Mag-log inShare
บทที่ 53
Huling Na-update:
2025-05-10 11:54:24“ใช่ค่ะ” ปั้นหยาตอบอย่างไม่แคร์
“กลับ!” ตฤณออกคำสั่งเสียงเข้มอีกครั้ง แล้วเปลี่ยนจากโอบกอดเธอ มาเป็นจับมือไว้แน่น จากนั้นก็เดินออกไปเลยโดยไม่ล่ำลาใคร ก้องการุณจึงทำหน้าที่วิ่งมาบอกกล่าวกับทุกคน “คุณท่านเมามาก ผมขอตัวพากลับก่อนนะครับ ขอโทษด้วย คุณป๊อบมีอะไรก็โทรไปละกันนะ” “ครับคุณก้อง เชิญครับ” ฐากูรตอบงงๆ แต่ก็ยอม จากนั้นก้องการุณจึงตามเจ้านายออกไป รถคันหรูถูกขับออกมาจอดรออยู่ก่อนแล้วด้วยความรวดเร็ว ปั้นหยาประคองและดันให้ตฤณขึ้นไปก่อน ทำราวกับว่าเขาเมาเสียหนักหนา ซึ่งไม่ได้เมาสักนิด แต่อึนๆ หงุดหงิด จากนั้นเธอก็ตามขึ้นมานั่งข้างๆ ก่อนที่ประตูรถจะปิดลงพร้อมกับรถเคลื่อนออกตฤณนั่งนิ่ง เมินหน้าออกนอกรถ ไม่แสดงอาการใดๆ ปั้นหยาจึงเอื้อมมือไปปิดกระจกและผ้าม่านตรงระหว่างที่นั่งคนขับ และห้องโดยสารเพื่อให้เป็นส่วนตัว แล้วจึงหันมาพูดกับเขา“โกรธหยาเหรอคะ” ปั้นหยาถามด้วยน้ำเสียงนุ่มหูจนเขาเหลือบมองแล้วถอนใจ “แล้วจะให้โกรธเรื่องอะไร” ตฤณถามกลับเสียงเรียบแต่อาก
Pinakabagong kabanata
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 58
“แต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้”“จะอยากอยู่แค่วันนี้เหรอคะ แค่วันนี้วันเดียวหรือไง” นี่เธอกล้าสอนหรือเนี่ย เขาอุตส่าห์อยากจะงอแง“มีงานต้องให้พิจารณานะคะ”“หืม งานอะไร อย่าบอกนะว่างานเจ้าซันด์” เขาก็เดาได้เก่งเชียวนะเนี่ย“ก็ทำนองนั้นแหละค่ะ หยาว่าท่านเตรียมเรื่องนี้เข้าที่ประชุมเถอะค่ะ”“หึๆ เอ่อ ยังไม่พูดเรื่องงานได้ไหมล่ะ แล้วเจ้าซันด์ขอเราให้มาหว่านล้อมผมเหรอ” เขายังคงทำเสียงอ้อนเอาแต่ใจไม่เลิก“หืม เปล๊า! หยาก็แค่บอกไปตามขั้นตอน”“อย่าให้รู้นะว่ามันขอให้เราช่วย” ทีงี้เขาพูดเสียงเข้มเชียว“อย่ามาดุหยา แต่งตัวเลยค่ะ อีกครึ่งชั่วโมงหยาจะกลับมา” ให้ตายสิ เสียงของเธอหวานกว่าปกติ มีความเขินอาย แทบจะไม่กล้าสบตาเขา เรื่องเมื่อคืนทำให้เธอเปลี่ยนได้ถึงเพียงนี้ แต่ก็นะเขาก็พอๆ กันนั่นแหละ เขาคิด ขณะที่เธอเดินไปเปิดประตู แล้ว
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 57
หากแต่บนเนื้อนางอันอ่อนนุ่มนั้นมันเต็มไปด้วยน้ำลาวาอุ่น เมื่อร่างกายผ่อนคลายกลับสู่ปกติ เขาค่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชู่ข้างหัวเตียงมาเช็ดให้ ปากก็พรมจูบปลอบโยน เสร็จแล้วก็รั้งผ้าห่มขึ้นคลุมตัวเอาไว้ ก่อนจะใช้นิ้วเกลี่ยซับน้ำตา“คนดี อย่าร้องไห้”“หยาโกรธตัวเองที่...”“ผมก็โกรธตัวเองที่แทบทนไม่ไหว”“คุณบอกว่าสัมผัส”“ก็นี่ไงจ๊ะสัมผัส เราไม่ได้มีอะไรกันแต่ผมแค่อยากทำให้คุณมีความสุข และผมก็อยากมี ผมกำลังจะทนไม่ไหว ไม่ไหวมากๆ”“หยารู้” ปั้นหยาบอกเสียงสั่นเครือ เธอไม่ได้เสียใจที่เขาสัมผัสแบบนี้ แต่มันรู้สึกผิดในตัวเองเท่านั้น ที่มีอารมณ์อยาก ต้องการตามธรรมชาติ ซึ่งห้ามยากเหลือเกิน แต่โชคดีที่เขาทำเพียงเท่านี้“ผมขอโทษ” ตฤณเอ่ยด้วยความรู้สึกผิด พร้อมกับสบตาคู่งามที่ไม่ได้มีแววโกรธเกรี้ยวเขาแต่อย่างใด ทว่าแค่เพียงเศร้าลงเท่านั้น“หยา...&r
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 56
ร่างกายเริ่มร้อนรุ่มเสียวแปลบไปตามเนื้อตัว ไล่ลงไปจนถึงเนินเนื้อนุ่ม ความรู้สึกมันลุกลามไปจนถึงกลางลำตัวอย่างที่ไม่เคยมาก่อน ทำราวกับอารมณ์จะเตลิด จูบจู่โจมครั้งแล้วครั้งเล่า มือหนาที่โอบกอดร่างน้อยค่อยๆ แปรเปลี่ยนลูบไล้ตามลำตัว“อื้อ” ความเสียวจนขนลุกทำให้เธอถึงกับครางทัดทาน ทว่าเอ่ยไม่ได้เพราะถูกปิดปากเอาไว้สนิท ไม่เพียงเท่านี้มือหนากลับลูบไล้เนินอกอวบอัด และขยำเคล้นคลึงเบาๆ ก่อนจะลูบเลยลงไปจนถึงหน้าท้อง ลากผ่านอันเดอร์แวร์มาสัมผัสตรงเนินเนื้อนุ่มนิ่ม เพราะไม่เคยและเขาเป็นคนแรกที่สัมผัส มันทำให้เธอถึงกับสะดุ้งกับมือร้อน แต่เสียวอย่างประหลาด เธอไม่รู้เสียแล้วว่าเขาช่ำชองเชิงรักมากแค่ไหน เพียงแค่สัมผัสก็ทำให้เธอคุ้มคลั่งได้แล้วและเขากำลังทำ ด้วยการใช้ปลายนิ้วนวดวนกลีบอวบอูมผ่านอันเดอร์แวร์ตัวบาง กดเน้นเคล้นคลึงด้วยปลายนิ้วตรงใจกลาง มันเสียวซ่านสะท้านจนสะดุ้ง ร่างกายของเธอกำลังร้อนรุ่มและรู้สึกถึงเม็ดเสียวกระตุกตอดตุบๆ เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน“อื้อ” เธอครางอื้ออึงไม่ได้ศัพท์อีกครั้ง เพราะปากยังไม่เป็นอิสระ และปลายนิ้วยังนวดเ
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 55
“วันนี้คุณทำให้ผมอดใจไม่ไหว ผมทนไม่ไหว” เขากระซิบเสียงนุ่ม พลางก้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ ทำทีเป็นสูดดมกลิ่นหอมจากแก้มเบาๆ ไต่ลงไปจนถึงใบหน้าและซอกคอโดยที่ยังไม่ได้ล่วงเกิน แต่เธอแทบจะหลับตาปี๋“แต่ไม่ใช่แบบนี้ ต้องไม่ใช่แบบนี้ หยาขอร้อง อย่าเพิ่ง... อย่าเพิ่งเลยนะคะ” ให้ตายเถอะ ตอนนี้เธอหวาดกลัว หัวใจเต้นแรงมาก ใจดีสู้เสือแต่เสือตัวนี้จะปล่อยเหยื่อเหมือนคืนวานหรือเปล่า“ผมไม่รู้ว่าจะทนได้ไหม ผมกำลังไม่ไหว แล้ววันนี้คุณทำให้ผมทั้งหึง ทั้งหวง แล้วก็หงุดหงิดพร้อมๆ กัน” เขากระซิบเสียงพร่า และในน้ำเสียงมีความต้องการเหลือเกินคงเป็นเพราะดื่มไปด้วย ต่างกับคืนแรกที่เธอมานอนด้วยแล้วเขาทนไหว ทว่าตอนนี้หากเขาออกแรงเพราะความเมา เธอจะสู้ได้หรือ“หยาขอโทษ หยาจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว”“นี่คุณกำลังกลัวผมเหรอ หืม รีบขอโทษอย่างเร็วเชียว” น้ำเสียงของเขาก็น่ากลัวจริงๆ นี่น่า“ค่ะ หยากลัวคุณ ปล่อยหยาได้ไหม” เธอกำลังอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงจริงจังและสั่นกลัว
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 54
ปกติตฤณไม่ค่อยฟังใครหรอก มีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง และถือความคิดนั้นเป็นใหญ่ด้วย เป็นคนเด็ดขาดไม่เห็นใจใครแต่ปั้นหยาทำให้เขารับฟังเธอมากกว่าคนอื่น“ตกลงว่า คุณยอมรับเป็นแฟนผมแล้ว” เขาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง“หยารู้ว่าตัวเองต้องเจียมตัว ต่ำต้อย ไม่กล้าคิดที่จะ...”“ใครบัญญัติเอาไว้เหรอ ว่าห้ามไม่ให้คนเราคิดน่ะ”“จริงๆ นะคะ หยาพูดจริงๆ” เธอเงยหน้าขึ้นแล้วเอาคางเกยไหล่เขา“คำพูดกับการกระทำของหยามันย้อนแย้งกันรู้ไหม ปากบอกว่าไม่กล้าคิด แล้วนี่อะไร หืม” เขาว่าพลางเอามือเขี่ยจมูกเธอเหมือนหยอกเย้า“ก็ หยาคิดว่าตัวเองน่าจะทำให้คุณยิ้มได้บ้าง จากเรื่องเครียดๆ แล้วฟังหยาสักนิดก็ยังดี”“ด้วยวิธีการอ้อนแบบนี้น่ะเหรอ มันก็ได้ผลดี แต่ผมไม่ชอบที่หยาคุยกับนายซันด์ส่วนตัวแบบนั้น”“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หยาดูแลตัวเองได้”“หย
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 53
“ใช่ค่ะ” ปั้นหยาตอบอย่างไม่แคร์“กลับ!” ตฤณออกคำสั่งเสียงเข้มอีกครั้ง แล้วเปลี่ยนจากโอบกอดเธอ มาเป็นจับมือไว้แน่น จากนั้นก็เดินออกไปเลยโดยไม่ล่ำลาใคร ก้องการุณจึงทำหน้าที่วิ่งมาบอกกล่าวกับทุกคน“คุณท่านเมามาก ผมขอตัวพากลับก่อนนะครับ ขอโทษด้วย คุณป๊อบมีอะไรก็โทรไปละกันนะ”“ครับคุณก้อง เชิญครับ” ฐากูรตอบงงๆ แต่ก็ยอมจากนั้นก้องการุณจึงตามเจ้านายออกไป รถคันหรูถูกขับออกมาจอดรออยู่ก่อนแล้วด้วยความรวดเร็ว ปั้นหยาประคองและดันให้ตฤณขึ้นไปก่อน ทำราวกับว่าเขาเมาเสียหนักหนา ซึ่งไม่ได้เมาสักนิด แต่อึนๆ หงุดหงิด จากนั้นเธอก็ตามขึ้นมานั่งข้างๆ ก่อนที่ประตูรถจะปิดลงพร้อมกับรถเคลื่อนออกตฤณนั่งนิ่ง เมินหน้าออกนอกรถ ไม่แสดงอาการใดๆ ปั้นหยาจึงเอื้อมมือไปปิดกระจกและผ้าม่านตรงระหว่างที่นั่งคนขับ และห้องโดยสารเพื่อให้เป็นส่วนตัว แล้วจึงหันมาพูดกับเขา“โกรธหยาเหรอคะ” ปั้นหยาถามด้วยน้ำเสียงนุ่มหูจนเขาเหลือบมองแล้วถอนใจ“แล้วจะให้โกรธเรื่องอะไร” ตฤณถามกลับเสียงเรียบแต่อาก
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 52
“ให้ตายสิคุณซันด์ท่าจะขายขนมจีบคุณหยาซะแล้ว” กันระพีเอ่ยขึ้นด้วยความไม่สบายใจ“ทำไมแกไม่รอคุณหยาอยู่ด้านในวะ” ก้องการุณบ่นอย่างหงุดหงิด“ก็คุณหยาบอกว่าจะเข้านานไง ธุระส่วนตัวผู้หญิงนะโว้ย จะให้ยืนเฝ้าได้ยังไง” กันระพีเถียงกลับ“ก็เฝ้าอยู่ห่างๆ ไง เสร็จแล้วจะได้พาออกมา ไม่ใช่เปิดโอกาสให้คุณซันด์แบบนี้ คนนี้ยิ่งไม่แคร์อยู่ด้วยว่าเป็นผู้หญิงของใคร”“ใครจะไปรู้วะ ไม่มีอะไรหรอกมั้ง คงต้อนรับกันตามประสาเจ้าของบ้าน”“แกนี่มันโลกสวยจัง ดูไม่ออกเหรอว่าคุณซันด์จ้องคุณหยาอยู่”“เอ่อน่าเหตุสุดวิสัย ให้คุณหยาได้ยืดเส้นยืดสายบ้าง ไม่ใช่นั่งเฝ้าผู้บริหารคุยกัน น่าเบื่อเหมือนกันนะโว้ย”“เป็นคำแก้ตัวของแกมากกว่าไอ้กัน ถ้าคุณท่านดุขึ้นมา ฉันช่วยแกไม่ได้นะโว้ย”“ถ้าดุ ฉันจะให้คุณหยาช่วย”“หึๆ หวังว่าจะช่วยได้”&
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 51
“ป๊าต้องใจเย็นๆ ก็อย่างที่เฮียพูด มันต้องใช้เวลา ไม่งั้นเราต้องกู้ธนาคารเอา ซึ่งก็ใช้เวลานานกว่ากู้เฮียอีกเป็นเดือนได้น้อยกว่าด้วย”“ทำให้ฉันหงุดหงิดมากๆ เข้า อย่าให้ฉันต้องใช้วิธีเดียวกันพ่อมันนะ”“เราไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนั้นครับ เรามีตัวช่วยอื่น”“แกดูมันพูด ฉันทนได้เท่าที่ทนนะ มันจองหองเหมือนพ่อมันนั่นแหละ เงินที่มันใช้อยู่ควรเป็นของเราด้วยซ้ำ เงินมรดกน่ะ”“ป๊า ผมกำลังพยายามอยู่ ป๊าอยู่เฉยๆ เถอะ”“แล้วนังเด็กนั่น จริงๆ แล้วเป็นใครกันแน่ ทำไมไอ้ตฤณดูฟังจังเลย”“ก็เป็นเลขาครับแอบจีบ สงสัยอยากรวบหัวรวบหางเหมือนที่เคยทำกับสาวๆ คนอื่น”“แกทำยังไงก็ได้ ให้นังเด็กนี่อยู่ฝ่ายเราแล้วไปเป่าหูไอ้ตฤณอีกที ห้าร้อยล้านฉันต้องได้มา”“ดูท่าแม่คุณจะชอบเฮียนะครับ”“แกก็แย่งมาซะสิ ยืมกันดีดีไม่ให้”&ldquo
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 50
“คุยกันซะนะ” ตฤณว่าเสียงเข้ม“อาก็แค่... อยากรู้คร่าวๆ”“คร่าวๆ ก็ยังไม่มีครับคุณอา และถ้ายังไม่เข้าใจที่พูด ผมอาจจะตัดสินใจตอนนี้เลยก็ยังได้ จะฟังเลยไหมครับ” ตฤณเริ่มมีน้ำโหขึ้นเรื่อยๆ ปั้นหยาก็ไม่น่าจะช่วยได้“เอ่อ อารอก็ได้ ไว้ค่อยๆ คิดมีเวลาอีกเยอะ”“ค่อยๆ คิดก็ได้นี่คะ มีเวลาพิจารณาตั้งหนึ่งอาทิตย์แน่ะ” ปั้นหยาแทรกขึ้นเบาๆ พลางเอามือแตะที่แขนเขาเล็กน้อย“แล้วหยาคิดเห็นว่าไง” ตฤณลองหันมาถามความเห็นของเธอ ดูสิว่าจะถูกใจเขาหรือเปล่า“หยาให้ความเห็นเรื่องนี้ไม่ได้หรอกค่ะ หยาไม่ใช่ผู้บริหารระดับสูง แต่ถ้า... ท่าน เอ่อคุณตฤณจะฟัง แค่ทดลองก้อนแรกก็ไม่น่าจะมีปัญหานะคะ ถือว่าเป็นทุนสำรองให้คุณอาทิตย์หมุนเวียน เพราะถึงยังไงก็ดีลงานกับคุณป๊อบแล้ว ไม่มีเงินซื้อของมาให้คุณป๊อบงานของเราก็ไม่เดิน มันกระทบหมดไม่ใช่เหรอคะ”“หึๆ บริษัทของเจ้าซันด์มีมูลค่าหลายร้อยล้านจ้ะ ต้องมีทุนสำรองอยู่แล้ว นี่เรียกว่าเงินกินเปล่า”“ใครบอกเฮียล่ะครับ ผมไม่ได้
Maaari mong magustuhan
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2
ไห่ถาง13.8K views(ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE
ลำเจียก53.2K viewsวางใจเถอะ ข้าไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น
เพลงมีนา10.2K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก313.6K viewsอุ้มรักเพื่อนสนิท
ลภัสลัล2.9K viewsเงื่อนไขร้าย ซ่อนปมรัก
พวงชมพู104 viewsลิขิตปรารถนากากีข้ามภพ
นทธี ศศิวิมล305 viewsเกมส์ล่าคว้าหัวใจรัก
Pampercila273 views
