ตอนที่23 ของทำบุญที่ส่งมา

 “เจ้าสองคนก็ไปช่วยน้องสาวเจ้าด้วย” องค์ชายซีห่าวและรัชทายาท เมื่อเห็นว่าทุกคนจะไปช่วยว่านชิงอีทำอาหารกันหมดก็เอ่ยขึ้น

 “ข้ากับองค์ชายจะไปช่วยทำด้วย” คราวนี้ทุกคนหันมามองสามบุรุษด้วยความแปลกใจ แต่ก็ไม่มีผู้ใดเอ่ยสิ่งใดออกไป ชิงอีจึงเดินนำทุกคนไปที่ห้องครัว บ่าวรับใช้พากันตกใจที่เห็นผู้เป็นนาย ยกขบวนมาที่ห้องครัว

 “คุณหนูเหตุใดถึงพากันมาที่นี่ละเจ้าคะ?”

 “ข้าจะมาทำอาหาร” ชิงอีกล่าวขึ้นอย่างมั่นใจ

 “ทำอาหารหรือเจ้าคะ!” บ่าวในครัวร้องออกมาพร้อมกัน ด้วยความตกใจ เกิดอะไรขึ้น!

 “เฮ้อ!พวกเจ้าจะตกใจอะไรกันขนานนั้น ทำท่าอย่างกับข้าจะไปฆ่าใครอย่างนั้น ก็แค่ทำอาหาร พวกเจ้าคิดว่าข้าทำไม่ได้รึ? คอยดูแล้วกันอร่อยขึ้นมา แล้วอย่ามาบอกให้ข้าทำให้กินอีกก็แล้วกันเชอะ!”

 ชิงอีสะบัดหน้าอย่างแง่งอน ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็น ฮุ่ยเจียงและบ่าวในจวนหิ้วของเข้ามา นางจึงรีบเข้าไปช่วยถือ วันนี้นางจะทำเนื้อย่าง นางให้ฮุ่ยเจียงซื้อของมาหลายอย่างเช่น เนื้อ หมูสามชั้น ไก่ ปลา และกุ้ง ก่อนนางจะนำทุกอย่างไปล้าง แต่บ่าวก็รีบมาฉวยไปล้างเสียเอง ชิงอีจึงเตรียมทำน้ำจิ้ม ก่อนนางจะหันไปมองหาปิงปิง ที่นั่งอยู่บนโต๊ะตัวหนึ่ง 

 “ปิงปิงข้าอยากให้พ่อของข้า ทำบุญส่งรสดีมาให้ข้าบ้างจัง ยามนี้ข้าต้องการใช้มันมากเลย”

 “ข้าก็อยากให้พ่อส่งน้ำเขียวน้ำแดงมาให้ข้าบ้าง”

 “คุณหนูย่ามสะพายสั่นมากเลยเจ้าค่ะ” ว่านชิงอีได้ยินก็รีบไปดึงย่ามที่ปิงปิงสะพายอยู่มาเปิดดู ก่อนจะเห็นซองรสดีอยู่ในนั้นพร้อมน้ำเขียวและน้ำแดงกระป๋องเล็ก ว่านชิงอีแทบร้องออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะยกมือขึ้นมาพนมมือไหว้ขอบคุณบิดา ก่อนจะหันมายิ้มเบิกบานให้กับทุกคนอย่างอารมณ์ดี ข้ามีตัวช่วยแล้ว เนื้อย่างแสนอร่อยกับน้ำจิ้มรสเด็ดต้องมาแล้ว

 “นั้นคือสิ่งใด?” เหว่ยอ๋องเห็นว่านชิงอีถือห่ออะไรสักอย่าง ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนจึงเอ่ยถามขึ้น

 “สิ่งนี้หรือเพคะ? สิ่งนี้เรียกว่าผงปรุงรสเพิ่มรสชาติแห่งความรัก หากใส่สิ่งนี้ลงไปในอาหาร จะทำให้ผู้คนรักและชื่นชอบเรามากขึ้น” นางกล่าวจบก็วิ้งตาให้เขาหนึ่งข้าง เหว่ยอ๋องถึงกับชะงักใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขิน นางจะทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นไม่ได้ ถึงแม้เขาจะอายุมากกว่านางหลายปี แต่เรื่องแบบนี้เขายอมรับว่าไม่ชินจริงๆ

 “หา!ผงปรุงรสใส่รสชาติแห่งความรัก!” องค์ชายซีห่าวและรัชทายาทเอ่ยขึ้นพร้อมกัน ส่วนชิงหลินและชิงหลานยกมือขึ้นมาปิดปากด้วยความตกใจ กับความมั่นอกมั่นใจของน้องสาวตน พูดเกี้ยวบุรุษออกมาได้หน้าตาเฉย ความเขินอายสักนิดก็ไม่มี ตะ..แต่ว่านางและท่านอ๋อง เหตุใดวันนี้ถึงดูแปลกๆ ไม่ใช่ว่า..ทั้งสองคน?

 “ข้าคิดว่าวันนี้อาหารไม่จำเป็นต้องใช้น้ำตาล” องค์ชายซีห่าวเอ่ยขึ้นมาลอยๆ องค์รัชทายาทพอได้ยินก็ไม่ปล่อยผ่านเมื่อสบโอกาส เขาอยากหาโอกาสแกล้งเหว่ยอ๋องหน้าน้ำแข็งมานาน เขาจึงเสแสร้งแกล้งถามออกไป

 “หมายความว่าเช่นไรไม่ต้องใส่น้ำตาล? ข้าชอบรสชาติอาหารหวานนิดๆ” 

 “หากท่านอยากได้ความหวาน ก็ไปเอากับเหว่ยอ๋องและคุณหนูสามพวกเขามีเยอะ” องค์ชายซีห่าวยิ้มระบายเต็มใบหน้า เหว่ยอ๋องคราวนี้ทำตัวไม่ถูกเขินอายอย่างหนัก ต่างจากว่านชิงอีที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หยิบจับสิ่งของที่จะใช้ทำน้ำจิ้มออกมาวาง ชิงอีคิดว่าควรทำน้ำซุปด้วย หากได้ซดร้อนๆ ก็น่าจะเข้ากันได้ดี ก่อนนางจะแจกแจงงานให้กับผู้ช่วยผู้สูงศักดิ์ ชิงหลานสอนองค์ชายซีห่าวปอกกระเทียม ส่วนชิงหลินสอนรัชทายาทปอกหัวไชเท้า และชิงอีสอนเหว่ยอ๋องหมักเนื้อกับผงปรุงรส ซีอิ๊วขาว น้ำตาล น้ำมันงา พริกไทย ก่อนนางจะหันไปทำซุปกระดูกหมูใส่หัวไชเท้า บรรยากาศในครัวเป็นไปอย่างสนุกสนาน

 ว่านชิงอีคิดว่าอาหารในค่ำคืนนี้ หากนั่งกินด้านนอกน่าจะได้บรรยากาศมากกว่า นางจึงให้บ่าวไปยกโต๊ะและเก้าอี้มาตั้งที่ลานบ้าน พร้อมทั้งให้จุดเทียนและโคมไฟ พออาหารเสร็จนางก็ให้บ่าวยกไปที่โต๊ะ ชิงอียังได้แบ่งส่วนหนึ่งไว้ให้บ่าวในจวนได้กินกัน และนางยังได้จัดอาหารบนโต๊ะขนาดเล็ก สำหรับให้ปิงปิงและสามดวงวิญญาณให้มากินอาหารด้วยกัน ว่านชิงอีให้บ่าวไปตามฮูหยินผู้เฒ่า บิดาและมารดามาร่วมโต๊ะ พอทุกคนมาครบว่านชิงอีก็บอกให้ทุกคนเริ่มลงมือกินอาหาร

 ทุกคนรอให้ผู้สูงศักดิ์เป็นคนเริ่มก่อน จากนั้นจึงเริ่มคีบอาหารตามหลัง ชิงอีมองเหว่ยอ๋องคีบเนื้อย่างเข้าปากอย่างใจจดใจจอ ก่อนจะรีบถามเขาขึ้นมา

 “อาหารเป็นเช่นไรเพคะ?”

 “รสชาติดีอร่อยมาก” ชิงอียกยิ้ม ก็แน่ละได้ตัวช่วยเป็นผงปรุงรสรสชาติต้องออกดีแน่นอน เสนาบดีว่านพอได้ยินเช่นนั้นก็รีบคีบเนื้อเข้าปากทันที ก่อนจะทำตาโตพอใจในรสชาติอาหารเป็นอย่างมาก

 “ท่านหญิงรสชาติดีมากๆ เลยพ่ะย่ะค่ะ” เสนาว่านไม่ยอมเปลี่ยนคำเรียก เพราะเขาภูมิใจที่ว่านชิงอีได้ตำแหน่งนี้มา เขาจึงอยากจะเรียกนางแบบนี้ ก่อนเขาจะยกถ้วยน้ำซุปขึ้นมาซด แต่ก็ต้องชะงักเมื่อว่านชิงหลานเอ่ยขึ้นมา

 “ท่านพ่ออาหารรสชาติดี เพราะท่านหญิงใส่ผงปรุงรสใส่รสชาติแห่งความรักเจ้าค่ะ”

 “แค๊กๆ” เสนาว่านสำลักน้ำซุปเมื่อได้ยินสิ่งที่ว่านชิงหลานกล่าวถึง

 “ผงอะไรนะ?”

 “ท่านพ่ออย่าใส่ใจ ที่จริงเป็นเพียงผงปรุงรสให้ได้รสชาติที่อร่อยก็เท่านั้นเอง ข้าก็แต่งเติมคำพูดเข้าไปนิดหน่อยให้มันดูพิเศษมากขึ้น” ว่านชิงอีอธิบายให้ทุกคนเข้าใจ 

 “คำพูดพิเศษสำหรับคนพิเศษใช่หรือไม่” ว่านชิงหลานเอ่ยหยอกล้อผู้เป็นน้อง แต่ชิงอีก็ตีเนียนได้อย่างไร้ที่ติ

 “ใช่แล้วเพราะทุกคนคือคนพิเศษของข้า มากินกันเถอะ นานๆ คนเช่นข้าจะลงมือทำอาหาร โอกาสเช่นนี้หาได้ยากยิ่ง” อาหารมื้อนี้ทุกคนเอร็ดอร่อยกันถ้วนหน้า เสนาว่านจึงให้บ่าวไปนำสุรามาแจกจ่ายให้ทุกคน ว่านชิงอีจีงเริ่มพูดคุยอย่างจริงจัง

 “ท่านพ่อพรุ่งนี้ข้าจะเดินทางไปที่หมู่บ้านตงซาน อาจจะไปสองสามวัน อย่างไรทางนี้ข้าก็ฝากท่านด้วยเจ้าค่ะ องค์รัชทายาทคดีชายถูกฆ่าที่บ่อนการพนัน หม่อมฉันฝากท่านด้วยนะเพคะ องค์ชายอย่าลืมติดตามสืบข่าวหอคณิกาชมจันทร์ชายผู้นั้นต้องกลับมาอีกแน่ หม่อมฉันกับเหว่ยอ๋องเสร็จธุระแล้วจะรีบกลับมาเพคะ”

 “ได้เจ้าไม่ต้องกังวลข้ากับองค์ชายจะทำอย่างเต็มที่”

 “ท่านเสนาว่านโปรดวางใจ ข้าจะดูแลท่านหญิงอย่างดีให้” เหว่ยอ๋องกล่าวขึ้น ทำเอาทุกคนหันมามองเขาเป็นจุดเดียว แต่ต่างคนต่างความคิดภายในใจ

 “ขอบพระทัยท่านอ๋องมากพ่ะย่ะค่ะ” เสนาว่านฉีกยิ้มเต็มใบหน้าเมื่อได้ยินท่านอ๋องรับปากเป็นอย่างดี

 เสร็จจากอาหารมื้อค่ำทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ ว่านชิงอีกลับมาที่เรือนของตน ก็นั่งพูดคุยกับปิงปิงและอีกสามดวงวิญญาณ ตงไห่ อีถง ลู่หลิง ว่านชิงอีดึงมือองครักษ์ฮุ่ยเจียงมาจับไว้ เพราะนางอยากให้ฮุ่ยเจียงคุ้นชิน กับสิ่งที่นางพูดคุยด้วย

 “คุณหนูวันนี้ท่านแสดงได้เหี้ยมโหดมากเจ้าค่ะ” ปิงปิงเอ่ยชมผู้เป็นนายสาว

 “แต่ว่าข้าก็งงกับตัวเองอยู่นะปิงปิง พอข้าโกรธขึ้นมาแบบสุดๆ ลมพายุก็พัดขึ้นมา ข้าคิดว่าต้องคิดหาวิธีควบคุมลมพายุเหล่านี้ มิเช่นนั้นข้าวของอาจจะพังเสียหายมาก”

 “ก็น่าจะเป็นอารมณ์และความรู้สึกของท่าน หากท่านควบคุมได้ก็สามารถใช้ประโยชน์กับมันได้เจ้าค่ะ”

 “ปิงปิงเจ้าฉลาดอีกแล้ว แต่ว่าวันนี้เจ้าก็เก่ง เหตุใดแปลงกายได้อีกทั้งสร้างภาพลวงตาได้อีก?”

 “ข้าก็ไม่เข้าใจเจ้าค่ะเมื่อก่อนเป็นกุมารทอง ก็พอมีความสามารถอยู่นิดหน่อย แต่พอทะลุมิติมาพร้อมกับท่าน ก็ดูเหมือนข้าจะมีพลังและความสามารถมากขึ้นกว่าเดิมเจ้าค่ะ อีกอย่างข้ามีความรู้สึกว่า จิตข้ากับท่านเหมือนจะเชื่อมกัน ผลบุญกุศลที่ท่านได้รับจากการช่วยเหลือผู้คน เหมือนข้าจะได้รับไปด้วย”

 “อันนี้กระหม่อมก็ยืนยันได้พ่ะย่ะค่ะ ตั้งแต่ขอมาเป็นผู้ช่วยท่านหญิง วิญญาณของกระหม่อมรับรู้ได้ถึงพลังบางอย่าง ที่เบาสบายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน”

 “หม่อมฉันสองคนก็ขอยืนยันด้วยเช่นกันเพคะ”

 “ถ้าหากเป็นเช่นนี้ ต่อไปผู้ช่วยของข้าคงจะมีเพิ่มมากมายเป็นแน่ พวกเจ้าก็คอยช่วยข้า ดูแลเหล่าดวงวิญญาณเหล่านี้ด้วยก็แล้วกัน”

 “พ่ะย่ะค่ะ/เพคะ”