บทที่ 46

วันจันทร์การดำเนินชีวิตของมารียันก็เข้าสู่สภาวะปกติ เธอพาร่างกายอันบอบช้ำไปเรียน พยายามซ่อนความเจ็บปวดทางร่างกายที่เกิดขึ้น ไม่ให้ใครเห็นร่องรอยแดงๆ ที่ประทับทั่วร่างด้วยการสวมเสื้อคลุมแขนยาวทับเสื้อนักศึกษาและตั้งใจใส่กระโปรงยาวเป็นพิเศษ

ทุกเย็นกายไปรับมารียันที่มหาลัย เขาเปลี่ยนไปมาก ห่วงใยเธอมากขึ้น บางครั้งก็มีสายตาอาฆาตเพื่อนชายทุกคนที่เข้าใกล้เธอ มันน่าจะเป็นเรื่องดีๆ ที่เกิดขึ้น เธอมีความสุขมากๆ และคิดว่าเขาก็น่าจะมีใจเอนเอียงมาบ้างไม่มากก็น้อย ความผิดปกติของกายมันทำให้หัวใจของเธอพองโต ฉะนั้นความเจ็บปวดจะมากมายเพียงใดเธอก็รับไหว

“มารี วันนี้เขามารับอีกแล้วหรือ” กฤษณาไม่ค่อยชอบใจที่กายเทียวรับเทียวส่งมารียันแบบนี้ กฤษณารู้ว่ากายมารับถึงมหาลัย แต่เขาส่งมารียันแค่ปากซอยเข้าบ้าน

“อื้ม” เพื่อนรักตอบสั้นๆ

“จะเป็นแบบนี้ไปอีกเมื่อไหร่ ทำไมเขาดูเหมือนไม่ใช่สุภาพบุรุษเลย ทำไมไม่ส่งเธอถึงบ้าน หรือไม่ก็ควรจะเปิดเผยความสัมพันธ์นี้ให้แม่เธอรับรู้เอาไว้ด้วย”

“เขาคงยังไม่พร้อมน่ะกิ๊ก อย่าลืมสิน้ากายเพิ่งหย่าได้ไม่นาน”