LOGINShare
บทที่ 39 สะสางบัญชีแค้น (ตอนปลาย)
Last Updated:
2025-06-05 17:13:25
Latest chapter
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 40 ชีวิตใหม่ (ตอนปลาย)
บทที่ 40 ชีวิตใหม่ (ตอนปลาย) ในวันที่เถ้าแก่เฮ่อหมดสัญญาเช่า และเตรียมย้ายกลับไปอยู่บ้านที่ต่างเมือง เซียวหนิงชิงเข้าครัวทำอาหารเลี้ยงส่งเขาด้วยตนเอง เพื่อแสดงความขอบคุณเถ้าแก่เฮ่อและพ่อครัวใหญ่ ที่มีน้ำใจกับนางตั้งแต่วันแรกที่ได้พบ ส่วนลูกจ้างคนอื่นๆเช่นหลงจู๊ เสี่ยวเอ้อร์ รวมถึงผู้ช่วยในครัวทุกคน เซียวหนิงชิงได้เจรจาเรื่องที่นางต้องการจะจ้างพวกเขาให้ทำงานด้วยต่อกันไว้ล่วงหน้าแล้ว ลูกจ้างเหล่านั้นล้วนยินดีเพราะไม่ต้องไปหางานใหม่ให้วุ่นวาย อีกทั้งค่าจ้างก็ไม่ต่างจากเดิมมาก เถ้าแก่เนี้ยสัญญาว่า หากกิจการไปได้ดีพวกเขาจะได้ขึ้นค่าจ้างอย่างแน่นอน!! มีเพียงสามคนที่ย้ายตามเถ้าแก่เฮ่อกลับไป เพราะมาจากเมืองเดียวกันและเพราะอายุที่มากขึ้น ซึ่งเซียวหนิงชิงก็มิได้คัดค้าน การปรับปรุงร้านใหม่ซึ่งมีฟ่านจงเหยียนเป็นผู้รับผิดชอบดูแล เสร็จก่อนกำหนดที่ตั้งไว้หลายวัน ในที่สุดวันฤกษ์งามยามดีเปิดร้าน เล่อไฉ่เฟิ่ง อย่างเป็นทางการก็มาถึง ครอบครัวสกุลเซียวทุกคนแต่งกายด้วยชุดสีแดงเพื่อความเป็นศิริมงคล ไม่เว้นแม้แต่แม่ไก่ทั้งสาม ที่วันนี้มีผ้าสีแดงผูกที่คอเป็นเครื่องประดับ สุ่ยกงกงเอ็นดูแม่ไก่ทั้ง
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 40 ชีวิตใหม่ (ตอนต้น)
บทที่ 40 ชีวิตใหม่ (ตอนต้น) เซียวหนิงชิงหิ้วผ้าไปตากบริเวณข้างบ้าน ซึ่งแดดกำลังส่องโดยมีเจ้าหัวผักกาดน้อยสองหัวเป็นลูกมือ เซียวเฟิงกำลังเตรียมกรงสำหรับแม่ไก่แต่ละตัว จูเอ๋อร์ จีเอ๋อร์ และจื่อเอ๋อร์ ยืนห้อมล้อมชายหนุ่มด้วยความสนใจใคร่รู้ พวกมันชะโงกหน้ามาดูว่าท่านพ่อของบ้านกำลังทำสิ่งใด "พรุ่งนี้พวกเราต้องย้ายบ้านกันแล้วนะ พวกเจ้าทั้งสามตัวก็อย่าอาละวาดระหว่างเดินทางล่ะ ในเมืองผู้คนมากมาย ทำตัวสงบเสงี่ยมหน่อย หากเสียงดังขึ้นมาพวกทหารมาจับพวกเจ้าไปข้าไม่รู้ด้วยนะ" แม่ไก่ทั้งสามเอียงคอฟังท่านพ่ออย่างตั้งใจพลางผงกหัวหงึกๆรับคำ เป็นเชิงสัญญาว่าพวกมันจะเชื่อฟังคำของท่านพ่อ "เด็กดี พวกเจ้าช่างฉลาดกันจริงๆ" เซียวเฟิงยกมือลูบหัวแม่ไก่ทั้งสามด้วยความเอ็นดู เขารักพวกมันเหมือนลูกแท้ๆ ยามกลับมาบ้านหลังขายของ ต้องรีบวิ่งไปดูที่หลังบ้านว่าแม่ไก่ทั้งสามยังปลอดภัยดีอยู่เปล่า เซียวหนิงชิงและน้องทั้งสองหัวเราะคิกคัก เมื่อเห็นว่าบิดาของตนคุยกับแม่ไก่มิต่างกัน 'ท่านพ่อช่างเป็นคนจิตใจดีจริงๆ หากใจดีเกินไปก็มักถูกผู้อื่นรังแกหรือเอาเปรียบอยู่เสมอ เห็นทีข้าต้องเตือนเขาเสียหน่อยว่าต้องหัดใจแข็งไว้
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 39 สะสางบัญชีแค้น (ตอนปลาย)
บทที่ 39 สะสางบัญชีแค้น (ตอนปลาย) "อย่าพยายามหน่อยเลย พวกเจ้าไม่มีวันกลับออกไปจากป่าแห่งนี้ได้อีกแล้ว แหม ยิงทีเดียวได้นกสองตัวเป็นแบบนี้เองสินะ" สีหน้าของทั้งเผยปินและฉวนซื่อเต็มไปด้วยความตื่นกลัว ยามได้เสียงเยียบเย็นของหญิงสาวที่ลอยมาตามลม ฝีเท้าของมัจจุราชในร่างโฉมงามก้าวเข้ามาใกล้ พลางกดปุ่มที่สร้อยคอและเข็ดขัด เซียวหนิงชิงในชุดสีดำแปลกตาปรากฏต่อหน้าชายโฉดหญิงชั่ว "ท่านป้าสะใภ้ ข้าอุตส่าห์ไม่บอกใครเรื่องของท่าน แต่ท่านก็ไม่คิดจะกลับตัวกลับใจ ยังคงทำชั่วต่อไม่เลิก สมควรตายแล้วเจ้าค่ะ ส่วนเจ้า! กล้าเอาไม้ฟาดหัวข้า สารเลว!!!" ผลัวะ!!!!! เซียวหนิงชิงแสยะยิ้มหวดเต็มวงสวิง นางเอาคืนแบบเดียวกันด้วยไม้เบสบอล ฟาดมาฟาดกลับไม่โกง!! "สบายใจได้เอาคืนแล้ว ต่อไปก็ถึงเวลาส่งชายโฉดอย่างเจ้าไปลงนรกล่ะนะ" ฟิ้ว! เสียงปืนเลเซอร์ดังขึ้นเบาๆ ตามมาด้วยกลิ่นไหม้ หน้าผากของเผยปินเป็นรูโบ๋ สิ้นใจทั้งที่ดวงตายังเบิกโพลง ฉวนซื่อตกใจสติแตกเตรียมอ้าปากกรีดร้อง ทว่าถูกฝ่าเท้าของเซียวหนิงชิงอุดปากเสียก่อน อีกทั้งมิอาจขยับร่างกายส่วนอื่นได้ เพราะกระดูกสันหลังถูกทำลายจากปืนเลเซอร์ที่ยิงมาครั้งแรก "ช
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 39 สะสางบัญชีแค้น (ตอนต้น)
บทที่ 39 สะสางบัญชีแค้น (ตอนต้น) อากาศยามเช้าในวันนี้ ไม่ได้อบอ้าวดั่งเช่นที่ผ่านมา เสียงไก่ขันรับรุ่งอรุณของวันใหม่ ปลุกชาวบ้านหมู่บ้านเต๋อถังให้ตื่นจากนิทรา หลายคนเตรียมของไปขายในเมือง หลายคนแบกจอบแบกเสียมมุ่งสู่ไร่นาของตนดังเช่นทุกวัน ฉวนซื่อเวลานี้ผิวคล้ำขึ้นเยอะจากการไปทำไร่ เดินแบกตะกร้าผ้าเตรียมไปซักที่แม่น้ำตามปกติ นางปล่อยให้มู่อวี๋ฉิงได้นอนพักผ่อนนานขึ้นในวันนี้ จึงมิได้ปลุกบุตรสาวคนเล็กให้มาช่วยซักผ้า เซียวหนิงชิงเองก็นำผ้าไปซักที่ริมแม่น้ำเช่นกัน โดยขอให้มารดาช่วยเตรียมอาหารให้ทุกคนแทนนาง หญิงชาวบ้านหลายคนเห็นหญิงสาว จึงเอ่ยถามเรื่องที่สกุลเซียวกำลังจะย้ายเข้าไปอยู่ในเมือง ครั้นฉวนซื่อที่มาถึงพอดี ได้ยินบทสนทนาเข้า จึงวางตะกร้าและรุดมาถามไถ่ด้วยความใคร่รู้ นางลอบมองเซียวหนิงชิงที่งดงามขึ้นจนผิดหูผิดตา ร่างกายที่เคยผ่ายผอมกลับมีน้ำมีนวลกำลังดี ผิวพรรณสดใสเปล่งปลั่งไม่ซีดเหลืองดังแต่ก่อน เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ดูดีไม่เก่าซีด ผิดกับนางและบุตรสาวคนเล็กในเวลานี้ ราวกับว่าพวกนางแม่ลูก สลับที่กับเซียวหนิงชิงและซูซื่อกันอย่างไรอย่างนั้น ดูท่าว่าข่าวลือเรื่องที่อดีตสกุลมู่บ้า
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 38 ความเปลี่ยนแปลง (ตอนปลาย)
บทที่ 38 ความเปลี่ยนแปลง (ตอนปลาย) ฟ่านฮุ่ยเจินหัวใจเต้นแรง แก้มนวลของหญิงสาวมีริ้วสีแดงพาดผ่าน ใบหน้าพริ้มเพราพยักหน้าเป็นเชิงตอบ จ้าวหลิวเหว่ยยืนมองรถม้าของหญิงสาวไปจนลับสายตา ก่อนระบายยิ้มออกมาอย่างชื่นมื่น ใบหน้าหล่อเหลาแหงนมองท้องนภา ที่เวลานี้มองเห็นทางช้างเผือกทอดยาวอยู่บนผืนฟ้าสีหมึก ดวงดารามากมายส่องประกายระยิบระยับอยู่โดยรอบ โหวหนุ่มไพล่คิดในใจว่า ป่านนี้หนุ่มเลี้ยงวัวหนิวหลางคงกำลังพบกับสาวทอผ้าจือหนี่ว์คนรักของตน อยู่บนสะพานที่นกสี่เชว่สร้างขึ้นเพื่อพวกเขาแล้ว… ในที่สุดวันที่เถ้าแก่เฮ่อย้ายออกจากเรือนสี่ประสานหลังร้านไฉ่ฝูหลงก็มาถึง ครอบครัวสกุลเซียวจ้างเกวียนวัวของจงหู่ มาขนของที่บ้านบางส่วนไปเก็บไว้ที่นั่นตั้งแต่เช้าตรู่ รอหลังจากนี้อีกสามวัน พวกเขาก็จะย้ายออกไปจากหมู่บ้านเต๋อถังอย่างถาวร เซียวเฟิงแจ้งกับก่วงเทียนไว้ล่วงหน้าหลายวันเป็นที่เรียบร้อย เพื่อนบ้านที่สนิทกันแถวนั้นอย่างแม่เฒ่าหมานและครอบครัวของนางก็ทราบเรื่องด้วยเช่นกัน "หน้าหนาวที่กำลังจะมาถึงนี้ พวกเราไม่ต้องนอนกอดกันเพื่อคลายหนาวอีกแล้ว ที่เรือนแห่งนั้นมีเตียงเตาให้ทุกคนได้นอน เฉิงเอ๋อร์ อันเอ๋อร์ก
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 38 ความเปลี่ยนแปลง(ตอนต้น)
บทที่ 38 ความเปลี่ยนแปลง(ตอนต้น) ทั้งสายตาและน้ำเสียงของอ๋องหนุ่ม ชี้ชัดว่าเขาจงใจยั่วยวนโฉมสะคราญในอ้อมแขน เซียวหนิงชิงใจเต้นระรัวดวงหน้าร้อนผะผ่าว รุ่ยอ๋องกำลังใช้แผนชายงามหลอกล่อให้นางติดกับ เผลอไม่ได้จริงๆ!! "ชิงเอ๋อร์ไม่อยากกินเต้าหู้ข้าคืนบ้างหรือ อนุญาตให้กินได้ทุกส่วนเลยนะ" ซวินเหิงเยว่ยังคงกระซิบเชิญชวนให้อีกฝ่ายกินเต้าหู้ตนเสียงแหบพร่า กรี๊ดดดด ยังอีก นี่ท่านอ๋องจะยั่วยวนนางไปถึงไหน เดี๋ยวได้ใจแตกกันพอดี คนบ้า!!! "ท่านอ๋องอยากให้ชิงเอ๋อร์กินเต้าหู้มากขนาดนั้นเลยหรือเพคะ" คนอยากถูกกินเต้าหู้พยักหน้าหงึกๆ ดวงเนตรคู่คมพร่างพราวดุจดวงดารา ฟ้อดด!! เซียวหนิงชิงเลยสนองความต้องการของอีกฝ่าย ด้วยการหอมแก้มเขาไปหนึ่งที "ข้างนี้ด้วยสิชิงเอ๋อร์" ไม่เพียงแต่รับสั่งเปล่าๆ ทว่ารีบเอียงแก้มอีกข้างให้หญิงสาวหอมเพิ่ม หากสุ่ยกงกงรู้เข้าคงบอกว่าท่านอ๋องทรงหน้าหนามากพะย่ะค่ะ!!! ฟ้อดด!! คนถูกตื้อเลยสนองให้ตามคำขอ ก่อนยกมือปิดหน้าด้วยความขวยเขิน "พอแล้วนะเพคะ ชิงเอ๋อร์เขิน อย่าทรงแกล้งชิงเอ๋อร์อีกเลย" นางเขินจนตัวจะแตกอยู่แล้วนะ! "ข้าไม่ได้แกล้งเสียหน่อย แค่อยากออดอ้อนชิงเอ
You may also like
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว53.6K viewsนักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก
ชาไทยเย็น8.9K viewsยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน99.9K viewsสามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ15.7K viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์69.0K viewsชายาตัวร้ายขององค์ชายใหญ่ผู้คลั่งรัก
ปังจัง39 viewsภพใหม่นี้ข้าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น
Tuk Kung803 viewsโปรดอย่ารักนางร้าย
รอรีวัน2.4K views
