ตอนที่ 38 เกมรักร้อนแรง!

@ ประเทศไทย…

          “แฟนของลูกกลับมา...ไม่คิดที่จะมาไหว้พ่อบ้างเลยงั้นสิ”

มานพเอ่ยกับบุตรสาว เมื่อเขารู้ข่าวคราวการกลับมาของแฟนลูกสาว

          “แม็กซ์คงยุ่งค่ะคุณพ่อ เขาต้องเริ่มสานต่องานที่บริษัทค่ะ  อีกอย่างลูกก็ไม่เห็นว่าแม็กซ์จะสนใจลูกแบบจริงจังเท่าไหร่ ลูกเลยไม่อยากไปรบเร้าเขามากเกินไป”

กิริฎาบอกกับผู้เป็นพ่อด้วยคำพูดแบบตรงไปตรงมา กิริฎาไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังเรื่องนี้จากพ่อเธออีกแล้ว เธอเหนื่อยหน่ายกับสิ่งนี้เต็มทน

          “ทำไมลูกไม่หมั่นไปหาเขา...ลูกมัวแต่ทำงานอยู่แบบนี้ อายุของลูกก็เพิ่มขึ้นทุกวันนะไลลา”

มานพพูดกับลูกสาวเพราะความเป็นห่วง กิริฎาเป็นบุตรเพียงคนเดียวของเขา สิ่งหนึ่งที่เขาต้องการก็คือลูกสาวได้แต่งงานและมีครอบครัวเท่านั้น

          “ไปทำไมคะคุณพ่อ...ถ้าแม็กซ์คิดจะสนใจลูกล่ะก็ ป่านนี้เขาคงโทรหาลูก และเข้ามาเยี่ยมคุณพ่อกับคุณแม่แล้วค่ะ”

          “ลูกพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง...แม็กซ์ไม่ได้ชอบลูกจริงๆ หรอกหรือ? ลูกคบกันมาเป็นสิบปีแล้วนะ และตอนนี้น่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงได้แล้วนี่”

          “ไม่มีค่ะ...แม็กซ์ไม่ได้รักลูกค่ะ...และลูกเองก็ไม่ได้รักเขาเหมือนกัน...อีกอย่างถ้าลูกไม่แต่งงานกับเขา พวกเราก็อยู่ได้นะคะคุณพ่อ...ทำไมเราต้องไปยึดโยงอยู่กับครอบครัวนั้นคะ ความสุขของลูกไม่ได้อยู่ตรงนั้นค่ะ”

กิริฎารู้ว่าการที่เธอเปิดไพ่ในมือของเธอออกมาทั้งหมดจะเป็นอย่างไร ผลกระทบต้องเกิดขึ้นกับเธอแน่นอน

          “ที่พ่อต้องการให้ลูกแต่งงานกับแม็กซ์ นั่นก็เพราะพ่อไม่อยากให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต้องผิดใจกันนะลูก อีกอย่างถ้าลูกปรับจูนกันได้และพร้อมที่จะแต่งงานกัน ครอบครัวของเรากับเขาก็จะเป็นแผ่นเดียวกันนะลูก ทำไมตอนนี้ลูกถึงมาคิดแบบนี้ พ่อไม่เข้าใจ”

          “ลูกไม่ได้มีความสุข ถ้าลูกต้องแต่งงานกับแม็กซ์ ความสุขของลูกคือทำในสิ่งที่ตัวเองรักต่างหากล่ะคะ”

          “แล้วลูกจะทำยังไงกับเรื่องทั้งหมด คงไม่ต้องเสียผู้ใหญ่กันหรอกหรือ...”

          “ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่รักลูกจริงๆ คุณพ่อต้องอยากให้ลูกมีความสุข โดยความสุขนั้นลูกต้องเป็นคนเลือกเองค่ะ”

          “แล้วลูกจะเลือกตามใจตัวเองงั้นสิ”

          “วันนี้ลูกไม่ขอที่จะโต้เถียงกับคุณพ่อนะคะ ลูกอยากให้เวลาคุณพ่อคิดค่ะ การแต่งงานปราศจากความรัก มันช่วยให้ผู้ใหญ่ดีขึ้น แต่มันไม่ได้ช่วยให้ลูกกับแม็กซ์ดีขึ้นหรอกค่ะ...”

          “...”

          @ แผนกไอที...

          “นนท์รู้ข่าวเรื่องที่มิลินจะถูกย้ายไปทำงานกับท่านประธานคนใหม่แล้วนะ มันเกิดอะไรขึ้นหรือครับ...มิลิน”

รัชชานนท์มองดวงหน้าสวยของแฟนสาวด้วยความรู้สึกร้อนรนเป็นอย่างมาก

          “แสดงว่าท่านประธานต้องถูกใจมิลินแน่ๆ เลยนะ”

เสียงนิรณาเอ่ยขึ้นแทรก

          “แฟนเขาคุยกันน้ำขิง...”

.กันยกรหันมาตอกกลับเพื่อนร่วมงานด้วยความหมั่นไส้ ปัญหาที่ยังเคลียร์ไม่ได้ของเพื่อนเธอนั้น มันก็มากอยู่แล้ว นี่ยังจะมีมารตัวร้ายแฝงในร่างของเพื่อนที่หวังดีเข้ามากระแซะอีก

          “ยัยตัง!” นิรณาหันมาถลึงตาใส่กันยกร

          “หมายความว่ายังไงครับมิลิน ที่น้ำขิงพูด ท่านประธานไปเจอมิลินตอนไหน เขาพึ่งจะมารับตำแหน่งได้ไม่กี่วันเองนะครับ”

          “มิลินก็ไม่รู้...อาจจะเป็นเพราะว่าเขาต้องการที่จะเปิดสาขาใหม่ และต้องการที่จะประชาสัมพันธ์บริษัทของเขาด้วยเทคโนโลยี มิลินเองก็มีความถนัดในด้านนี้ เขาเลยต้องการให้มิลินไปทำงานกับเขาค่ะ”

ปุณณดาเรียบเรียงคำพูดตามที่ได้คิดกับกันยกรไว้แล้ว บอกกับแฟนหนุ่มไป คนภายนอกที่ไม่รู้เรื่องราวในอดีตของเธอ ทุกคนต่างก็ตกใจกันทั้งนั้น แม้กระทั่งเธอเองก็ยังไม่เว้น

          “แผนกประชาสัมพันธ์ก็มีนี่ครับ ทำไมต้องเจาะจงเป็นมิลิน นนท์ไม่เห็นว่ามันจะเมคเซ้นส์กันเลยครับ หรือสิ่งที่น้ำขิงพูดจะเป็นความจริงครับ”

รัชชานนท์รู้สึกกระวนกระวายใจทวีคูณ เมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองพูดออกไป เขารักปุณณดา คบกันมาสองปีรัชชานนท์ไม่เคยได้ล่วงเกินเธอเลยแม้แต่น้อย เขาถนอมเธอไว้ให้ถึงวันที่เขาและเธอได้แต่งงานกัน ซึ่งมันก็อีกไม่นาน เขาสัญญากับปุณณดาว่าอีกสองปีเขาจะขอเธอแต่งงาน รัชชานนท์อยากให้ฐานะของเขามั่นคงเสียก่อน

          “อุ้ย! นนท์ก็คิดแบบน้ำขิงแล้วใช่ไหมคะเนี่ย”

          “น้ำขิง!...เธอต้องการอะไรจากสิ่งนี้!” กันยกรเริ่มเดือด

          “มิลินไม่รู้ค่ะนนท์ เขาไม่ได้บอกอะไรค่ะ เขาบอกมิลินแค่ว่าอยากให้มิลินไปทำงานเป็นเลขาเขาเท่านั้น”

ปุณณดาจำเป็นต้องสร้างเรื่องราวทั้งหมดนี้ เธอจะทำอะไรได้ ในเมื่อเขาดักทุกทางของเธอไปจนหมดแล้ว ถ้าเธอไม่เลือกตำแหน่งเลขา เธอก็ต้องออกจากงาน ซึ่งถ้าเธอออกจากงานด้วยเหตุผลแบบนี้ แม่เธอก็จะต้องถามแน่นอน อีกทั้งน้องชายของเธอก็กลับแค้นเขาเพิ่มขึ้นไปอีก ปุณณดาไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้อีกแล้ว

          “นนท์จะไปถามเขา!”

รัชชานนท์ไม่พอใจกับการกระทำของท่านประธานคนใหม่เป็นอย่างมาก ในสายตาผู้ชายด้วยกัน เขารู้ว่ามันไม่ปกติแน่นอน ที่อยู่ดีๆ จะคว้าแฟนสาวแสนสวยของเขาไปเป็นเลขาแบบกระทันหันอย่างนี้ ต้องมีอะไรแน่นอน!

          “นนท์คะ! มิลินว่าใจเย็นๆ ก่อนนะคะ มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้นะคะ บริษัทเร่งเปิดสาขาในโซนยุโรป เขาพึ่งมารับตำแหน่ง มิลินคิดว่าเขาอาจจะอยากมีคนช่วยด้านนี้จริงๆ นะคะ”

ปุณณดาพยายามหาเหตุผลร้อยแปด อธิบายกับคนรัก เธอจะทำอย่างไรดี ถ้าปุณณดาไปทำงานเป็นเลขากับเขา ปัญหาก็ใช่ว่าจะจบลง เธอรู้ว่าเขาต้องการข่มเหง รังแกเธอ ต้องการทำแบบนั้นกับเธออีก

          “ที่มิลินบอกก็ถูกนะนนท์ จริงๆ เราต้องรอดูก่อนนะ นนท์บุกไปแบบนั้น ไม่กลัวหน้าแหกกลับมาเหรอ ตังว่านนท์น่าจะรอดูก่อนนะ เขาเป็นเจ้าของบริษัทที่พวกเราทำงานอยู่นะ ถ้าเกิดเขาไม่พอใจไล่พวกเราออกจะว่ายังไง ตำแหน่งดี เงินเดือนมากขนาดนี้ โบนัสก็แจกเยอะ ตังว่าใจเย็นๆ ก่อนนะนนท์”

กันยกรพยายามอ้างเหตุต่างๆ นานาเพื่อช่วยเพื่อนรักของเธอ วันนี้อาจจะรอดไป แต่วันหน้าปัญหาอาจเพิ่มเข้ามาอีกแน่นอน

          “น้ำขิงว่าตังก็พูดถูกนะคะนนท์ ใจเย็นๆ นะคะ”

นิรณาเห็นด้วยกับคู่ปรับของเธอ ซึ่งเรื่องนี้สำหรับนิรณาแล้วมันมีที่มาที่ไปอย่างแน่นอน คนอย่างนิรณาจะทำอะไรแล้วย่อมมีแผนการที่แยบยลเสมอ ‘การแย่งชิง...มันไม่ได้ยากอีกต่อไปแล้ว’