LOGINShare
บทที่ 35 เจอตัวหัวขโมย(ตอนต้น)
Last Updated:
2025-05-31 19:27:07
Latest chapter
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บบที่ 37 คู่จิ้น (ตอนปลาย)
บทที่ 37 คู่จิ้น (ตอนปลาย) 'จิ้นมาก! เหมาะสมกันสุดๆ แบบนี้ไม่จิ้นไม่ได้แล้ว ดูท่าว่าแม่สื่ออย่างเรา ต้องให้ท่านอ๋องช่วยส่งเสริมสองคนนี้ด้วยแล้วล่ะ' หลังจากชิมชาครบ หญิงสาวจึงเอ่ยถามชายหนุ่ม ว่าชอบชาชนิดไหนที่สุด และชาที่เขาถูกใจคือชาสูตรที่ฟ่านฮุ่ยเจินเป็นผู้ผสมขึ้นมาเอง ทว่าตัวหญิงสาวมิได้เอ่ยคำใด แต่กลับเป็นสาวใช้คนสนิทที่เอ่ยขึ้นมาแทน “คุณหนูฟ่านคัดเลือกส่วนผสมของชาชนิดนี้ได้ยอดเยี่ยมจริงๆ ข้าต้องขอซื้อกลับไปด้วยเสียแล้ว” จ้าวหลิวเหว่ยเอ่ยชมจากใจจริง ครั้นได้ยินโหวหนุ่มเอ่ยเรื่องประสงค์จะขอซื้อชา ฟ่านฮุ่ยเจินจึงสบโอกาส ในการตอบแทนความช่วยเหลือ จึงรับปากว่าจะส่งเป็นของขวัญขอบคุณไปให้ที่จวนโหว บรรยากาศในช่วงเวลาจิบน้ำชายามบ่าย เป็นไปอย่างราบรื่นและสนุกสนาน ฟ่านฮุ่ยเจินสั่งให้สาวใช้ ไปนำการละเล่นแข่งขันสนเข็มขึ้นมาเล่นที่ห้อง หย่งหนานโหวลองขอแข่งด้วยหนึ่ง รอบปรากฏว่าแพ้ฟ่านฮุ่ยเจินราบคาบ เลยโดนวาดหน้ากลายเป็นแมวน้อย ฟ่านฮุ่ยเจินกลั้นขำจนหน้าแดง ขณะวาดหมึกลงบนแก้มของโหวหนุ่ม หญิงสาวหารู้ไม่ว่าใบหน้างามของตน ถูกดวงตาสีน้ำตาลของอีกฝ่ายเพ่งพิศพิจารณาไปทุกกระเบียดนิ้ว 'ไยข้าไม่เคยสั
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 37 คู่จิ้น (ตอนต้น)
บทที่ 37 คู่จิ้น (ตอนต้น) ครั้นเห็นว่าผู้ช่วยชีวิตตนคือใคร ฟ่านฮุ่ยเจินตกตะลึงจนตาค้าง ดวงตากลมโตวามวาวราวลูกกวางน้อย ฉายแววตื่นตระหนกจนร่างแกร่งกระตุกยิ้มด้วยความเอ็นดู "ทะ ท่าน…ท่านโหว" หญิงสาวเอ่ยเรียกชายหนุ่มตรงหน้าอย่างประหม่า นางแทบไม่เชื่อสายตาตนเองว่าเพิ่งถูกหย่งหนานโหวช่วยเอาไว้ "ข้าเอง ท่านบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" จ้าวหลิวเหว่ยตอบรับอย่างเป็นธรรมชาติ เหตุการณ์วีรบุรษช่วยสาวงาม เป็นที่ประจักษ์ต่อสายตาชาวบ้านแถวนั้น ทุกคนต่างมีความคิดไปในทางเดียวกันว่า หย่งหนานโหวเท่ห์ระเบิด!! สาวใช้ทั้งสองของฟ่านฮุ่ยเจิน รีบรุดมาประคองนายของตนจากอ้อมแขนของหย่งหนานโหว “ฮุ่ยเจินไม่ได้รับเจ็บตรงไหน ขอบคุณท่านโหวมากนะเจ้าคะที่ยื่นมือช่วยเหลือ” หญิงสาวยอบกายแช่มช้อยขอบคุณชายหนุ่มด้วยความซาบซึ้ง หัวใจของนางกำลังเต้นแรง ไม่รู้ว่าเพราะตกใจเรื่องเกือบถูกรถม้าชนหรือเพราะสาเหตุอื่น… “ไม่ต้องเกรงใจ เรื่องเล็กน้อยเอง คุณหนูฟ่านไม่บาดเจ็บก็ดีแล้ว” ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ร่างกายสูงใหญ่กำยำในชุดผ้าไหมสีดำ ปักลายอินทรีสยายปีกสง่างามน่าเกรงขาม เรือนผมสีหมึกรวบเก็บขึ้นทั้งหมด สวมกวานเงินฉลุล
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 36 เทศกาลซีซี (ตอนปลาย)
บทที่ 36 เทศกาลซีซี (ตอนปลาย) "จริงหรือ ดีเลย ถ้าอย่างนั้นหลังเจ้าทำอาหารเสร็จ เจ้าไปหาข้าที่โรงน้ำชาฟ่านเซียงฉาได้ไหม อยู่ใกล้กับสะพานฝั่งถนนตะวันออก ห่างจากไฉ่ฝูหลงราวหนึ่งลี้ หรือจะให้ข้าไปรับดี" ฟ่านฮุ่ยเจินตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวเล่น ตามประสาสาวๆกับเซียวหนิงชิงในวันเทศกาลเด็กผู้หญิง สหายคนอื่นๆของฟ่านฮุ่ยเจินต่างออกเรือน หรือไม่ก็มีคู่หมั้นไปหมดแล้ว เหลือแต่นางที่ยังไร้คู่เพราะบอกปฏิเสธแม่สื่อทุกรายไปด้วยตนเอง นางอยากมีคู่ครองที่รักกัน รู้จักนิสัยใจคอของกันและกัน มิใช่เพราะถูกบิดามารดาหามาให้แบบคนอื่นๆ บางคนแต่งกันไปนิสัยเข้ากันไม่ได้ก็ทะเลาะกันทุกวัน สุดท้ายสามีก็พาหญิงสาวที่ตนพึงใจเข้าบ้านมาเป็นอนุ เซียวหนิงชิงเอ็นดูกับท่าทางดีอกดีใจ จนดวงตาเป็นประกายของสหายรัก “คิกๆ ดีใจขนาดนั้นเชียว เจ้ารอข้าอยู่ที่นั่นเถิด ข้าจะขอให้รถม้าของไฉ่ฝูหลงไปส่งเอง” วันนี้นางและครอบครัวไม่กลับหมู่บ้าน แต่จะพักอยู่ที่โรงเตี๊ยมจูหลงแทน รุ่ยอ๋องจัดเตรียมห้องไว้นางและครอบครัวเป็นที่เรียบร้อย เซียวหนิงชิงยังรู้อีกว่า ท่านอ๋องสุดหล่อแสนดีของนาง แอบส่งองครักษ์เงาถึงห้าคนคอยแอบคุ้มกันนางไม่ให้รู้
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 36 เทศกาลซีซี (ตอนต้น)
บทที่ 36 เทศกาลซีซี (ตอนต้น) จวนเจ้าเมือง จ้าวหลิวเหว่ยนั่งนิ่งไม่พูดจาอยู่นาน หลังทราบความจากปากของซวินเหิงเยว่ เรื่องตัวตนแท้จริงของเซียวหนิงชิง เขาเองก็ช่วยลูกพี่ลูกน้องของตนตามหาท่านหญิงเฉินเล่อชิงมาหลายปี จึงทราบดีว่าคนผู้นี้สำคัญต่อซวินเหิงเยว่มากเพียงใด ในเมื่อไร้วาสนาจะครองคู่ คงทำได้เพียงตัดใจ แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่วายเป็นห่วงนาง "ซวินเหิงเยว่ ข้ามีเรื่องจะขอร้องท่านเรื่องหนึ่ง" "มีเรื่องใดรึ ว่ามาเถอะ" ซวินเหิงเยว่รับสั่งถามอย่างสนใจ "ท่านรับปากข้าได้หรือไม่ ว่าจะไม่ทำให้นางเสียใจ ท่านจะไม่มีพระชายารอง อนุ หรือสาวใช้อุ่นเตียง หากท่านทำไม่ได้ก็ปล่อยมือจากนางเสียตั้งแต่ตอนนี้" ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของจ้าวหลิวเหว่ยเข้มขึ้นกว่าเดิม ยามเอ่ยถามซวินเหิงเยว่ "เพ้ย! หลิวเหว่ย นี่เจ้าเห็นข้าเป็นคนเจ้าชู้มากรักอย่างนั้นหรือเจ้าบ้า! ข้าไม่เคยเข้าใกล้สตรีเจ้าก็รู้ ยังจะมาระแวงข้าเรื่องนี้ แต่หากเจ้ากลัวว่าข้าจะกลายเป็นบุรุษมากรักทีหลังล่ะก็ ข้าจะร่างสัญญาขึ้นเดี๋ยวนี้ รับปากอย่างเดียวกลัวเจ้าไม่มั่นใจ ดีหรือไม่?!" คนอย่างซวินเหิงเยว่ฆ่าได้หยามไม่ได้ เขารักษาสัจจะยิ่งชีพ ไม
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 35 เจอตัวหัวขโมย (ตอนปลาย)
บทที่ 35 เจอตัวหัวขโมย (ตอนปลาย) "เจ้าดูเซียวเฟิงกับครอบครัวตอนนี้สิ ตั้งแต่แยกบ้านไปและเปลี่ยนแซ่ใหม่ ชีวิตคนบ้านนั้นดีขึ้นทันตาเห็น แผงขายอาหารในเมืองอี้เฉิงก็ขายดิบขายดี คนต่อแถวซื้อกันยาวเชียวล่ะ" คนจากบ้านของแม่เฒ่าหมานยกตัวอย่างเปรียบเทียบ "ใช่ๆ ข้าเคยไปยืนดูอยู่ เซียวเฟิงเห็นข้าเลยนำอาหารที่ขายมาให้ลองชิม รสชาติอร่อยยิ่งนัก" ชายหนุ่มคนหนึ่งที่เอาผักไปขายในเมืองกับครอบครัวเป็นประจำเอ่ยสนับสนุน ซุบซิบๆๆๆๆ ผ่านไปราวครึ่งก้านธูป มู่ซานยังคงนั่งเงียบอมพะนำไม่พูดไม่จาว่าจะเอาอย่างไรแน่ มือปราบที่มาด้วยกันอีกคนเริ่มหงุดหงิด ช่างเสียเวลาโดยใช่เหตุจริงๆ "ข้าว่าไม่ต้องถามความเห็นเจ้าทุกข์แล้วล่ะลูกพี่ พาเจ้าหัวขโมยนี่ไปเข้าคุกเลยดีกว่า เพิ่มข้อหาปรักปรำเจ้าหน้าที่ไปอีกหนึ่งกระทง" มือปราบที่อายุน้อยกว่าเอ่ยขึ้น "ข้าก็ว่าอย่างนั้น นี่ก็เสียเวลาพวกข้ามากพอแล้ว คุมตัวกลับไปขังที่คุกอำเภอ" ผู้เป็นลูกพี่เอ่ยรับความเห็นของลูกน้อง ในชั่วขณะที่มือปราบ กำลังก้าวไปลากตัวมู่อวิ๋นเทา ซึ่งกำลังโขกศีรษะขอความเมตตากับมู่ซานอยู่นั้น มู่อวี๋โหรวที่ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้า ได้ยินข่าวว่ามือปราบ
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 35 เจอตัวหัวขโมย(ตอนต้น)
บทที่ 35 เจอตัวหัวขโมย(ตอนต้น) แม่ไก่สายดุสามตัวกำลังกระโดดหย็องแหย็งร้องกะต๊ากๆๆ เบาๆเป็นเชิงทักทายแม่เฒ่าหมานอยู่หน้าบ้าน พวกมันชอบหญิงชราผู้นี้มาก หากหญิงชรามาเยี่ยมเยียนคราใดก็จะพากันออกมาต้อนรับทุกครั้ง “แหมๆๆ จีเอ๋อร์ จูเอ๋อร์ จื่อเอ๋อร์ พวกเจ้านี่ช่างแสนรู้และประจบคนแก่อย่างข้าเก่งจริงๆนะ ฮ่ะๆๆๆ มาๆวันนี้ข้าเอาเมล็ดทานตะวันแกะเปลือกแล้วมาฝากพวกเจ้าด้วยนะ เด็กดี กินซะๆ” แม่เฒ่าหมานแบมือที่มีเมล็ดทานตะวัน ซึ่งแกะเปลือกเรียบร้อยยื่นแม่ไก่ทั้งสาม พวกมันค่อยๆใช้จงอยปากหยิบออกมาอย่างระมัดระวัง ไม่ให้จิกลงบนฝ่ามือของหญิงชรา "แสนรู้กันจริงๆเด็กดี ค่อยๆกินก็ได้ ข้ายังมีอีก" น้ำเสียงของหญิงชราเปี่ยมไปด้วยความเอ็นดู ยามเอ่ยกับแม่ไก่ทั้งสาม "แม่เฒ่าหมานขอบคุณมากนะขอรับ ที่เอ็นดูแม่ไก่บ้านข้า ทั้งยังมาช่วยดูแลยามพวกข้าไปขายของ" เซียวเฟิงเดินยิ้มกว้างออกมาต้อนรับหญิงชราเพื่อนบ้านแสนดีของพวกเขา "ไม่ต้องขอบคุณๆ ข้าเสียอีกที่ต้องขอบใจพวกเจ้า เรื่องที่คอยแบ่งไข่รวมถึงอาหารแสนเลิศรสให้ข้าประจำ ตั้งแต่ได้กินไข่ของเจ้าสามตัวนี้ ข้ารู้สึกเหมือนร่างกายแข็งแรงขึ้นกว่าเมื่อก่อน ช่างวิเศษจริงๆ
You may also like
สามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์9.6K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ22.3K viewsพลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี
โม่เสียวชี่277.4K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ25.8K viewsจารใจทุรยศ
เพลงมีนา2.8K viewsคุณหนูหกผู้ไร้ค่ากลายเป็นบ้าไปเสียแล้ว
คุณหนูหยางเอิน2.1K viewsทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา3.9K viewsยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย649.4K views
