LOGINShare
ตอนที่77 ครุ่นคิด
Last Updated:
2025-11-22 21:25:55
Latest chapter
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่79 แม้ความจำเสื่อมหายแต่มิตรสหายมิเสื่อมตาม
บุคคลผู้นั้นมีรูปร่างสูงใหญ่แผ่รังสีอำมหิตผิดมนุษย์นั่งตระหง่านอยู่บนหลังอาชาตัวเขื่อง“ท่านตา!” น้ำเสียงดีอกดีใจพลันดังขึ้นจากเด็กน้อยหลี่หงจินหยาง ทำให้ทุกผู้คนรู้ชัดแจ้งในทันทีว่าบุคคลเหนือขบวนผู้มาใหม่เป็นใครโดยไม่ต้องอธิบายแนะนำตัวใดๆเพียงอึดใจกลุ่มขบวนผู้มาใหม่ก็โถมเข้าใส่กลุ่มสมุนผู้ทรยศในทันทีเหล่าทหารแม้ยังตะลึงตะลานกับเหตุการณ์ตรงหน้า แต่ก็ยังมีสติมากพอจึงรีบถอยร่นออกมาอย่างรู้งานเสียงฟาดฟันพลันดังสนั่นระห่ำดุเดือดมากกว่าเดิมกลุ่มคนของเมืองหลวงจึงวิ่งออกมาอีกระยะหนึ่งเพื่อขยายอาณาเขตให้กลุ่มผู้มาใหม่กระโจนเข้าใส่กลุ่มทรยศได้โดยง่ายมากยิ่งขึ้นยามนี้... เป็นภาพการต่อสู้กันระหว่างกลุ่มอิทธิพลมืดผู้มาใหม่กับกลุ่มอิทธิพลมืดผู้ทรยศทั้งสองขุมกำลังขนาดใหญ่กำลังเข้าห้ำหั่นกันอย่างดุเดือด สูสี โดยมีกลุ่มพลทหารยืนมองดูกันอย่างลุ้นระทึกซักพักผ่านไปเมื่อมีกำลังผู้มาใหม่เข้ามาจัดการกับกลุ่มทรยศได้อย่างสมน้ำสมเนื้อกลุ่มคนของหลี่ซ่งหมินจึงได้เบาใจขึ้นมาหลายส่วน“พวกเรา มาคุยกันทางนี้ดีกว่า” เฟิงเหวินเรียกรวมกลุ่มสหายให้ไปนั่งรวมกันอีกด้านหนึ่ง เนื่องจากเฟิงเหวินได้รับรู้เรื่องราวขอ
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่78 สมุนทรยศ 2
ซุนตี้ที่อยู่เหนือรูปขบวน แสยะยิ้มเย็นยะเยือกเขาชนะแน่นอน อย่างไม่ต้องสงสัย... หลี่ซ่งหมินและหงเหม่ยหลงต่างปกป้องกันและกันขณะต่อสู้ พวกเขาจะตายไม่ได้ยังมีลูกน้อยหลี่หงจินหยางรอพวกเขาอยู่การต่อสู้จึงยังคงดำเนินต่อไปต่อไปและต่อไป...แม้เรี่ยวแรงจะเริ่มอ่อนล้าเต็มที...“ข้ามาแล้ว!” เสียงบุรุษผู้หนึ่งพลันเอ่ยขึ้นขณะเข้าร่วมขบวนเข้าฟาดฟันไปที่ฝ่ายผู้ทรยศ“เฟิงเหวิน ข้าคิดถึงท่าน” เสียงเจินเจินเอ่ยทักทายทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใคร“มันใช่เวลาหรือไม่” เสียงของเฟิงเหวินเอ่ยตอบ“ไม่คิดว่าจะได้ห้ำหั่นกับพวกพ้องเดียวกัน” เสียงของอิ้งเจิ้นเอ่ยขึ้นเนิบๆ ขณะพาร่างกำยำของตนเข้าปะทะกับบุรุษร่างกำยำของฝ่ายตรงข้าม บุคคลผู้มาใหม่ที่เข้าร่วมต่อสู้เคียงข้างหลี่ซ่งหมินและหงเหม่ยหลงนั้น แม้ทั้งสองจะยังจำไม่ได้ว่าเป็นใคร แต่สองชายหญิงกลับมั่นใจอยู่หลายส่วน ว่ามิใช่ศัตรู“พวกท่าน ตามข้ามา” หลิวฉวนหยู่ร์ตะโกนก้องอยู่ไม่ไกลพลางส่งสัญญาณมือให้ตามตนไปทั้งหมดของฝ่ายหลี่ซ่งหมินและหงเหม่ยหลงจึงตามไปอย่างไม่ลังเลขบวนของฝ่ายซุนตี้ จี้ตามติดอย่างไม่ลดละครู่ใหญ่ต่อมากลุ่มคนทั้งหมดทั้งฝ่ายถูกล่าและฝ่
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่78 สมุนทรยศ 1
ไม่นานต่อมา เหล่าสมุนของสำนักหมื่นโลกันต์ทั้งหลายที่ถูกซุนตี้ครอบงำจนสำเร็จก็มารวมตัวกันภายใต้การประกาศกร้าวของซุนตี้ “พี่น้องทั้งหลาย พวกเจ้าต้องการผู้นำที่เชื่อถือได้ ใช่หรือไม่” ซุนตี้ตะโกนคำราม “ต้องการให้สำนักยังคงยิ่งใหญ่ต่อไป ใช่หรือไม่” เสียงซุนตี้ดังก้องต่อเนื่อง“ประมุขหงซือกวนทอดทิ้งพวกเจ้า ธิดาและบุตรเขยของเขาเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม พวกเจ้ายังต้องการอยู่หรือไม่” ซุนตี้ยังคงประกาศก้องดังกังวานเหล่าบรรดาสมุนรูปร่างใหญ่ยักษ์ส่งเสียงคำรามดังกระหึ่มเกรียงไกรเขาเฝ้ารอมานานอีกไม่นานหรอกเขาจะเข้ายึดสำนักแห่งนี้ยึดตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่ของที่นี่อีกไม่นานไม่นานฮึฮึฮึ! ซุนตี้แสยะยิ้มพลางคิดในใจท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพรล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ใบหญ้าแห้งเหี่ยวใกล้ตายโดยรอบมีแต่ความแห้งแล้งไม่มีแม้ดอกของต้นหญ้าโผล่ขึ้นมาให้ได้สีสันแต่อย่างใด ณ ที่แห่งนี้กำลังปรากฎร่างของบุรุษผู้หนึ่งกับสตรีนางหนึ่ง กำลังนั่งคุยกันอยู่ตรงนั้น ประหนึ่งว่าอยู่ท่ามกลางสวนสวยของมวลบุปผานานาพรรณบนแดนสรวงสวรรค์อยู่ก็ไม่ปาน“ท่านนึกสิ่งใดได้บ้างหรือไม่” หงเหม่ยหลงถามขึ้นไปทางหลี่ซ่งหมินในขณะที่ทั้งสองกำลังนั่ง
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่77 ครุ่นคิด
“เจ้าว่าอย่างไรนะ”เสียงแหลมสูงของเมิ่งลู่ตวาดใส่หน้าของมนุษย์เงาอี้หลง “นางยังไม่ตาย และอยู่กับท่านประมุขหลี่ซ่งหมิน” หญิงสาวพลันชะงักงันด้วยเพราะเริ่มรู้สึกตัวว่าเสียงของตนเองเริ่มที่จะดังจนเกินไปยามนี้นางแอบอยู่ตรงมุมเล็กมุมหนึ่งของสำนักเพื่อรอรับข่าวสารจากอี้หลง นางจึงปรับเสียงให้เบาลง“เจ้าบอกว่านางตายแล้ว มิใช่รึ”“ข้าโกหก” มนุษย์เงาอี้หลงยอมรับเนือยๆ“ทำไม” นางกระซิบถามเสียงเครียด“ข้าชมชอบนาง” อี้หลงตอบรับ“เจ้าบ้า” เมิ่งลู่ด่าทอก่อนเอ่ยเสียงขรึม“เราคงได้ตายกันหมดเป็นแน่ครานี้” เมิ่งลู่กล่าวพลางทำท่าครุ่นคิดเวลาผ่านไปซักพักหญิงสาวจึงเอ่ยออกมาในที่สุด“ไม่ได้การ ข้าต้องทำอะไรซักอย่าง ไม่อย่างนั้นเราสองคนไม่รอดแน่” นางเอ่ยแค่นั้นขณะทำท่าครุ่นคิดอย่างต่อเนื่องอยู่ตรงมุมเล็กมืดทึบแห่งนั้น...ห้องๆ หนึ่งภายในสำนักหมื่นโลกันต์“เจ้าว่าอย่างไรนะ” เสียงตวาดลั่นของซุนตี้ทำเอาเจินเจินที่กำลังเดินสวยอยู่ตรงมุมหนึ่งของสำนักหมื่นโลกันต์ถึงกับสะดุดกึก ก่อนจะย่องเข้ามาอีกนิดเพื่อแอบฟังช่วยไม่ได้ มันเป็นนิสัยของนาง! เจินเจินคิดในใจ“เหม่ยหลงความจำเลอะเลือนเช่นนั้นหรือ” ซุนตี้ยังคงย้ำเส
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่71 ความอุ่นใหม่ 2
หงเหม่ยหลงสังเกตอาการชะงักงันนั่น“ข้าซุนฉืออย่างไรเล่า” ซุนฉือแนะนำตัวเองอย่างงงงวย “เจ้าเป็นอะไรไป” เขาถามกลับ“ข้า เอ่อ... ข้าจำอะไรไม่ได้เลย” หงเหม่ยหลงบอกกล่าวไปตามจริง “แม้แต่ชื่อของตนเอง”“หา!” ชายหนุ่มอุทานหญิงสาวสังเกตอาการของบุรุษตรงหน้า พลางเอ่ย “ท่านรู้จักข้า เช่นนั้นช่วยบอกกล่าวแก่ข้า”“หา!” ชายหนุ่มยังคงอุทาน หงเหม่ยหลงเริ่มขมวดคิ้วมุ่น เขาเป็นคนอย่างไรกันแน่!?ซุนฉือยังคงนิ่งงันเหม่อมองหญิงสาวอยู่อย่างไม่วางตานางความจำเลอะเลือนอีกแล้วหรือ? หญิงสาวไม่อยากเสียเวลาจึงเอ่ย “เจ้าไปเถอะ อย่ามายุ่งกับข้า” ท่าทางอย่างนี้คงไม่ใช่ นางคิดจบคำนั้นของหงเหม่ยหลง ซุนฉือจึงหมุนตัวเดินอาดๆจากไปอย่างงุนงงเมื่อบุรุษคนแรกจากไป เสียงฝีเท้าของบุรุษอีกคนพลันตามมา หงเหม่ยหลงชะงักเพียงนิดก่อนเกร็งตัวระแวดระวัง“ข้าคิดเอาไว้อยู่แล้ว ว่าเจ้าคงกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการใช้ตัวเองล่อศัตรูให้ออกมา” เสียงของบุรุษผู้นั้นเอ่ยขึ้น ทำให้หญิงสาวคลายตัวก่อนหันหน้าไปหาเขา “เป็นท่าน” หงเหม่ยหลงเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นใคร“เป็นข้าเอง” หลี่ซ่งหมินตอบคำนิ่มๆขณะเดินเข้ามาหาหญิงสาว“มากับข้า” ชายหนุ่มเอ่ยขึ
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่71 ความอุ่นใหม่ 1
เขาใช้มีดอาบยาพิษหมื่นสลายความทรงจำ ฝากรอยแผลไว้ให้นางสายหนึ่งเขากับนางได้ประมือกันดังคาดการต่อสู้เกิดขึ้นครู่ใหญ่ ไม่นานยาพิษเริ่มออกฤทธิ์ นางจึงผละจากเขาไป นางหนีเขาไป มิรู้ได้ว่าหนีไปที่ใดแต่...ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่านางอยู่ที่ใด แต่สิ่งหนึ่งที่เขาแน่ใจนางคงจำอะไรไม่ได้เพราะสติเลือนลางเต็มทีและเขาจะใช้โอกาสนี้ เพื่อ ครอบครองนาง...เขาจะครอบครองนางโดยการสวมรอยเป็นสามีของนางอย่างแนบเนียน มนุษย์เงาอี้หลงแสยะยิ้มมุมปากพลางเคลื่อนกายวูบไหวไปมาเพื่อตามหาใครบางคนอยู่อย่างนั้นภายในห้องกว้างขวางเหมาะกับตำแหน่งผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งสำนักหมื่นโลกันต์ “ท่านประมุข ข้ามาแล้ว” เมิ่งลู่เดินเข้ามาในห้องประจำตำแหน่งของหลี่ซ่งหมินอย่างถือสิทธิ์ชายหนุ่มเพียงปรายตามองอย่างหงุดหงิดขณะยืนตระหง่านอยู่ริมหน้าต่างถึงแม้ว่าสตรีนามว่าเมิ่งลู่นี้จะบอกกล่าวแก่เขา ว่านางเป็นสตรีของเขาตลอดมาในระยะเวลาแรมปีแต่ความรู้สึกพิเศษของเขาที่มีต่อนาง ยังคงหาได้มีไม่ซึ่งแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับการเจอกันกับหงเหม่ยหลง“ไยมองข้าเช่นนั้น” เมิ่งลู่ชะงักเท้าเพียงนิดเมื่อสังเกตเห็นสายตาคล้ายหงุดหงิด
