ตอนที่7 มากกว่าผู้ใด

“พี่รอง...เยว่ฉีรักท่านมากกว่าผู้ใด ก่อนทำอันใดลงไปย่อมต้องคิดถึงความปลอดภัยของศีรษะท่าน ส่วนใต้เท้าถาง ก็มีน้ำหนักในใจของท่านอ๋องอยู่มาก เขาคงไม่เป็นอะไรเช่นกัน ส่วนถางซือเซียนนั้น...น้องสาวไม่แน่ใจว่าท่านอ๋องจะเรียกนางมาด้วยเหตุใด”

“เขาต้องการจะให้ข้าวิตกกังวลอย่างไรเล่า พรุ่งนี้ข้าคงต้องตามกลับไปด้วย”

“นี่พี่รองจริงจังอย่างนั้นหรือ น้องสาวคิดว่าพี่รองแค่ทำเจ้าชู้ไปตามปกติเท่านั้น จึงไม่เคยสังเกต” เยี่ยนเยว่ฉีขมวดคิ้ว ปกติพี่ชายคนนี้มักมีสตรีเข้ามาเกี่ยวข้องอยู่เสมอ แต่เขาไม่เคยจริงจัง และไม่มีผู้ใดจะทำให้จิ้งจอกเป็นกังวลได้

“...” เยี่ยนจิ้นหลิงเม้มริมฝีปาก

“ว่าอย่างไรเล่า นางคือคนที่ท่านหมายตา หรือว่าเป็นแค่เครื่องมือ”

“น้องเล็ก เจ้าถามเหมือนเป็นห่วงนาง”

“ถางซือเซียนเป็นเพียงหญิงสาวไร้เดียงสา หากท่านพี่จะหลอกลวงนางเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง ข้าก็อยากจะขอให้ท่านทบทวนดูใหม่”

“ใช่ นางบริสุทธิ์ไร้เดียงสา แล้วอย่างไรเล่า”

“หากท่านไม่บริสุทธิ์ใจก็ควรปล่อยนางไป”

“เจ้าไม่มีสิทธิ์มาแทรกแซงเรื่องของข้า” เยี่ยนจิ้นหลิงโบกพัดตัดบท

“พี่รอง ท่านอย่าได้ล้อเล่นกับหัวใจผู้อื่นให้มากนัก”

“ฉีเอ๋อร์ หากข้ามีแผนจริง เจ้าจะทำอันใดได้” เยี่ยนจิ้นหลิงทำท่าทางยียวน

“น้องสาวไม่เข้าใจ พวกท่านเห็นสตรีเป็นสิ่งใดกัน” เยี่ยนเยว่ฉีไม่เคยรู้สึกอยากตบพี่ชายเท่าครั้งนี้มาก่อน

“สำหรับเจ้า ข้าช่างเป็นคนเลวร้ายสินะ” เยี่ยนจิ้นหลิงยิ้มเย็น

“ระวังให้ดีเถิด ท่านเล่นกับหัวใจของสตรี วันหนึ่งจะต้องเสียใจ”

“พอได้แล้ว! แต่งงานออกไปได้แค่สามวันเจ้าก็เริ่มพูดจาก้าวร้าวกับข้าแล้วหรือ” เยี่ยนจิ้นหลิงเอ็ดน้องสาวเสียงเข้ม

“มิได้ น้องเพียงสงสารนาง” เยี่ยนเยว่ฉีเห็นดังนั้นจึงทำเสียงอ่อน

เยี่ยนจิ้นหลิงรู้สึกว่ายิ่งพูดยิ่งแย่ เขาไม่ต้องการจะอธิบายเรื่องของถางซือเซียนให้เยี่ยนเยว่ฉีฟังในตอนนี้ หรือถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากเล่าอะไรทั้งนั้น จิ้งจอกหนุ่มจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“ฉีเอ๋อร์ เจ้าเอาเวลาที่มายุ่งวุ่นวายเรื่องของข้า ไปคิดเรื่องตัวเองเสียดีกว่า อีกไม่กี่ราตรีเจ้าก็จะกลับไปเป็นเนื้อหวานๆ ให้เสือหิวขย้ำกินได้ตามสะดวกแล้ว”

“แต่งให้เขาไปแล้ว ต่อให้ขยะแขยงสักเพียงใดก็คงต้องยอมกล้ำกลืน” เยี่ยนเยว่ฉีเม้มริมฝีปาก กำหมัดแน่น

“ฉินอ๋องหลงเจ้าอย่างกับอะไรดี แค่นี้ไม่พอหรือไร”

“...” เยี่ยนเยว่ฉีส่ายศีรษะ เพราะหลังจากนางรับรู้ว่าฉินอ๋องต้องรับจ้าวกุ้ยอินเป็นพระชายารองตามชะตาในวันงานแสดงงิ้ว นางก็เกิดทิฐิขึ้นมาในนาทีสุดท้ายก่อนวันแต่งงานเพียงไม่กี่ราตรี กอรปกับเมื่อนึกถึงจำนวนสตรีในเรือนหลังของฉินอ๋อง นางก็อดพะอืดพะอมมิได้

เมื่อเห็นน้องสาวทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เยี่ยนจิ้นหลิงก็ไม่สบายใจ ถึงจะยังเคืองนางที่ขายพี่ชายอย่างเขาไปเมื่อครู่

“ฉินอ๋องรักเจ้ายิ่งนัก พี่รองถึงได้ยอมยกเจ้าให้เขาดูแล เจ้าก็รักเขามากไม่ใช่หรือ เพียงต้องพยายามเข้าใจความจำเป็นของผู้สูงศักดิ์ก็เท่านั้น การแต่งงานเพื่อการเมือง มีอ๋องจวนใดบ้างไม่ทำ เจ้าก็ถือเสียว่าพวกอนุเหล่านั้นคือฐานกำลังของสามีเสียก็สิ้นเรื่อง”

“น้องสาวจะพยายามคิดในแง่ดี แล้วอยู่อย่างมีความสุขเจ้าค่ะ” หญิงสาวตอบทั้งที่ยังไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าจะทนทำเป็นใจกว้างได้จริงๆ หรือไม่ แต่ก็ไม่อยากให้พี่ชายเป็นกังวลกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของตนเองอีก

“ดีแล้ว พี่รองอยากให้เจ้ามีความสุข”

“นี่น้องสาวก็ออกมานานแล้ว เกรงว่าท่านอ๋องจะตามหา พี่รองพักผ่อนเถิด น้องก็จะกลับห้อง” เยี่ยนเยว่ฉียิ้มหวาน ทำเหมือนว่าตนเองไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ

“เดินกลับดีๆ เล่า”

“เจ้าค่ะ”

เมื่อสองพี่น้องพูดคุยกันเรียบร้อยแล้ว เยี่ยนเยว่ฉีก็ออกจากเรือนพักของพี่ชายคนรองกลับไปหามู่เลี่ยงหรงที่รอนางอยู่ที่เรือนเดิม

ตลอดระเบียงทางเดินที่ทอดยาว ทุกย่างก้าวช่างหนักอึ้ง นางรักเขา แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรก็ไม่สามารถรับได้ที่ต้องใช้บุรุษร่วมกับสตรีอื่น

เสียงถอนหายใจแผ่วเบาของหญิงสาวลอยไปพร้อมกับสายลมยามราตรี…

วันรุ่งขึ้น มู่เลี่ยงหรงพาเยี่ยนเยว่ฉีเดินทางกลับจวนฉินอ๋องพร้อมกัน เนื่องจากฉินอ๋องตัดสินใจนอนค้างคืนที่บ้านเดิมของภรรยา ผู้คนจึงพากันเล่าลือว่าเขาโปรดปรานหวางเฟยของตนยิ่งนัก

นอกจากข่าวลือแล้ว ยังมีผู้ที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นี้อยู่ด้วย มากที่สุดเห็นจะเป็นบ่อนการพนันต่างๆ โดยเฉพาะบ่อนใหญ่ๆ ที่รับแทงแบบไม่จำกัด ปรากฏว่ามีผู้ทายถูกว่าฉินอ๋องจะค้างแรมที่จวนไคกั๋วกงจำนวนไม่น้อย แต่คนทั้งหมดล้วนวางเดิมพันด้วยตั๋วเงินมูลค่าสูงทั้งสิ้น หลังจากต้องสูญเสียเงินจำนวนมาก บ่อนการพนันเหล่านั้นจึงต้องพากันปิดประตูหยุดกิจการไปตามๆ กัน

เมื่อกลับถึงจวนฉินอ๋อง ซิ่นเฉิงก็รีบเข้ามารายงานเรื่องบ่อนการพนันที่ปิดตัวลงหลายแห่งทันที มู่เลี่ยงหรงหัวเราะเสียงดังพออกพอใจ เยี่ยนเยว่ฉีเห็นว่าสามีไม่ค่อยมีเหตุผลสักเท่าใดที่ไปกระทำการกลั่นแกล้งเจ้าของบ่อนการพนันเหล่านั้น

แต่ความจริงไม่มีใครรู้ดีเท่าตัวของฉินอ๋องอีกแล้ว เขาไม่ได้นึกสนุกอยากจะลุกขึ้นมารังแกราษฎรแต่อย่างใด ทว่าผู้อยู่เบื้องหลังบ่อนการพนันเหล่านั้นหาใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเอี้ยนอ๋อง

ถึงแม้ปกติพี่ชายต่างพระมารดาผู้นี้จะดูไม่มีอันตราย แต่มู่เลี่ยงหรงสืบทราบมาว่าเขาอยู่เบื้องหลังการปล่อยข่าวลือเสียๆ หายๆ ของสมาชิกราชวงศ์มาหลายครั้งหลายครา ซ้ำยังตรวจพบอีกว่าเขาอาจจะเป็นคนสนับสนุนผู้ก่อการไม่สงบที่กระทำการเหิมเกริมอยู่ในระยะนี้ พอสบโอกาสยามพาเยี่ยนเยว่ฉีกลับบ้านตามธรรมเนียม มู่เลี่ยงหรงจึงใช้วิธีนี้เพื่อหยุดความเคลื่อนไหวของบ่อนการพนันทั้งหลายเอาไว้ชั่วคราว