MasukShare
6
Terakhir Diperbarui:
2025-12-19 17:47:40เหม่ยฉีหยิบตำราสมุนไพรบำรุงกำลังมานั่งอ่านบนเก้าอี้ไม้หน้าตาเรียงราย นางเงยหน้ามองท้องฟ้าเปิดโล่งที่ไร้ควันจากหม้อยา นึกขึ้นได้ว่าในนิยายมีการกล่าวถึงเหล่าตัวประกอบผู้หลงใหลชอบพอคุณหนูรอง
“อื้ม... ถ้าคุณหนูเยว่คนงามไม่มัวขลุกอยู่ในโรงปรุงยา คงได้มีสามีไปแล้วสักสิบคน ยี่สิบ... ได้กลายเป็นนิยายฮาเร็มแน่ล่ะ”
บิดาเปิดประตูไม้เข้ามาพร้อมทหารองครักษ์ทั้งห้า พวกเขามายืนเฝ้าโรงปรุงยาตามเวลา ดันมาได้ยินเข้าพอดี บิดาอุทาน
“เจ้าจะมีสามียี่สิบคนเลยรึ! ไม่ได้การแล้วลูกสาว ข้าว่าเจ้าต้องรับยาขนานใหญ่ พบหมอโดยเร็ว” พลันหันไปบอกเหล่าทหาร ขอให้ลืมเรื่องที่บุตรสาวพูดเสีย อย่าได้แพร่งพรายออกไปเป็นอันขาด จะทำให้นางเสื่อมเสียชื่อเสียงได้ บิดารีบปิดประตูโรงปรุงยา คว้าเก้าอี้นั่งจับข้อมือเล็กขึ้นตรวจชีพจร
“ชีพจร... แปลกไป”
เหม่ยฉีนึกตลกขบขันหน้าตาประหลาดใจของแพทย์หลวงผู้นี้ เขาทำให้นางนึกถึงบิดาผู้ล่วงลับ นางรู้สึกเหมือนว่านางเป็นบุตรสาวของเขาจริง ๆ
บิดาปล่อยข้อมือเล็ก เบิกตากว้าง “หรือจะเป็นวิญญาณร้าย?”
“รบกวนท่านพ่อไปเชิญแม่หมอมาขับไล่วิญญาณร้ายสิเจ้าคะ ข้าจะดิ้น...” พูดพลางดิ้นไปมา กระพือปีกไก่ “เต้นแร้งเต้นกาแข่งกับแม่หมอขับไล่วิญญาณร้ายให้ท่านชม เรื่องเต้นรำข้าไม่เป็นรองใคร”
คุณหนูรองได้ถูกเขกหน้าผากเข้าที บิดาว่ากล่าวตักเตือน สั่งสอนนางว่าเช่นไรเรียกสตรี เช่นไรเรียกม้าดีดกะโหลก
“ข้าสบายดีเจ้าค่ะท่านพ่อ ท่านอย่าได้เป็นกังวล ท่านจะไม่รูปงามหล่อเหลานะเจ้าคะ ไม่เชื่อท่านลองดูหมอหลวงแต่ละคนซี เป็นตาแก่หัวล้าน หนวดเคราขาว ขี้บ่น”
“ลูกสาว เจ้านี่นะ” บิดาไม่กล้าเอ็ดว่านางต่อ เขามองนางด้วยแววตาเอ็นดูทว่าเศร้าหมองในขณะเดียว
เหม่ยฉีพยายามถามบิดาว่ามีเรื่องอะไรในใจ เขาไม่ยอมตอบนาง หันมาทักท้วงเรื่องว่าที่บุตรเขยกำลังเศร้าโศกเสียใจ ไปเมาสุราในเมือง
“เจ้าแน่ใจนะว่าไม่อยากออกเรือน ขืนปล่อยให้ยืดเยื้อ คุณชายหลิวเป็นลูกชายคนใหญ่คนโต อยู่ในวัยมีภรรยาได้ คงรอแต่งกับเจ้าหรอก เจ้าเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะลูกสาว”
“บ้านเมืองสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด แม่ทัพยอมพลีชีพในสนามรบเยี่ยงไร ลูกหลานตระกูลหยางเป็นเช่นเดียวกัน”
บิดาหัวเราะเสียงดัง ลุกขึ้นเดินออกไปเปิดประตูโรงปรุงยา
“ข้าไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม? ลูกสาวข้าว่า... จะไปสอบเข้ารับราชการทหาร... เป็นแม่ทัพ”
ไท่ซือจิ่วฟ้องทหารองครักษ์ที่พบหน้ากันทุกวัน แม้สลับเปลี่ยนคนมาทำหน้าที่คุ้มกันก็มีเพียงคนสนิท พวกเขาลอบยิ้มมองสตรีตระกูลหยางผู้มีความคิดใหญ่โต ขณะบิดาเดินกลับเข้าโรงปรุงยา ตั้งหม้อดินบนเตาไฟ โดยมีบุตรสาวคอยช่วยเหลือ นางหยิบสมุนไพรตามสูตรบำรุงกำลังวังชาอย่างถูกต้อง ทั้งสมุนไพรบำรุงร่างกายชั้นดี ยังมีรากไม้มีประโยชน์สำหรับปรับสมดุลร่างกาย ก่อนออกไปพูดจากับเหล่าทหาร
“ทิ้งเรื่องหัวใจ ไปเกณฑ์ทหาร ปกป้องบ้านเมือง!”
สายตาหลายคู่เพ่งมองสตรีในอาภรณ์ขาวสะอาด ร่างบอบบางของนางแทบจะปลิวไปกับลมได้ จะมีแรงยกดาบหรือไร? องครักษ์หนุ่มในเครื่องแบบเต็มยศเอ่ย “ความคิดของคุณหนูรองช่างยิ่งใหญ่กล้าหาญ ไม่ต่างจากบุรุษนักรบ คุณหนูคงเป็นกำลังสำคัญของแคว้นต้าเหลียง”
“ข้ายินดีพลีชีพเพื่อฮ่องเต้และแผ่นดินต้าเหลียง ข้าพร้อมรับใช้บ้านเมือง จับดาบออกรบเช่นทหารแนวหน้าโดยไม่ลังเลใจ! น่าเสียดายที่ข้าเก่งวิชาปรุงยามากกว่าวิชาทหาร... ข้าทำยาดีกว่า...” คุณหนูรองทำหน้าเป็นเด็กน้อยงอนบิดา โยนรากไม้ลงหม้อดิน ก่อนที่นางจะโอ้อวดกับทหารว่าตนเก่งฉกาจทั้งการฟันดาบ ยิงธนู เหล่าบุรุษรู้ดีว่านางเคยเรียนวิชาป้องกันตัวมาไม่น้อยตั้งแต่วัยเยาว์ นางร่ำเรียนกับแม่ทัพใหญ่ผู้หนึ่ง...
“พวกท่านอย่าได้ดูแคลนข้าเพราะเป็นสตรี มีกำลังพลสู้รบมากเท่าไร ย่อมได้เปรียบศัตรู ลองนึกดูซีว่าสตรีหันมาจับดาบ กำลังพลจากหนึ่งหมื่นอาจมากขึ้นเป็นหนึ่งแสน”
“พวกข้าไม่คิดดูแคลนคุณหนูเลย เพียงสงสัยว่า... ไยวันนี้คุณหนูคารมคมคาย พูดจามากความนัก”
“หยุดพูดจาไร้สาระให้ข้าสบายหูสักวันเถิดลูกสาว เจ้าอย่าลืม... เอาตะกร้ายาไปส่งแม่ทัพเจี้ยนหยู่[1]ด้วย”
“ท่านแม่ทัพ!” คุณหนูรองทำเสียงดังไปถึงด้านนอก นางดีใจออกนอกหน้า เมื่อความทรงจำแล่นไหลเข้ามาในหัวราวสายน้ำ นางเร่งเร้าสมุนไพรจากบิดา “เร็วเข้าท่านพ่อ ข้าจะรีบนำสมุนไพรไปส่งแม่ทัพเจี้ยนหยู่!”
----------------
ตัวประกอบผู้นี้เป็นเหตุให้เหม่ยฉีบริภาษนางเอกของเรื่องว่าแสนโง่เง่า มีตาหามีแววไม่ นางหลั่งน้ำตาด้วยความเคียดแค้นชิงชังนักเขียนไร้สติ นางเศร้าเสียใจแทนแม่ทัพเจี้ยนหยู่ผู้ยอมพลีชีพเพื่อคุ้มกันภัยเยว่ฉี แม้กระทั่งตอนจบของนิยายเล่มนี้ เขาก็ยังต้องตายเพื่ออุดมการณ์ของนาง
แรกเริ่มการเดินเรื่องราวของนักเขียนก็ดี ไป ๆ มา ๆ ดิ่งลงเหว แม้แต่นางรองให้คู่กันกับท่านแม่ทัพสักคน ก็เห็นจะไม่ปรากฏ เขาใช้ชีวิตประหนึ่งปีศาจผู้ถือดาบสังหารภายใต้พระบรมราชโองการ กินนอนบนดินทราย ถูกตราหน้าว่าเป็นนักฆ่าผู้น่าสะพรึงกลัว สูบวิญญาณคนตายแทนอาหาร เขามีเพียงความรักจากเยว่ฉีปลอบประโลมใจ เป็นบุรุษผู้น่าสงสารในสายตานาง
ไม่ใช่ในสายตาของคุณหนูรอง...
ไม่ใช่ในมุมมองของนักเขียนเลือดเย็นนั่นด้วย!
“ข้านำยามาให้แม่ทัพเจี้ยน หลีกทาง...”
“ขอรับคุณหนู”
ทหารด้านหน้ากระโจมก้มคำนับ ขยับตัวรวดเร็วโดยไม่ตรวจสอบนาง
การพูดจาในเชิงออกคำสั่งผ่านแววตาเยือกเย็นมีเพียงคุณหนูเยว่ฉี นางเชิดหน้าถือตะกร้ายามาส่งท่านแม่ทัพ นับตั้งแต่ผลัดเปลี่ยนแผ่นดินเป็นต้นมา
[1] 剑雨 Jiànyǔ
Bab terbaru
นางเอกเลือดเย็นผู้หลงรักตัวประกอบ 33
มารดาหลอกเด็กน้อยเพื่อไม่ให้พวกเขาแตกกลุ่ม เด็ก ๆ กอดกันตัวกลมในอ้อมแขนผู้เฒ่าชรา ในกระท่อมมืดแคบท่ามกลางกองฝุ่นควันอันที่จริงมนุษย์น่ากลัวกว่าปีศาจเสียอีก...เมื่อค่ำวานนี้สมรภูมิเลือดในหนานไห่ หัวหน้ากลุ่มโจรหัวรุนแรงอาวุธครบมือถูกจับกุมแล้วส่งตัวถวายต่อองค์ฮ่องเต้เพื่อรับโทษทัณฑ์ หลังจากที่แม่ทัพเจี้ยนหยู่เข้าช่วยเหลือชาวหนานไห่อย่างทันท่วงที แต่เขายังคงมีคำถามในใจ...ไยผู้เฒ่าชราแต่งนิทานหลอกเด็กน้อย ใครเป็นผู้กุเรื่องภูตผีปีศาจเป็นคนแรกน่าขันสิ้นดี! เวลาปีศาจสูบวิญญาณจากเหยื่อน่ะ เหลือเพียงหนังติดกระดูก เบ้าตากลวงโบ๋ ไม่เสียเวลาฉีกแขนขาเพื่อความบันเทิงหรอกพลทหารใต้บังคับบัญชาไม่มีผู้ใดกล้ามองครึ่งอสรพิษสูบวิญญาณจากเหยื่อ แม้แต่ทหารคนสนิทของท่านแม่ทัพตงฟาง ทหารหนุ่มอายุสามสิบห้าปี มู่หยางอายุสี่สิบกว่าปี ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ด้วยกันมานับครั้งไม่ถ้วน พวกเขาไม่เคยเชื่อเรื่องปีศาจอสรพิษที่ฮ่องเต้องค์ก่อนกักขังเอาไว้ทำศึก กระทั่งได้พบด้วยสองตาตนในวันผลัดเปลี่ยนแผ่นดิน‘...มายืนจ้องข้ากินอาหาร จะกินอิ่มท้องหรือไม่?’เจี้ยนหยู่เคยเอ่ยไล่ทหารผู้อยากรู้อยากเห็นไปทุกเรื่อง จากนั้นทั้
นางเอกเลือดเย็นผู้หลงรักตัวประกอบ 32
ณ เมืองหนานไห่ เสียงดินปืนดังสนั่นสร้างความโกลาหล ประชาชนแตกตื่นวิ่งไปคนละทิศทาง เมื่อชนเผ่าเร่ร่อนบุกปล้นสังหารกลางตลาดร้านค้าอย่างไร้ความกลัวเกรง โจรชั่วครอบครองอาวุธและกระทำการอุกอาจกลางวันแสก ๆ แม้รู้ดีกว่าเมืองหนานไห่เป็นหนึ่งในเขตการปกครองของต้าเหลียงหญิงสาวถูกลากพาตัวไปด้วยเงื้อมมืออมนุษย์ กระชากดึงผ้าโพกศีรษะมามัดมืออุดปากพวกนาง ใช้กำลังเข้าข่มเหงจนไร้หนทางสู้ในกระท่อมคับแคบอัตคัดทางการหนานไห่และต้าเหลียงสืบทราบมาว่าไม่ใช่ชนเผ่าเร่ร่อนทั่วไป เป็นกลุ่มนักโทษฉกรรจ์อาวุธครบมือทั้งปืนใหญ่และระเบิด มีส่วนเกี่ยวข้องกับสงครามกลางเมืองที่เพิ่งสิ้นสุดไปไม่นานจากแคว้นสวี ชายฉกรรจ์นับร้อยไปเข้าพรรคพวกกับกลุ่มที่เรียกตัวเองว่าเจิ้นจู้[1]โจรชั่วช้าสามานย์เจ็ดคนส่งเสียงหัวเราะ พวกมันใช้มือสกปรกกดศีรษะบุรุษร่างสูงสง่าในอาภรณ์สีครามให้คุกเข่าลงเจ้าเมืองถูกจับเป็นตัวประกัน ‘รุ่ยยี่เหยา’ ถูกปลายกระบี่พาดคอรอให้ยอมจำนน ทว่าเขากลับเสียงหัวเราะ เหลือกตามองผู้บุกรุกอย่างเคียดแค้น “มีโอกาสให้หนี ก็รีบไป พวกเจ้าเอาชีวิตมาทิ้งเปล่า ๆ”“โอ้... ใครช่างแต่งนิทานหลอกเด็ก ในกลุ่มของพวกข้า ปล้นฆ่ามานับ
นางเอกเลือดเย็นผู้หลงรักตัวประกอบ 31
เดินเลาะเรือนทิศอุดรถัดจากโรงปรุงยาไปก็ถึงเรือนหลังใหญ่ร่มรื่น รายล้อมด้วยต้นไม้สูงตระหง่าน แม้เล็กกว่าเรือนท่านหมอหลวง ทว่าแบ่งแยกเป็นสัดส่วนเหม่ยฉีเดินตามเสียงชื่นชม ‘น่ารักน่าชัง’ เข้าไปถึงด้านในเรือนไม้กว้างขวาง ครอบครัวใหญ่อาศัยร่วมกัน ช่วยเหลือจุนเจือกัน เสียงทารกหัวเราะให้ความรู้สึกกระชุ่มกระชวย นางเข้าไปในห้องนอนซึ่งกลายเป็นสถานที่คลอดบุตร“น่ารักจริง ๆ ขอให้เจ้าเป็นเด็กเลี้ยงง่าย อวี้ซือ อวี้ซิน” นางเอ่ยชมทารกอวบอ้วน ผิวขาวผุดผ่องดั่งหยก หยอกล้อทารกน้อยฝาแฝด ใช้ปลายนิ้วจิ้มแก้มป่อง ๆ ของทั้งสองเล่นทีละคนสายตาเอ็นดูนับสิบคู่จ้องมองเด็กน้อย หันไปถามเยว่ฉีเมื่อไรจะมีบุตรให้บิดาอุ้ม นางตอบพวกเขา “ว่าแต่ข้าเมื่อไรจะมีบุตร ข้ายังไม่มีสามีเลยเจ้าค่ะ”ตามด้วยเสียงหัวเราะขบขันของครอบครัว พวกเขาพูดกับนางอย่างจริงจัง ไยไม่แต่งงานกับท่านผู้ตรวจการไปเสีย บุตรของนางและเขาจะต้องหน้าตาดีเหมือนบิดามารดาแน่นอน นางรีบบ่ายเบี่ยงประเด็นไป ส่งตะกร้ายาบำรุงผ่านมือบ่าวรับใช้“เยว่ฉี ข้าสามารถแนะนำผู้ดีให้เจ้า ลองออกไปเปิดหูเปิดตาในเมืองบ้าง เทพผู้เฒ่าจันทรามิอาจผูกด้ายแดงให้เจ้าได้ สามีเจ้าคงจะอยู
นางเอกเลือดเย็นผู้หลงรักตัวประกอบ 30
บิดาเรียกบุตรสาวเหม่ยฉี หากมีใครถามขึ้นมา เขาเพียงแก้ตัวว่าเป็นนามใหม่ ขนาดผู้คนในเมืองยังตั้งสมญานามผู้อื่นได้ พวกเขาเรียกสกุลหยางว่า ‘หยางเย่าฟาง’ [杨药坊][1] ยกให้เป็นห้องยาแห่งต้าเหลียง บิดาจะเปลี่ยนชื่อให้บุตรสาวบ้างจะเป็นไรไป อย่างไรเสียนางก็เป็นบุตรีของเขาอยู่วันยังค่ำท่านหมอไท่ซือจิ่วย้อนถามคนรอบกายว่า เหม่ยฉี เยว่ฉี มีความหมายถึงคำว่างาม ลูกสาวของเขาก็งามดุจนางฟ้านางสวรรค์จริงไหมเล่า?“ข้ามีเรื่องจะถามท่านพ่อ...” ร่างบางในชุดขาวนั่งอยู่ข้างบิดาหน้าเตาปรุงยา นางเอาถั่วมานั่งกินหนึ่งหยิบมือ “เรื่องตำราผสานจิตใจ ท่านพอจะรู้หรือไม่? ข้าจำไม่ได้ชัดเจนนัก”“ไม่รู้”บิดาไม่บอกนางต่างหาก! เหม่ยฉีมองค้อนเสื้อขาวสะอาดผ่านแผ่นหลังกว้างไป บิดาลุกขึ้นหนีนางไปหยิบสมุนไพรตากแดดด้านหลังมาหย่อนใส่หม้อต้ม มือพัดควันพวยพุ่งขึ้นฟ้าเปิดโล่ง“เจ้าจะจับผิดอะไรข้าอีก เหม่ยฉี ข้าบอกไม่รู้ก็คือไม่รู้” เขาเอ่ยพลางชำเลืองมองบุตรสาว นางเปิดประตูเข้า ๆ ออก ๆ ชะโงกหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียด บิดาทำเมินเฉยกับบุตรสาวราวกับว่านางไม่มีตัวตน‘คอยดูเถิด ข้าต้องรู้ความจริงให้ได้!’ นางหรี่ตาเล็กจนเป็นเส้นตรง เด
นางเอกเลือดเย็นผู้หลงรักตัวประกอบ 29
สตรีผู้เดียวในต้าเหลียง สำคัญที่สุดสำหรับแม่ทัพเจี้ยนหยู่คือคุณหนูเยว่ นางเป็นจุดอ่อนของเขา การมีอยู่ของเขาในฐานะแม่ทัพก็เพื่อปกป้องนาง แต่ดูเข้าสิ... ท่านแม่ทัพจะมาจะไป นางเคยสนใจเสียที่ไหน“ตอนเล็ก ๆ ข้าเคยพูดว่าจะตามติดเขาไปทุกที่เป็นวิญญาณร้าย ถ้าหากว่าเขาหนีข้าไป ดังนั้นข้าย่อมสำคัญที่สุด แม่ทัพเจี้ยนหยู่เป็นคนของข้า ข้าก็เป็นคนของเขาน่ะสิ” คุณหนูเอ่ยเรื่องในวันวานอย่างที่นางไม่เคยเปิดเผยกับใคร นางหัวเราะเสียงดังไปถึงข้างนอก บ่าวในเรือนสะดุ้ง เว้นเพียงซูหนี่ว์ซึ่งได้รับความเอ็นดู เพราะนางประจบประแจงเก่ง“ขอบใจเจ้าที่กล้าพูดออกมา ซูหนี่ว์ เด็กดี ข้าจะไม่ทำโทษเจ้า ข้าไว้ใจเจ้าที่สุดรู้ไหม? พวกเจ้าก็เอาอย่างซูหนี่ว์ อย่าขัดใจข้านะซิงอี ซีซวน”“เจ้าค่ะ!” สาวน้อยทั้งสองตอบอย่างพร้อมเพรียง ซูหนี่ว์ขยับมาใกล้ ๆ คุณหนู“คุณหนูรองไว้ใจข้าแล้วต้องกินข้าวกินยาด้วยนะเจ้าคะ พวกข้าไม่อยากโดนท่านแม่ทัพดุ”“กินสิ...”อย่างไรนางก็ต้องกิน เพราะถ้านางไม่กินข้าวครบมื้อ ทั้งซูหนี่ว์และบ่าวรับใช้บ้านนี้คงถูกแม่ทัพคนดีตามมาเอาเรื่อง หลังจากที่เขาเสร็จธุระแน่นับตั้งแต่วันที่ออกจากบ้านเด็กกำพร้า นางก็ปา
นางเอกเลือดเย็นผู้หลงรักตัวประกอบ 28
กว่าเยว่ฉีจะรู้ตัวว่าหลงกลพวกงูลิ้นสองแฉกเข้าแล้ว คมกระบี่เย็บวาบพาดลงบนลำคอ บุรุษร่างกำยำที่นั่งอยู่ใต้แสงเทียนสลัวตะคอกนาง ‘ยาอะไร!?’การสังหารเด็กไม่ใช่เรื่องยากสำหรับแม่ทัพปีศาจ หากไม่ติดว่าเขาดันนึกขึ้นได้ นางเป็นคนคนเดียวกับที่เคยพบในหอไท่หยาง เขาพอรู้ว่าเมื่อไรที่บิดาเลี้ยงเดี่ยวเข้ามาทำธุระในวังหลวง เด็กสาวตัวน้อยจะมุดช่องส่งอาหารเข้ามา นำขนมและยาสมุนไพรมาให้เขา นางเป็นบุตรีแพทย์หลวงผู้หนึ่งมีเพียงไม่กี่คนที่รู้ เหตุใดแม่ทัพเจี้ยนหยู่ยอมให้เยว่ฉีจดบันทึกอาการโดยละเอียด แถมยอมดื่มยาต้มสมุนไพรผสมฝิ่น เป็นผู้ป่วยในความดูแลของนางอย่างว่าง่าย ฮ่องเต้อำมหิตก็เช่นกัน พอรู้ว่าคุณหนูเยว่ฉี บุตรีหมอหลวงกระทำผิดมหันต์ กลับถามความสมัครใจของนางว่าจะรับหน้าที่นี้หรือไม่อาการผู้ป่วยเสพติดฝิ่นมักง่วงซึม สุขภาพร่างกายทรุดโทรม ตัวซีดเหลือง ซูบผอม ดวงตาเหม่อลอย แต่เมื่อครึ่งปีศาจเสพติดสมุนไพรให้โทษเหล่านี้ กลับกลายเป็นกระปรี้กระเปร่า มีบ้างที่เขาจะปิดตานอนเกียจคร้าน ปวดหัวปวดท้อง คลื่นไส้อาเจียน ปากซีดมือสั่น เขาอารมณ์แปรปรวนอย่างมนุษย์ กินอาหารมากขึ้น ช่วงนี้เขาก็มีอาการเช่นนั้น‘ระหว่างที่ข้
Anda juga akan menyukai
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว207.2K Dibacaอนุตัวร้ายขอทำสวน
ประดับดิน34.4K Dibacaทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา
หวานใจ65.5K Dibacaข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ
ป่าดอกท้อ25.3K Dibacaฮูหยินใหญ่
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้24.2K Dibacaข้ามเวลาไปทำสวนกับเจ้าหนูตัวป่วนข้างบ้าน ยุค80
ต้าซ้อ2.5K Dibacaเหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า
Tuk Kung7.5K Dibacaย้อนกลับมาครั้งนี้...ฉันขอเขี่ยนางเอกทิ้ง
ป๋ายเยี่ยนลี่43 Dibaca
