เอาคืน

            รถกระบะคันเก่าวิ่งเข้ามาจอดกลางบ้าน ทำให้ธัญญาที่กำลังร้องไห้ราวกับจะขาดใจเงยหน้ามอง จากที่ราวถูกเหยียบย่ำหัวใจไปแล้ว หญิงวัยกลางคนยิ่งแหลกสลายเข้าไปกันใหญ่เมื่อเห็นหลานสาวของตนและผู้มีอิทธิพลในแถบนี้เดินเข้ามา และใช่ ลูกสาวเธอโดนจับก็เพราะพวกมัน

            “อีนารา! มึงยังเสนอหน้ามาอีกเหรอ” ธัญญาตะโกนดังลั่น ความโกรธเกรี้ยวของเธอทำให้ยายของนาราที่นั่งอยู่ข้างๆธัญญาลูบหลังลูกสาวเบาๆ

            นาราปรายตามองยายของตน หญิงใจร้ายที่ไม่เคยคิดบอกความจริงกับเธอ ที่ผ่านมาเธอใจดีมาก ทำดีกับยายมาโดยตลอดเพราะหวังว่าสักวันหญิงชราจะเห็นความดีแล้วรักเธอบ้าง ทว่าตอนนี้หญิงสาวได้รู้ว่าสิ่งที่ทำไปมันสูญเปล่า ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยรักเธอในฐานะหลานเลย

            แม้ใจจะปวดหนึบ แต่ก็พยายามเก็บมันไว้ คงเห็นท่าไม่ได้ สิงหราชเลยกุมมือเธอ หญิงสาวส่ายหัวบอกเขาว่าไม่เป็นอะไร ใจเข้มแข็งพอแล้ว และส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ได้ก็เพราะเขา  

            “ป้าทำเหมือนโกรธหนู แต่หนูมากกว่าที่ต้องโกรธป้า” คนตัวเล็กตอบโต้กลับทันที

            “โกรธกูเรื่องอะไร!” ตอนนี้ธัญญาไม่วางมาดอะไรอีกแล้ว นังเด็กนี่มันทำลูกเธอ “พี่สาวมึงตอนนี้โดนจับเข้าคุกก็เพราะมึงไม่ใช่เหรอ”

            เพราะเธองั้นเหรอ นาราอยากหัวเราะ

            “จะมาโทษหนูได้ยังไง ก็ในเมื่อพี่เหมียวคบคนผิดเอง เธอทำผิด ก็สมควรได้รับโทษทางกฎหมาย” ตำรวจนั่นใช่คนดีที่ไหน เป็นมัลลิกาไม่ใช่เหรอที่เข้าไปพัวพันกับเขาเอง เธอมีส่วนผิดอะไร

            “งั้นมึงจะมาสมน้ำหน้ากูงั้นสิ” ธัญญาดวงตาวาวโรจน์ โกรธจนอยากกระชากหัวหลานเข้ามาตบ “หน็อย ตอนนี้ได้ดิบได้ดีมีผัวรวยแล้วนี่ ทำไม อยากตอกย้ำกูขนาดมาถึงที่นี่เลยหรือไง” ใช่ วันนี้นังเด็กนี่ชนะเธอแล้ว มันชนะลูกสาวเธอ เหมียวลูกเธอต้องเข้าคุก ซึ่งตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง เธอเจ็บปวดใจเหลือเกิน

            นาราได้แต่มองญาติของตน ก่อนมองไปที่สิงหราชอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยที่ต้องเห็นป้าตัวเองเจ็บปวด แต่ในสิ่งที่พูดมันก็ต้องพูด อีกอย่างเธอยังไม่ลืมว่าป้าของเธอเหยียดเธอขนาดไหน เพราะแบบนั้นเอาคืนบ้างก็ช่างปะไร

            “เปล่าค่ะ หนูจะมาพูดเรื่องหนี้”

            หนี้...

            ธัญญานิ่งไป เธอแทบจะหยุดร้องไห้ นังเด็กนี่หมายความว่าไงที่มาพูดเรื่องหนี้ หรือว่ามันจะรู้แล้ว

            “หนูอยากบอกป้าว่าให้ป้าหาเงินมาใช้หนี้สามีหนู เพราะไม่อย่างนั้นบ้านหลังนี้จะถูกหนูยึด”

            อะไรนะ

            ธัญญาตัวชาวาบไปทั้งกาย รู้สึกราวกับโดนค้อนฟาดเข้าที่หัว ความรู้สึกหนักหน่วงพุ่งเข้าสู่หัวใจอย่างแรง เมื่อกี้นังเด็กนี่มันพูดว่าอะไรนะ จะให้เธอใช้หนี้งั้นเหรอ หนี้ตั้งหลายล้านธัญญาจะเอาปัญญาที่ไหนมาใช้ หนี้กู้จากธนาคารมาก็มากแล้ว เธอจะมีปัญญาใช้ได้ยังไง     

            “นี่แก” ธัญญาลมแทบจับ จากที่ยืนด่าหลานสาวฉอดๆยังต้องล้ม ดีที่แม่ของตนพยุงไว้

            ไม่ได้แล้ว โฉมพลีซึ่งเป็นแม่ของธัญญาและยายของนารา เห็นทีคงต้องพูดอะไรสักอย่าง เดิมทีเธอเป็นคนพูดน้อย และมักมองลูกหลานเงียบๆเพียงเท่านั้น ทว่าตอนนี้ผู้ใหญ่อย่างเธอคงต้องพูดอะไรบ้าง เพราะไม่เห็นด้วยกับการที่หลานสาวมาไร้มารยาทกับป้าตัวเองอย่างไม่เคารพผู้ใหญ่แบบนี้

            “นาค หมายความว่ายังไงที่จะให้ป้าใช้หนี้แทน หนี้นั้นพ่อแม่ของเราต้องเป็นคนรับผิดชอบไม่ใช่เหรอ”

            รับผิดชอบ?

            นาราอยากหัวเราะนัก ขนาดยายของเธอยังกล้าให้เธอใช้หนี้หน้าด้านๆเลย ไม่เห็นเคยเธอเป็นหลานแต่เห็นเป็นเพียงเครื่องจักรที่ต้องกตัญญูรู้คุณเท่านั้น ยายเคยเห็นเธอเป็นหลานสักครั้งมั้ย เธอก็ลูกแม่คนหนึ่ง

            วินาทีนั้นนาราปวดใจอย่างแรง ทว่าหญิงสาวได้แต่เก็บอารมณ์ไว้ เธอจะไม่ให้คนพวกนี้เห็นถึงความทุกข์เธอเด็ดขาด เธอจะไม่ใจดีกับใครทั้งนั้น

            มุมปากของคนตัวเล็กแสยะยิ้ม มันเป็นยิ้มที่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ยอยู่ในตัว

            “ก็หนี้นั่นพ่อแม่หนูไม่ได้เป็นคนก่อไม่ใช่เหรอคะ ยายแค่เอ่ยคำว่ากตัญญูมารั้งพ่อแม่หนูไว้ก็เท่านั้น แต่ยายรู้มั้ยคนแบบยายมันน่ารังเกียจที่สุด รักลูกไม่เท่ากัน เอาคำว่าแม่มาเป็นข้ออ้าง จะทำอะไรก็ได้ ทั้งๆที่ยายแทบไม่เลี้ยงแม่มาเลย แม่หนูต้องลำบาก หาเงินเอง พอโตมาก็มาอ้างแต่คำว่ากตัญญู หน้าด้านเกินไปรึเปล่า”

            “อีนารา!” ธัญญแทบจะถลาเข้ามาตบหลานสาว ทว่าสิงหราชบังไว้ หญิงวัยป้าเลยถอยออกไป  หญิงสูงวัยมองหลานสาวด้วยความเคียดแค้น

            “นี่ยายมึงนะ! มึงพูดแบบนี้ได้ยังไง”

            “ก็เพราะว่ายายไง หนูถึงได้พูด รักลูกไม่เท่ากันแบบนี้อย่าเรียกตัวเองว่าแม่ใครได้เลย”

            ตอนเด็กๆเธอเห็นแม่ร้องไห้และบอกกับพ่อเสมอว่ารู้สึกผิดกับยายที่หนีเข้ามาในกรุงเทพ แม่ของเธออยากกลับไปตลอด ทว่าคนเป็นแม่ไม่ให้กลับ กระทั่งต่อมาที่ยายของเธอบอกจะยกโทษให้แล้วให้กลับมาอยู่ที่นี่ ตอนนั้นนาราไม่เคยคิดเลยว่าคำว่าอยู่ที่นี่หมายความว่ายังไง ตอนนี้เธอรู้แล้วก็เพราะว่ายายอยากให้ครอบครัวเธอใช้หนี้ให้ไงถึงได้เรียกมา

            ใครกันแน่ที่ควรโกรธ ไม่ใช่เธอหรอกหรือ

            หญิงสาวพยายามสูดลมหายใจลึก หัวใจบอบช้ำเกินทน เธอเป็นเพียงเด็กสาวคนหนึ่งแต่ต้องแบกรับอะไรมากมาย แล้วมันเจ็บปวดใจเหลือเกินที่รู้ว่าคนในครอบครัวไม่เคยรัก เห็นเธอเป็นคนอื่น ไม่สิ คนอื่นพวกเขายังดีด้วย ทว่าหลานอย่างเธอกลับเกลียดชังราวกับไม่ใช่ครอบครัวเดียวกัน