แค่ฉันรู้จักเธอก็พอ

***กริ๊ง..กริ๊งเวลา 05.00 น. เสียงของนาฬิกาปลุกดังขึ้น ทำลายความเงียบของยามเช้า ทันทีที่เสียงนั้นดังขึ้น คนร่างบางที่นอนหลับอยู่ก็สดุ้งตื่น ภาพที่เห็นตรงหน้าคือห้องนอนที่คุ้นเคย สมองยังคงงัวเงียอยู่ประมวลผลว่าถึงเวลาที่ต้องลุกออกจากเตียงแล้ว เสียงนาฬิกาปลุกเหมือนเตือนว่าถึงเวลาที่ต้องลุกขึ้นมาเชิญหน้ากับทุกสิ่งอีกครั้ง กะถินได้ดีดตัวเองลุกขึ้นมานั่ง พลางมองไปที่หน้าต่าง ทันใดนั้น รถไฟ bts ก็ได้วิ่งผ่านกระจกหน้าห้องเธอไปอย่างรวดเร็ว บ้านของเธอเป็นห้องชุดที่มีสองห้องนอนหนึ่งห้องครัวคล้ายๆกับบ้านในเมืองของประเทศจีนที่อาศัยอยู่เป็นตึกสูงๆหลายชั้น.

“ เห้อ.. หลับไปตอนไหนกันนะน้ำก็ไม่ได้อาบ แย่จริงๆเลยเรา ”

“ อื้ออ. แม่กลับมาตอนไหน ไม่เห็นปลุกหนูเลย ”

“ นอนต่อนะคนเก่ง ตอนนี้ยังไม่เช้าเลยเดี๋ยวแม่จะไปตลาดซื้อกับข้าวสักหน่อย นอนนะคนดี”

*** กะถินพลางบ่นตัวเองว่านอนไปได้ไงน้ำก็ไม่อาบ ให้ลูกสาวตัวน้อยของเธอตื่นพลางถามเธอต่อว่ากลับมาทำไมไม่เรียกเธอเลย แต่เวลาตอนนี้ยังไม่เช้ามากหนักกะถินเลยบอกให้ลูกสาวตัวน้อยของเธอให้นอนต่ออีกสักหน่อย เวลานี้เธอจะตื่นมาเพื่อจะไปตลาดเช้าซื้อกับข้าวมาไว้เตรียมให้คนในครอบครัวได้กิน ก่อนเธอจะออกไปทำงานแบบนี้เป็นประจำ ไม่นานแม่ของเธอก็ตื่นพอดีเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน แม่ของเธอมีอาชีพเป็นแม่บ้านบริษัทแห่งนึง.

“วันนี้ซื้อกับข้าวให้มันกินได้หน่อยนะ ซื้อมาแต่ล่ะครั้งไม่เคยถูกใจเลย โตเสียป่าวแค่นี้ก็ต้องให้สอน เอ่อแล้วก็เดือนนี้ขอเพิ่มด้วยนะจะไปจ่ายค่าแชร์ กับค่าหวยงวดที่แล้วเขา เขาทวงล่ะถ้าเป็นไปได้ค่าหวยโอนให้เลยล่ะกันนะ ขี้เกียจเขามาทวง ”

“เท่าไหร่ล่ะแม่รอบนี้เบาๆหน่อยไม่ได้หรอเรื่องหวยอ่ะ หนูไม่มีจะให้แล้ว ”

“เอ๊ะ! นี่ฉันซื้อก็เพื่อหวังว่ามันจะถูกเราจะได้สบายกันไง อย่ามาทำให้อารมณ์เสียแต่เช้าเลย ไปๆ จะไปซื้ออะไรของแกก็ไป ฉันจะอาบน้ำ หึ!”

***ชมพู แม่ของกะถิน มีนิสัยชอบเอาแต่ใจ ชอบเล่นหวยและแชร์เป็นชีวิตจิตใจ โลกหมุนรอบตัวเองเสมอไม่ฟังใครหน้าไหน สำหรับกะถินเธอมักจะโดนแม่ของเธอบ่นและกดดันเป็นประจำ ตั้งแต่เล็กจนโต เธอเติบโตมาเป็นคนเก็บกด และเก็บตัว เพราะเธอรู้ดีว่าไม่สามารถพูดอะไรกับแม่ของเธอได้เลย เพราะแม่ของเธอไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามเขาจะขัดเธอไปสะทุกเรื่อง ความคิดของนางจะเป็นใหญ่เสมอทุกคนในบ้านห้ามขัดไม่งั้นนางจะไม่พอใจแล้วจะทำประชดประชันไปต่างๆนาๆ ทำให้กะถินบางทีอยากจะฑุดก็ทำไม่ได้ด้วยความเป็นลูกก็ได้แต่ก้มหน้ารับฟังต่อไป.

***หลังจากที่เธอออกไปซื้อกับข้าวแล้วก็ได้กลับมาบ้านเธอได้อุ่นกับข้าวใส่จานไว้แล้วปิดฝาชีเพื่อกันแมลงลงไปในของกินนั้น เธอก็ได้นำผ้าในตระกร้า ทั้งของเธอและคนในครอบครัวไปใส่เครื่องซักผ้าแล้วตั้งเวลาปั่นไว้ เธอจึงเข้าไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวของเธอเองให้เสร็จก่อนที่ลูกสาวจะตื่น เพราะถ้าวันโรงเรียนเปิด เธอจะค่อยข้างยุ่งมากๆ ไหนจะเตรียมโน้นนี่นั่นสารพัด เวลาผ่านไปราวเกือบชั่วโมงครึ่ง ตอนนี้เวลา 07.00 น. ลูกสาวของเธอก็ได้เตรียมตัวเสร็จแล้ว นั่งรอคุณตาของเธอมารับเพื่อไปส่งโรงเรียน คุณตาหรือพ่อของกะถินมีอาชีพขับวินมอเตอร์ไซค์ เวลา04.00น. ของทุกวันเขาจะตื่นเพื่อออกไปขับวินรอบเช้าก่อนจะกลับมาบ้านเพื่อมากินข้าวกินปลาแล้วไปส่งหลานสาวตัวน้อยไปโรงเรียนทุกวัน พ่อของกะถินมีนิสัยใจเย็นไม่ค่อยอะไรกับกะถินแต่ชอบขัดแม่เวลาแม่บ่นกะถินเพราะบางเรื่องก็เป็นเรื่องไร้สาระมากๆ แต่พ่อของกะถินมีข้อเสียอยู่หนึ่งเรื่องคือ ติดเหล้า เวลาเมามากๆเขาจะเปลี่ยนเป็นคนละคน จะอารมณ์ร้อนใครก็เข้าหน้าไม่ติด เรื่องนี้คนในบ้านจะชินเวลาเมาจะไม่มีใครไปยุ่งกับพ่อของเธอเลย ไม่นานพ่อของเธอก็มาถึงบ้านแล้วได้กินข้าวกินปลา แล้วก็ออกไปขับวินต่อพร้อมกับไปส่งหลานสาวตัวน้อยของเขาที่โรงเรียนปกติ .

“ บายๆแม่ยังน้ำใส จะได้ไปกันเดียวตาต้องรีบไปรับลูกค้าต่อ ป่ะไปกัน”

“บายๆค่าแม่ เจอกันตอนเย็นนะค่า ”

“มั่วร่ำรี่รำไรกันอยู่นั้นแหละจะได้ไปไหมโรงเรียนหน่ะ ”

*** อิฐ พ่อของกะถินได้เอ่ยปากเตือนหลานสาวให้บอกแม่ของเธอว่าจะไปแล้วนะ จากนั้น ชมพูหรือแม่ของกะถินที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่นั้นก็ได้เอ่ยปากขัดคอทุกคนด้วยว่าเป็นนิสัยของเขาแบบนี้อยู่แล้วจนคนในบ้านชินชา กะถินตอนนี้ที่กำลังยืนตากผ้าอยู่ริมระเบียงของบ้านก็ได้แต่ยิ้มแล้วโบกมือบายๆลูกสาวของเธอแบบไม่ได้พูดอะไร .

“นี่ฉันจะไปทำงานแล้ว แกก็อย่าลืมโอนล่ะ นางแววมันชอบมาทวงฉันรำคานจะแย่ล่ะ และก็วันนี้ถ้าเลิกงานไวก็ซื้อกับข้าวเข้ามาเลยล่ะกัน วันนี้เลิกงานจะหาหมอดูกับพวกนางภา จะไปดูสิว่าทำไมพักนี้โชคลาภฉันไม่มีเลยหวยก็ไม่ถูกมานานล่ะ ฉันไปล่ะ .

*** ชมพูแม่ของกะถินไม่ลืมที่จะทักเตือนให้เธอโอนเงินค่าหวยให้ก่อนที่จะออกไปทำงาน ทวาวันนี้นางจะไปดูหมอดูอีกเช่นเคย นางมีความเชื่อเรื่องพวกนี้แบบจริงแท้ แม่กะถินก็เคยเตือนไปหรายครั้ง ก็อย่างว่านะ โลกหมุนรอบตัวเอง จะไปฟังใครล่ะ ยกเว้นหมอดู.

“ เห้อ..ช่างเถอะใครให้เกิดมามีความกตัญญูล่ะ เป็นคนดีทำไมมันเหนื่อยจังนะ”

***กะถินได้แต่ถอนหายใจยาวๆ เพราะความเป็นลูกมีหน้าที่ทำก็ต้องทำไปคิดมากไป ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น จากนั้นเธอก็รีบเตรียมตัว หยิบกระเป๋าแล้วปิดประตูบ้านอย่างไว เพราะใกล้เวลาที่เธอจะต้องไปทำงาน เธอต้องเผื่อเวลาเดินทางประมานหนึ่งชั่วโมงได้ ไหนจะรถติดตอนเช้าเพราะเป็นเวลาคนจะออกไปทำงานพร้อมกันค่อนข้างเยอะ เธอเดินทางโดย bts จากนั้นก็นั่งวินเข้าไปอีกที .

“ ป้าคะ เอาหมูปิ้งยี่สิบกับข้าวเหนียวสองห่อคะ”

“วันนี้ไม่ได้กินข้าวมาหรอจ๊ะ ถึงได้เจียดเงินมาให้ป้าได้เนี้ย”

“ พอดีว่ารีบค่ะเลยไม่ได้กินมา อ่ะนี่ค่ะ เงิน ขอบคุณค่ะ”

“แค่นี้จะพอกินหรอ ตัวก็เล็กขนาดนี้ กินให้เยอะๆหน่อย เดี๋ยวจะไม่มีแรงทำงานนะ ”

***กะถินที่ได้แต่อมยิ้มให้ป้าที่ขายหมูปิ้งไปแต่ไม่ได้เอ่ยอะไรตอบ ปกติกะถินจะกินข้าวเช้ามาจากบ้านประจำแต่วันไหนที่รีบเธอจะต้องมาซื้อหมูปิ้งร้านหน้าซอยที่เธอทำงานแทนเพื่อที่จะได้กินยาโรคประจำตัวของเธอ และดูเหมือนวันนี้จะต้องกินยาที่ได้จากเมื่อคืนมาเพิ่มด้วย .

“ เอ่อกะถินวันนี้เริกงานเอาเงินไปเข้าธนาคารให้เจ้ด้วยนะวันนี้พิมพ์ลาหนึ่งวัน วันนี้คนอื่นมีคิวกันยาวเลย เห็นวันนี้กะถินไม่ค่อยสบายพี่เลยไม่ได้รับคิวเพิ่มให้ ทำตามคิวที่รับไว้ให้แค่นี้เสร็จก็กลับบ้านไปพักผ่อนนะ ยิงยามาหลายวันแล้วเดี๋ยวจะแย่เอา”

“ อ่ออ ได้ค่ะเจ้ ขอบคุณมากๆค่ะ ”

*** กะถินที่ตอนนี้ยืนทำผมให้ลูกค้าอยู่ก็หันไปฟังเจ้สุ เจ้าของร้านใจดีมีเมตตากับลูกน้องไม่กดดัน และเร่งรีบลูกน้อง ไม่ทำตัวเจ้ากี้เจ้าการ เป็นที่รักของลูกน้องทุกคน วันนี้มีพนักงานที่เป็นฝ่ายบัญชีลาหยุด ทำให้กะถินต้องเอาเงินไปเข้าธนาคารแทน กะถินก็ได้ตอบรับคำขอจากเจ้สุแล้วก็หันหน้ากับมาทำงานของตัวเองต่อไป .

“ กลับแล้วหรอกะถิน เดินทางปลอดภัยนะ ”

“ แกก็สู้ๆน๊า ค่อยๆทำไปล่ะ ฉันกลับบ้านก่อน เดี๋ยวต้องไปทำธุระให้เจ้ก่อนด้วย ฉันไปล่ะ ”

*** นินิวเพื่อนรัก ก็ได้เอ่ยปากทักกะถินที่กำลังเก็บกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวเริกงาน กะถินก็ได้ตอบกลับเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน จากนั้นก็เปิดประตูเดินออกไปจากร้านตรงไปที่ห้างแห่งหนึ่งเพื่อที่จะเอาเงินไปฝาก.

“ ติดต่อเรื่องอะไรคะคุณลูกค้า ”

” เอาเงินมาฝากค่ะ ”

“ นี่บัตรคิวคะ เชิญนั่งรอด้านในนะคะ”

“ขอบคุณค่ะ”

*** หลังจากที่กะถินเดินมาถึงหน้าธนาคารสีเขียวแห่งหนึ่งในห้างมาบุญครอง ก็มีพนักงานสาวสวยที่ออกมายืนต้อนรับอยู่หน้าประตู แล้วได้ทำการกดบัตรคิวให้เธอ กะถินจึงไปนั่งรอด้านใน พลางเปิดกระเป๋าแล้วหยิบมือถือขึ้นมากด ไม่นานก็ถึงคิวเธอ เธอจึงได้เก็บมือถือใส่กระเป๋าแล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์พนักงานเพื่อทำการฝากเงิน.

“เอ๊ะ นั้น ไอ้ตัวเล็กมาทำไร มาฝากเงินหรอ?”

*** เสียงในหัวของใครคนหนึ่งที่กำลังนั่งจ้องคนร่างบางที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ด้วยความแปลกใจเขาไม่เคยเห็นคนนี้มาที่ธนาคารของเขาเลย และใช่ นั่นคือผู้จัดการหนุุ่มรูปหล่อของเรานี่เอง ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะผู้จัดการ คนระแวกนี้จะรู้จักธนาคารแห่งนี้ดีเขาค่อยข้างจะโด่งดังในโลกออนไลน์ แต่ไม่ใช่ที่เขาเป็นดาราหรือเน็ตไอดอลอะไร แต่ทวาเป็นเพราะลูกค้าสาวๆที่ได้มาติดต่อธุระที่นี่มักจะแอบถ่ายรูปเขาแล้วไปอัพลงในโซเซียลของตนเองตลอดทำให้เขาเป็นที่โด่งดังในเพจคนดังแห่งมหาลัยจุฬา แต่ทวานั้นเขาก็ไม่ได้สนใจคนที่เข้ามาจีบหรือข้องเวะกับเขาเลย เขาเลยมีฉายาว่าพ่อน้ำแข็ง ด้วยนิสัยที่สุขุม เยือกเย็น ไม่ค่อยพูด แต่ทวานั้นเขาเป็นคนเด็ดขาด เวลาทำงานผิดต้องว่าไปตามผิด พนักงานในสาขานี้จะรู้จักนิสัยเขาดี และไม่ค่อยกล้าอู้งานสักเท่าไหร่

*** ไม่นานคนร่างบางก็ทำธุระเสร็จ กำลังจะเดินออกจากประตูธนาคาร ก็ได้แต่หยุดเดินและหันหลังกลับไปตามเสียงเรียกจากข้างหลังของเธอ.

“เดี๋ยว คุณ. เอ่ออคุณกะถินครับอย่าพึ่งไปครับ”

*** ควับ!! กะถินหยุดเดินแล้วหันตัวกลับทันทีที่ได้ยินเสียง สายตาเปิดโพร่งเมื่อเห็นคนตรงหน้า .

“อ่อคุณนี่เอง เรียกฉันหรอคะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“เอ่อเปล่าครับแค่จะถามว่าคุณเป็นไงบ้างดีขึ้นเยอะแล้วใช่ไหมครับ พอดีผมเป็นผู้จัดการที่นี่ เลยเห็นคุณกำลังทำธุระก็เลยจะเวะมาทักทายสักหน่อย”

“อ่อฉันหายแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณ คุณ? ”

“ อ่อ ผมดินครับ ”

“ค่ะคุณดินขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ ถ้าไม่ได้คุณช่วยฉันน่าจะแย่เลยล่ะค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ ผมรู้จักคุณ”

“เอ๊ะใช่สิว่าจะถามตั้งแต่เมื่อคืน ว่าคุณรู้จักฉันได้ยังไงค่ะเคยเป็นลูกค้าฉันหรอค่ะ แต่ไม่คุ้นหน้าเลยนะค่ะ”

“ เอ่อคือ. อ่อผมรู้จักคุณเพราะน้องสาวผมบอกนะครับ พอดีเธอชอบไปทำผมร้านคุณบ่อยๆนะครับ เธอชอบเล่าให้ฟังว่าคุณทำดีทำเก่งอะไรแบบนี้นะครับ”

“อ่อ ไม่ขนาดนั้นค่ะ ชมเกินไป งั้นก็ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ พอดีนี่ก็เย็นมากแล้วค่ะ ลูกสาวฉันน่าจะรอแล้วขอตัวก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ”

“ อ่อครับสวัสดีครับไว้เจอกันใหม่ครับ ”

*** สายตาจ้องมองคนตรงหน้าก็นึกออกได้ทันทีว่าเป็นใคร เป็นคนที่ช่วยเธอไว้เมื่อคืนนั้นเอง ทางด้านคนตัวสูงที่เดินเร็วตามหลังกะถินนั้นก็ได้เอ่ยปากทักอย่างรวดเร็วก่อนที่คนข้างหน้าจะเดินไปไกลกว่านี้ ดินก็ได้สอบถามอย่างเป็นห่วงบวกกับดีใจที่ได้เจอเธออีกครั้ง ระหว่างที่พูดคุยกันดินก็หลุดปากอีกครั้งเรื่องที่รู้จักกับกะถินทำให้คนร่างบางนั้นถึงกับอ้อคือเธอก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมดินถึงรู้จักเธอจึงได้ถามดินกลับไป ทางด้านดินที่หลุดปากนั้นก็เลิ่กลั่ก จึงตอบแบบอ้อมๆไปเพื่อเบี่ยงเบนคนตรงหน้า ทำให้คนข้างหน้าหลุดออกจากความสงสัยไป กะถินที่ตอนนี้ต้องรีบกลับบ้านเพื่อไปหาลุกสาวของเธอนั้นจึงขอตัวกลับก่อนแล้วก็ได้หันหลังเดินออกไปแบบเร่งรีบ ทำให้ดินที่ยืนอยู่มองตามหลังไปจนสุดสายตา.

“ ยังคบกันอยู่สินะ มีลูกแล้วด้วย เห้อ ดีแล้วที่ไม่ได้บอกไป บอกไปเธอก็ไม่รู้จักพี่อยู่ดี เพราะพี่อยู่ข้างหลังเธอตลอดไม่มีสิทธ์แม้แต่จะโผล่ไปให้เธอเห็นหน้าเลยสักครั้ง ให้พี่รู้จักเธอก็พอ ”