Mag-log inตอนที่ 6 คุมเกม
หกโมงเย็น
ถุงช็อปปิ้งพะรุงพะรังกองอยู่บนพื้นกระเบื้องภายในบ้าน ฉันยืนมองอย่างละเหี่ยใจ ไม่รู้จะทำยังไงกับของพวกนี้ดี เล่นมีอย่างละสองชิ้น แถมราคานั้นหลักแสนบาทขึ้นทุกชิ้น
“ต้องรีบจัดการก่อนพี่มินจะเห็น ไม่งั้นหูชาแน่มุก” ฉันบอกกับตัวเองพลางหิ้วข้าวของขึ้นไปไว้บนห้องนอนตัวเอง เมื่ออยู่ภายในห้องก็หาที่ว่างแล้วจัดแจงเก็บของมาใหม่อย่างทุลักทุเลเนื่องจากมันแน่นทุกจุด ฉันเป็นพวกชอบสะสมตุ๊กตาน่ะ ดังนั้นทุกที่ภายในห้องจะมีตุ๊กตาต่างๆ อัดแน่นเต็มไปหมด
“เรียบร้อยแล้ว” ปัดคราบสกปรกออกจากมือแล้วหย่อนก้นนั่งลงบนที่นอนนุ่ม สมองพลันนึกถึงเรื่องเมื่อเย็นแล้วใจเต้นตุบตุบ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีผู้ชายมาชอบถึงสองคน “เป็นเพราะความสวยสินะ”
‘เมื่อเราสวย ทุกคนจะใจดีกับเราล้านเท่า’
คำนี้มันเป็นเรื่องจริง และฉันประสบพบเจอมากับตัว เมื่อสามปีที่แล้วฉันไม่ได้สวยอย่างทุกวันนี้ เป็นยัยแว่นหน้าสิวผมเผ้ารุงรัง การแต่งตัวอย่าพูดถึง เฉิ่มเชยสุดๆ
‘ขี้เหร่ว่ะ’
‘หน้าอย่างงี้ใครจะเอา’
เมื่อก่อนฉันได้ยินมันซ้ำๆ ทุกวันจนเริ่มชินชา แต่ว่ามันยังไม่เจ็บเท่ากับคำพูดของใครคนหนึ่งที่ว่า
‘หยุดมโนได้แล้ว ฉันไม่ได้ชอบเธอ หน้าแบบนี้ใครจะชอบลง’
และนั่นคือจุดเปลี่ยนของมุกคนนี้ ฉันเริ่มดูแลตัวเอง ปรับเปลี่ยนการแต่งตัว อีกทั้งรักษาหน้ารักษาตาให้ดีขึ้น จนสวยในที่สุด แต่กว่าจะสวยก็ใช้เวลาเป็นปีสองปีเช่นกัน
เฮ้อ นึกถึงอดีตแล้วใจเจ็บ ตอนนั้นฉันไม่น่าไปชอบคนแบบนั้นเลย เสียดายหัวใจดีๆ ที่ให้ไป
“ตอนนี้ฉันสวยแล้ว ไม่มีใครมาบูลลี่และตลกกับหน้าตาของฉันอีก ไปไหนมาไหนมีแต่คนมอง บ้างก็ชม”
เวลาสามทุ่มกว่า
ฉันลงมานั่งรอพี่ชายที่ชั้นล่างของบ้าน ปกติกลับดึกจะส่งมาบอกหรือไม่ก็โทร.มา แต่นี่เงียบกริบ
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันรีบลุกไปเปิดทันทีก่อนจะเจอพี่มินอยู่ในสภาพเมาไม่ได้สติโดยที่มีคุณเตย์หิ้วปีกไว้
“ทำไมพี่มินอยู่ในสภาพนี้คะ” ฉันถามคุณเตย์พร้อมเข้าไปช่วยประคองร่างปวกเปียกของพี่ชายตัวเอง
ให้ตายสิ!
พี่มินไม่ได้ดื่มหนักจนเมาแบบนี้มานานแล้วนี่นา ทำไมวันนี้ถึงเละเทะขนาดนี้ได้เนี่ย
“อกหักมั้ง พี่เห็นมันเอาแต่กินเหล้าตั้งแต่เย็น” คุณเตย์ตอบเสียงเรียบแล้วเลือกที่จะแบกพี่มินไว้เอง “หนูไปเตรียมที่นอนให้มันเถอะ เดี๋ยวพี่อุ้มไปส่งที่ห้องเอง”
“ได้ค่ะ” ฉันรีบเดินขึ้นชั้นบน เปิดห้องพี่มินแล้วจัดที่นอนให้เขา
“นอนนี่ใช่มั้ยคะ”
“ใช่ค่ะ วางบนที่นอนเลย”
คุณเตย์ว่างพี่มินลงบนเตียงก่อนจะช่วยถอดรองเท้าให้ “เมาเหมือนหมาเลยมึง”
“นั่นสิคะ” ฉันส่ายศีรษะเบาๆ พี่มินนะพี่มิน ไปโดนสาวที่ไหนหักอกมาล่ะ
“น้องมุกคะ”
“คะ”
“มานี่หน่อยสิ” เขาจับมือฉันแล้วดึงให้เดินตามออกมาด้านนอกห้อง
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?” ฉันมองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย
“นี่ค่ะ” คุณเตย์หยิบกล่องสี่เหลี่ยมขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขาเปิดฝากล่องออกแล้วหยิบสร้อยขึ้นมา “สร้อยเพชรที่หนูอยากได้เมื่อตอนเย็น”
“…” ฉันอ้าปากค้าง ดวงตาโตยิ่งกว่าไข่ห่าน
บ้าไปแล้ว นี่มันบ้ามาก!
สร้อยเส้นนี้มันราคาตั้งเก้าล้านบาทเชียวนะ!
“พี่ใส่ให้นะคะ”
“เดี๋ยวค่ะ มุกรับไว้ไม่ได้ มันมีราคามากเกินไป”
“บ้า อย่าซีเรียสสิคะ พี่เต็มใจซื้อให้นะ”
“มุกไม่ได้อยากได้ ก็แค่ชี้ไปอย่างนั้นเองค่ะ” ฉันไม่ได้อยากได้จริงๆ นะ ตอนนั้นก็แค่ซี้ซั้วชี้ไป “คุณเตย์เก็บไว้เถอะนะคะ”
“ไม่ได้ พี่ซื้อมาแล้วค่ะ และความตั้งใจของพี่คืออยากให้น้องมุกนะ” เขายืนกรานที่จะให้ฉัน
“คือ…”
“อย่าคิดมากค่ะ พี่ใส่ให้นะ” ว่าจบเขาก็สวมใส่สร้อยเพชรที่คอของฉัน “โฮ สวยมาก”
“…” ฉันใช้มือลูบสร้อยเพชรแล้วรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อาจจะเพราะมันมีราคาแพงมาก
“…” มือใหญ่ทาบลงที่แก้มของฉัน เขาจ้องมองเข้ามาในดวงตาแล้วพูดขึ้น “ขอโทษ”
“คะ? คุณเตย์ขอโทษมุกทำไม”
“อ๋อ ไม่มีอะไรค่ะ”
“…” แปลกแฮะ
“ว่าแต่ น้องมุกนอนห้องนี้ใช่มั้ยเอ่ย” เขาชี้ไปที่ห้องข้างๆ
“ใช่ค่ะ ส่วนอีกห้องเป็นห้องพระค่ะ”
“อยากให้พี่กลับเลยมั้ยคะ”
“กลับเลยก็ได้ค่ะ ดึกแล้ว คุณเตย์ควรพักผ่อน”
“ไปส่งพี่หน่อยสิ แค่ด้านล่างก็ได้ค่ะ นะคะคนสวย” คุณเตย์ร้องขอ
“ได้ค่ะ” ฉันเดินนำลงไปส่งเขาที่ด้านล่างตามคำขอของอีกฝ่าย “ขับรถดีดีนะคะ”
“แค่นี้เหรอคะ”
“แล้วมุกต้องทำอะไรคะ?” ให้ลงมาส่งก็ลงมาแล้ว แล้วฉันต้องทำอะไรอีก
“แลกไลน์กันหน่อยได้มั้ยคะ ไม่ก็เบอร์โทร.พี่จะได้ติดต่อหาน้องมุกเวลาคิดถึงค่ะ” คนตัวสูงย่อตัวลงให้ใบหน้าเราอยู่ระดับเดียวกัน “อีกอย่าง น้องมุกควรให้รางวัลพี่หน่อยนะ”
“รางวัลอะไรคะ” เจ้าเล่ห์เหมือนกันนะลุงเตย์ มีมาขอรางวัลกันด้วย
“ก็ที่พี่พาพี่ชายหนูมาส่งบ้านไงคะ”
“อ๋อ แล้วอยากได้อะไรล่ะคะ”
“อะไรก็ได้ค่ะ”
“คุณเตย์เอาโทรศัพท์มาสิ”
“…” ทำเพียงยิ้มแล้วยืดตัวตรงก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือส่งมาให้ฉัน
“เอาไลน์แล้วกันนะคะ” ว่าจบก็กดเพิ่มเพื่อนผ่านไอดีไลน์ “นี่ค่ะ เรียบร้อยแล้ว” ส่งโทรศัพท์มือถือคืนเจ้าของ
“ขอบคุณนะคะน้องมุกคนสวย”
จุ๊บ~
ฉันเขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อจูบเบาๆ ที่แก้มสากของเขาหนึ่งที “อันนี้รางวัลสำหรับที่คุณซื้อสร้อยเพชรให้ค่ะ”
“เขินนะเนี่ย” คนแก่หน้าแดงแล้วลูบแก้มตัวเองแก้เขิน “ให้พี่จูบคืนเลย” ทำท่าจะจูบคืนแต่ฉันเบี่ยงหน้าหลบ
“เอาไว้มุกขอรางวัลแล้วคุณเตย์ค่อยทำนะคะ ตอนนี้กลับบ้านก่อนดีกว่า ดึกแล้ว เป็นห่วง”
“…” คนแก่หน้าแดงเถือกกว่าเดิม
“ถ้าถึงบ้านแล้วก็อย่าลืมทักมาหามุกนะคะ”
“ได้ค่ะ พี่จะรีบทักมาหาหนูเลย”
จุ๊บ~
จูบส่งท้ายที่แก้มเขาอีกอีกหนึ่งที
“อันนี้เป็นรางวัลแถม” ปิดท้ายด้วยการยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
เกมนี้ฉันต้องเป็นคนคุมสิ คนที่ง่ายต้องเป็นเขาไม่ใช่ฉัน!
ตอนพิเศษหลายปีต่อมานั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวภายในบ้าน เมียก็สอนการบ้านให้ลูกสาวคนเล็กอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนไอ้ลูกคนโตมันนั่งหัวโด่เร้าหรือจะเอาของบางอย่างจากผู้เป็นพ่ออย่างผม“พ่อ...”“เรียกอะไรนักหนาฮะ” เรียกผมแบบนี้มาจะได้ชั่วโมงแล้วมั้ง“ผมก็เรียกจนกว่าพ่อจะยอมให้บัตรวีไอพีนั่น” ลูกชายนั่งกดดันตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกวน“แล้วแกจะเอาไปทำอะไร มันไม่ใช่ของที่เด็กจะครอบครองได้” บัตรนี้มันมีค่ามหาศาล ขืนผมให้ลูกไปมันก็คงจะรักษาของไม่ได้ด้วยอายุเท่านี้ ความรับผิดชอบยังไม่มากพอ“ผมอายุสิบแปดแล้วนะพ่อ ไม่เด็กแล้ว”“ตราบใดถ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะก็ยังเด็กอยู่”“พ่อครับ…”“ตุลย์ พ่อจะทำงาน”“ผมอยากได้บัตรวีไอพี”“ตอนนี้พ่อยังให้แกไม่ได้ ช่วยเข้าใจหน่อย”“แต่ทำไมพ่อให้แม่ได้ล่ะ”“เอ้า ก็นั่นเมียฉันนะเว้ย ให้เมียแล้วมันผิดตรงไหน”“แต่นี่ก็ลูกนะพ่อ ให้ลูกมันผิดตรงไหนอะ”เฮ้อ… ผมล่ะเหนื่อยที่จะต้องมานั่งต่อล้อต่อเถียงกับลูกชายหัวดื้อคนนี้จริงๆ มันขี้ตื๊อเหมือนใครวะ? อ๋อ เหมือนพ่อมันเอง เหมือนเปี๊ยบ! “เอางี้นะ ถ้าแกอายุครบยี่สิบปีเมื่อไหร่พ่อจะยกบัตรให้เลย ”“โ
ตอนที่ 30 ครอบครัวที่สมบูรณ์เก้าตุลาคมเป็นวันคล้ายวันเกิดของผม วันนี้อายุครบสามสิบหกปีเต็ม และก็ถือว่าเป็นวันดีอีกวันหนึ่งเลยทีเดียว ซึ่งลูกชายของผมได้ถือกำเนิดในวันเดียวกัน‘เด็กชายตุลย์ นันทพิวัฒน์’ เกิดวันที่เก้าตุลาคม น้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม หรือง่ายๆ คือสามโลห้าตามภาษาชาวบ้านหน้าตาลูกชายมาทางผมหมด เหมือนถอดแบบกันออกมาอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งดวงตาและสีลูกตาคือเป๊ะมากลูกพ่อของแท้แทบไม่ต้องสืบ“โอ๊ย น่าเกลียดน่าชังจังเลยเว้ยหลานปู่เนี่ย” พ่อผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วอุ้มหลานไว้ในอ้อมอกอย่างระมัดระวัง“หน้าไม่ได้มุกเลยอะ ไปทางนายหมดเลยนะครับ” มินมันพูดแล้วช่วยพ่อผมประคองตัวหลานไปด้วย“หล่อแต่เด็กเลยลูก” โรสเองก็เอ่ยชมแล้วยกยิ้มส่วนมุกนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงคนไข้ซึ่งมีผมดูแลอยู่ไม่ห่าง เธอเลือกคลอดแบบธรรมชาติ เห็นบอกว่าเจ็บมาก เบ่งหลายทีกว่าลูกจะออกมาเนื่องจากเด็กค่อนข้างตัวใหญ่“เจ็บมากมั้ยคะที่รัก” ผมถามพร้อมลูบศีรษะเธอด้วยความอ่อนโยน “เจ็บแต่ทนได้ค่ะ” มุกดูเหนื่อยล้าแต่ก็ยังมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเธอ “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่คลอดลูกของเราออกมาพี่รักหนูมากๆ” โน้ม
ตอนที่ 29 เพื่อเมีย [18+]#เตย์หลายเดือนต่อมาหลังจากหาหมอตรวจครรภ์เสร็จก็กำลังขับรถกลับบ้าน ทว่าเมียผมดันเกิดอารมณ์ใคร่ เธอสั่งให้ผมหาที่จอดรถในบริเวณเปลี่ยวๆ ทันทีพักหลังมานี้มุกมีความต้องการเยอะมาก ยิ่งท้องใกล้คลอดเธอยิ่งต้องการเซ็กซ์มากขึ้นส่วนผมน่ะเหรอ… “มะ มุกคะ เบาๆ หน่อยค่ะ”“หุบปากเลย”“…” ผมก็ต้องเงียบปากตามที่เมียสั่งรถคันหรูที่จอดหลบอยู่ข้างทางโยกเยกไปมาตามแรงสวาทที่คนเป็นเมียใส่มาไม่ยั้ง เธอกำลังถาโถมขย่มใส่ท่อนเนื้อแบบดุเดือด คนตัวเล็กบดเอวร่อนขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะเหมือนกับคนช่ำชองก็น่าจะช่ำชองแหละ อาทิตย์นึงจับผัวขย่มไปแล้วหกวัน อวัยวะสืบพันธุ์จะหักแหล่ไม่หักแหล่เมื่อก่อนผมบ้ากาม แต่เดี๋ยวนี้เมียบ้าแทน~ปัก!“อ๊า~”เสียงเนื้อกระทบกันบวกกับเสียงร้องครวญครางดังระงมอยู่ภายในรถ ผมสวนกระแทกเอวใส่กลับแบบไม่ยั้งเช่นกัน“อ่า~ พะ...พี่จะแตกแล้วค่ะที่รัก”“มุกก็จะ…เสร็จแล้ว”คนเป็นเมียขย่มแรงและถี่กว่าเดิมเมื่อรู้สึกว่าตัวเธอเองกำลังจะถึงจุดสุดยอดกึก!เสียงเข้มคำรามก่อนร่างกำยำกระตุกเกร็งเล็กน้อย มือใหญ่กดเอวคอดไว้แน่นก่อนจะปล่อยน้ำกามพุ่งเข้าสู่ร่างกาย
ตอนที่ 28 ต้องการคุณ“มุกใจเย็นๆ”“…”“มุก…”“…” ฉันดึงสติกลับมาแล้วมองคนตรงหน้า ตอนนี้คุณเตย์ยังมีชีวิตอยู่ ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ร่างกายของเขาก็ไม่พบร่องรอยการถูกยิง เลือดแม้แต่หยดเดียวก็ไม่มีที่ตัวเขาแล้วเสียงปืนที่ดังสองนัดเมื้อกี้ล่ะ?“พี่ไม่เป็นไรค่ะ” เขาบอกพลางเช็ดหยดน้ำตาให้ฉันด้วยความอ่อนโยน” “พี่ยังอยู่นะ”“แล้วเสียงปืน…”“พี่จัดการเรียบร้อยแล้วน่ะ” เสียงพี่ชายฉันดังแทรกขึ้น พี่มินเดินเข้ามาหาฉันแล้วลูบศีรษะปลอบประโลม “ไม่เป็นอะไรแล้ว ปลอดภัยดีใช่มั้ย เจ็บตรงไหนหรือเปล่าน้องสาวของพี่”“มุกไม่เป็นอะไร แล้วพี่นิว…” ฉันเบนสายตาไปมองพี่นิวที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าจมกองเลือด“ไม่ต้องห่วง มันไม่ถึงตายหรอก แค่สาหัส” พี่มินพูดพลางคลี่ยิ้ม สีหน้าพี่ชายดูไม่ตื่นตกใจเท่าไหร่“…”แค่สาหัส?!มันก็เกือบถึงตายแล้วนะนั่น“ขอบใจมึงมากไอ้มิน ถ้ามึงมาช้าอีกนิดกูคงโดนยิงสมองกระจาย”“ไม่เป็นไรครับนาย ว่าแต่จะให้ผมจัดการกับไอ้นี่ยังไงดี”“เรียกรถพยาบาลและตำรวจมาก็พอ ที่เหลือให้ว่าไปตามกฎหมายละกัน กูไม่อยากมือเปื้อนเลือดอีก” คุณเตย์บอกในขณะที่โอบกอดฉันไว้“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น
ตอนที่ 27 ถือว่าขออาทิตย์ถัดมาบ้านพี่มินเช้านี้ฉันเก็บทำความสะอาดภายในชั้นล่างของบ้าน ไม่ได้อยู่อาทิตย์กว่าบ้านค่อนข้างรก ส่วนคุณเตย์กับพี่มินออกไปทำงานตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนป่านนี้ยังไม่กลับ แต่ว่าก็ยังติดต่อทั้งคู่ได้อยู่เลยไม่มีอะไรให้กังวลใจไลน์~เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น ฉันทิ้งไม้กวาดแล้วรีบกดดูข้อความทันที@Tay : พี่กำลังกลับค่ะ@Tay : น้องมุกอยากได้อะไรมั้ย?@Muk : ไม่เอาอะไรค่ะ ขับรถดีดีนะคะ@Tay : อีกประมาณสิบห้านาทีถึงค่ะ@Tay : คิดถึงมาก อยากกอดแล้ว@Muk : (ส่งสติ๊กเกอร์โอเค)ฉันปิดจบบทสนทนาแล้วมาทำความสะอาดต่อ ในขณะที่วุ่นวายอยู่กับการเก็บบ้านจนทำให้ฉันไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนยืนนิ่งจ้องมองอยู่ที่หน้าประตู รู้ตัวอีกทีคือเขาเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าแล้ว“พี่นิว…” เขาเข้ามาได้ยังไง ไม่เรียก ไม่ถาม ไม่ขออนุญาตกันก่อนสักนิด“มอนิ่ง” เขาคลี่ยิ้มที่แฝงอะไรบางอย่างซึ่งมันดูไม่บริสุทธิ์ใจเอาเสียเลย“เข้ามาได้ไงคะ?”“ก็ปืนเข้ามาสิ” เขาตอบแบบไม่อ้อมค้อม “ตกใจอะไรขนาดนั้นเล่า ทำหน้าอย่างกะเห็นผีแน่ะ พี่ไม่ได้น่ากลัวสักหน่อย”“คราวหลังรบกวนขออนุญาตมุกก่อนนะคะ มุกไม่โ
ตอนที่ 26 ว่าที่สามีคนหื่น [18+]ห้องทำงานท่านประธานผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงคุณเตย์ก็ยังไม่กลับมาจากการประชุม ฉันเบื่อๆ เซ็งๆ ไม่มีอะไรจะให้ทำเลยนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวโต๊ะทำงานแล้วหมุนไปมาอย่างเชื่องช้าก๊อก ก๊อกจู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น“เข้ามาได้ค่ะ” ฉันเอ่ยอนุญาตแล้วนั่งตัวตรงผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมถือแฟ้มเอกสารในมือ การแต่งตัวเธอดูจัดจ้านและยั่วเย้ายังไงชอบกล“ท่านประธานไม่อยู่เหรอ” เธอเชิดหน้าถามฉันด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง“ไม่อยู่” แล้วทำไมฉันจะต้องยอม ก็เชิดหน้าตอบกลับไปเช่นกัน“ชิ! ทำมาชูคอ เธอมันก็แค่เด็กไต่เต้า”“ไต่เต้าอะไรมิทราบ ฉันไม่ได้เป็นพนักงานของที่นี่”ยัยนี่ต้องเข้าใจอะไรผิด สภาพฉันมันเหมือนพนักงานของบริษัทนี้มากนักหรือไงยะฉันน่ะเหมือนเมียท่านประธานของบริษัทนี้มากกว่าอีก!“อยากจะเลื่อนขั้นมากขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้เข้ามารออ่อยท่านถึงที่”“เธอเข้าใจไรผิดปะเนี่ย ฉันก็มากับท่านประธานอะ และเขาให้มาในห้องนี้”ตอนที่คุณเตย์แนะนำฉันแสดงว่ายัยคนนี้ไม่ได้อยู่ณ ตอนนั้น ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่เข้าใจอะไรผิดๆ แบบนี้“ตอแหล!”เดี๋ยววววเธอด่าฉันเรอะ หน็







