6.ผู้ชายอันตราย (1)

คนที่ลมหายใจสะดุดแทบไม่ไหวติง ดวงหน้าเล็กขาวซีด และเมื่อเริ่มเข้าใจสถานการณ์ร่างเล็กก็ผลักอกกว้างพร้อมกับดิ้นอย่างแรง

“ปล่อยฉัน โอ๊ย...”

เพราะรีบร้อนขยับตัวแรงอย่างไม่ระวังทำให้รู้สึกเจ็บตรงช่วงท้องขึ้นมา และก็ดูเหมือนอีกฝ่ายจะแค่ขู่เธอ เมื่อเห็นเธอเจ็บเขาก็ยอมปล่อยง่ายๆ ขณะที่นาเดียรีบถอยกรูดห่างเขาออกไปเกาะโต๊ะอาหารราวกับต้องการใช้มันเป็นที่พึ่ง มือข้างหนึ่งแตะหน้าท้องตัวเองตรงรอยแผลเพราะรู้สึกเจ็บนิดๆ

“คราวนี้เข้าใจหรือยัง จำเอาไว้ว่าคุณอยู่บ้านหลังเดียวกันกับผู้ชาย แค่แต่งตัวน้อยชิ้นมันก็อันตรายแล้ว ผมแข็งแรงกว่าคุณมาก สามารถจู่โจมคุณได้ง่ายๆ ถ้าคิดจะทำ”

เขาพูดพร้อมยักไหล่ด้วยท่าทางกวนโมโห แม้ใบหน้าจะเรียบเฉยทว่าแววตากลับวาวจนดูก็รู้ว่าตั้งใจแกล้งเธอ

“คนป่าเถื่อน”

หญิงสาวเค้นเสียงต่อว่าเขาอย่างโมโห

“ทั้งที่ฉันเจ็บอยู่คุณก็ยังแกล้งอีก”

“หึๆ”

อีกฝ่ายหัวเราะในลำคอ ยกยิ้มมุมปาก

“ถ้าไม่เตือนแบบนี้คุณจะเชื่อที่ผมพูดไหม”

คนฟังถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเสียงดัง ที่เขาพูดก็ไม่ผิดนัก เพราะการที่เขาเป็นคนดูแลเธอ นาเดียจึงคิดว่าชายหนุ่มปลอดภัยสำหรับเธอ ทว่าตอนนี้เธอไม่คิดแบบนั้นอีกแล้ว

ผู้ชายคนนี้อันตราย!

เธอจะแปะป้ายบนหน้าเขาเอาไว้เลยทีเดียว หญิงสาวบอกกับตัวเองในใจ ก่อนจะพูดออกไปอย่างไม่ต้องการให้ตัวเองเสียหน้า

“ยังไงก็เถอะ รู้เอาไว้ด้วยว่าที่ฉันแต่งตัวแบบนี้ก็เพราะเอาชุดที่ใส่นอนมาแค่นี้ เพราะฉันพักกับเพื่อน แล้วก็ขอโทษด้วยที่ดันไปทำให้คุณเกิดอาการหื่น คุณคลินตัน”

กัดชายหนุ่มทิ้งท้ายแล้วนาเดียก็สะบัดหน้าเดินหนีออกจากห้องครัวไปทันที

คลินตันมองตามคนที่เพิ่งเรียกชื่อเขาครั้งแรกด้วยสายตาวาววับ พร้อมยกยิ้มมุมปากกับท่าทางไม่ยอมลงให้เขาง่ายๆ ของหญิงสาว

“เห็นเงียบๆ นิ่งๆ กัดได้แสบคันไม่เบาเลยแฮะ”

ชายหนุ่มคิดว่าอีกฝ่ายคงรู้สึกได้ในตอนที่เขากอดเธอ มันช่วยไม่ได้ที่เขาดันมีอาการขึ้นมานิดหน่อยหลังจากจิบเบียร์ไปแล้วบังเอิญมองหน้าอกหญิงสาวในระยะประชิด

เขายอมรับว่าในตอนที่เห็นเจ้าของเรือนร่างขาวละออตาไปทุกสัดส่วนก้าวเข้ามาให้ห้องโดยมีเพียงเสื้อกล้ามพอดีตัวกับกางเกงตัวเล็กสั้นเต่อของเธอ เล่นเอาเขาลมหายใจสะดุดไปเหมือนกัน ไม่ทันคิดว่าจะได้เห็นหญิงสาวในลุคนี้ ทั้งที่ตัวนิดเดียวแต่อวบอิ่มในส่วนที่ควรอวบอย่างน่าใจหาย

แถมเธอยังเดินมาหาเขาในระยะใกล้แบบไม่คิดหน้าคิดหลังหรือลังเลใดๆ อีกด้วย แม้จะตั้งใจมาช่วยถือจานพาสต้า แต่คลินตันคิดว่าอีกฝ่ายไม่ควรวางใจเขามากถึงเพียงนี้ เพราะจะให้พูดกันตามตรงแล้ว เขาไม่ใช่คนพื้นเพนิสัยดีพอที่จะไม่ตบะแตก ถึงจะแยกแยะออกระหว่างงานกับเรื่องส่วนตัวก็ตาม

อีกอย่างระยะหลังตั้งแต่ตามเรื่องค้ามนุษย์ข้ามชาติเขาก็ไม่มีเวลาหาความสำราญใส่ตัวเลย สติอาจแตกได้ถ้าเจอสาวหุ่นเหมาะมือแต่งตัวล่อตาล่อใจเดินวนเวียนอยู่ในบ้านเดียวกัน

คิดเพลินจนร่างหอมขาวนุ่มนิ่มมือที่เขาเพิ่งได้กอดพิสูจน์ไปเมื่อครู่ลอยเข้ามาในหัว คลินตันก็รีบดึงสติตัวเองกลับมา

“เธอคืองานของนายคลิน”

ชายหนุ่มบอกตัวเองพร้อมกับหันกลับมาล้างจานเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง เขามีหน้าที่ดูแลเธอไม่ใช่ขย้ำเธอ จะปล่อยให้ความใคร่และตัณหามาทำให้งานเสียไม่ได้

=====