ทวงหนี้

            “ครับ เมียเอายังไงก็เอา แต่บอกก่อนได้มั้ยว่าจะไม่โกรธกัน” เขากลัวเมียหายไปนะ ถ้าเธอจากเขาไปทั้งไร่ต้องลุกเป็นไฟอย่างแน่นอน พลิกแผ่นดินหาไม่เจอก็จะหาอยู่แบบนั้น

            นาราหลุบมองคนที่ซุกอยู่บนอก ดวงตาดุๆ พลันทำให้ชายหนุ่มก้มหน้าลง เผลอใช้โอกาสนี้ซุกใบหน้าลงมามากกว่าเดิม นาราอึดอัดจนต้องขยับดิ้น เธอจิ๊ปากทีหนึ่ง

            “อื้อ!”

            เสียงอ้อนเอ่ยตามมา “บอกก่อนว่าจะไม่โกรธ”

            “ไม่”

            “ทำไมไม่”

            “ก็โกรธ”

            “แล้วทำยังไงถึงจะหายโกรธ”

            “ไม่รู้ ออกไปจากที่นี่มั้ง”

            วินาทีนั้นอ้อมแขนที่กอดเธออยู่รัดแน่นขึ้น นาราเกือบหายใจไม่ออก ทว่าต้องทำเก๊กเพราะกลัวเขาจะได้ใจ หญิงสาวเลยนิ่งไว้

            “ไม่ให้ไป ไปสิ จะขังไว้ที่นี่เลย” ตัวเล็กดวงตาวาวโรจน์

            “กล้าเหรอ?”

            “ไม่กล้า” เสียงหงอยเอ่ย นารานิ่งไป มองคนตัวใหญ่ที่กำลังไซ้หัวลงบนหน้าอกเธอเหมือนเด็ก

            “งั้นเอาไร่มั้ย เอาไร่ส้มสักร้อยไร่ หรือตรงที่น้องทำ พี่ยกให้หมดเลย”

            “ยกให้แฟนเก่ากับคุณปราณนารีสิ มาให้ฉันทำไม”

            “เรียกหนูสิ พูดไม่เพราะเลยตัวเล็กเนี่ย อีกอย่างเขาไม่อยู่แล้ว ไม่ได้คิดอะไรแล้วด้วย ส่วนอีกคนไม่ได้ชอบตั้งแต่แรก”

            “มาบอกทำไม” ร่างบางยิ้มถาม เธอยังจำรูปของเขากับผู้หญิงคนนั้นได้

            “โดนเขากอดไม่ใช่เหรอ ก็เห็นใกล้ชิดกันขนาดนั้น เอาให้เขาสิ”

            “ทำไมรู้” ร่างใหญ่นิ่งไป ก่อนเงยหน้ามองคนตัวเล็ก แล้วเขาก็ได้คำตอบ

            “ก็เห็นรูป กินเลี้ยงวันนั้นที่ไปเพราะอยากไปเจอเธอไม่ใช่เหรอ” ร่างสูงผละออกมา ท่าทางออดอ้อนไม่มีแล้ว เขาต้องจริงจังสักที เพราะไม่อย่างนั้นคงได้มีใครหนีไปแน่

            นายหัวผู้น่าเกรงขามมองภรรยาด้วยสีหน้าจริงจัง พอนึกถึงปราณนารีเขาก็ไม่มีอารมณ์

            “กับคนนั้นไม่มีอะไรเลย ไม่เคยรัก ไม่เคยชอบ เรื่องวันนั้นเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ฉันโดนยาปลูกเซ็ก พยายามออกมาจากงานแล้ว แต่เธอไม่ยอม ภาพเลยออกมาเป็นแบบที่เห็น ปฏิเสธไปแล้ว ไม่เคยมีอะไรกันด้วย ไม่เชื่อถามคนที่มาส่งก็ได้”

            เขาแทบอยากบินกลับบ้าน แต่กลับไม่ไหว ถึงได้หาคนมาส่งที่นี่ ก่อนหน้านั้นก็อยู่กับไอ้กร ทามไลน์เพียงแป๊บเดียวไม่สามารถมีอะไรกับใครได้หรอก แล้วอีกอย่างใครอยากจะมีอะไรกับคนที่ไม่ใช่เมียวะ คนอื่นอาจ แต่เขาไม่ ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนอยู่ในสายตา

            นอกจาก...นารา

            เห็นใบหน้าเครียดเกินบรรยายร่างบางก็ถึงกลับเงียบไป น่าแปลกที่เธอกลับเชื่อเขา เรื่องนั้นเธอให้คนไปสืบทีหลังได้

            ดวงตากลมโตมองไปยังเท้าเปล่าที่มีแต่บาดแผล รอยลวก พุพอง ใจก็อ่อนขึ้นมา ความจริงไฟลุกลามขนาดนั้นเขาจะหนีเอาตัวรอดคนเดียวก็ได้ ทว่าเขากลับพาเธอออกมาด้วย จะทำแบบนั้นทำไมถ้าไม่ได้รัก...

            คล้ายกับกำลังมีคนชวนทะเลาะสิงหราชเลยเอ่ยขึ้นใหม่ เขาไม่อยากเอ่ยถึงคนอื่นแล้ว

            “แล้วอยากได้เท่าไหร่ เอาไร่สตรอว์เบอร์รี่มั้ย เดี๋ยวยกให้ครึ่งหนึ่ง หรืออยากได้ที่ก็ได้ พรุ่งนี้พี่จะเซ็นให้เลย”

            “ไม่ได้เห็นแก่เงินไม่ต้องเอามาอ้าง” ใบหน้าคมเง้างอด

            “พี่ไม่ได้อ้าง จะยกให้จริงๆ อยากได้เท่าไร่ล่ะ สินสอด สิบล้านดีมั้ย จะยกไปขอพรุ่งนี้”   

            เมื่อเห็นหญิงสาวเงียบใจเขายิ่งร้อนรน

            “เมียยย บอกมาสิว่าอยากได้เท่าไหร่” ไม่ได้พูดเล่นนะจะยกให้หมดเลย

            “บอกมาสิครับ อยากได้อะไร พี่จะหามาให้”

            “ไม่รู้สิ สามีสักคนมั้ง” นาราเสียงเย็น

            “นาค!” สิงหราชตะโกนเสียงดัง ทำไมต้องพูดทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้ด้วย กะจะเอาให้ตายเลยใช่มั้ย มีเขาอยู่ทั้งคนจะคิดไปหาใครอีก อีกอย่างอย่าได้ทำแบบนั้นเพราะเขาฆ่ามันตายแน่ ฆ่าเป็นปุ๋ยที่ไร่นี่แหละ

            “ถ้าพูดอีกทีจะจับกดแล้วนะ  อย่าพูดถึงผู้ชายคนอื่น” นาราเชิดหน้าขึ้น เอ่ยอย่างน้ำเสียงเรียบ

            “ทำไม พูดไม่ได้?”

            “ไม่ได้ ห้าม เธอเป็นเมียฉันแล้ว”

            “ขี้ตู่”

            “หรือไม่จริง เอากันหลายครั้งแล้วยังไม่ยอมรับอีก หรือจะให้ฉันทำเธอตรงนี้ถึงจะรู้ว่าเราเป็นผัวเมียกันสักที”

            ไอ้...

            เธอละอยากด่า แต่ด่าไม่ออก คนแบบเขานี่พูดเพราะได้ไม่นานเลยจริงๆ ไม่กี่คำก็กลับมาเถื่อนอีกแล้ว หนำซ้ำยังมั่วว่าเธอเป็นของเขาอีก ข้ามขั้นตอนเกินไปหรือเปล่า ถึงเธอจะรักเขาแต่ไม่ได้ง่ายนะ

            “เป็นแฟนกันมั้ยครับ”

            แล้วหัวใจของนาราก็แทบหลุดกระเด็นออกมาเมื่อเขาเอ่ยคำนั้น หญิงสาวไม่คิดว่าจะได้ฟังมัน ทว่าเขากลับเอ่ยมันออกมาราวกับรู้ใจ ด้วยสีหน้าแววตาที่จริงจัง

            “ไม่อยากเป็นสามีภรรยาก็เป็นแฟนกันก่อนก็ได้” ใบหน้าหล่อเอียงคอมองคนตัวเล็ก เหมือนเธอจะยังโกรธอยู่

            เงียบไปนานก็ร้อนใจจนต้องถามขึ้นอีกครั้ง

            “เป็นมั้ย ไม่เป็นจะไปโดดน้ำตายแล้วนะ”

            นาราหลุดหัวเราะออกมา รู้ตัวก่อนจะทำเป็นเคร่งขรึม คนตาหวานมองร่างสูงตรงหน้า เอ่ยอย่างกวนๆ

            “ถ้าเป็นแล้วได้อะไร”

            เสียงทุ้มตอบทันที

            “ที่ดินทั้งหมด แต่ต้องจดทะเบียนสมรสกันก่อนนะ ถ้ายังไม่จดก็เอาแต่หัวใจของพี่ไป”

            แหวะเลี่ยน เธอไม่เคยเห็นสิงหราชหวานขนาดนี้มาก่อนเลย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าคำพูดพวกนั้นสั่นไหวหัวใจเธอไม่น้อย หญิงสาวพยักหน้า ก่อนเอ่ยออกมา

            “น่าสนใจ แต่ยังไม่เป็นตอนนี้ เพราะคุณต้องพาฉันไปทำอะไรบางอย่างก่อน”

            “ทำอะไร” ชายหนุ่มถามทั้งๆที่เขารู้อยู่แล้ว

            นาราเอ่ยวินาทีนั้น ฉายแววตาเย็นชาราวกับอยากฆ่าคน

            “ทวงหนี้”

            มุมปากของนายหัวหนุ่มยกยิ้ม รู้สึกชอบที่คนตรงหน้าใจกล้าซะเหลือเกิน บอกตามตรงว่านาราเริ่มเหมือนเขาเข้าไปทุกวัน ทั้งเด็ดเดี่ยว กล้าหาญ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงยกหนี้ให้ครอบครัวปรสิตพวกนั้น ทว่าตอนนี้หญิงสาวกลับไม่ยอม และจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด

            เมียเขานี่มันเด็ดดีจริงๆ ถูกใจนายหัวสิงนัก