Share

61

last update Last Updated: 2025-08-19 01:39:12

61

จึงมาหาองค์รัชทายาทเพื่อขอความเห็นใจ ละเว้นโทษตายให้เสี้ยวหลาน ทั้งที่รู้ว่าอาจไม่สำเร็จ เพราะรู้กันดีว่า องค์รัชทายาทไม่เคยปล่อยให้คนผิดลอยนวล ไม่ว่าคนผิดจะหน้าไหนก็ตาม

“หม่อมฉันอยากให้องค์รัชทายาทละเว้นโทษตายให้เสี้ยวหลานเพคะ”

“กระหม่อมขอเหตุผลที่ต้องทำตามพระประสงค์ของพระสนมพ่ะย่ะค่ะ” พระสนมอี้ชิงชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง ความผิดที่เสี้ยวหลานทำใหญ่หลวงนัก โทษฉ้อโกงก็ถือว่ามากแล้ว เรื่องปลงพระชนม์ทายาทขององค์รัชทายาทเป็นโทษที่ไม่น่าให้อภัย “หากมีใครสักคนคิดเอาชีวิตลูกของพระสนม พระสนมจะนิ่งนอนใจ ไม่มอบโทษให้ผู้นั้น ปล่อยให้ลอยนวลใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

คำพูดประโยคนี้ ทำให้พระสนมอี้ชิงนิ่งเงียบ

“กระหม่อมทราบดีว่า เสี้ยวหลานเป็นหลานของพระสนม แต่ความผิดของเสี้ยวหลานมากมายนัก หากไม่มีเรื่องฆ่าลูกของกระหม่อม กระหม่อมยังพอให้อภัยได้ แต่นี่คิดฆ่าลูกของกระหม่อม กระหม่อมคงละเว้นโทษตายให้ไม่ได้” องค์รัชทายาทตรัสความรู้สึกของตนให้อีกฝ่ายรับรู้ “เสี้ยวหลานจะเป็นฮองเฮานั่งเคียงข้างกระหม่อมบนบัลลังก์ ยิ่งไม่สมควรทำเรื่องเช่นนี้ มันเป็นเรื่องร้ายแรงมากพ่ะย่ะค่ะ”

“หม่อมฉันรู้ว่ามันร้ายแรง” ดูเหมือนพระส
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   62

    62 กลางดึกในคืนไร้จันทร์ เสี้ยวหลานนั่งมองซองยาพิษกับขวดและชามเปล่านิ่ง นางมองอยู่สามชั่วยาม เป็นช่วงเวลานับตั้งแต่องค์รัชทายาทเดินออกไปจากห้องนี้ นั่งมองไปคิดไป ตรึกตรองไปว่า ตนเองจะตัดสินใจเช่นไร จะตายแบบเงียบๆ หรือตายแบบพลุไฟ ไม่ว่าจะเลือกแบบใด นางก็ไม่พ้นความตาย ความตายที่มาจากความโลภ ความอิจฉาริษยา อยากได้ใคร่มีทั้งที่ตำแหน่งที่เสี้ยวหลานนั่งอยู่ถือว่าสูงมาก อีกไม่ถึงเดือนนางก็จะได้เป็นฮองเฮา เป็นตำแหน่งที่มีทั้งอำนาจและบารมี มีคนยกย่องเชิดชูให้ความเคารพ นางนึกย้อนถึงวันนั้น วันที่มารดาของนางมาหาที่ตำหนัก พร้อมกับพูดโน้มน้าวเรื่องผลประโยชน์ที่ตนจะได้รับ หากช่วยเหลืออำมาตย์ซ้าย และนั่นถือเป็นจุดเริ่มต้นของความโลภ เสี้ยวหลานรู้สึกว่า วันนั้นเป็นวันที่ตนตัดสินใจผิดพลาด มาถึงตอนนี้ก็สายเกินไป มือเรียวสวยสั่นระริกหยิบซองยาขึ้นมา ใช้อีกมือหนึ่งหยิบขวดใส่น้ำผึ้งก่อนเทน้ำผึ้งลงไปในชามเปล่า จากนั้นก็หยิบห่อยาออกมาจากในซอง เทมันลงไปในชามที่มีน้ำผึ้ง ทุกการกระทำของเสี้ยวหลานคือความเจ็บปวด เสียใจ ช้อนเล็กที่วางอยู่ข้างชามถูกหยิบขึ้น

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   61

    61 จึงมาหาองค์รัชทายาทเพื่อขอความเห็นใจ ละเว้นโทษตายให้เสี้ยวหลาน ทั้งที่รู้ว่าอาจไม่สำเร็จ เพราะรู้กันดีว่า องค์รัชทายาทไม่เคยปล่อยให้คนผิดลอยนวล ไม่ว่าคนผิดจะหน้าไหนก็ตาม“หม่อมฉันอยากให้องค์รัชทายาทละเว้นโทษตายให้เสี้ยวหลานเพคะ” “กระหม่อมขอเหตุผลที่ต้องทำตามพระประสงค์ของพระสนมพ่ะย่ะค่ะ” พระสนมอี้ชิงชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง ความผิดที่เสี้ยวหลานทำใหญ่หลวงนัก โทษฉ้อโกงก็ถือว่ามากแล้ว เรื่องปลงพระชนม์ทายาทขององค์รัชทายาทเป็นโทษที่ไม่น่าให้อภัย “หากมีใครสักคนคิดเอาชีวิตลูกของพระสนม พระสนมจะนิ่งนอนใจ ไม่มอบโทษให้ผู้นั้น ปล่อยให้ลอยนวลใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” คำพูดประโยคนี้ ทำให้พระสนมอี้ชิงนิ่งเงียบ “กระหม่อมทราบดีว่า เสี้ยวหลานเป็นหลานของพระสนม แต่ความผิดของเสี้ยวหลานมากมายนัก หากไม่มีเรื่องฆ่าลูกของกระหม่อม กระหม่อมยังพอให้อภัยได้ แต่นี่คิดฆ่าลูกของกระหม่อม กระหม่อมคงละเว้นโทษตายให้ไม่ได้” องค์รัชทายาทตรัสความรู้สึกของตนให้อีกฝ่ายรับรู้ “เสี้ยวหลานจะเป็นฮองเฮานั่งเคียงข้างกระหม่อมบนบัลลังก์ ยิ่งไม่สมควรทำเรื่องเช่นนี้ มันเป็นเรื่องร้ายแรงมากพ่ะย่ะค่ะ”“หม่อมฉันรู้ว่ามันร้ายแรง” ดูเหมือนพระส

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   60

    60 คราวนี้เสี้ยวหลานไม่อาจปิดกั้นความตกใจไว้บนใบหน้า นางไม่คิดว่า องค์รัชทายาทจะรู้เรื่องนี้ เรื่องแรกว่าร้ายแรงแล้ว เรื่องที่สองร้ายแรงและมีโทษหนักกว่า นางรีบปรับสีหน้าและสภาวะทางอารมณ์ให้เป็นปกติ ทว่าคงช้าเกินไป เขาเห็นความตกใจของเสี้ยวหลานทั้งทางสีหน้าและแววตา “หม่อมฉันไม่รู้ว่า เสด็จพี่ไปรู้เรื่องนี้มาจากใคร แต่ขอบอกเสด็จพี่ไว้ตรงนี้เลยว่า หม่อมฉันไม่เคยคิดทำตามที่เสด็จพี่ตรัส หม่อมฉันไม่เคยคิดทรยศเสด็จพี่เพคะ” เสี้ยวหลานแก้ตัว “คนที่ให้ข่าวเสด็จพี่คงต้องการให้เสด็จพี่กับหม่อมฉันผิดใจกัน และลงโทษหม่อมฉันในความผิดที่ไม่ได้กระทำ ขอให้เสด็จพี่ทบทวนเรื่องที่รับรู้มาด้วยเพคะ” “เจ้าก็รู้ว่า ข้าไม่ใส่ร้ายใครถ้าไม่มีหลักฐาน โดยเฉพาะคนผิดเป็นเจ้า ข้ายิ่งต้องเพิ่มความรอบคอบมากขึ้น” องค์รัชทายาทตรัสเสียงเรียบ ใบหน้าไม่มีความโกรธ “อย่างที่บอกเจ้าไป ก่อนที่ข้าจะมาหาเจ้า ข้ามีหลักฐานและพยาน หลักฐานคือสมุดหลายเล่มตรงหน้าเจ้า ส่วนพยานข้าจะพาเข้ามาในห้องนี้ เพื่อที่เจ้าจะได้เห็นหน้าพยานของข้าด้วยตัวเอง” หมิงหยางเต๋อพยักหน้าให้หลิวกงกงที่รู้หน้าที่ รีบเดินอ

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   59

    59“ขันทีจิวมาบอกนายหญิงมู่ฮัวกับหลิงหลีว่า องค์รัชทายาทให้ทั้งสองคนไปเอาของสำคัญให้พระชายาเพคะ แต่หม่อมฉันไม่รู้ว่าไปเอาของที่ไหนเพคะ” นางกำนัลรับใช้ตอบ“งั้นรึ” พระชายาใหญ่เสี้ยวหลานทำเสียงรับรู้ แต่ก็ยังมีความสงสัย “แล้วทำไมมู่ฮัวไม่มาบอกข้าก่อน ปกติสองคนนี้ไปไหนมาไหนจะบอกข้าเสมอ”“นายหญิงมู่ฮัวก็อยากมาบอกพระชายาเพคะ แต่ขันทีจิวบอกไม่ต้องเพคะ ให้รีบไปเอาของเพราะองค์รัชทายาทรออยู่เพคะ นายหญิงกับหลิวหลีจึงรีบไปเพคะ” นางกำนัลรับใช้มีคำตอบให้ทุกคำถาม“งั้นเจ้าออกไปได้ แล้วไม่ต้องให้ใครเข้ามาจนกว่าข้าจะเรียก” เสี้ยวหลานสั่ง “อ้อ...ถ้ามู่ฮัวกับหลิวหลีกลับมา ให้เข้ามาหาข้าเลยนะ”“เพคะพระชายา”คนรับคำสั่งเดินถอยหลังสามก้าว ก่อนหมุนตัวเดินออกไปจากห้องบรรทมพระชายาเสี้ยวหลานติดใจเรื่องที่องค์รัชทายาทให้ขันทีจิวมาตามให้นางกำนัลคนสนิททั้งสองไปเอาของ มันผิดแปลกไปจากที่ผ่านมา ปกติหากองค์รัชทายาทมีของกำนัลมาให้ตน หรือประทานอาหารพิเศษหรืออะไรก็แล้วแต่ คนที่นำมาให้คือหลิวกงกง หรือไม่ก็เป็นขันทีคนใดคนหนึ่ง มีไม่กี่ครั้งที่องค์รัชทายาทจะเสด็จมาที่นี่ มอบของให้ด้วยตัวเอง ไม่มีสักครั้งที่เรียกมู่ฮัวกับ

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   58

    58 “ท่านพ่อ เราจะทำยังไงกันดี” หลี่ลี่จิงถามบิดาที่มีสีหน้าคิดหนัก “ถ้าเราไม่คิดทำอะไร มีหวังถูกตัดหัวแน่” หลี่หมิงเถากลัวตายขึ้นมาทันใด “ข้ารู้แล้ว ข้ากำลังคิดอยู่” อำมาตย์ซ้ายดุลูกชาย สมองก็คิดหาทางออก แต่ดูเหมือนว่าสมองเขาจะตันขึ้นมาทันใด “พระชายาใหญ่ก็กำลังแย่ เราจะหาใครช่วยดี” เฒ่าเจ้าเล่ห์คิดหนัก หาทางออกไม่ได้ พวกพ้องของตนต่างถูกจับกุมอยู่ในห้องขังข้างๆ จะให้ช่วยเหลือตนก็ไม่ได้ ความหวังเดียวอย่างพระชายาใหญ่เสี้ยวหลานก็กำลังแย่ ในหัวของเขาคิดหาตัวช่วยอื่นไม่ได้เลย “ถ้ามีการไต่สวน พวกเราต้องยืนกรานว่าไม่ได้ทำ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดใดทั้งสิ้น” คงมีทางเดียวที่พอทำได้ตอนนี้ “เราไม่เคยทำอะไรมีหลักฐาน ข้าเชื่อว่าไม่มีใครเอาผิดเราได้” “แต่ข้าว่ามันแปลกนะท่านพ่อ” หลี่ลี่จิงเอ่ย “แปลกยังไง” คนเป็นพ่อถามกลับ “มันแปลกตรงที่ว่า เราไม่เคยทิ้งหลักฐานไว้มัดตัว แล้วทำไมเราถึงถูกจับมาไว้ที่นี่ การที่องค์รัชทายาทสั่งจับพวกเรา นั่นหมายความว่า ต้องมีหลักฐานแน่นหนาที่จะทำให้เราจนมุม ข้าอยากรู้จริงๆ ว่า องค์รัชทายาทเอาหลัก

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   57

    57องค์รัชทายาทเสด็จมาถึงพระตำหนักในยามไห (ไฮ่) ใบหน้าเขาเคร่งเครียด คล้ายคนกำลังมีเรื่องทุกข์ใจ หากเขาไม่ทุกข์และไม่เครียดนั่นคือเรื่องแปลก มีเรื่องหลายเรื่องเกิดขึ้นในวันนี้ เป็นเรื่องที่เขาต้องตัดสินใจ เป็นการตัดสินใจที่ต้องคิดให้รอบคอบ ถี่ถ้วน เนื่องจากการตัดสินใจของเขาอาจส่งผลกระทบหลายอย่างตามมา ก่อนที่องค์รัชทายาทจะเสด็จกลับตำหนัก เขาได้ไปสถานที่หนึ่ง สถานที่ที่จะให้คำปรึกษาในเรื่องที่ตนกลัดกลุ้มและพยายามหาทางออกให้ดีที่สุด ซึ่งคำตอบที่ได้รับทำให้เขาเบาใจและหนักใจในเวลาเดียวกัน สถานที่ที่เขาไปคือ ตำหนักนอกวังที่ฮ่องเต้กับพระสนมอี้ชิงพักอยู่ “เรื่องมันเป็นแบบนี้พ่ะย่ะค่ะ ลูกเลยมาขอคำชี้แนะจากเสด็จพ่อ” องค์รัชทายาทเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นจนถึงทุกวันนี้ให้ฮ่องเต้รับรู้ อีกฝ่ายหลับตาพรางใช้ความคิด “เรื่องขุนนางฉ้อฉลมีทุกสมัย มันเริ่มต้นตั้งแต่ราชวงศ์ไหนไม่มีใครรู้ เจ้าปราบยังไงก็ไม่หมด มันจะผุดขึ้นมาอีก การแก่งแย่งชิงดีของเชื้อพระวงศ์ก็เช่นกัน ไม่มีวันหมดไป อำนาจ บารมีเป็นสิ่งหอมหวานที่ทุกคนอยากหยิบยื่นมาดอมดม ข้าเคยผ่านช่วงเวลาลำบากใจเหมือนเจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status