บทที่ 21 บุพเพอาละวาดรองแม่ทัพถัง nc

หลังจากนั่งร้องไห้ได้สักพักนางรู้สึกไม่สบายใจจึงออกไปเดินเล่นที่ถนนหน้าจวนของนางเดินไปเรื่อยๆนางไม่ให้บ่าวตามไปนางอยากคิดอะไรคนเดียว เดินไปสักพักฝนก็ตกลงพรำๆ

แต่นางก็ไม่ได้สนใจปล่อยให้ตัวเองเปียกปอนอย่างนั้นแล้วเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย นางเดินจนถึงทางออกจากเมืองเดินเลยไปถึงป่าเมาะที่เป็นเส้นทางออกนอกเมือง ขณะนั้นรอบข้างของนางเริ่มมืดมิดแล้ว นางก็ไม่รับรู้เพียงเดินต่อไปเท่านั้น 

สักพักเสียงม้าวิ่งตรงมาข้างหน้านาง อี้เฟยได้ยินเสียงแต่ก็ไม่ได้หลบทางให้ม้า ยังคงเดินอย่างไม่รู้สติต่อไป รองแม่ทัพถึงเห็นสตรีเดินท่ามกลางสายฝนจนเสื้อผ้าเปียกปอน ผมแนบลู่ติดศีรษะ เขาเพ่งมองไปให้เห็นชัดๆ นั่นคือหลิวอี้เฟยนี่นา

นางเป็นอะไรกันทำไมถึงเดินอย่างไม่รู้สติเช่นนั้น เขาบังคับม้าให้หยุดวิ่งตรงหน้านาง และจูงม้าไปผูกไว้ที่ต้นไม้ข้างทาง เดินกลับมาเพื่อไถ่ถามว่านางจะไปที่ใด นางไม่สนใจเขายังเดินต่อไป เขาจึงตรงไปตบหน้านางจนหน้าหัน

นางถึงได้สติหันมามองเขา แล้วร้องไห้ออกมา รองแม่ทัพถังโอบกอดนางไว้ เขาสงสารที่นางเป็นแบบนี้ทั้งๆที่เดิมนางเป็นสตรีอับดับหนึ่งของเมืองเป็นที่หมายปองของบุรุษมากมาย แต่เพราะความรักทำให้นางตาบอดทำผิดพลาดไปจนเป็นที่อับอายเช่นนี้ นางคงเสียใจมากเขากอดนางไว้ 

นางกอดตอบเขาร้องไห้จนตัวสั่น เขาพานางเข้าไปนั่งริมทางลึกเข้าไปเพราะกลัวคนผ่านมาเห็นนางจะเสื่อมเสียมากกว่าเดิม เมื่อนั่งลงข้างกันใต้ต้นไม้ใหญ่เพื่อหลบละอองฝน เขาจับไหล่นางให้หันมามองเขา

“ ข้าไม่ดีตรงไหน ไม่สวยอย่างนั้นหรือ ทำไมไม่มีใครต้องการข้า ฮือๆๆ ”  นางคร่ำครวญออกมาและเริ่มจะร้องไห้อีก เขาตัดสินใจประกบจูบนางสอดลิ้นสากเข้าไปในปากของนางเกี่ยวพันลิ้นเล็กจนนางยอมจูบตอบเขาทั้งสองจูบกันดูดดื่มจนลืมบรรยากาศรอบๆข้าง

จากนั้นเขาไล้เลียไปตามแก้มนวลปลั่งนั้น ไล้เลียใบหูเล็กของนาง มือหนาแหวกสาปเสื้อที่เปียกปอนของนางออกจากหลุดจากไหล่มน และก้มลงเลี้ยไล้ยอดอกสีน้ำตาลของนางจนแข็งเป็นไต นางครวญครางเบาๆ

มือบางกดศีรษะของรองแม่ทัพถังจนชิดอกอวบ เขาดูดดึงยอดอกของนางจนแก้มตอบ อ้าปากกลืนกินอกอวบเข้าไปเกือบทั้งเต้าแล้วปล่อยออก จากนั้นก็ก้มลงดูดดึงจนนางสั่นระริกครวญครางด้วยความเสียวซ่าน

มือหนากอบกุมเนินอวบด้านล่างจากนั้นนิ้วร้ายสอดเข้าไปในร่องอวบจนสุดปลายนิ้วและขยับเข้าออกเป็นจังหวะกระชั้นจนสะโพกอวบกระตุกเกร็งเสร็จสม 

จากนั้นเขาสาวลำกายสองสามครั้ง แล้วสอดมันเข้าไปในร่องอวบนั้นจนมิดด้าม จากนั้นขยับโยกเข้าสุดออกสุด ร่างอวบครางกระเส่า ร่างหนาเร่งขยับโยกขย่มนางแรงขึ้นเรื่อย ๆ

ทั้งสองครวญครางผสานกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง ตับ ตับ ตับ  ตับ จนทั้งสองกระตุกเกร็งเสร็จสมพร้อมกันๆ ร่างหนาปลดปล่อยสายธารรักเข้าไปในร่องอวบจนหมด เขาลงนอนกอดรัดนางไว้แน่น

“ เจ้าสวยงามที่สุดแล้ว ข้าต้องการเจ้านะ ข้าจะส่งคนไปทาบทามเจ้าให้เร็วที่สุด เราจะแต่งงานกันนะ เมียของข้า” เขายกศีรษะขึ้นหอมแก้มนางเบาๆ หลิวอี้เฟยหันไปมองใบหน้าคมสันที่เพิ่งจะเป็นสามีหมาดๆ นางยกมือขึ้นลูบใบหน้าเขา น้ำตานางไหลริน “ ท่านต้องการข้าใช่ไหม รักข้าใช่ไหม”

ใบหน้าคมคายพยักหน้ารับ หอมแก้มนวลอีกฟอดใหญ่ นางซุกตัวกับอกของเขา พลางยกมือเช็ดน้ำตาของนาง แม้คนอื่นจะไม่ต้องการนาง แต่ชายคนนี้เป็นของนางแล้ว นางโอบกอดเขาแน่น

“ ท่านอย่าหลอกข้านะ ” ร่างหนายกศีรษะขึ้นมองสบตานางชัดๆ “ ข้าจะเป็นสามีที่ดีของเจ้า อย่าห่วงเลย เตรียมตัวแต่งงานเถิดนะ อย่าสนใจเรื่องของคนอื่นอีกเลย ” พูดจบเข้ากอดร่างบางเอาไว้กับอกของเขา