LOGINShare
บทที่7
Last Updated:
2025-04-02 16:33:38ใบหน้าสวยฉายให้เห็นถึงความเคร่งเครียด สองเท้าเล็ก ๆ เดินไปตามทางเท้าแม้สองข้างทางจะเต็มไปด้วยร้านขายอาหารส่งกลิ่นหอมและมีหน้าตาน่ารับประทานแต่มันก็ไม่สามารถดึงดูดความสนใจของบัวบูชาได้
"เอาน้ำเปล่าหนึ่งขวดค่ะป้า"เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงร้านขายน้ำด้วยสีหน้าอิดโรยจากการอดหลับอดนอนมาตลอดทั้งคืน "นี่จ้ะแม่หนู" "ขอบคุณค่ะ"เธอจ่ายเงินก่อนจะรับขวดน้ำเปล่ามา แววตาของเธอไร้ซึ่งความสุข ร่างเล็กทรุดกายลงนั่งตรงหน้าร้านสะดวกซื้อใกล้กับโรงพยาบาลพลางเปิดขวดน้ำดื่มเย็น ๆ เพื่อต้องการดื่มดับความกระหายสายตากวาดมองสภาพกายใช้ชีวิตของแต่ละคนในยามรุ่งเช้า พรึ่บ ข้างกายของเธอมีหญิงสาวสองคนชุดวาบหวิวนั่งลงบริเวณไม่ไกลจากเธอมากสักเท่าไหร่ ผิวพรรณขาวสวยดั่งผ้าฝ้ายโผล่พ้นจากชุดสวยของพวกเธอทั้งสอง "เป็นยังไงบ้างเมื่อคืน แขกคนที่แกได้ไปแซ่บไหม" "แกก็ดูสภาพของฉันตอนนี้สิ คุณภูทั้งแซ่บทั้งซี๊ดเลยล่ะ" "มิน่าแกถึงได้ออกมาจากห้องเหมือนสภาพคนใกล้ตาย เป็นไงใหญ่สมคำร่ำลือไหม" "แขนเด็กยังเล็ก"หญิงสาวอีกคนตาโตกับคำโอ้อวดของอีกฝ่าย "แถมยังให้ทิปฉันมาตั้งสองหมื่นแหนะ นี่ยังไม่รวมเงินค่าตกลงอีกห้าพันนะ"ว่าแล้วหญิงสาวคนนั้นก็ล้วงเงินออกมาโชว์ให้เพื่อนของเธอดู "คืนเดียวได้ตั้งสองหมื่นห้า ใช้หมีคุ้มเลยนะแก" "แม่ให้มาแล้วก็ต้องใช้ให้คุ้มสิ ฉันมีภาระตั้งมากมาย วิธีนี้หาเงินง่ายที่สุดแล้ว แค่นอนอ้าขาไม่กี่ชั่วโมงได้เงินมาหลายหมื่นใครบ้างจะไม่อยากทำ"บทสนทนาของทั้งคู่ลอยเข้าหูของบัวบูชา เธอหันหน้าไปมองผู้หญิงทั้งสองคนนั้น เงินในมือปึกใหญ่จำนวนหลายหมื่นเพียงแค่ทำงานคืนเดียวมันกำลังดึงดูดความสนใจของเธอ เธอใช้เวลาทบทวนนั่งคิด ชีวิตของมารดานั้นคือเรื่องสำคัญซึ่งเธอคงไม่สามารถยืดเยื้อเวลาได้อีกต่อไป ทางเลือกสุดท้ายที่เธอไม่เคยคิดจะเข้าไปใกล้ แต่สถานการณ์ตอนนี้มันบังคับให้เธอต้องทำ ตึก ตึก ตึก "คุณคะ"ร่างสวยของบัวบูชาลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหาทั้งสองทำเอาทั้งคู่ต้องเงยหน้ามองหญิงสาวผู้มาใหม่ด้วยความสนอกสนใจ "มีอะไรหรือเปล่าคะ" "คือฉันมีเรื่องอย่างจะปรึกษา" "..." "เกี่ยวกับงานที่คุณทำ"เธอก้มต่ำมองเงินในมือของผู้หญิงคนนั้น นี่คงเป็นทางเดียวและทางสุดท้ายที่เธอจะหาเงินได้เร็วที่สุด "เธอคิดดีแล้วใช่ไหม"หญิงสาวในชุดเดรสสีแดงเอ่ยถ้าย้ำชัด ดวงตาคมไล่กวาดมองดูเรือนร่างของบัวบูชาในชุดเดรสสีดำเซ็กซี่ซึ่งตอนนี้พวกเธอทั้งสองกำลังยืนอยู่ตรงบริเวณของหน้าคลับชื่อดัง "ค่ะ บัวคิดดีแล้ว"คำว่าแม่มันทำให้บัวบูชารอไม่ได้อีกต่อไป อาการของท่านจะยังไม่พ้นขีดอันตรายถ้าไม่ได้รับการผ่าตัดภายในอาทิตย์นี้ และตอนนี้เธอได้ตัดสินใจแล้วแม้การหาเงินในอาชีพนี้มันจะต้องแลกมาด้วยร่างกายของเธอก็ตาม "ถ้าเธอพร้อมเราสองคนก็เข้าไปกันเถอะ ฉันจะแนะนำเธอให้ผู้จัดการร้านได้รู้จัก" "ค่ะ"ฝ่าเท้าเล็ก ๆ บนรองเท้าส้นสูงสามนิ้วเกินก้าวไปข้างหน้า แม้จะเต็มไปด้วยความประหม่าและหวาดกลัวแต่คำว่าแม่ก็ทำให้บัวบูชาต้องทำ เธอจะต้องก้าวข้ามความกลัวเพื่อหาเงินมารักษามารดาให้จงได้ หลายคนอาจจะกำลังสงสัยว่าทำไมเธอจึงไม่ไปหยิบยืมเงินของคนอื่น จะให้เธอไปหยิบยืมมาจากใครเพื่อนที่ครบตั้งแต่สมัยเรียนก็ย้ายรากฐานไปสร้างครอบครัวกับสามีที่ต่างประเทศ จะให้ไปยืมน้อง ๆ ที่รู้จักทุกคนล้วนแต่มีภาระหน้าที่ ส่วนภูผานั้นตัดทิ้งไปได้เงินสองหมื่นในรอบที่แล้วเธอยังไม่ได้จ่ายคืนเขาเลย สองสาวในความสวยแตกต่างกันเดินเข้าไปในคลับ หญิงสาวในชุดเดรสสีแดงเดินแหวกฝูงผู้คนพาน้องใหม่อย่างบัวบูชาเดินขึ้นไปทางด้านหลังของคลับเพื่อไปยังโซนของลับซึ่งมีไว้บริการลูกค้าในคลับ หญิงสาวนับกว่าสิบชีวิตซึ่งกำลังนั่งอยู่บนโซฟาหันมามองบัวบูชาเป็นสายตาเดียวทันทีเมื่อผู้หญิงคนนั้นเปิดประตูห้องพาเธอเข้ามาด้านในก่อนจะพาเธอเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของชายร่างใหญ่แต่กลับใส่ชุดสวยดูดีของผู้หญิงซึ่งเขาคนนั้นคือผู้จัดการในส่วนตรงนี้ของคลับและมีอำนาจสูงสุดในตรงจุดนี้ "คุณเจสคะ หนูพามาแล้วค่ะ"ผู้จัดการร่างชายใจหญิงหันมา ดวงตาคมกริบไล่กวาดตั้งแต่ศีรษะต่ำลงมาถึงใบหน้าสวยได้รูปไปจนถึงปลายเท้าของเด็กใหม่ แววตาคู่นั้นมีความพึงพอใจเหมือนได้ของเล่นชิ้นใหม่ที่ยังดูดีไร้ตำหนิ "ชื่ออะไรน่ะเธอ" "หนูชื่อบัวค่ะ บัวบูชา" "ชื่อน่ารักจังเลยนะ เอาล่ะ คิดดีแล้วใช่ไหมที่จะทำงานนี้"เจ้าตัวพยักหน้ารับ "บัวเขามีปัญหาเรื่องเงิน ต้องการใช้เงินด่วนแม่กำลังไม่สบายค่ะคุณเจส"โบวี่อธิบายแทนเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงความเกร็งและฝ่ามือที่เย็นเฉียบของบัวบูชา "แบบนี้สินะ แล้วเคยทำงานแบบนี้มาก่อนหรือเปล่า"บัวบูชาส่ายหน้า เธอเงยขึ้นมาสบตาผู้จัดการในโซนนี้ "ไม่ค่ะ เรื่องแบบนี้หนูยังไม่เคย" "ไม่น่าเชื่อ สวย ๆ แบบนี้ นี่เธอหายไปอยู่หลุมไหนมา"อย่าว่าแต่ผู้จัดการร้านหรือโบวี่ แม้แต่ทุกคนในที่นี้ก็แทบจะไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน "เอาล่ะ ในเมื่อเธอยังไม่เคยคืนนี้ฉันจะลองหาแขกวีไอพีกระเป๋าหนักให้เธอก็แล้วกันนะบัว" "ขอบคุณนะคะ" "โบวี่พาบัวไปนั่งเถอะ ถ้ามีแขกสนใจเดี๋ยวฉันให้เด็กมาตาม" "ค่ะ คุณเจส"หญิงสาวถูกพาไปนั่งยังโซฟาที่ว่าง บัวบูชาไม่กล้าเงยหน้าสบตาใครเลยในตอนนี้ "ไม่ต้องกลัวนะ แขกที่จะเข้ามาใช้บริการที่นี่ไม่ใช่พวกนักเลงหัวกุ๊ยหรือพวกอันธพาลแน่นอน"โบวี่พยายามพูดให้อีกฝ่ายคลายความกังวลลง อาชีพแบบนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากทำแม้แต่ตัวของเธอเองก็ตาม แต่ภาระหน้าที่ปัญหาของทุกคนล้วนไม่เหมือนกัน เธอเกิดมาในครอบครัวที่ยากจนพ่อแม่หาเช้ากินค่ำและยังต้องหาเงินส่งน้อง ๆ อีกสองคนเรียน ส่วนตัวเธอเรียนจบเพียงแค่มอสามจึงต้องออกมาหางานทำเพื่อช่วยเหลือเลี้ยงดูครอบครัว "ขอบใจมากนะ ฉันคงทำงานแบบนี้แค่ไม่กี่ครั้งหรอก ฉันเองก็มีงานประจำที่ต้องทำถ้าหากหาเงินค่าผ่าตัดแม่ได้ฉันก็คงไม่กลับมาทำงานที่นี่อีก" "ฉันเอาใจช่วยเธอนะบัว ขอให้เธอได้เจอลูกค้าดี ๆ กระเป๋าหนักเลยนะคืนนี้ เธอจะได้มีเงินไปเป็นค่าผ่าตัด" "ขอบใจนะ" ปึง "เด็กใหม่ที่ชื่อบัวอยู่ไหน"ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมกับชายชุดดำร่างสูงใหญ่ตะโกนเรียกชื่อ ทำเอาหญิงสาวในห้องหันไปมองบัวบูชาเป็นสายตาเดียว "อยู่นี่ค่ะ"โบวี่ชี้นิ้วมายังร่างของบัวบูชา "คุณเจสให้พาไปหาแขก"ประโยคสั้น ๆ ได้ความหมายของผู้ชายคนนั้นทำให้บัวบูชาหันไปมองหน้าโบวี่โดยทันที "ถึงเวลาที่เราจะต้องไปแล้วใช่ไหม"โบวี่พยักหน้าอีกฝ่ายกุมมือส่งกำลังใจให้ "โชคดีนะบัว"มาถึงตอนนี้แล้วเธอคงไม่สามารถหันหลังเดินกลับต่อไปได้ บัวบูชามองหน้าโบวี่ก่อนจะลุกขึ้นเดินตามหลังผู้ชายคนนั้นไปด้วยหัวใจที่เต้นรัว
Latest chapter
ท่านประทานคลั่งสวาท บทที่37
ใครจะไปคิดล่ะว่าจากชีวิตของผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่งอย่างเธอจะได้มาเจอกับนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงอย่างเขา และตอนนี้เราสองคนกำลังได้เข้าพิธีวิวาห์ด้วยกัน มันเป็นความฝันที่บัวบูชาไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเอง จากผู้หญิงธรรมดา ๆ ไม่มีอะไรพิเศษอยู่ในวิกฤตตกงานไม่มีงานทำต้องหาเงินมารักษามารดาซึ่งป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย โชคชะตาเข้าข้างให้เธอได้สมัครมาเป็นเลขาและบุญวาสนาได้ผลักเธออีกครั้งให้มาเป็นผู้หญิงของเขาและตอนนี้เราสองคนกำลังเข้าพิธีวิวาห์ในช่วงเช้าด้วยกัน ตั้งแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้ก็เธอกับเขาก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมาร่วมหนึ่งปีกว่า ภูผาฉีกสัญญาว่าจ้างระหว่างเธอกับเขาเมื่อชีวิตคู่ของสองเราครบหนึ่งปี"คุณภูผาและคุณบัวบูชาเชิญเซ็นชื่อลงตรงนี้ได้เลยนะครับ"เจ้าหน้าที่จากอำเภอเอ่ยบอกกับคู่บ่าวสาวซึ่งตอนนี้เธอและเขากำลังนั่งอยู่ตรงที่โต๊ะตรงหน้ามีกระดาษสำคัญมีอักษรสีแดงตัวใหญ่เขียนว่าใบสำคัญในการสมรส"ขอแสดงความยินดีกับคุณทั้งสองด้วยนะครับ และผมหวังว่าจะได้ยินข่าวดีเรื่องทายาทเร็ว ๆ นี้""ขอบคุณครับ""ขอบคุณค่ะ"บัวบูชาน้ำตาไหลเธอมองแผ่นกระดาษตรงหน้าตาไม่กะพริบ สัมผัสอ่อนโยนจากปลายนิ้วของชายหนุ่มท
ท่านประทานคลั่งสวาท บทที่36
"อื้อ"นิ้วใหญ่สอดเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวทำเอาเธอส่งเสียงครางออกมา ความคับแน่นตรงส่วนนั้นมันทำให้เธอเชื่อแล้วว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าและคำบอกรักจากปากของเขามันคือเรื่องจริง"คะ...คุณภูผา""ยังคับแน่นเหมือนเดิมอยู่เลยนะ"เขาก้มมองช่องทางรักของเธอซึ่งตอนนี้มีนิ้วของเขาเสียบคาอยู่ด้วยแววตาหื่นกระหาย"เนินใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่า""อื้อ อ๊าส์"ริมฝีปากเล็กส่งเสียงครางออกมายามเมื่อชายหนุ่มขยับปลายนิ้วเข้าออกจนตอนนี้เริ่มมีน้ำหล่อลื่นสีใสไหลออกมาใบหน้าของบัวบูชาบิดเบี้ยวแสดงถึงความทรมาน อารมณ์วาบหวามทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อบินวนอยู่ในช่องท้องยามเมื่อเธอผงกศีรษะขึ้นมองก็ยิ่งเห็นว่าใบหน้าของภูผาอยู่ห่างไม่ไกลจากตรงส่วนนั้นของเธอเท่าไหร่ และมันยิ่งเพิ่มเข้ามาใกล้เมื่อน้ำเมือกใสของเธอเริ่มไหลอาบนิ้วของเขามากยิ่งขึ้น"ขอชิมหน่อยนะ""อย่าค่ะคุณภูผา อื้อ มันสกปรก"แผล็บ แผล็บ แผล็บเสียงห้ามปรามของเธอเล็ดลอดผ่านหูของชายหนุ่ม ปลายลิ้นสากแตะลงบนกลีบอูมทั้งสองข้างทันทีโดยที่ชายหนุ่มไม่เคยคิดจะฟังเสียงห้ามปรามของเธอเลยสักนิดปลายลิ้นสากตวัดเลียดูดดึงเม็ดเสียวด้วยความช่ำชองทำเอาบัวบูชายกเอวจน
ท่านประทานคลั่งสวาท บทที่35
บรรยากาศภายในรถยามค่ำคืนเงียบสงัดอากาศช่างหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจของบัวบูชา เธอเอียงศีรษะมองหน้าออกไปยังนอกหน้าต่างรถซึ่งตอนนี้เธอและเขากำลังเดินทางกลับที่พักหลังจากเยี่ยมมารดาของเขาเสร็จภายในรถตกอยู่ในความเงียบตั้งแต่ที่เขาและเธอก้าวขึ้นมาจนเวลาผ่านมาถึงตอนนี้ เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะวางตัวยังไงดีคำพูดของคุณหญิงแห่งตระกูลดังยังคงล่องลอยอยู่ในโซนประสาทหูท่านอยากได้เธอไปเป็นลูกสะใภ้นี่คือสิ่งที่ท่านพร่ำบอกเธอเอาไว้ก่อนจะออกมา แต่ทว่าคนด้านข้างกลับไม่มีปฏิกิริยาแสดงอาการอะไร มันอดไม่ได้ที่จะทำให้เธอคิดว่าเขาคงไม่ต้องการอยากจะเกี่ยวดองกับเธอ นั้นสิเนอะเขาซื้อเธอมาบำเรอความใคร่ใครอยากจะยกตำแหน่งแต่งตั้งให้มาเป็นตัวจริงกันเมื่อคิดได้อย่างนั้นก็เกิดความรู้สึกน้อยใจ เธอคงไร้ค่าไม่เหมาะสมกับคนอย่างเขาหรอก อย่าคิดหวังสูงมากเกินไปบรรยากาศภายในรถยังคงจมอยู่กับความเงียบจนชายหนุ่มขับรถมาถึงคอนโดที่พักทั้งเขาและเธอในตอนนี้ยังไม่มีแม้แต่คำพูดให้กับต่างฝ่ายจนทั้งสองเดินขึ้นไปถึงยังห้องพัก"เธอเป็นอะไรไป"ชายหนุ่มเอ่ยถามเธอทันทีเมื่อทั้งสองก้าวเข้ามาอยู่ในห้องพัก แววตาอมทุกข์ในเมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วย
ท่านประทานคลั่งสวาท บทที่34
เวลาล่วงเลยไปจนถึงเวลาเลิกงาน บัวบูชารีบเก็บข้าวขอแล้วรีบลงมายอดรอภูผาอยู่ตรงหน้าป้ายรถเมล์ซึ่งก่อนหน้านี้เพียงแค่สิบนาทีชายหนุ่มได้ส่งข้อความมาบอกว่าใกล้จะถึงแล้วให้เธอรีบลงมารอก่อนได้เลยปี๊นบัวบูชาคลี่ยิ้มบาง ๆ ทันทีเมื่อเธอได้เห็นรถของชายหนุ่มเคลื่อนตัวก่อนจะหยุดจอดอยู่ตรงหน้าของเธอหญิงสาวรีบเปิดประตูก้าวขาขึ้นไปนั่งโดยมีสายตาของพนักงานบางคนมองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นเพราะทุกคนล้วนรู้ว่ารถที่ขับมารับบัวบูชานั้นเป็นรถของใคร "เหนื่อยไหม""ไม่เหนื่อยเลยค่ะ แล้วคุณแม่ของคุณภูผาท่านเป็นยังไงบ้างคะ""คุณแม่ท่านฟื้นแล้ว""ยินดีด้วยนะคะ"เธอแสดงออกถึงความจริงใจอย่างเป็นธรรมชาติโดยไร้การปรุงแต่ง รถคันหรูเคลื่อนตัวออกจากหน้าบริษัทขับกลับไปยังเส้นทางเดิมที่ภูผาพึ่งจะขับออกมาจากเมื่อครู่"คุณภูผาจะไปทำธุระที่ไหนเหรอคะ""ธุระที่ฉันว่าเอาไว้ไปทำวันอื่น ส่วนวันนี้ฉันจะพาเธอไปเจอใครคนหนึ่ง""ใครคะ""ไปถึงเดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง"ความนัยของเขายิ่งทำให้เธอสงสัยแต่บัวบูชาก็ไม่มีความสามารถมากพอที่จะกล้าถามออกไป เธอได้แต่นั่งเงียบ ๆ อยู่ตรงเบาะข้างคนขับโดยไม่รู้ว่ามีสายตาของชายหนุ่มในตำแหน่งคนขับคอยลอบม
ท่านประทานคลั่งสวาท บทที่33
"เก็บกวาดทุกอย่างอย่าให้เหลือร่องรอย""ครับคุณภูผา"หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้นชายหนุ่มก็รีบเดินกลับมายังรถคันหรู เขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาแม่เลขาสาวทันทีที่ก้าวขาขึ้นมานั่งภายในรถ หัวใจแกร่งในตอนนี้กำลังว้าวุ่นเพราะเขากำลังนึกถึงคำพูดของภาคภูมิในเมื่อครู่'นี่กูวางแผนไว้เลยนะ ถ้าเสร็จจากแม่มึงเมื่อไหร่อีบัวบูชาจะเป็นรายต่อไป''...''อยากรู้จริง ๆ ว่านังบัวบูชามันจะเอามันไหม แต่สงสัยจะมันสินะมึงถึงได้ติดใจ อยากรู้จริง ๆ ถ้ากูได้ลิ้มลองร่างอันหอมหวานของบัวบูชามันจะเป็นยังไง'"มึงจะไม่มีวันได้แตะต้องผู้หญิงของกูหรอกไอ้ภาคภูมิ"ภูผากัดฟันกรอดเขานั่งรอสายนานอยู่หลายนาที สายแรกเธอไม่ยอมรับยิ่งทำให้คนรออย่างเขากระวนกระวายใจเข้าไปใหญ่ชายหนุ่มจึงกดต่อสายย้ำอีกครั้งไปหาเขาเร่งสตาทร์รถก่อนจะขับออกมาด้วยความเร็ว"สวัสดีค่ะคุณภูผา"รถคันหรูลดความเร็วลงเมื่อบัวบูชากดรับสายของเขาในเวลาต่อมา เพียงแค่ได้น้ำเสียงสดใสของเธอช่วยคลายความกังวลให้เขาได้"ทำอะไรอยู่ แล้วเมื่อกี้ฉันโทรไปทำไมไม่รับ""บัวพึ่งจะกลับมาจากห้องน้ำค่ะ โทรศัพท์อยู่ในกระเป๋าไม่ได้เอาติดตัวไป"คำอธิบายของเธอคลายอึดอัดภายในใจของภูผา
ท่านประทานคลั่งสวาท บทที่32
เปลือกตาหนังอึ้งค่อย ๆ เปิดขึ้นเมื่อแสงแดดของวันส่องกระทบตาม่านตาเริ่มเปิดขยายรับแสงของเช้าวันใหม่ซึ่งวันนี้มีท่อนแขนใหญ่ของภูผากอดเธอเอาไว้ เธออยู่ในห้องพักสุดหรูที่เขาซื้อให้และตอนนี้เธอและเขากำลังนอนอยู่บนเตียงคิงไซซ์ขนาดใหญ่และยังมีชายหนุ่มคอยนอนกอดเธอเอาไว้ ลมหายใจของชายหนุ่มยังคงสม่ำเสมอเขาคงพาเธอกลับมายังที่พักภาพสุดท้ายที่เธอจำได้ก่อนจะหมดสติไปคือเธอและเขากำลังนั่งอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินเธอได้บริจาคเลือดช่วยชีวิตมารดาของภูผาเมื่อเธอยกแขนขึ้นมาก็พบว่ายังมีสำลีก้อนเล็กติดอยู่ตรงที่ข้อพับแขนนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาและเธอนอนกอดกันแต่ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้เธอมีความสุข การที่เธอได้ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขามันทำให้เธอรู้สึกมีความสุข ความสุขที่ผู้หญิงอย่างเธอไม่สามารถเรียกร้องให้เขาทำแบบนี้บ่อย ๆ ได้แต่ถ้าหากเขาทำด้วยความเต็มใจเธอก็ขอเก็บความสุขเหล่านี้เอาไว้ถ้าหากวันใดวันหนึ่งเธอไม่ได้มีสิทธิ์ยืนอยู่ในตรงจุดนี้อย่างน้อยก็ยังมีความรู้สึกดี ๆ ที่เขาเคยทำให้ถูกเก็บเอาไว้ในความทรงจำ"บัวรักคุณนะคะ"ถ้าหากเขาตื่นเธอคงไม่กล้าที่จะบอกคำคำนี้ให้ชายหนุ่มได้ยิน ผู้หญิ
You may also like
บริหารรักคนเลว
สตอเบอรี่สีชมพู847 viewsนรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์5.3K viewsเด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+
ลำเจียก16.1K viewsคู่หมั้นทายาทมาเฟีย
มายาตรี3.3K viewsมาเฟียเมียหนี
เดวิโอล่า368 viewsมาเฟียจองรัก
ฮายอนนี่1.2K viewsเจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์3.2K viewsBAD PRISON ขังรัก
อยู่ในตะเกียงแก้ว1.1K views
