ตอนที่34 เปิดเนตรให้กับทุกคน

 ไม่นานทุกคนก็มารวมตัวกันที่เรือนของท่านหญิงว่านชิงอี รัชทายาทเฟยหยางและองค์ชายซีห่าว ตามมาเพราะเป็นห่วงว่านางจะเป็นอะไรมากหรือไม่ แต่พอมาถึงก็เห็นว่านชิงอี นั่งพิงหัวเตียงพูดคุยอยู่กับเหว่ยอ๋อง พวกเขาก็ถอนใจด้วยความโล่งอก คนสกุลว่านทุกคนก็มารวมกันที่เรือนว่านชิงอีกันหมด เพื่อมาดูอาการของนางด้วยความเป็นห่วง แต่เมื่อเห็นนางนั่งคุยได้อย่างปกติ ก็แยกย้ายกันออกไป เพราะดูเหมือนนางจะมีเรื่อง ที่ต้องพูดคุยกับเหล่าเชื้อพระวงศ์ 

 “ท่านอ๋อง องค์รัชทายาท องค์ชาย อยู่เสวยอาหารเย็นกันเสียที่นี่เถิดเพคะ เพราะว่าหม่อมฉันมีเรื่อง อยากจะปรึกษากับพวกท่านด้วยเพคะ” ว่านชิงอีกล่าวจบก็เตรียมตัวจะลงจากเตียง เพื่อมานั่งที่โต๊ะ เหว่ยอ๋องเห็นเช่นนั้นก็รีบอุ้มนางขึ้นมาทันที ก่อนจะเอ่ยถามนางอย่างอ่อนโยน

 “เจ้าจะไปนั่งที่โต๊ะหรือ?”

 “เพคะ” เหว่ยอ๋องจึงพานางเดินมาวางลงบนเก้าอี้ ก่อนที่เขาจะนั่งลงข้าง ๆ นาง รัชทายาทและองค์ชายกลอกตามองบน กับความเอาอกเอาใจต่อว่านชิงอี อย่างออกหน้าออกตาของเหว่ยอ๋อง ที่ดูจะมากขึ้นทุกวันโดยไม่สนใจสายตาผู้ใด ว่านชิงอีกวาดสายตามองทุกคน ก่อนจะเรียก ปิงปิง ตงไห่ อีถง ลูหลิ่ง และลู่กัง มาร่วมฟังด้วยกัน

 “พวกเราต้องมาร่วมมือกัน สืบหาคนที่อยู่เบื้องหลังนี้ให้ได้เพคะ หม่อมฉันว่าพวกเขาต้องมีเรื่องปิดบังที่สำคัญมาก มิเช่นนั้นคงไม่ส่งคนมาฆ่าหม่อมฉันเช่นนี้ หากเราจะสืบหาเรื่องราวให้ได้โดยไว จำเป็นต้องให้วิญญาณเหล่านี้ช่วย ซึ่งหม่อมฉันคิดว่าอาจจะเป็นการดี หากท่านทั้งสามพระองค์จะสามารถมองเห็น และสื่อสารกับวิญญาณได้เช่นเดียวกับหม่อมฉัน เพราะฉะนั้นวันนี้เรามาหาวิธีกันเถิดเพคะ” เขาทั้งสามฟังนางพูดก็คิดว่า นางพูดมีเหตุผลดี เพราะหากพวกเขาเห็นวิญญาณและพูดคุยได้ พวกเขาก็จะช่วยนางได้มากขึ้น

 “แล้วเจ้าจะทำอย่างไร” เหว่ยอ๋องถามขึ้น

 “เสี่ยวหมานไปหยิบกล่องยาที่ข้าทำมาที” เสี่ยวหมานได้ยินคำสั่งก็รีบเดินไปหยิบกล่องยา ที่คุณหนูทำขึ้นเมื่อหลายวันก่อน แล้วนำมายื่นให้นางทันที ว่านชิงอีรับมาแล้วเปิดออกให้ทุกคนดู ยาคล้ายกันกับที่นางทำให้ฮ่องเต้ แต่อันนี้นางผสมเลือดของนางมากเป็นพิเศษ และเพราะไม่อยากให้ใครรู้ หลายวันก่อนนางจึงแอบทำเอาไว้

 “หยิบไปคนละเม็ดเพคะ อู่ถง ฮุ่ยเจียง เจ้าก็มาหยิบเอาไปด้วย องครักษ์ทุกคนก็มาเอาไปคนละเม็ด ทุกคนกลืนกินลงไป จากนั้นมาเอาสายสิญจน์นี้ผูกไว้ที่ข้อมือ และนี่เป็นถุงหอมที่หม่อมฉันทำขึ้น ข้างในเป็นของที่หม่อมฉันได้ร่ายมนต์อาคมเอาไว้ และนี่ยันต์ที่ข้าเขียนและพับเอาไว้ ขอให้ทุกคนพกทุกอย่างติดตัวไว้ตลอดเวลา ทุกคนหลับตาลงและตั้งจิตให้มั่นคง”

 พอทุกคนหลับตาลง ว่านชิงอีและปิงปิงก็ร่ายมนต์วิชาเปิดเนตรให้กับทุกคน แสงประกายสีทองจากร่างของว่านชิงอีสาดส่องไปทั่วบริเวณ ก่อนจะหยุดลง

 “ทุกคนลืมตาเถิด”

 ทุกคนค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ และต่างพากันรู้สึกว่าดวงตาของตนนั้น มองทุกอย่างได้ชัดเจนมากขึ้น ก่อนสายตาทุกคู่จะมาหยุดอยู่ที่ เด็กน้อยวัยห้าหนาว ที่มีใบหน้าที่น่ารักน่าเอ็นดู ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ว่านชิงอี ด้วยความสงสัย

 “ท่านหญิงเด็กคนนี้มาจากไหนกันหรือเพคะ? ฮุ่ยเจียงถามขึ้นด้วยความสงสัย ว่านชิงอีได้ยินเช่นนั้นก็ฉีกยิ้มด้วยความดีใจ พวกเขาคงมองเห็นแล้วสินะ ดีจริง ๆ

 ส่วนเหว่ยอ๋อง องครัชทายาท องค์ชาย พวกเขาเคยเห็นปิงปิงแล้ว แต่วิญญาณที่พวกเขายังไม่เคยเห็นก็คือ ตงไห่ อีถง ลู่หลิง และลู่กัง แต่ยามนี้พวกเขามองเห็นชัดเจนแล้ว

 “ทุกคนคงมองเห็นวิญญาณกันแล้ว พวกเขาไม่น่ากลัวเลยสักนิดใช่หรือไม่ ต่อไปพวกเราคงจะได้ร่วมงานกันง่ายขึ้น พวกเจ้าพบเจอสิ่งใดก็บอกกับทุกคนในที่นี้ได้ทันที” ว่านชิงอีหันไปบอกวิญญาณสี่ตนนั้น พวกเขาก็พากันพยักหน้าและยกยิ้มอย่างพอใจ 

 “ท่านอ๋องแบบนี้ท่านว่าดีหรือไม่เพคะ องครักษ์กลุ่มนี้มี20คน ก็แบ่งกันอยู่กลุ่มละห้าคน ส่วนวิญญาณมีอยู่4ดวงก็แบ่งไปคนละหนึ่ง”

 “คุณหนูว่านท่านจัดการได้ดี แบ่งกันเป็นกลุ่มแยกกันทำงาน จะได้สืบหาตัวคนร้ายกันเร็วขึ้น” รัชทายาทเฟยหยางเอ่ยขึ้นอย่างพอใจ

 “แล้วช่วงนี้นอกจากเรื่องของหม่อมฉัน มีเหตุการณ์อะไรผิดปกติหรือไม่เพคะ?”

 “จะว่าผิดปกติก็ไม่เชิง แต่เสด็จพ่อเรียกพวกข้าไปหารือ เพราะหน่วยสอดแนมพบว่า สามขุนนางสามตระกูลใหญ่ ได้ไปที่ร้านหนังสือของเจ้าสัวโจว แต่ว่านอกจากพวกเขาสามคนก็ไม่พบผู้ใด พวกข้าจึงพยายามวิเคราะห์ถึงความเป็นไปได้ ว่าอาจจะมีห้องลับอยู่ด้านใน” องค์ชายซีห่าวเอ่ยขึ้น ว่านชิงอีพอได้ฟังก็คิดตาม ถึงความเป็นไปได้ถึงเรื่องนี้

 “ให้วิญญาณตามดูพวกเขาทั้งสามคนจะที่ดีสุด พวกเขาจะได้ไม่รู้ตัวเพคะ อีกเรื่องคดีของน้องท่านเสนาซู องค์รัชทายาทจัดการน่าจะเหมาะเพคะ เพราะในภายภาคหน้าท่านก็จะได้ขึ้นครองราชย์ การจัดการขัดเด็ดขาดเพื่อให้เหล่าขุนนางเห็น พวกเขาจะได้เกรงกลัวบารมีของท่านด้วย”

 “อืมได้เอาตามนั้น”

 “แต่ว่าทางด้านท่านเจ้าสัวโจวก็น่าสงสัย ท่านลุงลู่กังไปคอยตามดูตระกูลโจว มีอะไรรีบมารายงานข้าทันที”

 “ขอรับ”

 หลังจากพูดคุยเรื่องราวทั้งหมดกันเสร็จ ว่านชิงอีจึงพาพวกเขาไปรับอาหารเย็น ก่อนทุกคนจะแยกย้ายกันกลับ พอทุกคนกลับกันไปหมดแล้ว ว่านชิงอีก็เรียกฮุ่ยเจียงและองครักษ์ชายอีกห้าคนเข้ามา ว่านชิงอียามนี้คิดว่านางควรจะต้องปรับเปลี่ยนระบบ จากเหตุการณ์ในวันนี้ทำให้นางรู้สึกว่า นางควรจะเป็นนางร้ายขึ้นมาจริง ๆ กับคนชั่วเราต้องร้าย ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะยิ่งจะรังแก มาดูกันว่าคนเช่นนางจะทำอะไรได้บาง

 “มากันครบกันหมดแล้วเพคะ” ฮุ่ยเจียงรายงาน

 “ดีต่อไปฮุ่ยเจียงและองครักษ์ทั้งห้าคน ต้องฝึกฝนวรยุทธเพิ่ม พวกเจ้าต้องกินยานี้ทุกวัน เพื่อความแข็งแกร่งของร่างกาย ส่วนตัวข้าจะฝึกพร้อมกับพวกเจ้าด้วย ฮุ่ยเจียงเจ้าต้องสอนข้าเรื่องวรยุทธ ข้าคิดว่าพวกเขาคงไม่หยุดแค่นี้แน่ ยังไงพวกเขาต้องเอาชีวิตข้าให้ได้ เช่นนั้นข้าก็จะไม่สร้างความลำบากให้กับพวกเจ้า ข้าจะต้องฝึกฝนตัวข้าให้แข็งแกร่งให้ได้”

 “ท่านหญิงท่านแน่ใจนะเพคะ ว่าจะฝึกวรยุทธ?” ฮุ่ยเจียงมองร่างกายที่บอบบางของนางก็รู้สึกเวทนา หากต้องมาบอบช้ำจากการฝึกวรยุทธ

 “เจ้าอย่าได้กังวลข้ายังมีวิธีอื่นอีก” ว่านชิงอียกยิ้มมุมปาก ย่ามวิเศษของพ่ออาจช่วยให้นางแข็งแกร่งขึ้นมาได้ เมื่อก่อนร่างนี้เคยร้ายคราวนี้นางก็จะร้ายให้มากกว่าเดิม เอาให้พวกคนชั่วสำนึกผิดไม่ทันกันไปเลย คิดจะมาเอาชีวิตข้าถามข้าหรือยังว่าอนุญาตหรือไม่!

 หลังจากทุกคนออกไปวานชิงอี ก็มองหาปิงปิงที่ยามนี้นั่งดื่มน้ำแดงอยู่บนเตียงของนาง 

 “ปิงปิงส่งย่ามมาให้ข้า” ปิงปิงรีบปลดย่ามที่แขวนอยู่ข้างตัวส่งให้นาง พอรับมานางก็ยกมือขึ้นพนมตั้งจิตอฐิษธานถึงบิดามารดาที่อยู่ในภพก่อน

 “ยามนี้ลูกกำลังเดือดร้อน ต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน มีคนคิดจะมาเอาชีวิต ลูกอยากขอพลังความสามารถด้านการต่อสู้ ขอแบบก้าวกระโดด ไม่เอาแม่ไม้มวยไทยนะเจ้าค่ะ ขอแบบบู๊ล้างผลาญกำลังภายใน ลูกต้องจัดการกับคนชั่วให้สิ้นซากเจ้าค่ะ”