Home / รักโบราณ / ท่านอ๋องเย็นชากับพระชายาจำเป็น / ตอนที่ 19 พระชายาองค์รัชทายาท

Share

ตอนที่ 19 พระชายาองค์รัชทายาท

last update Last Updated: 2025-06-03 01:07:51

คำว่า “พี่สะใภ้” ทำเอาหานจินซือสะอึกไปนิดหน่อยแต่กลับเรียกรอยยิ้มจากองค์รัชทายาทได้ก่อนที่ท่านอ๋องจะโอบเอวอันเฟยเดินไปนั่งรอฝ่าบาทอีกฝั่งหนึ่ง สนมลี่เดินตามทั้งคู่ไปและนั่งข้าง ๆ พระชายาแต่คนละโต๊ะ

“ฝ่าบาทและฮองเฮาเสด็จ”

เมื่อทั้งสองพระองค์นั่งลงและทักทายทั้งหมดแล้วในวันนี้ทุกคนล้วนแต่ให้ความสนใจว่าที่พระชายาของท่านอ๋อง

“นี่หรือฮั่วอันเฟย ท่านแม่ทัพฮั่วใบหน้าและท่าทางของนาง ไม่เหมือนท่านเลยแม้แต่นิด หากบอกว่ามิใช่บุตรสาวท่าน ข้าก็ไม่รู้สึกแปลกใจสักนิด”

“พ่ะย่ะค่ะฮองเฮา อันเฟยมีใบหน้าและท่าทางเหมือนมารดาของนางพ่ะย่ะค่ะ”

“งั้นหรือ เช่นนั้นท่านแน่ใจได้เช่นไรกันเล่าว่านาง…เป็นบุตรสาวของท่าน”

“เอ่อ…เรื่องนี้….”

“ขออภัยเพคะฮองเฮา”

“หลินเฟย”

นางตบแขนท่านอ๋องและหันไปยิ้มให้ฮองเฮาที่เอาแต่ถามด้วยความสงสัยในชาติกำเนิดของนางไม่หยุดจนสกุลฮั่วเริ่มนั่งไม่ติดที่ หากปล่อยให้นางถามต่อไปอาจจะเผยพิรุธกันได้

“หืม…เจ้ามีอะไรงั้นหรือถึงได้ขัดจังหวะขึ้น”

“หม่อมฉันขอประทานอนุญาตถามได้หรือไม่เพคะ”

ฮองเฮาหันมามองอันเฟยซึ่งคิดว่านางจะกลัวแต่อันเฟยกลับหันไปยิ้มให้โดยไม่ได้รู้สึกกลัวมารดาของแคว้นฉินผู้นี้เลยสัก
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ท่านอ๋องเย็นชากับพระชายาจำเป็น   ตอนที่ 22 ข่าวจากอาจารย์หญิง

    อันเฟยเดินออกมายังห้องเสวยและพบว่าสนมลี่พึ่งจะกลับมาจากวังหลวง นางเร่งเดินเข้าไปยังเรือนหลังโดนมิได้ใส่ใจอันเฟยที่ยืนมองอยู่ที่เรือนหน้า“นั่นนางจะรีบไปที่ใดกัน กงหลี่เจ้าไปรับนางมางั้นหรือ”“พระชายา สนมลี่ไปพบพระชายาองค์รัชทายาทก่อนจะกลับมาที่จวนพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมคิดว่า…”“ข้าทราบแล้ว ท่านไปเรียนท่านอ๋องเถอะ พระองค์น่าจะรู้เรื่องนี้มากกว่าข้าส่วนเรื่องของซูหลิงเป็นอย่างไรบ้าง”“คนของเราส่งข่าวมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ นางถึงที่สำนักเทียนซูอย่างปลอดภัยพ่ะย่ะค่ะ อ้อแล้้วก็เห็นว่าท่านอาจารย์เนี่ยเจินส่งจดหมายนี้มาให้พระองค์พ่ะย่ะค่ะ”“ขอบคุณท่านมากกงหลี่”อันเฟยรับจดหมายนั้นมาจากกงหลี่และรีบเดินกลับไปที่ห้องส่วนตัวของนางทันทีพร้อมกับเปิดอ่านจดหมายของอาจารย์หญิงที่ส่งมากับคนของท่านอ๋อง เนื้อความบอกว่านางได้รับตัวของซูหลิงเอาไว้ตามที่อัน เฟยขอ และหลายวันก่อนท่านพ่อได้ไปรับนางที่สำนักและโกรธมากที่ทราบว่าอันเฟยหนีลงจากเขามาก่อน“พี่ใหญ่ของเจ้าตามมาและแจ้งแก่บิดาของเจ้าแล้วเขาจึงได้คลายความโกรธลงและลงเขาไปได้ในที่สุด เจ้าอยู่ที่ฉินโจวก็ดูแลตัวเองด้วย อาจารย์จะไม่ถามหากเจ้าไม่อยากเล่าว่าจู่ ๆ กลายเป็น

  • ท่านอ๋องเย็นชากับพระชายาจำเป็น   ตอนที่ 21 ข้าไม่ยอมให้เขาพาเจ้าไป

    “แต่ว่าหม่อมฉันไม่ได้ชอบเขานี่เพคะ”“จริงหรือ”นางยืนนิ่งและเอาหน้าผากพิงที่ประตู เหตุใดนางต้องมาพูดและอธิบายเรื่องนี้ให้เขาฟังด้วย นี่เขาโง่หรือซื่อบื้อที่จะไม่รู้ความรู้สึกของนาง หรือเขาเพียงแค่กลัวว่านางจะทำแผนการของเขาแตกและเดือดร้อนจนฝ่าบาทจับได้เท่านั้น“ปล่อยหม่อมฉันไปได้หรือยังเพคะ”“เจ้าหันมาพูดดี ๆ สิ”“ไม่เพคะ หม่อมฉันจะออกไป”ท่านอ๋องจับที่กลอนประตูเอาไว้และค่อย ๆ ทำใจเย็นดึงนางออกมาจากประตู เขาพึ่งเห็นว่าอันเฟยกลัวจนร้องไห้ออกมา เขาไม่ได้ตั้งใจทำให้นางกลัวเช่นนี้ มือของเขาค่อย ๆ เอื้อมไปเช็ดน้ำตาให้นาง“ขอโทษนะ ข้า…ใจร้อนเกินไป ข้าโกรธจนควบคุมอารมณ์ไม่อยู่”อันเฟยส่ายหัวเบา ๆ และค่อย ๆ ดันตัวออกแต่ท่านอ๋องกลับดึงนางเข้ามากอดและรัดนางเอาไว้จนอันเฟยตกใจเพราะหัวใจของเขาเต้นแรงพอ ๆ กับนาง“ขอโทษนะอันเฟย มันไม่ใช่ความผิดของเจ้าด้วยซ้ำ แต่ข้า….”“หม่อมฉันเข้าใจเพคะ พี่ใหญ่พูดเช่นนั้น หม่อมฉันเองก็….ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน”“เจ้าจะไม่ไปกับเขาใช่หรือไม่”“เพคะ?? หมายความว่าอย่างไรเพคะ”“ข้าไม่ยอมให้เขาพาเจ้าไป ข้าไม่มีทางยอม”“ท่านอ๋องเพคะ”เขาดึงนางออกมาและก้มลงไปจูบที่หน้าผาก

  • ท่านอ๋องเย็นชากับพระชายาจำเป็น   ตอนที่ 20 ท่านอ๋องหึง!!

    “นี่…พวกเจ้าเบา ๆ หน่อย ให้เกียรติฝ่าบาทบ้าง อันเฟยเจ้าไปหัดคำพวกนี้มาจากไหนเจ้าไม่กลัวว่า…”“ท่านแม่หากมัวแต่กลัวอันเฟยมิต้องหัวหดอยู่แต่ในจวนเหมือนสนมลี่หรือเจ้าคะ ท่านไม่เห็นหรือว่าสนมซูกระเด็นไปคนหนึ่งแล้ว อันเฟยเจ้าไปอยู่จวนอ๋องสบายดีใช่หรือไม่”“พี่รองข้าคิดถึงพวกท่านมาก ๆ เลย คิดถึงท่านแม่ด้วย เจ้าด้วยหลินอี”“แหม ไม่ต้องมาอ้อนเลยเด็กคนนี้นี่เจ้าพึ่งไปจากจวนแค่ไม่กี่วันเองนะ”“อันเฟย ข้าขอเวลาสักครู่ได้หรือไม่”ฮั่วเทียนอี้เดินเข้ามาพร้อมสีหน้าที่เคร่งขรึมเล็กน้อย อันเฟยที่ยืนคุยอยู่กับฮั่วฮูหยินและพี่ ๆ ต่างก็หันมามองเขาด้วยความแปลกใจเช่นกัน“พี่ใหญ่ ท่านมีธุระอะไรกับข้าหรือเจ้าคะ”“ตามข้ามาสักครู่หนึ่งเถอะ”“เจ้าค่ะ ท่านแม่ พี่รองข้าขอตัวสักครู่นะเจ้าคะ”“ไปเถอะ ๆ”อันเฟยเดินตามเทียนอี้ออกไปที่สวนด้านนอกตำหนักจัดเลี้ยง เมื่อเดินมาถึงริมสระใต้ต้นดอกเหมยเขาก็หันมา“อันเฟย ข้ามีเรื่องอยากจะถามเจ้าหน่อย”“เจ้าค่ะพี่ใหญ่ ท่านมีสิ่งใดจะถามข้างั้นหรือเจ้าคะ สีหน้าท่านดูไม่ค่อยดีเลย”“เจ้า…กับท่านอ๋อง….เอ่อ”“เจ้าคะ?? พี่ใหญ่ท่านจะถามอะไร”“อันเฟย เจ้าคงไม่ลืมว่า….เจ้ากับท่านอ๋อง....

  • ท่านอ๋องเย็นชากับพระชายาจำเป็น   ตอนที่ 19 พระชายาองค์รัชทายาท

    คำว่า “พี่สะใภ้” ทำเอาหานจินซือสะอึกไปนิดหน่อยแต่กลับเรียกรอยยิ้มจากองค์รัชทายาทได้ก่อนที่ท่านอ๋องจะโอบเอวอันเฟยเดินไปนั่งรอฝ่าบาทอีกฝั่งหนึ่ง สนมลี่เดินตามทั้งคู่ไปและนั่งข้าง ๆ พระชายาแต่คนละโต๊ะ “ฝ่าบาทและฮองเฮาเสด็จ”เมื่อทั้งสองพระองค์นั่งลงและทักทายทั้งหมดแล้วในวันนี้ทุกคนล้วนแต่ให้ความสนใจว่าที่พระชายาของท่านอ๋อง“นี่หรือฮั่วอันเฟย ท่านแม่ทัพฮั่วใบหน้าและท่าทางของนาง ไม่เหมือนท่านเลยแม้แต่นิด หากบอกว่ามิใช่บุตรสาวท่าน ข้าก็ไม่รู้สึกแปลกใจสักนิด”“พ่ะย่ะค่ะฮองเฮา อันเฟยมีใบหน้าและท่าทางเหมือนมารดาของนางพ่ะย่ะค่ะ”“งั้นหรือ เช่นนั้นท่านแน่ใจได้เช่นไรกันเล่าว่านาง…เป็นบุตรสาวของท่าน”“เอ่อ…เรื่องนี้….”“ขออภัยเพคะฮองเฮา”“หลินเฟย”นางตบแขนท่านอ๋องและหันไปยิ้มให้ฮองเฮาที่เอาแต่ถามด้วยความสงสัยในชาติกำเนิดของนางไม่หยุดจนสกุลฮั่วเริ่มนั่งไม่ติดที่ หากปล่อยให้นางถามต่อไปอาจจะเผยพิรุธกันได้“หืม…เจ้ามีอะไรงั้นหรือถึงได้ขัดจังหวะขึ้น”“หม่อมฉันขอประทานอนุญาตถามได้หรือไม่เพคะ”ฮองเฮาหันมามองอันเฟยซึ่งคิดว่านางจะกลัวแต่อันเฟยกลับหันไปยิ้มให้โดยไม่ได้รู้สึกกลัวมารดาของแคว้นฉินผู้นี้เลยสัก

  • ท่านอ๋องเย็นชากับพระชายาจำเป็น   ตอนที่ 18 เข้าวังหลวง

    “ปละ…ปล่อยเถอะเพคะ"“เจ้ากลัวข้างั้นหรือ”"คือ…."ท่านอ๋องทำโดยไม่ได้ขอ เขาค่อย ๆ ก้มลงมาและสูดกลิ่นที่แก้มนวลตรงหน้า อันเฟยหลับตาพร้อมกับใจที่หวิวสั่นจนแทบจะละลายไปกับสัมผัสอ่อนโยนของเขา ลมหายใจที่รดอยู่ข้างหูทำให้นางรู้ว่าเขายอมปล่อยนางแล้ว“รังแกเจ้าเท่านี้พอ รีบไปเปลี่ยนชุดเถอะ”อันเฟยหลับตาคล้ายจะโกรธแต่นางกลับโกรธเขาไม่ลง นางโกรธตัวเองมากกว่าที่ปล่อยให้เขาทำเช่นนี้กับนาง เหตุใดนางจึงไม่ห้ามแต่กลับเผลอใจให้เขากอดและดึงตัวนางเข้าไปหอมเช่นนั้น เมื่อเปิดประตูห้องได้อันเฟยจึงล้มตัวลงที่เตียงพร้อมกับทุบแรง ๆ ไปที่หมอนทันที“คนบ้า ๆๆๆๆ…บ้าที่สุดเลย”“พระชายาเพคะ หม่อมฉันเข้าไปได้หรือไม่เพคะ”เสียงของสาวใช้ดังขึ้นหน้าห้อง อันเฟยที่พึ่งตั้งสติได้จึงหันไปพร้อมกับตะโกนออกไป“เข้ามาเถอะ”สาวใช้ราว ๆ สี่ห้าคนเดินเข้ามารายล้อมนางเอาไว้เพื่อจะช่วยนางเปลี่ยนชุดและแต่งตัวเพราะท่านอ๋องรออยู่ที่ห้องหนังสือแล้ว อันเฟยถึงกับงุนงงเมื่อพวกนางเข้ามาและช่วยนางจัดการจนแต่งตัวเสร็จอย่างรวดเร็วแม้แต่ผมก็ถูกจัดทรงอย่างงดงามเครื่องประดับและชุดดูเหมือนจะเป็นสีเดียวกับที่ท่านอ๋องสวมในวันนี้เมื่อนางเดินออกมาจา

  • ท่านอ๋องเย็นชากับพระชายาจำเป็น   ตอนที่ 17 เผลอตัว เผลอใจ

    อันเฟยค่อย ๆ กะพริบตาไล่แสง นางได้ยินเสียงนกร้องในยามเช้า แสงที่ลอดหน้าต่างรูปวงพระจันทร์และม่านบาง ๆ ที่ปลิวอยู่ริมหน้าต่างทำให้นางหยีตามองอีกครั้ง และต้องขยี้ตาซ้ำ ๆ เพื่อมองให้แน่ใจ....“อืม….เอ๊ะ!!”เมื่อนางหันไปและต้องตกใจว่านางมิได้นอนอยู่เพียงคนเดียวในห้องนี้ ท่านอ๋องที่สวมชุดนอนนอนอยู่ข้าง ๆ นางและห่มผ้าห่มผืนเดียวกัน นางจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าหลับไปเมื่อใด ตั้งแต่เมื่อใดแต่จำได้แค่ว่ามาบอกเขาเรื่องซูหลิงที่นางส่งออกนอกเมืองไปเพื่อรักษาความปลอดภัยไปจนถึงนอกเมืองโดยคนของหอต้าหรง“ตื่นแล้วหรือ”“ท่านอ๋อง เหตุใดหม่อมฉัน…”“เจ้านอนไม่พอน่ะ ล้มทั้งยืนจนข้าตกใจก็เลยให้เจ้านอนพักที่ห้องนี้ ข้าก็เลยนอนไปด้วย”“ชุด….”“ข้าถอดให้เองไม่ต้องถลึงตาดุเช่นนั้น แค่ถอดชุดนอกออกเท่านั้นมิได้ล่วงเกินเจ้า ข้ารอจนกงหลี่กลับมาและบอกข่าวว่าส่งซูหลิงไปถึงหอต้าหรงและที่นั่นก็รับงานต่อไปแล้ว”“ค่อยยังชั่วหน่อย”“อันเฟย ครั้งนี้ต้องขอบใจเจ้าจริง ๆ ที่จัดการปัญหาใหญ่ในจวนไปได้”“นึกไม่ถึงเลยนะเพคะว่า….เอ่อ…หม่อมฉัน…”“ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอันใด มีผู้ใดในเมืองหลวงไม่รู้บ้างว่าพี่ใหญ่คิดจะกำจัดข้ามานานแล้ว”“

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status