เหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้หญิงสาวสงสารเจ้าของร่างเดิมที่ต้องอยู่กับคนใจร้ายแบบเขา แถมยังถูกนอกใจ เธอเป็นแค่วิญญาณที่เข้ามาขออาศัยร่างมิณไอริณอยู่เท่านั้น ตาทว่าก็ทำใจไม่ได้เพราะวังวนเรื่องราวแย่ๆ ที่ร่างเดิมเจอมา ไม่ว่าจากใครก็คือทุกคนใจร้ายกับหญิงสาวหมด
“ไปสู่สุคติส่วนฉันในร่างนี้ จะเปลี่ยนแปลง จะไม่ให้ใครมาตราหน้าคุณว่าผู้หญิงร้ายกาจ”
จะต้องเข้มแข็งอดทนและไม่ยอมแพ้ ถึงแม้จะกลัวแพนธารินก็ตามแต่ต้องทำใจดีสู้เสือ หากเธอแสดงออกไปว่ากลัวเขาชายหนุ่มอาจยิ่งได้ใจ
วันนี้คุณหญิงอรอรกับคุณติณภพเดินทางมาที่บ้านของคุณแม่ของแพนธารินเพื่อพูดเรื่องกันเรื่องหย่าของมิณไอริณ ซึ่งเป็นความประสงค์ของเด็กทั้งสองคน
“หนูไอริณคิดดีแล้วเหรอจ๊ะแม่ว่าหนูลองคิดดูอีกครั้งไหม” ปอไหมไม่อยากให้ทั้งสองคนหย่ากัน คนอย่างแพนธารินดูเหมาะสมกับมิณไอริณมาก
“อันนี้เป็นความประสงค์ของคุณแพทค่ะ ไอริณไม่ขัดส่วนเรื่องทรัพย์สินเราตกลงกันเรียบร้อยแล้วค่ะ วันนี้จึงนัดมาพูดคุยและเซ็นใบหย่ากันเลยค่ะ”
“ทำไมดูรีบร้อนจังเลย” พิธานประมุขของบ้านที่นั่งเงียบมานานเอ่ยขึ้น แต่ไม่อยากให้มิณไอริณเจ็บปวดจึงไม่ขัดความต้องการ
“เราตกลงกันว่าถ้าไอริณหายป่วยเราจะหย่ากันค่ะ”
“แม่โทรตามเจ้าลูกชายตัวดีก่อนนะ” ปอไหมต่อสายหาแพนธาริน เพราะนัดกันวันนี้แต่ลูกชายไม่ยอมโผล่หน้ามาเลย
“ไม่ต้องโทรหรอกครับผมมาแล้ว” เขาถ่วงเวลาไม่คิดว่ามิณไอริณจะหย่าจริงๆ แววตาดูนิ่งไม่ทุกข์ร้อนเดินไปนั่งข้างคนเป็นพ่อ
“มาก็ดีแล้วทนายร่างสัญญาได้เลย” อรอรเรียกทนายความประจำตระกูลมาทำข้อตกลง เห็นใจลูกสาวเพียงคนเดียวที่เจ็บปวดเพราะการแต่งงาน
“ไม่ต้องหรอกค่ะคุณแม่ไอริณเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว เซ็นใบหย่าไว้เรียบร้อยค่ะ อะไรที่เป็นของคุณแพทไอริณไม่เอาค่ะ” ทนายความวางเอกสารใบหย่าลงบนโต๊ะ ซึ่งเขาเตรียมทุกอย่างไว้ตามที่มิณไอริณต้องการ
“รีบจังเลยนะ”
แพนธารินจ้องใบหน้าของหญิงสาวไม่คิดว่าทุกอย่างจะลงเอยแบบนี้ ตอนอยากแต่งบังคับเขาทุกวิถีทางพออยากหย่าก็บังคับเขาเช่นกัน
“ตามที่เราตกลงกันเลยค่ะ ถ้าคุณเซ็นชื่อลงกระดาษแผ่นนั้นถือว่าเราจบกัน”
“…” เขากำลังยื้อเวลาออกไปไม่ยอมเซ็นใบหย่าง่ายๆ เขาเตรียมทุกอย่างไว้เองแท้ๆ แต่ไม่ทันมิณไอริณที่รีบเซ็นใบหย่าก่อนเขา
“คุณย้ายออกไปแล้วไม่ต้องเสียเวลาเก็บข้าวของ เพราะอะไรที่เป็นของคุณฉันเอาไปบริจาคหมดแล้ว รูปแต่งงานฉันเผามันทิ้งหมดแล้ว”
“มิณไอริณ”
“ตายแล้ว! หนูไอริณคงไม่ได้โกรธพี่เขาหรอกนะ” ปอไหมไม่อยากจะเชื่อว่าหญิงสาวจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ เวลาผู้หญิงหมดความอดทนมันน่ากลัวมาก
“ส่วนเรือนหอที่เป็นชื่อของไอริณเพียงผู้เดียว ไอริณจะขายค่ะ”
“คุณอรอรคุณติณพูดอะไรหน่อยสิคะ” ปอไหมคิดว่าเรื่องจะเริ่มไปกันใหญ่ทั้งสองครอบครัวอาจจะมองหน้ากันไม่ติด
“ความต้องการของลูกสาวผม ผมไม่ขัดครับผมอยู่ข้างๆ ลูกเสมอ” ติณภพโกรธแพนธารินเหมือนกันที่ทำร้ายมิณไอริณมาตลอด
“พวกเราเลี้ยงลูกมาอย่างดีไม่เคยทำร้ายให้เจ็บช้ำ คุณแพทดูแลลูกสาวน้าไม่ได้ควรส่งกลับมาให้พ่อแม่เขา” อรอรจะปกป้องลูกสาวเอง หลังจากที่ปล่อยให้คนอื่นทำร้ายจิตใจมานานหลายปี
หญิงสาวถึงกับร้องไห้เพราะพวกท่านรักมิณไอริณมาก ไม่เหมือนแม่ของเธอที่ไม่เคยปกป้องเธอเลยสักครั้ง ทำให้เธอโหยหาอ้อมกอดของคนเป็นแม่
แพนธารินที่นั่งเงียบมานานถึงกับพูดไม่ออกควันออกหู เพราะหญิงสาวเก็บทุกอย่างที่เป็นของเขาไปบริจาคไหนจะรูปแต่งงานที่เธอเผามันทิ้งอย่างไม่ไยดี ไม่เหลือเยื่อใยให้เขาเลยหรือ
“ถามหน่อยอยากหย่าขนาดนี้จะรีบไปซบอกใคร!”
“ตาแพทหยุดนะ”
“คุณแม่เงียบไปเลยครับผมถามไอริณ ว่ายังไงเธอเปลี่ยนใจหรือใครมันเปลี่ยนเธอ” เขาจ้องใบหน้าหญิงสาวไม่หยุดรอคอยคำตอบ
“ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว” เอาสิกล้าถามต่อหน้าผู้ใหญ่ก็กล้าตอบ เอาให้เกลียดกันไปข้างหนึ่งเลย
“ใจง่ายดีหนิ”
“มาเซ็นใบหย่าให้มันจบๆ ไป”
แพนธารินมองกระดาษตรงหน้าเขายิ้มมุมปากไม่ยอมจับปากกาเซ็นชื่อลงไป
“คุณจะยื้อเวลาไปทำไม” เป็นเขาที่อยากหย่าใจจะขาด พอถึงเวลากลับไม่ยอมหย่า
“ผมขอโทษคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะครับ…ผมไม่หย่า! ผมมีงานต้องกลับแล้ว สวัสดีครับ” แพนธารินลุกออกไปจากห้องโถง หญิงสาวจึงรีบออกมาตามเอไม่พอใจเช่นกัน
“คุณเป็นบ้าอะไรทำไมถึงไม่หย่า”
“หย่าเพื่อให้เธอไปมีความสุขอย่างนั้นเหรออย่าหวังเลย”
“ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว” เธอย้ำเขาอีกครั้งเผื่อเขาจะได้สติขึ้นมา
“ฉันไม่หย่า” เขาไม่อยากหย่าทำเขาเสียเวลามาสามปี เขาจะเอาคืนมิณไอริณบ้าง ตอนนี้เฉดหัวเขาทิ้งเหมือนไม่มีค่าอะไร
“นี่คุณ…”
“คอยดูนะถ้าฉันจับได้ว่าเธอแอบมีชู้ฉันจะฟ้อง”
“บอกตัวเองเถอะฉันจะทำให้คุณหย่ากับฉันให้ได้!”
มิณไอริณเดินกลับเข้าบ้านไปจะทำอย่างไรเขาถึงจะยอมหย่า ไม่รักกันก็น่าจะปล่อยกันไปท้อหย่ามาสามปีพอจะหย่ากันเขากลับไม่ยอม
แพนธารินโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเขาถูกพ่อกับแม่ต่อว่าอย่างหนัก และสั่งให้เขากลับไปเซ็นใบหย่ากับมิณไอริณให้เสร็จ แต่เขาไม่ยอมกลับไปตอนเขาไม่อยากแต่งงานทุกคนบังคับเขา พอถึงเรื่องหย่าทุกคนเห็นดีเห็นงามกับหญิงสาวไปหมด
“กลับเพ้นท์เธอาส์เลยไหมครับ”
“กลับ…บ้านของไอริณพวกนายไปเก็บของฉันกลับไว้ที่เดิม”
ภีมกับภามมองหน้ากันย้ายไปอยู่เพ้นท์เธอาส์ได้ไม่กี่วันก็จะย้ายกลับเรือนหอเสียแล้ว พวกเขาได้แต่พยักหน้ารับคำบัญชาของเจ้านาย
มิณไอริณกลับมาบ้านที่เป็นเรือนหอการปะทะริมฝีปากกับแพนธารินใช้พลังงานไปเยอะพอสมควร เธอได้ยินเสียงเหมือนคนลากอะไรสักอย่างจึงออกไปดูหน้าบ้าน
“นี่มันอะไร!”
“ฉันย้ายกลับมาแล้วที่นี่บ้านฉันเหมือนกัน” เอาสิทำเหมือนเบื่อขี้หน้าเขานัก ก็อยู่ด้วยกันไปจนตายนี่แหละอยู่แบบเกลียดกันไปเลย
“คุณแพทเป็นบ้าอะไรคุณอยากหย่าเองไม่ใช่เหรอ”
“เอ๋า ก็ตอนนี้ไม่อยากหย่าแล้วอ่ะ”
“เลว! เห็นแก่ตัว” เขาคงสนุกมากที่ปั่นหัวเธอได้สำเร็จ วันนี้ไม่หย่าวันหน้าก็ต้องหย่าแหละเซ็นใบหย่าเองไม่ได้ เธอจะจับตัดนิ้วเขามาหย่าเอง
“เหมือนเธอไงเห็นแก่ตัวอย่างได้ฉันมากไม่ใช่เหรอ ต่อไปจะได้เจอหน้าฉันทุกวัน เราแต่งงานกันมานานแล้วยังไม่เข้าหอกันเลย ฉันไม่ขัดหรอกนะถ้าจะมีอะไรกับเธอหลับหูหลับตาเอาให้จบๆ”
เพียะ
เธอโกรธที่เขาพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าลูกน้องที่ยืนมุงดูเหตุการณ์ มิณไอริณตบหน้าเขาอย่างแรงจนแก้มซ้ายมีรอยนิ้วมืออย่างชัดเจน
“นี่เธอ!”
“คุณจำไว้นะว่ามิณไอริณคนนี้เปลี่ยนไปแล้ว ฉันจะทำทุกวิถีทางให้คุณหย่าให้ได้!”
“ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อไม่หย่า”
ทั้งสองจ้องหน้ากันไม่ลดละจนป้าแจ่มต้องเข้ามาห้าม เพราะกลัวว่าแพนธารินจะเผลอทำร้ายคุณหนูของเธออีก เหมือนครั้งก่อนที่ผลักคุณหนูจนเลือดตกอย่างออก
“คุณหนูเพิ่งหายป่วยอย่าเครียดเลยนะคะ”
“คุณต้องการเท่าไหร่ถึงจะยอมหย่า” ไม่ได้เงินร้อยล้านก็ขอซื้อใบหย่าจากเขาแล้วกัน
“หึ ไม่หย่าโว้ยไม่เอาเงินด้วย” เขาเดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน ถ้าดูถูกเขาชัดๆ ชักจะหยามกันเกินไปแล้วแต่ทำไมเมียตีทะเบียนของเขาถึงได้ดูน่าสนใจขึ้น กล้าต่อปากต่อคำกับเขาเมื่อก่อนจะกรีดร้องเรียกร้องความสนใจอย่างเดียว
“ชักสนุกแล้วสิได้ลิ้มลองเมียตัวเองคงดีไม่น้อย”
ก่อนจะหย่ากันไปขอลองเข้าหอกันดูก่อนสักครั้งเผื่อติดใจจะได้ไม่ต้องเลิกกัน เขาสั่งให้ลูกน้องเอาของไปเก็บในห้องใหญ่ข้างห้องนอนของมิณไอริณ ตอนนั้นห้องนอนของเขาจะอยู่อีกฝั่งหนึ่ง
ผ่านมาสองวันดูเหมือนชีวิตของหญิงสาวจะสงบขึ้น เพราะแพนธารินไปดูงานที่ต่างประเทศตั้งแต่วันที่เขาย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านของเธอ มิณไอริณคนก่อนเป็นคนชอบเก็บตัวและหึงหวงแพนธารินจนขาดสติ หญิงสาวจึงคิดเปลี่ยนแปลงตัวเองกลายเป็นคนมีสติในการใช้ชีวิตมากขึ้น อะไรที่ทำให้ชีวิตแย่ลงต้องตัดมันทิ้งไป มิณไอริณเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูวันนี้เธอมีนัดทานข้าวกับพี่หมอ เขาหล่อดูดีและตรงสเปคเธอทุกอย่าง แต่กลับไม่ตรงใจกับเจ้าของร่าง “รอนานไหมคะ รถติดไปหน่อยค่ะ” “มะ…ไม่ครับ” คัมภีร์มองหญิงสาวไม่วางตาวันนี้มิณไอริณแต่งตัวน่ารักมาก แตกต่างจากเมื่อก่อนที่ชอบแต่งตัวเปรี้ยวจี้ด พอมาวันนี้ทำให้เขาละสายตาจากหญิงสาวไม่ได้เลย “พี่หมอคะ…พี่หมอ!” “คะ ครับอะไรนะ” “เหม่ออะไรคะ ไอริณคิดว่าตกหลุมรักไอริณเสียอีก” เธอแซวเขาเล่นคิดว่าสุดท้ายแล้วพี่หมอคงเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นแล้ว “วันนี้ไอริณสวยมากดูเปลี่ยนไปเยอะจนเหมือนไม่ใช่คนเดิม” เขารู้สึกได้ว่าหญิงสาวเปลี่ยนไป อาจจะเพราะถูกทำร้ายจิตใจจนชิน ครั้งนี้จึงกลับมารักตัวเองได้แล้ว “ยังไงคะ” “แววตาดูเข้มแข็งม
ย้อนกลับไปก่อนวันที่ทั้งสองจะแต่งงานกันมิณไอริณเห็นแพนธารินเลือกซื้อของขวัญให้ผู้หญิงคนอื่น นึกอิจฉาที่เขาให้ความสำคัญกับทุกคนยกเว้นตัวเอง หญิงสาวพยายามทำตัวน่ารักเวลาที่อยู่ต่อหน้าเขา แต่เขาไม่แม้แต่จะชายตามองหญิงสาวเป็นแค่ลูกสาวของเพื่อนแม่ของเขา ถึงได้อยู่ใกล้ชิดกันเขาบอกว่ามิณไอริณยังเด็กยังไม่รู้จักความรักดีพอ เขาควงผู้หญิงคนอื่นจนมีข่าวโด่งดัง จนวันที่มิณไอริณเดินเข้าไปสารภาพรักเขาในวันคล้ายวันเกิดของแพนธารินแต่ถูกเขาปฏิเสธ และต่อว่าให้เธอกลับไปตั้งใจเรียน มิณไอริณที่กลัวเสียเขาไปจึงตามกำจัดผู้หญิงทุกคนที่เขาควง และเรื่องมันบานปลายเมื่อผู้หญิงที่เขารักจากไป ทำให้เขาเกลียดมิณไอริณและต่อว่าหญิงสาวสารพัด หญิงสาวที่ไม่อาจเสียเขาไปได้จึงอ้อนวอนขอให้พ่อกับแม่ช่วยพูดกับแพนธาริน แต่เขากลับยิ่งรังเกียจเธอไปกันใหญ่ วันเปิดตัวธุรกิจใหม่ของแพนธารินหญิงสาวจึงแอบลอบวางยานอนหลับ และจ้างให้คนพาเขาขึ้นไปส่งที่ห้องนอน จัดฉากว่าทั้งสองได้เสียกัน หญิงสาวเป็นคนส่งข้อความไปหาพ่อกับแม่ให้พวกท่านมาเจอสภาพของทั้งสองคน จนแพนธารินยอมแต่งงานกับมิณไอริณตอนที่ห
มิณไอริณเริ่มวางระยะห่างและวางแผนออกไปจากชีวิตของแพนธาริน พยายามคิดหาหนทางที่เขาจะยอมให้ง่าย หากมีการฟ้องร้องกันแน่นอนว่าทั้งสองครอบครัวมองหน้ากันไม่ติดแน่ เขาเริ่มตามติดชีวิตเธอมากขึ้นอันนี้เรียกว่าน่าจะจับผิดเธอมากกว่า ไม่ว่าเธอจะออกไปไหนเขาจะคอยส่งคนตามตลอด “ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเป็นถึงขนาดนี้” เทวัญมองลูกน้องของแพนธารินที่เดินไม่ไกลจากพวกเขา คงกลัวเสียหน้าเลยต้องทำเป็นหวงก้าง “เข้าไปนั่งข้างในดีกว่าค่ะ” เธอไม่สนใจและไม่แคร์ใคร อยากทำอะไรก็เชิญ วันนี้ทั้งสองนัดกันออกมาคุยเรื่องของมิณไอริณ แต่ดูเหมือนงานจะไม่คืบหน้าเท่าไร เธอเองก็ปลีกตัวไปไหนไม่ได้เลย “มีใบไม้ติดผมพี่หยิบออกให้” เทวัญโน้มตัวมาเล็กน้อยหยิบเศษใบไม้ออกจากศีรษะของหญิงสาว เป็นภาพที่เหมือนเทวัญกำลังจูบหญิงสาว แต่ความจริงคือใบหน้าอยู่ห่างกันมาก “ลุกกลับมาเมื่อไหร่พี่จะพามาแนะนำให้รู้จัก” “ลุก?” ลุกไหนอีกทำไมในเซลล์สมองถึงไม่เคยรู้จักหรือจำไม่ได้ “แฟนพี่เอง” ที่จริงเทวัญแค่ช่วยเหลือเธอ เขาเป็นพวกรักไม้ป่าเดียวกันเหมือนกัน แต่ไม่แสดงออกและก็ห่วงใยมิณไอริณที่เป็
หญิงสาวยังคงให้เทวัญตามหาหลักฐานเพื่อเอาผิดคนที่คิดฆ่ามิณไอริณ รวมถึงหลักฐานต่างๆ ให้การฟ้องหย่าแพนธารินเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเสียอะไรเลย และจะให้เขาตายทั้งเป็นให้สมกับความเจ็บปวดของเจ้าของร่างเดิม “ต้องมีสักวันที่เรื่องแดงขึ้นมาพี่เทวัญดูแลตัวเองดีๆ นะคะไอริณเป็นห่วง...แค่นี้ก่อนนะคะ” สายตามองไปเห็นแพนธารินกำลังเดินมาทางนี้พอดี “จะรีบวางสายไปจากชู้ทำไม?” เขากอดอกมองหญิงสาว ผู้ชายคนอื่นเดินเข้าออกบ้านเหมือนเป็นบ้านตัวเอง มิณไอริณไม่เกรงใจเขาสักนิด “มีอะไร” “วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่นัดทานข้าวให้ชวนเธอไปด้วย” ความจริงคือเขานัดพ่อแม่เองต่างหากแค่เอาท่านมาอ้าง “ฉะ...” “ไอริณเธอต้องแทนตัวเองว่าไอริณ...ทำไมทำตัวห่างเหินกับฉัน?” หญิงสาวจ้องหน้าเขาผู้ชายสมัยนี้แปลกทำร้ายจิตใจผู้หญิงสารพัดความเลว ผู้หญิงอดทนหนึ่งร้อยครั้งพอครั้งต่อไปทนไม่ไหวหันกลับมารักตัวเอง กลายเป็นคนผิดทันทีแต่ผู้ชายไม่มองตัวเองเลย “ฉันหมดรักคุณไปตั้งนานแล้ว” “ไม่ต้องย้ำ!” ขยี้อยู่นั่นแหละรู้ว่าหมดรัก ไม่เคยดูไร้ค่าขนาดนี้มาก่อน ตอนแต่งก็บังคับแต่งพอตอนเลิกย
เพลงนารานั่งไม่ติดตั้งแต่ไปเยี่ยมมิณไอริณที่โรงพยาบาลในวันนั้น ไม่กล้าไปสู้หน้าหญิงสาวอีกเลยและยังถูกแพนธารินห้ามเข้าใกล้ เธอทำมาถึงขนาดนี้จะถอยหลังกลับไม่ได้“คิดจะทิ้งฉันไปง่ายๆ เหรอไม่มีทาง” เธอร้อนใจราวกับคนบ้าไม่ว่าจะขู่เขาแค่ไหนแต่แพนธารินกลับไม่ไยดี ที่เขาไม่ทิ้งเธอเพราะมีไพ่ลับอยู่ในมือ“ถ้าคุณไม่ยอมติดต่อเพลงมา เพลงจะแฉคุณให้หมดเลยว่าได้เพลงแล้วไม่สนใจเอาให้อายคนทั้งประเทศไปเลย”เธอนั่งรอข้อความตอบกลับแต่เขากลับไม่ยอมตอบ หญิงสาวนั่งมือไม้สั่นกัดเล็บตัวเองกำลังคิดว่าต้องทำอย่างไร คนอย่างแพนธารินถึงจะสยบแทบเท้าเธอได้“อร้ายยย เพราะอีไอริณคนเดียวเลยทำไมแกไม่ตายไปเลยฉันเกลียดแก!!” เพลงนาราปาแก้วน้ำจนไปกระแทกกับรูปของเธอกับมิณไอริณจนร่วงลงมาแตกรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับแพนธารินแต่หญิงสาวกลับเงียบไม่มีอะไรเกิดขึ้น นั่นไม่ใช่มิณไอริณปกติจะตามจิกตามกัดผู้หญิงของเขา แต่ตอนนี้แปลกไปเธอกอดรูปเขาไว้พร่ำเพ้อบอกรักคิดถึง แพนธารินคือผู้ชายที่เธอรักที่สุดในชีวิต ไม่มีผู้ชายคนไหนแทนที่เขาได้เลยสักคน.บ้านของพ่อแม่แพนธาริน มิณไอริณนั่งตัวเกร็งความสัมพันธ์ไม่เหมือนเดิม แต่คนบ้านนี้กลับปั้นหน้า
มิณไอริณกับเทวัญนัดพบกันเพื่อถามความคืบหน้าของเรื่องที่หญิงสาวตกน้ำ แต่ป่านนี้ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเจอคนร้าย“ไอริณศัตรูรอบด้านไม่รู้ไปขัดขาใคร”“ตอนนั้นก็มีแต่ไอ้แพทนะที่เกลียดไอริณ” เทวัญปักใจเชื่อว่ายังไงแพนธารินต้องเป็นร้าย“เขาจะกล้าทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอคะ”“ไม่แน่นะตอนนั้นมันบีบบังคับไอริณทุกทาง เรื่องที่มันจ้างคนไปข่มขืนเราก็เลวพอแล้ว เสียดายไม่มีหลักฐานเอาผิด”หญิงสาวคิดตามเรื่องนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากแพนธาริน ที่เกลียดภรรยาตัวเองเข้าไส้ เขาใจร้ายถึงขั้นจ้างคนมาข่มขืนให้ตายทั้งเป็น เรื่องที่ผลักเธอตกน้ำก็คงไม่ใช่เรื่องยากที่จะกำจัดเธอ“ขอบคุณนะคะที่มาส่งไอริณ”“เบลท์น่าจะเสียพี่ปลดให้” เทวัญโน้มตัวมาช่วยปลดเบลท์ หากใครผ่านเข้ามาคงเข้าใจผิดว่าทั้งสองกำลังจูบกัน แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยแพนธารินเห็นเทวัญจูบแก้มของมิณไอริณ เขาจึงโมโหมากรีบเขาไปเปิดประตูรถแล้วลากหญิงสาวออกมา เขาด่าทอหญิงสาวที่ทำตัวไร้ค่า“อะไรของคุณ”“ร่านยังไม่หย่ากับฉันแต่ยอมให้มันจูบแล้วเหรอ ไปไหนมา ถึงกลับเอาป่านนี้!” เขาไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่บอกรักเขาเช้าเย็นจะเปลี่ยนไปจนเขาแทบไม่รู้จักเธอโกรธแต่ไม่ตอ
วันนี้แพนธารินยังขังมิณไอริณไม่ให้หนีไปไหน เขาใส่กุญแจล็อกข้างนอก มาสั่งแม่บ้านทำอาหารโปรดของหญิงสาวทั้งหมด แล้วเขาเอาไปเสิร์ฟเอง “มากินข้าวสิ” “คุณจะปล่อยฉันได้หรือยัง ฉันไม่ใช่นักโทษนะที่คุณจะขังฉันไว้” “แทนตัวเองแบบเดิมสิไอริณ” “ทำไมฉันต้องทำแบบเดิม” เธอไม่ใช่คนเดิมและไม่อยากทำอะไรเหมือนเดิม “เผื่อฉันอารมณ์ดีจะได้ปล่อยเธอไง” หญิงสาวมีมุมน่ารักไม่น้อย ทำไมเมื่อก่อนเขาถึงไม่สังเกต แววตาที่ซุกซนนั้นเขาเพิ่งจ้องดวงตาเธอครั้งแรก “ฉะ…ไอริณหิวแล้ว” ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงเห็นอาหารตรงหน้ามากมาย เธอหิวจึงนั่งทานอาหารเงียบโดยมีเข้านั่งเฝ้าไม่ห่าง แพนธารินจ้องมองมิณไอริณเขาพิจารณาใบหน้าดวงตาก็เป็นหญิงสาวคนเดิม ทำไมนิสัยถึงได้เปลี่ยนไปแบบชีวิตนี้ไม่เอาอะไรแล้ว “ไอริณอยากได้ยา” “ยา? เธอป่วยเหรอ” เขากำลังกดโทรหาแม่บ้านให้เอายามาให้ “ยาคุมฉุกเฉินไอริณต้องกินยา” เธอไม่ต้องการให้ลูกเกิดมา โดยพ่อแม่เกลียดขี้หน้ากันหากเขาเกิดมาเวลานี้ทุกอย่างต้องแย่ลง “เธอไม่อยากมีลูกกับฉันเหรอ!” ไม่รู้ต้องอึ้งอะไรก่อนดี ทั้งขอหย่าท
หญิงสาวทั้งจ้างนักสืบ และขอให้เทวัญช่วย ในเรื่องการสืบหาความจริงเกี่ยวกับชีวิตของมิณไอริณคนเดิม และคนร้ายที่ผลักหญิงสาวตกน้ำ หากเป็นแพนธารินเขาต้องทิ้งหลักฐานไว้บ้าง แต่ไม่อาจทิ้งความสงสัยได้เขาคือคนที่น่าสงสัยที่สุด “หรือจะเป็นคนใกล้ตัวมากๆ” เทวัญคิดวิเคราะห์เขาฟันธงว่าต้องเป็นแพนธาริน “...” เธอคิดได้อีกหนึ่งคนคือเพลงนาราก็มีความเป็นไปได้เพราะหญิงสาวชอบแพนธาริน อาจจะอยากกำจัดมิณไอริณให้พ้นทาง เทวัญใช้สกิลมีกิ๊กและคู่ขาเป็นตำรวจ จึงวิ่งหากล้องวงจรปิดที่ใกล้จุดที่มิณไอริณ บอกว่าถูกถีบตกลงไปและแนะนำให้หญิงสาวรู้จักกับตำรวจเพื่อนสนิทที่บางทีก็ลำตัวประสานกัน ชื่อว่าสารวัตรธันวา ซึ่งเป็นตำรวจนอกเครื่องแบบ และสารวัตรธันวาก็ได้ค้นพบว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากลเกี่ยวกับอุบัติเหตุของมิณไอริณมิณไอริณนั่งดูผลงานและความชั่วร้ายของสามีในอดีตที่ผ่านมา เธอให้อภัยเขาไม่ได้แน่ๆ ภาพในโรงแรมหรูคืนนั้นที่เขากับเพลงนาราหายเข้าไปในห้องนอนด้วยกันและออกมาอีกทีตอนเช้าอีกวัน“เพลงนารานี่มันจริงๆ เลย”“...”พอเห็นคลิปเต็มตาทำให้เธอรู้สึกปวดที่หัวใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำแบบน
หลังจากที่น้องไบรท์กับน้องแบล็คได้เข้าเรียนอนุบาลแล้ว แพนธารินก็คิดแต่ว่าชีวิตช่วงกลางวันเขาจะดีขึ้น แต่กลับไม่เป็นแบบนั้นเพราะลูกชายของเขาดันไปก่อเรื่องที่โรงเรียนเอาไว้จนเขาถูกเรียกให้ไปรับทราบพฤติกรรมของลูกชายทั้งสอง“เสร็จหรือยังคะ” เสียงของมิณไอริณดังขึ้นหลังจากเธอนั่งรอแพนธารินกับลูกสาวมาได้สักพักแล้ว“เสร็จแล้วครับ อันนี้เอาให้คุณแม่ด้วยครับ” แพนธารินส่งหน้ากากอนามัยให้กับลูกสาวเพื่อให้เจ้าหนูเอาไปให้แม่“อะไรคะเนี่ย” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างเป็นคำถาม เมื่อเห็นสิ่งที่สามีฝากลูกสาวเอามาให้เธอ“หน้ากากไงครับ”“เอามาทำอะไรคะ ไอริณไม่ได้เป็นไข้นะคะ” หญิงสาวเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจสามีของเธอ“พี่ไม่ได้บอกว่าไอริณเป็นไข้ แต่พี่ไม่ชอบเวลาคนอื่นมอง”“หึงเหรอคะ” มิณไอริณลุกจากเก้าอี้ตรงไปหาแพนธารินเธอจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มอย่างต้องการคำตอบ“ครับ หึง ไม่ชอบเลยเวลามีคนมอง”“ก็ไอริณสวยนิคะ”“ก็เพราะแบบนี้ไง พี่เลยไม่อยากให้เราไปไหน” แพนธารินหน้าตึงขึ้นมาทันที เวลาเขาเห็นใครมองมิณไอริณเขารู้สึกหงุดหงิดจนไม่อยากให้หญิงสาวออกไปไหน“ไม่แกล้งแล้ว เขาอยากมองก็มองไป แต่ไอริณไม่สนใจสักหน่อย น้องทิ
เช้าอันสดใสที่ใครหลายๆ คนต่างนับว่าเป็นการเริ่มต้นวันที่ดี แต่เหมือนจะไม่ใช่กับแพนธารินเขายังคงวนเวียนอยู่กับการเตรียมอาหารเช้าให้กับภรรยากับลูกชายฝาแฝดชายหนุ่มใช้เวลานานนับชั่วโมงในการเตรียมอาหารก่อนขึ้นไปดูภรรยาที่ยังคงนอนหลับอยู่ซึ่งตอนนั้นเองลูกชายของเขาทั้งสองคนกลับตื่น แพนธารินตรงเข้าไปอุ้มเด็กน้อยทั้งสองขึ้นแนบอกหวังเพียงว่าทั้งคู่จะไม่ร้อง“ชู่ว์ ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวพ่อพาลงไปเล่นข้างล่าง” แพนธารินเอ่ยเปล่า เขาอุ้มลูกชายฝาแฝดลงมาจากห้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับการหยอกล้ออย่างสนุกสนานชายหนุ่มทำหน้าที่เลี้ยงเด็กทั้งสองแทนผู้เป็นแม่ของพวกเขาอย่างมิณไอริณ เพราะเธอเพิ่งคลอดลูกมาได้เพียงแค่เดือนเศษ ร่างกายของหญิงสาวยังคงต้องพักผ่อนเพื่อฟื้นฟู“มาแล้ว ระวังให้ดี” เสียวหยอกล้อของพ่อลูกยังดังขึ้นเรื่อยๆ“ทำอะไรกันอยู่คะ” มิณไอริณที่แอบมองดูสามีเล่นกับลูกชายทั้งสองอย่างสนุกสนาน มาได้สักพักก็เอ่ยถาม “อ้าวไอริณมาตั้งแต่ตอนไหน” แพนธารินเดินไปประคองมิณไอริณมานั่งที่โซฟา ก่อนอุ้มลูกน้อยที่หญิงสาวอุ้มมาด้วยขึ้นแนบอก“มาทันเห็นคนโดนลูกแกล้ง” ใบหน้าสวยเอ่ยด้วยยิ้ม“งั้นเหรอครับ แล้วอยากโดน
แสงแดดส่องเข้ามาในห้องนอนแพนธารินพลิกตัวไปมาอย่างเกียจคร้าน แต่พอจะลุกแค่นั้นแหละ มีอะไรหนักๆ มาทับที่หน้าอกคิดว่าผีอำ “น้องแบล็คทำไมมาอยู่ตรงนี้ได้” เขาจับลูกชายวางลงข้างกาย “เย่นๆ” เด็ดน้อยพยายามปืนป่ายขึ้นมานั่งบนหน้าอกของผู้เป็นพ่ออีกครั้ง “อืมมม พักก่อนนะลูก” เล่นปลุกเขาตั้งแต่เช้าแล้วภรรยาเขาหายไปไหนตั้งแต่เช้า แพนธารินลุกขึ้นและอุ้มลูกลงไปตามหาภรรยา ในห้องโถงได้ยินเสียงแฝดพี่ร้องไห้เสียงดัง โดยมีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังปลอบอยู่ “นายเป็นใคร! เข้ามาทำอะไรในบ้านฉัน” “เอ่อ!” ลุกกำลังจะตอบแต่คนถามไม่ยอมปล่อยโอกาสแถมยังต่อว่าเขา มิณไอริณกับเทวัญที่ได้ยินเสียงของแพนธารินจึงรีบเข้ามา “พี่แพทเสียงดังทำไมคะ? ลูกก็อยู่ด้วย” “มัน...เขาคนนี้คือใคร” ในสมองของเขาไม่เคยรู้จักหรือเคยเห็นหน้ามาก่อน แต่พอโดนดุจึงเงียบทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับสิ่งที่เกิดขึ้น “พี่ลุกแฟนพี่เทวัญค่ะ” แพนธารินจึงเงียบเพราะเหมือนว่ากำลังทำให้เมียโกรธมากขึ้น และเขาต้องเป็นฝ่ายพาตัวเองออกไปจากห้องโถงเพราะถูกเชิญออกไป “พี่แพทมีประชุมเช้านี่คะต
มิณไอริณนั่งมองลูกชายคนโตที่อยู่ในอ้อมแขนของหมอคัมภีร์ ส่วนอีกคนหลับอยู่ในรถเข็นเด็ก “คนนี้หน้าเหมือนไอริณมาก” เขาจ้องมองเด็กน้อยในอ้อมแขน ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหนสุดท้ายแล้วเขากับมิณไอริณก็เป็นได้แค่พี่น้อง “พี่หมอไม่คิดจะมีบ้างเหรอคะ” “พี่จะหาแม่ของลูกมาจากไหนบ้างานขนาดนี้” “มัวแต่ทำงานระวังจะแก่ก่อนนะคะ” เขาหล่อเขารวยหน้าที่การงานก็ดี สักวันต้องมีคนที่ดีเข้ามา พี่ไม่เคยคิดเรื่องนั้นถ้ามันใช่มันใช่ไปตั้งนานแล้ว” เหมือนที่เขาตามจีบหญิงสาว สุดท้ายแล้วความดีไม่ใช่ผลตอบแทนของความรัก “ไอริณต้องกลับแล้วค่ะพ่อเด็กๆ รออยู่” เธอกล่าวลาเขา พอเดินออกมาไม่ไกลก็เห็นแพนธารินนั่งรออยู่ พร้อมกับใบหน้าบูดบึ้ง “เบื่อทำไมต้องไม่ให้พี่ตามไปด้วย” ทำเหมือนแอบคบชู้ จะโกรธก็ไม่ได้เพราะตอนนี้เมียอยู่เหนือทุกอย่าง “ไม่ทำหน้างอแบบนั้นสิคะฝากลูกหน่อยนะคะ ไอริณจะไปเดินเล่น” เธอส่งลูกให้แพนธารินรีบเดินขึ้นรถอีกคันไม่อยากให้เขาหอบลูกตามเธอไปชอปปิ้งด้วย จากมาเฟียสู่พ่อลูกอ่อนอีกมืออุ้มลูก อีกมือเข็นรถการเลี้ยงลูกมันเหนื่อยกว่าทำงานหลายเท่า
แพนธารินขอเข้าไปดูหน้าลูกด้วย ในห้องคลอดหญิงสาวก็คิดว่า เจ้าของร่างเดิมคงต้องการแบบนี้ชายหนุ่มร้องไห้เมื่อเห็นหน้าลูกเขานั่งเฝ้าลูกทั้งสองกำลังหลับปุ๋ยอยู่บนรถเข็นเปลเด็ก ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ จะอุ้มท้องลูกเขาถึงสองคน“แพนธวัฒน์ – แพนเมธา ชื่อเล่นน้องอะไรดีนะ” เขานั่งครุ่นคิด“ไบรท์กับแบล็ค” เธอแอบตั้งชื่อลูกไว้แล้วมีแสงสว่างก็ต้องมีความมืดมน และเธอชอบชื่อนี้มาก“ชื่อเพราะดี” เขาเอามือจิ้มแก้มของลูกทำให้เด็กน้อยร้องไห้เสียงดัง จนมิณไอริณต้องต่อว่าเขาที่ไปแกล้งลูกเป็นครั้งแรกที่เธอให้นมลูกซึ่งเด็กน้อยดูดจนเธอรู้สึกเจ็บ พออีกคนดื่มนมจนอิ่มอีกคนร้องตาม แค่คนเดียวก็ว่าหนักแล้วตอนนี้มีถึงสองคนคืนนั้นมิณไอริณฝัน เจ้าของร่างเดิมมาขอร้อง ว่าให้เธอคืนดีกับแพนธาริน เธอจะไปเกิดแล้วและอวยพรให้หญิงสาวมีความสุขแพนธารินนอนกระสับกระส่ายไปมาในความฝันของเขา เห็นผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนมิณไอริณมายืนร้องไห้ ซึ่งเขาจำได้ว่าคนนี้คือมิณไอริณตัวจริง“ไอริณมาลาพี่แพทค่ะ ชาตินี้เราจากกันแล้วรักผู้หญิงคนนั้นให้มากๆ นะคะ”“ไอริณ” น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาหาเสียงตัวเองไม่เจอ นี่เป็นครั้งแรกที่ในใจของเขาไม่ได้
ภีมกับภามนั่งเฝ้าเจ้านายอยู่เกือบสามชั่วโมง ตั้งแต่ทั้งสองทะเลาะกันเจ้านายของพวกเขากลายเป็นคนเงียบขรึม ตามง้อภรรยาแต่เหมือนนายหญิงจะไม่ยอมยกโทษให้ง่ายๆ แพนธารินนั่งฟังคุณครูสอนอย่างตั้งอกตั้งใจ วันนี้เขาเข้าคอร์สเรียนการเลี้ยงลูก ทั้งสองเรียนมีเขาที่เป็นผู้ชายเพียงคนเดียว ชวนมิณไอริณมาแล้วแต่รายนั้นยังโกรธเขาอยู่ เขารู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวเกือบเสียลูกไป จะโกรธเขาก็ไม่แปลก “คุณแพทฟังอีกรอบนะคะเวลาลูกอาเจียนเราต้องลูบหลังเบาๆ แบบนี้ค่ะ” คุณครูสาธิตให้เขาดูก่อน และลองให้เขาทำ “แบบนี้เหรอครับ” เขาทำตามที่คุณครูสอนทุกอย่าง“ใช่ค่ะเบาๆ นะคะ” ขนาดตุ๊กตายังทำแรงขนาดนี้ ถ้าเป็นคนจริงๆ น่าจะเหลือแค่ชื่อแพนธารินค่อยๆ ลูบหลังตุ๊กตาเด็กแต่เขาน่าจะลงแรงไปเยอะ ลูบไปลูบมาหัวตุ๊กตาหลุดร่วงลงไปกองอยู่ที่พื้น ทำให้ทุกคนหัวเราะเสียงดัง“เบาๆ สิคะ”“ผมขอเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นดีกว่าครับ”คุณครูจึงพามาสอนเรื่องการอาบน้ำให้เด็กแรกเกิด แพนธารินทำตามทุกอย่างเช่นเดิม แต่เหมือนจะหนักมืออีกเพราะตุ๊กตาเด็กคว่ำหน้าจมน้ำไปต่อหน้าต่อหน้า“กูไม่เรียนแล้ว” เขาเดินออกมาทันทีพร้อมใบหน้าที่
มิณไอริณนอนอยู่บนเตียงกว้างเธออ่านข่าวของเพลงนารากับภูวเรศ คำสารภาพของชายหนุ่มทำให้มิณไอริณต้องช็อกอีกรอบ เรื่องที่เกิดขึ้นกับเพลงนาราเขาเป็นคนทำทั้งหมด และเป็นคนสั่งเก็บเพลงนารา “เวรกรรมโรคจิตมาก” ถ้าวันนั้นพวกมันทำกับมิณไอริณสำเร็จไม่อยากจะคิดเลย ว่าต่อจากนั้นชีวิตของหญิงสาวจะเป็นอย่างไรต่อ “ว้าย...คุณเข้ามาทำอะไร!” เธอมองหน้าคนที่บุกเข้ามาในห้องนอน “คืนนั้นบอกจะนอนกับฉันแต่ทำไมล็อกห้องหนีล่ะ” แต่งงานกันมาตั้งนานเพิ่งได้ร่วมเตียงกันแค่ไม่กี่ครั้ง คืนนั้นก็ชิงหนีเขาก่อน เจ้าเล่ห์เหลือคณาปล่อยให้เขาแห้งเหี่ยว “ไอริณแค่พูดลอยๆ” “คืนนี้ต้องเข้าไปทักทายลูก” ทำเลื่อนมือเข้าไปใต้ร่มผ้า “พอ...หยุด! ผู้ชายสำส่อนแบบคุณควรอยู่คนเดียว” “แรงมาก จะบอกให้นะทุกอย่างแค่ละครฉากหนึ่ง” “อะไร!” งงละครอะไร “ที่ผ่านมาฉันเคยนอนกับใครเสียที่ไหนกันเล่า” เขาไม่ใช่คนชั่วมั่วไม่เลิกเสียหน่อยไม่มีนิสัยแบบนั้น คนไม่รักษาศีลข้อความชีวิตไม่ตายดี “คุณแพท” ที่ผ่านมาเขาหลอกมิณไอริณมาตลอด “ฉันจ้างพวกหล่อนมาเล่นละครเพ
แพนธารินได้หลักฐานจากสารวัตร และทีมสืบสวน จนได้รู้ผู้บงการตัดสายเบรกของเขา ภูวเรศนั่นเองเขามาก แต่เทวัญก็ปลอบใจ “นายไม่รู้จริงเหรอว่าไอ้ภูวเรศมันแอบรักนาย” “หมายถึงอะไร?” แพนธารินทำหน้างุนงงแอบรักแบบไหน “มันเป็นเกย์และหวังจะเอานายไง” เรื่องที่เพื่อนเกย์เขารับได้แต่เรื่องที่จะฟันเขา คิดดูแล้วยังมองหาความเป็นจริงไม่เจอเพราะภูวเรศไม่เคยแสดงออกเลย “แต่ไอ้ภู...” “นายดูคลิปนี้ซะ” แพนธารินเห็นคลิปที่ภูวเรศอมกระสวย เขาถึงกับรับไม่ได้ เขากับภูวเรศมันมีอะไรที่มากกว่านั้น ทั้งเปลือยกาย อาบน้ำด้วยกัน เพราะเรียนกันมาตั้งแต่อนุบาล “อย่าไปหามันเลยมันคงไม่กล้าสู้หน้าปล่อยให้ตำรวจจัดการเถอะ เรื่องของคุณนุนีฟังคลิปเอาแล้วกัน” เทวัญสะเทือนใจจนไม่สามารถพูดออกมาได้ ภูวเรศไม่ยอมให้แพนธารินมาเยี่ยม เพราะไม่กล้าสู้หน้า แต่คำสารภาพก็ทำให้แพนธารินเจ็บปวดคือ รักมาก และเมื่อไม่ได้ครอบครองก็อยากฆ่าให้ตาย “เรื่องของนุนีทั้งหมดเป็นกูทำเอง” ภูวเรศอัดคลิปสารภาพเรื่องราวทั้งหมด แพนธารินมือไม้สั่นเพราะภูวเรศเล่าตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้
เสียงเคาะประตูดังขึ้นถี่ๆ ตามด้วยเสียงเข้มของเจ้าหน้าที่ตำรวจ“คุณเพลงนาราเปิดประตูเดี๋ยวนี้ นี่คือหมายจับของคุณในข้อหาพยายามฆ่า!”ภายในคอนโดหรูกลับเต็มไปด้วยความตึงเครียดเพลง นารานั่งนิ่งอยู่กลางห้อง ดวงตาเบิกโพลง ริมฝีปากแห้งผาก เธอรู้ดีว่าวันนี้ต้องมาถึง แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้“ไม่... ไม่จริง” เธอพึมพำกับตัวเอง น้ำเสียงสั่นเครือเสียงเคาะประตูดังขึ้นแรงกว่าเดิม ก่อนที่ประตูจะถูกพังเข้ามา ตำรวจหลายนายกรูกันเข้ามาภายในห้องนอน พร้อมกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เธอรู้จักดี เขายืนอยู่ด้านหลังตำรวจ สีหน้าเย็นชา ดวงตาเต็มไปด้วยความสะใจ“มอบตัวซะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงปกติ แต่กลับเป็นเหมือนเสียงฟ้าผ่ากลางใจเธอสั่นไปทั้งตัว ก่อนจะกรีดร้องสุดเสียง“ไม่! พวกแกโกหก! ฉันไม่ได้ทำ! ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น!!”เธอถอยกรูดไปจนหลังชนกำแพง มือทั้งสองขยุ้มผมตัวเองราวกับอยากฉีกศีรษะให้ขาดจากร่าง ดวงตาวาวโรจน์ไปด้วยความบ้าคลั่ง“เขาใส่ร้ายฉัน! พวกแกมันโกหก!!”เธอกรีดร้องลั่น ก่อนจะคว้าข้าวของขว้างปาใส่ตำรวจที่กำลังเข้ามาประชิดตัว ขวดแก้วแตกกระจายบนพื้น โต๊ะล้มระเนระนาด แต่ไม่มีอะไรสามารถหยุดเจ้าหน้าที่ที่ก