“พวกเจ้าแอบมาอู้กระมัง” พระสนมอวิ๋นไม่แม้แต่จะเหลือบตาขึ้นมอง“ฮิฮิ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ย้ายเก้าอี้เข้ามา มองอาภรณ์ในมือของพระสนมอวิ๋น “พระองค์เย็บอาภรณ์ให้เสด็จพ่ออยู่หรือเพคะ?”“ตอนที่เขามา หากไม่ได้รับของขวัญเดี๋ยวก็แง่งอนขึ้นมาอีก” พระสนมอวิ๋นวางงานที่ทำในมือลง “งานเลี้ยงทางด้านหน้าจบแล้วหรือ?”“ถือ
“ไม่ต้องห่วง เจ้าแปด ข้ากับอาจารย์ไม่ได้ทำเรื่องไม่ดี แค่จะไปขโมยศพ...อื้ออื้อ” ตงฟางอิงยังพูดไม่ทันจบก็ถูกไป๋หลินยวนปิดปากเอาไว้“...” องค์ชายแปดยืนอยู่ท่ามกลางสายลมด้วยความสับสนวุ่นวาย“พวกเจ้าได้ยินหรือไม่? เจ้าสิบต้องไปขโมยวิชา? คนผู้นั้นไม่ใช่อาจารย์ของเจ้าสิบหรือ? ไยถึงต้องไปขโมยวิชาด้วย?”ไม่
ตงฟางอิงส่งเสียงอ๊ากสองครั้ง หันไปมองหน้าไป๋หลินยวน พลันทำหน้ามุ่ยทันที “อาจารย์ ท่านทำอะไรน่ะ?”“จู่ ๆ ท่านก็ยกคนขึ้นมา ตกใจหมดเลย”“หมดเวลาตามที่ตกลงกันไว้แล้ว เจ้ายังทำอะไรอยู่ที่นี่อีก?” ไป๋หลินยวนพูดอย่างเย็นชา“อ้อ ข้าลืมไปเลย” ตงฟางอิงมองด้วยสีหน้าสำนึกผิด “อาจารย์ อย่าโกรธไปเลย”“ท่านวางข้าล
พวกเขาไม่ละอายกันบ้างหรือ? ไม่รู้หรือว่าที่นี่คือพระราชวัง? พวกเขาจะทำตัวไร้ยางอายเช่นนี้ได้อย่างไร?“พี่แปด ท่านมีอคติต่อพี่สะใภ้เจ็ด” ตงฟางอิงพูดไม่ออก “พี่สะใภ้เจ็ดเป็นคนดีขนาดนี้ ไยท่านชอบจับผิดนางอยู่เรื่อยเลยเล่า?”“นางต้องให้ข้าจับผิดนางด้วยหรือ? เห็นได้ชัดเลยว่านางเต็มไปด้วยปัญหา” องค์ชายแปด
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขมวดคิ้วเข้าหากันหลี่ซินเอ๋อร์ผู้นี้ไร้เหตุผลยิ่งกว่าที่คิดเสียอีก โกรธจัดเพราะอับอายจนเอาหัวโขกเสาอย่างนั้นหรือ?นางไม่แม้แต่จะมองเลยด้วยซ้ำว่าที่นี่คือที่ใด!ยังไม่น่าอับอายพอหรือ?ตงฟางหลีโกรธเล็กน้อยความตั้งใจเดิมของเขาคือ ให้เจ้าเก้ากลับคืนสู่สกุลตงฟางอย่างเป็นทางการในวันนี้ เส
หากจะโทษใครก็ต้องโทษหลี่ซินเอ๋อร์ หน้าตาน่าเกลียดปานนั้น ทว่ายังอยากเข้าใกล้จวนอ๋องของเขา สาวใช้ที่ทำความสะอาดถังมูลในจวนอ๋องยังหน้าตาสะสวยกว่านางเสียอีก“หากไม่มีอุปกรณ์ประกอบฉากของหม่อมฉัน ท่านจะแตะต้องนางหรือไม่?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ทำหน้ามุ่ย“ไม่หรอก ข้าเตรียมเชือกไว้แล้ว” ตงฟางหลีหยิบเชือกออกมา “ต