LOGINShare
ตอนที่ 8 ซาลาเปาแห่งศักดิ์ศรี
Last Updated:
2025-07-28 19:00:10ตอนที่ 8
ซาลาเปาแห่งศักดิ์ศรี
กลิ่นควันอ่อน ๆ ของถ่านไม้ลอยคลุ้งในทั้งในครัวหลัก ครัวเล็กในจวนหวังอ๋อง ซูเม่ยหิ้วตะกร้าขนมตามหลังฮวาอิงเงียบ ๆ พอเข้าเขตครัว ก็พบสายตาหลายคู่จับจ้องมา ไม่ใช่ด้วยความยินดีปิติ แต่เต็มไปด้วยความเคลือบแคลงสงสัย
“นั่นหรือ? คนที่ท่านอ๋องรับเข้าครัวกับมือโดยไม่ผ่านการสอบครัวหลวง?”
“หน้าตาก็ไม่เลว หวังว่าคงไม่ใช้สิ่งนี้ล่อลวงท่านอ๋องเพื่อเข้าครัวหรอกนะ”
เสียงกระซิบดังลอดไอควันในครัว ทว่าไม่มีใครกล้าเอ่ยเสียงดังนัก เพราะคำว่า ท่านอ๋อง ยังคงเป็นเสมือนเกราะคุ้มภัยนาง แต่นั่นไม่ได้ช่วยทำให้บรรยากาศดีขึ้น
พ่อครัวใหญ่จวนหวังอ๋องนาม หลิวกง เดินเข้ามา สวมผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลซีด เอ่ยเสียงเรียบ
“แม่นางชื่อ ฮวาอิง ใช่หรือไม่”
“เจ้าค่ะ” ฮวาอิงตอบเสียงเรียบเช่นกัน
“วันนี้ลองทำซาลาเปาไส้ถั่วแดงให้ข้าดู ตำราที่ข้าให้เจ้าคงได้อ่านมันแล้วใช่หรือไม่ อย
Latest chapter
ท่านอ๋องข้าไม่อยากเป็นสตรีอันสูงศักดิ์ ตอนที่ 12 ตลาดยามเช้า ขนมเกลือเปิดตัว
ตอนที่ 12ตลาดยามเช้า ขนมเกลือเปิดตัวตลาดยามเช้าในเมืองหลวงยังคงคึกคักเฉกเช่นทุกวัน ผู้คนแต่งกายเรียบง่ายเดินขวักไขว่ ลมเย็นพัดโชยมา พาเอากลิ่นหอมของขนมไทยที่ยังอุ่นจากหวด ลอยฟุ้งตัดกลิ่นคาวอาหารในตลาดได้ดีนักฮวาอิงยังคงอยู่ในชุดเรียบง่ายดังเดิม และตอนนี้นางกำลังเตรียมจัดโต๊ะไม้ แบ่งออกเป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งมีขนมชั้นเรียงสวยอย่างประณีต ส่วนอีกฝั่งหนึ่งมีถาดไม้ทรงกลมแบน ห่อขนมเกลือ ขนมใหม่ที่ฮวาอิงพัฒนาสูตรเมื่อคืน ถูกจัดวางเรียงไว้เป็นระเบียบซูเม่ยน้อมรับบทแม่ค้าช่างจ้อ มือหนึ่งหยิบขนมใส่ถุง อีกมือหนึ่งโบกไปมาเรียกลูกค้า“วันนี้มีขนมใหม่เจ้าค่ะ! หอม มัน เค็มนิด หวานหน่อย ขนมเกลือจ้า” เสียงเจื้อยแจ้วของซูเม่ยเรียกลูกค้าประจำได้ไม่น้อย“หนูหลินหยางมาเร็วนะจ๊ะวันนี้น่ะ”“ขนมชั้นที่ข้าซื้อวันก่อน ข้าไม่ได้กินสักชิ้น ลูกชายข้ากินจนเลียใบตองเลย”ฮวาอิงยืนยิ้มเล็ก ๆ พลางโค้งคำนับทักทายอย่างถ่อมตน“วันนี้ข้ามีขนมใหม่ ลองชิมดูได้นะเจ้าคะ ทำเองกับมือเลยเจ้าค่ะ”ลูกค้าคนหนึ่งหยิบขนมเกลือขึ้นดู พลิกไปมาแล้วเลิกคิ้ว“หน้าตาธรรมดาเชียว ขาว ๆ แบน ๆ ต่างจากขนมชั้นของเจ้านัก?”“มันเรียกว่าขนมเกลือเจ
ท่านอ๋องข้าไม่อยากเป็นสตรีอันสูงศักดิ์ ตอนที่ 11 ขนมเกลือ
ตอนที่ 11ขนมเกลือแสงแดดยามเฉินสาดส่องลอดผ่านชายม่านหน้าต่างห้อง นางลุกขึ้นล้างหน้าเพื่อให้สดชื่นรับวันใหม่ พร้อมกับแต่งองค์ให้สวยสดเพื่อเข้าพบหวังอ๋องด้วยความตั้งใจฮวาอิงยืนลังเลอยู่หน้าจวนหลัก มือทั้งสองประสานแน่นในแขนเสื้อ ริมฝีปากเม้มแน่น ลมหายใจค่อย ๆ ผ่อนออกเพื่อเรียกความกล้า“ท่านหวังอ๋องอนุญาตให้แม่นางฮวาอิงเข้าพบขอรับ” เสียงผู้ติดตามที่เฝ้าประตูด้านนอกเอ่ยขึ้นหลังจากเข้าไปแจ้งหวังอ๋องภายในเรือนหลักนางพยักหน้าช้า ๆ ก้าวเท้าอย่างมั่นคงเข้าไปในเรือนหลัก และพบว่าหวังอ๋องกำลังจิบชา นั่งทอดอารมณ์มองตำราอย่างสบายใจ“มีเรื่องใดรึ แม่นางฮวาอิง” หวังอ๋องถามโดยไม่เงยหน้า ดวงตาคมอ่านรายงานในมือไปเรื่อย ๆ ท่าทางไม่แสดงความรู้สึกใดฮวาอิงสูดหายใจเข้าลึกแล้วก้มโค้งคำนับ“หม่อมฉันหาได้ประสงค์สิ่งใดนอกเหนือหน้าที่ เพียงแต่...” คราวนี้หวังอ๋องลดตำราในมือลง เงยหน้าขึ้นมองด้วยดวงตาลุ่มลึกประกายพินิจนาง“เพียงแต่...อันใด”“หม่อมฉันใคร่ขออนุญาตออกไปขายขนมชั้นในตลาดเช่นเคยเพคะ”“เพื่ออะไร? เบี้ยเลี้ยงที่วัง กับที่จวนข้ามอบให้เจ้าไม่เพียงพอหรือ?”“เปล่าเจ้าค่ะ เพียงแต่ขนมชั้นของหม่อมฉันได้รับความ
ท่านอ๋องข้าไม่อยากเป็นสตรีอันสูงศักดิ์ ตอนที่ 10 การมาถึงของหนิงอ๋อง บุรุษใต้ชุดเกราะ
ตอนที่ 10การมาถึงของหนิงอ๋อง บุรุษใต้ชุดเกราะรุ่งอรุณยังไม่ทันแตะขอบฟ้า แต่บริเวณจวนหวังอ๋องกลับเต็มไปด้วยผู้คนคับคั่ง เหล่าข้ารับใช้เดินขวักไขว่ ขุนนางฝ่ายในบางฝ่ายมาเข้าร่วมต้อนรับยืนเรียงรายตั้งแถวเงียบสงบ ชายาและสตรีฝ่ายในต่างแต่งองค์เต็มยศ รอรับแขกใหญ่จากหนานหลิงที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้านี้ทุกสายตาจับจ้องไปทางประตูหน้าจวน รอคอยเสียงกลองเสียงแตรที่เป็นสัญลักษณ์ของขบวนราชระดับแม่ทัพสูงสูดแต่...ความเงียบกลับแทนที่ ไม่มีเสียงกลองเสียงแตร จากราชสำนัก มีเพียงฝีเท้าม้าหนักค่อย ๆ ใกล้เข้ามา“มาแล้วพ่ะย่ะค่ะ...” ข้ารับใช้คนหนึ่งกระซิบขณะเงยหน้ามองผ่านรั้วสูง และแล้วขบวนทหารม้าจำนวนหนึ่งก็ปรากฏตรงหน้าประตูจวนหวังอ๋องพวกเขาสวมชุดเกราะหนักเหล็กดำเงา โล่ทรงกลมสะท้อนแสงวาบเป็นประกาย ท่วงท่าองอาจ ราวกับปราการภูผาเหล็กที่มั่นคงกลางขบวนม้าคือ เขา บุรุษผู้หนึ่ง อยู่ในชุดเกราะเหล็กนิลสีดำสนิท เคลือบลายแผ่นเกล็ดราวเกราะมังกร มีผ้าคลุมไหล่สีแดงเข้มปลิวไสวตามแรงลมเช้า ใบหน้าคมสันกรามกร้าว กระดูกกรามคมชัด รับกับจมูกโด่งคม นัยน์ตาสีดำสนิทลึกเฉียบเย็นเยียบ ดั่งเหล็กกล้าราวริมฝีปากของบุรุษนี้เม้ม
ท่านอ๋องข้าไม่อยากเป็นสตรีอันสูงศักดิ์ ตอนที่ 9 ครัววุ่น แขกจากแดนไกล
ตอนที่ 9ครัววุ่น แขกจากแดนไกลเช้าวัดถัดมา บรรยากาศในครัวหลักภายในจวนหวังอ๋องก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีคำบ่นพูดคุยแบบวันก่อน มีเพียงเสียงตะหลิวกระทบหม้อ เสียงสับเนื้อเป็นจังหวะเนือง ๆ ทุกคนขมวดคิ้ว ตั้งหน้าเม้มริมฝีปากแน่น ราวกับอยู่ในสนามรบ(ในครัว)“จวนหวังอ๋องของนายเรา จะรับรองแขกจากเมืองหนานหลิง...หนิงอ๋องแม่ทัพผู้เกรียงไกร เราจะพลาดไม่ได้แม้แต่นิด” เสียงพ่อครัวใหญ่ หลิวกง กล่าวเสียงเข้มดังทั่วครัวหลักฮวาอิงยืนฟังอยู่เงียบ ๆ พลางมองกระดานไม้ที่มีชื่อลูกทีมและเมนูวางเรียงกัน แม้ตอนนี้นางจะได้รับความไว้วางใจในครัวแล้ว แต่สถานการณ์ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยซูเม่ยกระซิบข้างหูนายของตนเบาๆ ขณะยื่นผ้ามาเช็ดมือให้“คุณหนูเจ้าคะ ข้าได้ยินมาว่าแม่ทัพผู้นี้ ไม่เคยแตะอาหารของใครเกินคำเลยเจ้าค่ะ หากไม่ถูกใจ...เขาจะเอ่ยคำที่ยากจะลืมได้ แม้ไม่ตวาดแต่คำที่เอ่ยกล่าวก็ทำให้คนครัวหลายคนถึงกับเลิกทำอาหารไปก็มีเจ้าค่ะ”ฮวาอิงย
ท่านอ๋องข้าไม่อยากเป็นสตรีอันสูงศักดิ์ ตอนที่ 8 ซาลาเปาแห่งศักดิ์ศรี
ตอนที่ 8ซาลาเปาแห่งศักดิ์ศรี กลิ่นควันอ่อน ๆ ของถ่านไม้ลอยคลุ้งในทั้งในครัวหลัก ครัวเล็กในจวนหวังอ๋อง ซูเม่ยหิ้วตะกร้าขนมตามหลังฮวาอิงเงียบ ๆ พอเข้าเขตครัว ก็พบสายตาหลายคู่จับจ้องมา ไม่ใช่ด้วยความยินดีปิติ แต่เต็มไปด้วยความเคลือบแคลงสงสัย“นั่นหรือ? คนที่ท่านอ๋องรับเข้าครัวกับมือโดยไม่ผ่านการสอบครัวหลวง?”“หน้าตาก็ไม่เลว หวังว่าคงไม่ใช้สิ่งนี้ล่อลวงท่านอ๋องเพื่อเข้าครัวหรอกนะ”เสียงกระซิบดังลอดไอควันในครัว ทว่าไม่มีใครกล้าเอ่ยเสียงดังนัก เพราะคำว่า ท่านอ๋อง ยังคงเป็นเสมือนเกราะคุ้มภัยนาง แต่นั่นไม่ได้ช่วยทำให้บรรยากาศดีขึ้นพ่อครัวใหญ่จวนหวังอ๋องนาม หลิวกง เดินเข้ามา สวมผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลซีด เอ่ยเสียงเรียบ“แม่นางชื่อ ฮวาอิง ใช่หรือไม่”“เจ้าค่ะ” ฮวาอิงตอบเสียงเรียบเช่นกัน“วันนี้ลองทำซาลาเปาไส้ถั่วแดงให้ข้าดู ตำราที่ข้าให้เจ้าคงได้อ่านมันแล้วใช่หรือไม่ อย
ท่านอ๋องข้าไม่อยากเป็นสตรีอันสูงศักดิ์ ตอนที่ 7-2 เสียงกระซิบในตำหนักเย็น
วังอ๋องก้าวช้า ๆ ไปยังร่างของฮวาอิงที่ยังนอนกองกับพื้น หลังเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์จากการถูกโบยนับสิบไม้“ลุกขึ้นเถอะ หลินหยาง ไม่สิ ฮวาอิง”ฮวาอิงมองสบตาเขา ดวงตาของนางว่างเปล่าจากความเจ็บปวดที่ได้รับ แต่ในใจลึก ๆ ยังคงมีเปลวเพลิงแห่งความแค้นที่ไม่เคยดับ ซูเม่ยที่คราแรกถูกจับ วิ่งปรี่เข้ามาช่วยพยุงนายของตนด้วยดวงหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ผ่านการร้องไห้เจียนตายมาหวังอ๋องฉายยิ้ม ก่อนจะเปล่งวาจาให้ทุกคนในกองสืบสวนทราบกันอย่างถ้วนหน้า“นับจากนี้ แม่นางฮวาอิง จะออกจากตำหนักเย็น และมาอยู่จวนข้าในฐานะคนครัว ผู้ทำขนมถวายข้าโดยตรง หากมีผู้ใดข้องแวะ สอดมือเข้ามายุ่งในหน้าที่นางอีก ก็จงเตรียมใจว่าตนได้หมิ่นคนอย่างข้าเช่นกัน”สิ้นคำกล่าวหวังอ๋อง ฮวาอิงเงยขึ้นสบตาเขา ภายในใจมีคำถามมากมายนัก แต่นางถูกกระทำเจียนตายเพียงนี้ นางเองก็ไม่มีทางเลือกมากนัก สุดท้ายจำยอมเดินไปบนเส้นทางเดียวที่ถูกหยิบยื่นให้มาตรงหน้าเท่านั้น แม้นางจะยังไม่แน่ใจว่า ที่นั่นจะเป็นที่พักพิงหรือกับดักกันแน่ลมยามเย็นพัดผ่าน แสงอาทิตย์คล้อยต่ำทอดผ่านแนวกำแพงหินทรุดโทรมของตำหนักเย็นอย่างเงียบงันซูเม่ยประคองผู้เป็นนายไม่ห่าง ไม่เอ่
You may also like
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง120.6K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน12.8K viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว199.8K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่121.8K viewsเสิ่นชีมารดาของวายร้ายทั้งสามจอมป่วนในจวนอ๋อง
หยกขาว22 viewsข้ามมิติมาเป็นจักรพรรดินีมากรัก
Ai Chi Tudou161 viewsทะลุมิติมาเป็นพระชายาของอ๋องไร้ใจ
วริษา1.9K viewsพระองค์ไร้ใจ ใยข้าต้องทน
ฟู่จินเฟย8.8K views
