ตอนที่15 พระราชโองการ

 “ท่านอ๋องยามนี้ผู้คนร่ำลือถึงข่าวท่านหญิง ว่าคบบุรุษทีเดียวสามคน ซึ่งในข่าวลือมีท่านร่วมอยู่ด้วย” อู่ถงหลังจากออกไปทำธุระกลับมา ได้ยินข่าวลือเรื่องท่านหญิงจึงรีบมารายงาน 

 “เล่ามาให้ละเอียด” อู่ถงจึงเริ่มเล่าเรื่องที่ได้ยินมาอย่างละเอียดให้เขาฟัง ยิ่งฟังเขาก็ยิ่งไม่พอใจ ใครกันนะที่สร้างข่าวพวกนี้ขึ้น แล้วนางจะทนคำพูดเหล่านี้ได้หรือไม่? ช่วงนี้เขาต้องห่างจากนางออกมาหรือว่าเขาต้องทำตัวปกติดีนะ แต่ความคิดเขาก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อองครักษ์เข้ามารายงานว่า องค์ชายซีห่าวและรัชทายาทมาขอเข้าพบ เหว่ยอ๋องถอนใจ ดีเหมือนกันพวกเขามา จะได้ช่วยกันคิดว่าจะทำอย่างไรดี เขารู้สึกเป็นห่วงความรู้สึกของนางจริงๆ

 “เสด็จพี่ท่านได้ข่าวหรือยัง?” องค์ชายซีห่าวร้อนใจร้องถามตั้งแต่ยังเดินมาไม่ถึง

 “เหว่ยอ๋องเราจะทำอย่างไรกันดี นางต้องทุกข์ใจมากเป็นแน่ เรื่องนี้ข้าต้องหาต้นตอคนปล่อยข่าวให้ได้” รัชทายาทเอ่ยน้ำเสียงเจ็บแค้น กับคนสร้างข่าวลือที่ไม่เป็นจริง

 “เราจะโทษคนปล่อยข่าวก็ไม่ถูก พวกเราออกไปข้างนอกกับนางจริงมีคนเห็นมากมาย เราควรคิดหาวิธีดีกว่า ว่าต่อไปพวกเราจะไปมาหาสู่นางได้อย่างไร เพราะนางเหมือนจะอยากให้พวกเราช่วย เรื่องวิญญาณพวกนั่นที่มาขอให้นางช่วย ที่จริงก็ไม่ใช่ปัญหาของนางที่ต้องมาช่วย แต่เพราะวิญญาณสามารถติดต่อนางได้เพียงผู้เดียว ราษฎรเดือดร้อนต้องการความช่วยเหลือ หากมีนางพวกเราสามารถกำจัดคนชั่วได้มากมาย พวกเราต้องไปหาเสด็จพ่อ” เหว่ยอ๋องกล่าวประโยคยาวๆ เป็นครั้งแรก เขาเองก็นึกแปลกใจ

 “เสด็จพี่มีแผนแล้วหรือ?” องค์ชายซีห่าวเอ่ยถามเพราะหากไปพบเสด็จพ่อนั้นคือมีแผน เพียงแต่ให้เสด็จพ่อออกหน้า

 “อืมไปกันเถอะ”

 จวนสกุลว่าน ยามนี้เรือนใหญ่กำลังกังวลกับข่าวของท่านหญิง ท่านผู้เฒ่าถึงกับเป็นลม ส่วนเสนาว่านเดินไปเดินมา จนทำให้ทุกคนเวียนหัว ฮูหยินว่านซูอวี้ ชิงหลิน ชิงหลาน ก็พากันนั่งหน้าเครียด โดยที่ทุกคนไม่รู้ว่าเจ้าตัวอย่างว่านชิงอี นางไม่กังวลกับข่าวนี้เลยสักนิด ยามนี้นางกำลังทำน้ำแดงที่ทำจากน้ำแตงโม และน้ำเขียวที่ทำจากน้ำใบเตย นางเคี่ยวน้ำตาลผสมน้ำใบเตย ตอนนี้ส่งกลิ่นหอมคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ปิงปิงที่ยืนมองนางทำก็ยิ้มหน้าบาน

 “เดี๋ยวเราต้องตักไปให้พวกเขาชิมด้วย”

 “เสร็จแล้วหรือเจ้าค่ะ”

 “น้ำแตงโมเจ้าดื่มได้เลย แต่น้ำใบเตยต้องรอให้เย็นเสียก่อน เจ้านั่งดื่มอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวข้าจะยกไปให้พวกเขา”

 ชิงอียกเหยือกน้ำใบเตยเดินไปที่เรือนใหญ่ แต่ก็ต้องชะงักที่เห็นท่าทางและอาการของทุกคน ที่ดูตึงเครียดและวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด นางรีบวางเหยือกน้ำใบเตยลงบนโต๊ะ ก่อนจะเทน้ำใบเตยใส่ถ้วยชา เพื่อให้คลายความร้อนลง 

 “วันนี้ข้าทำน้ำใบเตยที่มีกลิ่นหอมเพื่อเป็นนิมิตรหมายอันดี ว่าข้าว่านชิงอีจะมีแต่ข่าวดีๆ ข่าวเน่าๆ เสียๆ เหม็นๆ ไม่มีทางเกิดขึ้น” นางกล่าวจบ ขันทีจากวังหลวงก็เดินเข้ามา

 “ประกาศราชโองการ แต่งตั้งท่านหญิงจวินจู่ ให้เป็นผู้บังคับบัญชาฝ่ายสืบสวนคดี ทำงานควบคู่กับ เหว่ยอ๋อง องค์ชายซีห่าว และองค์รัชทายาท จบราชโองการ”

 ท่านผู้เฒ่าจากท่าทีอ่อนแรง ยามนี้เรี่ยวแรงกลับมาอย่างกระทันหัน เสนาว่านคราวนี้นั่งลงได้เสียที หลังจากเดินไปเดินมาทั้งวัน ส่วนฮูหยินซูอวี้และบุตรสาวอีกสองคน รีบไปหยิบน้ำใบเตยมานั่งเป่าอย่างผ่อนคลายและสบายใจ ว่านชิงอีถือราชโองการอย่างเหม่อลอย แบบนี้ก็ดีภารกิจช่วยเหลือผู้คนและวิญญาณจะได้ง่ายขึ้น 

 ทั่วเมืองหลวงยามนี้มีแผ่นกระดาษติดป้ายประกาศจากวังหลวง

 “ประกาศราชโองการแต่งตั้งท่านหญิงจวินจู่ เป็นผู้บังคับบัญชาฝ่ายสืบสวนคดี ทำงานร่วมกับ เหว่ยอ๋อง รัชทายาทเฟยเทียน องค์ชายเจินซีห่าว หากยังมีข่าวลือเรื่องความไม่เหมาะสม จะถือว่าขัดราชโองการ มีโทษประหารชีวิต”

 ผู้คนมาต่างห้อมล้อมเข้ามาอ่านกันอย่างเนืองแน่น พออ่านเสร็จก็พากันทำหน้างงกับข่าวลือก่อนหน้า แล้วข่าวที่ว่าพวกเขาไปไหนมาไหนด้วยกัน เหตุเพราะต้องทำงานสืบสวนร่วมกันสินะ หลายคนอ่านเสร็จก็นึกโทษตัวเองที่เชื่อข่าวลือง่ายเกินไป เกือบจะโดนประหารชีวิตไปแล้ว

 ตามจุดติดประกาศยังมีทหารยืนอธิบายอีกด้วยว่า คราแรกที่ฝ่าบาทยังไม่ประกาศ เป็นเพราะอยากให้ท่านหญิงทดลองงานดูก่อน ยามนี้รู้แล้วว่าท่านหญิงมีความสามารถ ยากจะหาใครเทียบได้ ฝ่าบาทจึงได้ประกาศแต่งตั้งออกมา

 ยามนี้ลมเปลี่ยนทิศทาง ผู้คนเปลี่ยนมาชื่นชมท่านหญิง ที่ถึงแม้จะเป็นสตรีวัยเยาว์ แต่ก็มีความสามารถ และยังทำงานเยี่ยงบุรุษ สมควรเอาเป็นตัวอย่าง

 จวนตระกูลซูยามนี้เสนาซูโม่เฉิงกราดเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด” เพล้ง!เสียงถ้วยชาแตกกระทบพื้น นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! พวกเขาลงทุนลงแรงเปลืองสมอง สุดท้ายนางได้มาอีกตำแหน่ง เสียงของตกแตกดังออกมาอย่างต่อเนื่อง ฮูหยินซูและซูโม่หลันก็ไม่กล้าเข้าใกล้

 จวนตระกูลกู้ เสนากู้ฟู่อันกราดเกรี้ยวไม่แพ้เสนาซูโม่เฉิง ห้องหนังสือยามนี้เละเทะไม่เป็นท่า ฮูหยินกู้และกู้ผิงอันไม่กล้าสู้หน้า เพราะแผนการนี้จะว่าไปนางก็ช่วยฮูหยินจางคิด แต่ทุกอย่างกลับพลิกผัน ท่านหญิงไม่เสียหายแต่กลับได้รับคำเยินยอ แถมได้มาอีกตำแหน่ง เสนากู้ไม่โมโหสิแปลก เหมือนลงทุนเปลืองสมองเเต่ไม่ได้อะไรกลับมา 

 จวนตระกูลจาง เพี๊ยะ!เสนาจางเจียโหวระงับความโกรธไม่ไหว ฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าฮูหยินจางเสียงดังสนั่น

 “ความคิดนี้เป็นความคิดของเจ้าใช่หรือไม่ เป็นอย่างไรละคราวนี้ นางได้ไปอีกตำแหน่งแล้ว แผนของเจ้ามันไม่ได้เรื่อง ต่อไปเจ้าอยู่เฉยๆ ไม่ต้องคิดแผนอะไรอีก”