19

“ก่อนหน้านี้ท่านพูดจาทำร้ายจิตใจนาง มีเรื่องบาดหมางกันหรือไม่? ข้าได้ยินจากบ่าวรับใช้ว่าท่านไม่มาพบหน้านางหลายวัน นางขลุกอยู่แต่ในโรงปรุงยา ฝากอาหารและยาผ่านทหารคนสนิทไปถึงท่าน”

“ท่านถามข้า?” แม่ทัพใหญ่เลิกคิ้วขึ้น เบือนหน้าไปทางประตูบานใหญ่ในห้องรับรองแขกฝั่งเรือนรับรองกว้างขวาง เขาสวมชุดสีเงินสง่าคลุมทับด้วยเสื้อขนสัตว์หนา ลุกขึ้นยืนถัดจากเก้าอี้ท่านผู้ตรวจการ เอามือไพล่กันไว้ข้างหลัง “ลองถามตัวท่านเองดีกว่า ท่านพึ่งจะมาพบนางในโรงครัวเมื่อวันก่อนมิใช่หรือ?”

“ข้าต่างหากที่ต้องถามท่านทั้งสอง ข้าล่ะอยากรู้จริง ๆ ว่าพวกท่าน... ไยหักหลังข้าอย่างเลือดเย็น!”

“อืม... เลือดข้าก็เย็นอยู่ ยังมีพิษร้ายแรง”

เจี้ยนหยู่แยกเขี้ยวอสรพิษ ชายร่างสูงสง่าชำเลืองมองเขาอย่างอาฆาตแค้น

บ่าวรับใช้พูดลับหลังเจ้านายว่าท่านผู้ตรวจการกำลังจะออกเดินทางไปต่างแคว้น ถือโอกาสมาพบคุณหนูรอง ทว่านางออกไปซื้อสมุนไพรในตลาด คลาดกันกับเขาซึ่งกลับมาจากงานสังสรรค์เมามายเพียงนิดเดียว

ทางด้านแม่ทัพเจี้ยนหยู่ตั้งใจมาพบนางด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้ได้ ทว่าบุรุษร่างสูงกำยำ อกผายไหล่ผึ่ง ดูมีสกุลรุนชาติกว่าคุณชายขี้เมาในชุดสีดำสนิท กลิ่น