พระชายาเฉียนชะงักไปขณะหนึ่ง “หัวใจของข้าได้ตายไปแล้ว ไม่มีวันได้เจอกับคนที่ถูกใจได้อีก อีกอย่าง คนอย่างข้า...”“ท่านดีมาก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “ข้าจำได้ว่าท่านใช้แซ่เซียว หลังจากนี้ข้าจะไม่เรียกท่านว่าพี่สะใภ้ใหญ่อีก ข้าจะเรียกท่านว่าพี่หญิงเซียว ท่านจะต้องจำเอาไว้ด้วยว่า ท่านมีตัวท่านเพียงคนเดียวไ
พวกเขาเห็นพระชายาเฉียนจากไปอย่างรีบร้อนหลังจากร้องไห้ยกใหญ่ โดยมีฉินเหยี่ยนเย่ว์ยืนอยู่ข้างกายอยู่ตลอดเวลา อดมิได้ที่จะพูดคุยซุบซิบกันฉินเหยี่ยนเย่ว์ฟังเสียงพูดคุยกระซิบซาบเหล่านี้เข้าหูเป็นเพียงการพูดกันว่านางรังแกพระชายาเฉียนจนร้องไห้ ฝีมือชั่วร้าย ความประพฤติเลวทราม จิตใจชั่วร้ายนางหาได้สนใจไม
สีหน้าของหญิงสาวแต่งกายงดงามพลันแปรเปลี่ยนไป “ท่านกำลังพูดจาเหลวไหลอันใด?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์วางชามโจ๊กที่ดื่มจนหมดด้วยท่าทีใจเย็นไม่รีบร้อนเมื่อวางลงบนถาดแล้ว ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับที่มุมปากจากการกระทำอย่างต่อเนื่องนี้ ทั้งสง่างามและผ่อนคลาย ไร้ซึ่งความหยาบกระด้างแม้แต่น้อยนางมองนกยูงตรงหน้าด้วยสายตาราบเ
“เจ้าพูดอยู่คำเดียวว่าหญิงชนบท คนบ้านนอกไปหาเรื่องเจ้าหรือ? พวกนางแค่ไม่ได้โชคดีขนาดนั้น ที่ได้เกิดมาในครอบครัวธรรมดา อาศัยทำงานหนักเลี้ยงชีพ ทำงานอย่างระแวดระวัง เลี้ยงดูครอบครัวอย่างยากลำบาก”“แล้วเจ้าล่ะ เจ้าเพียงแค่โชคดีที่ได้เกิดมาในครอบครัวร่ำรวย ไม่ต้องกังวลเรื่องกินอยู่ได้ ไม่เคยต้องซักผ้าทำ
สายตาของพระสนมเหยาทอดมองลงบนร่างของสตรีแต่งกายงดงาม “โอ้ นี่มิใช่คุณหนูของสกุลหลัวหรอกหรือ ข้าจำได้ว่าเจ้ามีนามว่าจิ่นซิ่วสินะ?”หลัวจิ่นซิ่วมิกล้าล่วงเกินพระสนมเหยา ยอบกายคารวะ “หลัวจิ่นซิ่วคารวะพระสนมเหยาเพคะ”พระสนมเหยาก็มิได้ให้นางลุกขึ้นยืนหลังจากถามคำถามนั้นแล้ว ก็ย้ายความสนใจมาอยู่ที่โจ๊กจา
หลัวจิ่นซิ่วไม่รู้ว่าพระสนมเหยากำลังกล่าวอันใดอยู่ ทั้งยังไม่กล้าโต้แย้ง ได้แต่ขานรับเท่านั้นพระสนมเหยากุมมือของหลัวจิ่นซิ่ว พลางยิ้มแย้มจนดวงตาโค้งลงหากัน “เพราะฉะนั้น ข้าคิดว่าการที่พระชายาอ๋องเจ็ดดื่มโจ๊กในชามจนหมดนั้นมิใช่ความหยาบคายแต่อย่างใด คุณหนูหลัวเจ้าสิ้นเปลืองอาหาร วิจารณ์ผู้อื่นตามอำเภ
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ยืนอยู่ในมุม มองอย่างตื่นตะลึงจนอ้าปากค้าง“นี่ ท่านทำหรือ?” นางหันไปมองพระสนมเหยา“ล้อเล่นอันใดกัน?” พระสนมเหยาตักโจ๊กชามหนึ่งให้ตนเองเงียบ ๆ “หากข้าสามารถทำสิ่งเหเล่านี้ได้ ข้าก็คงเป็นเทพเซียนแล้ว”“เช่นนั้น เป็นเรื่องบังเอิญหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่เชื่อในโลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญเช
“นอกจากโจ๊กฝูหรงแล้ว ในถังโจ๊กอื่น ๆ หม่อมฉันล้วนใส่ของบางอย่างลงไปเล็กน้อย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “หาใช่ของที่มีพิษแต่อย่างใด เพียงแค่เป็นยาที่สามารถกระตุ้นการรับรสติชาติได้เท่านั้น หลังจากดื่มไปแล้วลิ้นก็จะชา มีเพียงดื่มโจ๊กฝูหรงเท่านั้นจึงจะสามารถบรรเทาลงได้ ของเช่นนั้นตรวจสอบไม่ได้ รอประมาณหนึ่งเ
หลังจากที่ได้พบนางนั้น โดยเฉพาะยามที่นางวิ่งโร่เข้ามากอดเขา ราวกับเมฆหมอกที่เคยบดบังได้จางหาย ภูเขาน้ำแข็งได้หลอมละลายลงมา คล้ายกับว่าบุปผากำลังเบ่งบานตงฟางหลีโอบกอดนางเอาไว้ พลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรแล้ว ข้าอยู่ที่นี่แล้ว”“อื้ม” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จับใบหน้าของเขาเอาไว้ ก่อนจะเอา
“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ หากพระองค์จะฝ่าเข้าไปโดยใช้กำลังเช่นนี้ ระวังอาวุธลับ...” เฟยอิ่งรีบร้อนกล่าวออกมาสายเกินไปที่จะเอ่ยออกมาแล้วดาบของตงฟางหลีเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารมากมายที่ล้อมรอบเอาไว้ ก่อนจะพุ่งตรงไปยังหินอ่อนขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงทางเข้าดาบเล่มนี้สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นการตัดหินหา
ตงฟางหลีจึงยื่นมือไปสัมผัสหินที่อยู่บนรูปปั้นภายในเรือนมีบรรยากาศแห้ง ๆ เย็น ๆ ทว่า ด้านบนก้อนหินกลับมีความชื้น มือที่เอื้อมไปสัมผัสนั้นพลันรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำเปียก ๆ ขึ้นมาสายตาของตงฟางหลีจ้องมองไปที่รูปปั้นหินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่จุดเชื่อมต่อระหว่างรูปปั้นหินกับกำแพงรอยต่อระ
ผู้ที่ตอบเขากลับมาจากห้องลับที่อยู่ด้านล่างนั้น หาใช่ใครอื่นใดไม่ เว้นเสียแต่เหยี่ยนเย่ว์ตงฟางหลีพลันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก“เฟยอิ่ง หาทางเข้าต่อไปเถอะ หากภายในระยะเวลาหนึ่งก้านธูปยังไม่อาจหาทางเข้าเจอละก็ ทุบช่องระบายอากาศนี้ทิ้งเสีย” ตงฟางหลีกำแขนเสื้อเอาไว้แน่นตำแหน่งของห้องลับนั้น ตั้งอยู
บุรุษผู้นั้น ไม่เพียงแต่พบสถานที่แห่งนี้ แต่ยังพบตำแหน่งของห้องลับอีกด้วยหากว่าเขาทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้แล้ว นั่นหมายความว่าเขาได้ค้นพบการมีอยู่ของห้องลับห้องนี้อย่างแน่นอนต่อจากนี้ นางเพียงแค่ต้องส่งข่าวว่าตนเองอยู่ด้านล่างไปหาเขาเท่านั้นทั้งนางและเซียวเซี่ยงหว่านจะต้องรอดออกไปแน่นอน!ฉินเหย
ภายในใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกลิงโลดยิ่งนักหากการพบเจอเหรียญทองแดงหนึ่งเหรียญเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญนั้นแล้วการที่เจอเหรียญทองแดงสี่เหรียญในคราเดียวเล่า ย่อมมิใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนมีคนอยู่ข้างบน!มีคนโยนเหรียญทองแดงลงมาจากช่องระบายอากาศทั้งสี่ช่องการปรากฏตัวที่นี่ในยามนี้ ทั้งยังพยา
เขาต้องหาตัวพวกนางเจอให้เร็วที่สุด!“ท่านอ๋อง” หลังจากเฟยอิ่งค้นหาไปแล้วหนึ่งรอบ “หาอะไรไม่เจอเลยพ่ะย่ะค่ะ นี่ออกจะแปลกเกินไปแล้ว ตามหลักแล้วไม่ว่าจะเป็นกลไกหรือว่าห้องลับ ล้วนจะต้องเหลือร่องรอยไว้บ้าง”“ตามผนังในห้องนี้ล้วนเป็นกำแพงตัน ไม่มีกลไก แล้วก็ไม่มีช่องกั้น ด้านล่างของห้องนี้ก็คือทะเลสาบ แล
นกการเขนเงาเป็นนกที่เงามีโดยเฉพาะ เป็นช่องทางการสื่อสารระหว่างเงาด้วยกันพวกมันอยู่ไปทั่วทุกหนแห่ง และสามารถส่งข่าวสารไปทั่วทุกที่นกกางเขนเงาทุกตัวล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด และระหว่างพวกมันเองจะมีรูปแบบวิธีการแยกแยะตัวตนหนึ่งชุดไม่เพียงเท่านี้ ช่องทางการสื่อสารข้อมูลระหว่างเงาจะมีระบบรหัสที
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู