62

62

กลางดึกในคืนไร้จันทร์

เสี้ยวหลานนั่งมองซองยาพิษกับขวดและชามเปล่านิ่ง นางมองอยู่สามชั่วยาม เป็นช่วงเวลานับตั้งแต่องค์รัชทายาทเดินออกไปจากห้องนี้ นั่งมองไปคิดไป ตรึกตรองไปว่า ตนเองจะตัดสินใจเช่นไร

จะตายแบบเงียบๆ หรือตายแบบพลุไฟ

ไม่ว่าจะเลือกแบบใด นางก็ไม่พ้นความตาย ความตายที่มาจากความโลภ ความอิจฉาริษยา อยากได้ใคร่มีทั้งที่ตำแหน่งที่เสี้ยวหลานนั่งอยู่ถือว่าสูงมาก อีกไม่ถึงเดือนนางก็จะได้เป็นฮองเฮา เป็นตำแหน่งที่มีทั้งอำนาจและบารมี มีคนยกย่องเชิดชูให้ความเคารพ นางนึกย้อนถึงวันนั้น วันที่มารดาของนางมาหาที่ตำหนัก พร้อมกับพูดโน้มน้าวเรื่องผลประโยชน์ที่ตนจะได้รับ หากช่วยเหลืออำมาตย์ซ้าย และนั่นถือเป็นจุดเริ่มต้นของความโลภ เสี้ยวหลานรู้สึกว่า วันนั้นเป็นวันที่ตนตัดสินใจผิดพลาด

มาถึงตอนนี้ก็สายเกินไป

มือเรียวสวยสั่นระริกหยิบซองยาขึ้นมา ใช้อีกมือหนึ่งหยิบขวดใส่น้ำผึ้งก่อนเทน้ำผึ้งลงไปในชามเปล่า จากนั้นก็หยิบห่อยาออกมาจากในซอง เทมันลงไปในชามที่มีน้ำผึ้ง ทุกการกระทำของเสี้ยวหลานคือความเจ็บปวด เสียใจ ช้อนเล็กที่วางอยู่ข้างชามถูกหยิบขึ้น