากกว่าอีก!“อยากจะเลื่อนขั้นมากขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้เข้ามารออ่อยท่านถึงที่”“เธอเข้าใจไรผิดปะเนี่ย ฉันก็มากับท่านประธานอะ และเขาให้มาในห้องนี้”ตอนที่คุณเตย์แนะนำฉันแสดงว่ายัยคนนี้ไม่ได้อยู่ณ ตอนนั้น ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่เข้าใจอะไรผิดๆ แบบนี้“ตอแหล!”เดี๋ยววววเธอด่าฉันเรอะ หน็







