ตอนที่ 1 ( ตอนพิเศษ ตอน ไม่ใหญ่วันงานแต่ง)

ณวันเช้ารุ่งขึ้น อย่างเฉิงก็ได้ลุกขึ้น และสั่งให้แม่บ้านเตรียมอาหารให้กับแสวงหยงเฟยและทุกคนในบ้านดังนั้นเขาจึง รอให้ สุรินทร์หลงไฟ ตื่นขึ้นมา และเขานั้นจะหยิบแหวน ที่เขาสั่งเตรียมไว้ ในราคา 50 ล้าน ดังนั้นเขาจึงคิดเพียงแค่ว่าเขาจะขอซื้อเหรียญหลวงเฟยแต่งานอย่างเป็นทางการอีกครั้งหนึ่งถ้าเขารู้ว่าความสุขที่แท้จริงคือการมีคู่ ที่ยั่งยืน เขาสองคนนั้นอยู่กันมาในทุกชาติทุกภพ แต่สุดท้ายก็ล้วนกลับมาเป็นคนรักกันเหมือนเดิม เป็นความรักที่ไม่มีสิ้นสุดเป็นจุดที่ไม่จางหายไป และ บุหรี่ เฉินกับ 4 อย่างนั้นก็ได้ แต่งงานเหมือน เช่นกัน เขาจะจัดงานให้ใหญ่โตเช่นกัน ในความคิดของอย่างเฉยๆนั้นจะให้มอบความสุขให้กับ 2 คนนี้โดยการจัดงานแต่งงานคู่เช่นกัน ในเรื่องดังกล่าวได้ตื่นขึ้นแต่เขารู้สึกว่า เขาเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมดแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายดังนั้นเขาจึงตื่นขึ้นมาแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบลงไปด้านล่างของห้องอาหารทันทีดังนั้นเขากลับแปลกใจว่าทำไมถึงไม่มีใครเลยหรือว่าทุกคนหายไปกันหมดดังนั้นเขาจึงวิ่งตามหาทั่วบ้านแต่ก็ไม่เจออย่างเฉิงไม่เจอหรี่หยางไม่เจอหรีดถึงและแม่บ้านหรือคุณแอล เขาก็ไม่เจอแต่เขาคงแปลกใจเพียงแค่ว่าคงจะทิ้งเสมียนของฟรีจริงๆในดังกล่าวซึ่งมันไม่ใช่เลยและแล้วก็ได้มีเสียงเสียงหนึ่ง ขึ้นมาบอกว่า เสมียนยง เจ้ายินดีแต่งงานกับข้าหรือไม่เขาได้ยินคำนั้นขึ้นมา เลยลอยแต่ก็ได้ยินไม่ชัดแต่เขากลับรู้สึกหันไป มองไม่เห็นใครเลย น่าจะคิดว่าตัวเองโหเสียงเพี้ยนไป ดังนั้นเขาจึงเดินกลับออกไปด้านนอกและเห็น สิ่งๆนึงที่ประหลาดตาประหลาดใจ เขาเห็นผู้ชายคนนึงใส่ชุดสีแดงและยืนหันหลังให้ เขาวิ่งผมเข้าไปผมใส่แล้วพูดขึ้นว่า

เสวียนหยงเฟย

หยางเชิง ใช่เจ้าหรือไม่ ทำไมเจ้าใส่ชุดเช่นนี้ เจ้าใส่ชุดสีแดง นี่มันชุดงานมงคลไม่ใช่หรือใครกัน ใครจะแต่งกับเจ้ากันงั้นรึ หรือว่าเจ้า เจ้าได้ข้าแต่เจ้าจะทิ้งข้าอย่างนั้นหรือ

จากนั้นเสียงเสียงหนึ่งที่พูดเอ่ยขึ้นมาว่า ก็ได้เล็ดลอดขึ้นมา แล้วเอ่ยคำพูดจาหวาน ใส่เสวียนหยงเฟย เขาคิดเพียงแค่ว่า เหมือนหลงเฟอร์นั้น จะต้องตื่นตาตื่นใจและแปลกหน้าแปลกตา ดังนั้นเขาจึง หันหลังกลับไปหาซื้อแหวนของเฟย และเดินเข้าไปโอบกอดเสมือนหลงเฟ่ย และคุกเข่าลงต่อหน้าสุเหรียญและทุกคน และหยิบของสิ่งๆนึงขึ้นมาก็คือแหวนและอย่างเชิงนั้นได้พูดกล่าวขึ้นว่า

อย่างเฉิน

แสวงหงส์เฟย วันนี้เป็นวันมงคล จะเป็นไปได้ไหม ผมจะขออนุญาตคุณ แต่งงานกับผมไหม คุณช่วยรับแหวนวงนี้ ได้หรือเปล่า จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะใส่แหวนวงนี้ให้กับคุณแหวนนี้แหวนประจำตระกูลแล้วก็ส่วนแหวนวงนี้ เป็นแหวนที่ผมสั่งทำขึ้นทั้งหมด 50 ล้านเพียงแค่วงเดียวผมไม่รู้ว่าคุณชอบหรือไม่แต่สิ่งที่ผมทำให้ผมจงใจทำให้คุณ ผมไม่รู้ว่าคุณอยากจะยังแต่งงานกับผมอยู่หรือเปล่า

เสวียนอยู่ไฟนั้นแอบยิ้มที่มุมปากไม่คิดไม่ฝันว่าตัวเองจะได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก เขาแอบยิ้มและน้ำตาไหลด้วยความดีใจของตัวเองไม่คิดไม่ฝันว่าคนๆนึงจะมาขอแต่งงานแบบนี้จากที่เขารอมาทั้งหมด 50,000 ปี ไม่เสียแรงเปล่าที่ตามหา จนเจอ ทุกสิ่งทุกอย่างเรื่องราวที่ผ่านพ้นกันมาด้วยกันลำบากลำบนมาด้วยกันดังนั้นเสมือนหลงเฟ่ยจึงรีบตกลงรับคำและยื่นมือให้กับอย่างเฉิงหรือเป่าอย่างสูงทันทีและพูดเอ่ยขึ้นว่า

เสวียนหยงเฟย

แต่งข้าแต่งกับท่าน มีหรอว่าข้าจะไม่อยากแต่งกับท่าน อ่อจริงสิ เจ้าอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะว่าทำไมข้าถึงร้องไห้ ความสุขของข้า ถ้าไม่คิดว่าจะถึงในวันนี้เราจะมาถึงไกลกันขนาดนี้ถ้าไม่คิดว่าสิ่งที่เราลำบากมาด้วยกันจะต้องมาถึงในวันที่เราต้องได้แต่งงานกันชุดมงคลนี้ข้าจะขอรับไว้ส่วนแหวนประจำตระกูลท่านข้าจะขอรับไว้เช่นกันส่วนแหวนวงนี้ที่ท่านขอค่าแต่งงานค่าจัดสวนมัน ถ้าจะเก็บมันไว้อย่างดี ท่านไม่ต้องห่วงนะ พี่หยาง ค่าตกลงรับคำแต่งงานกับท่าน ถ้าจะเป็นภรรยาของท่านให้ดีที่สุด งั้น ท่านใส่แหวนให้ข้าสิ

อย่างเฉิง

ได้ถ้าจะใส่ให้เจ้า แหวนวงนี้ สร้างห้ามถอดเด็ดขาด แต่เจ้าอย่าคิดนะว่าข้า จะหย่าร้างกับเจ้า เจ้าแต่งกับข้าเจ้าเป็นภรรยาของข้า แล้วเจ้า ก็เป็นหนึ่งเดียวของข้า ที่ข้าอยากจะร่วมใช้ชีวิตด้วย แล้วเจ้าทั้งสองคนข้าก็จะจัดงานแต่งงานให้เช่นกัน ในวันคืนเข้าหอ เจ้าห้ามหลบเลี่ยงค่าเด็ดขาด ค่าใช้จ่ายงานเลี้ยง ให้เหมาะกับสถานะเจ้าเลยแล้ว พระเจ้าเป็นองค์รัชทายาทนี่จริงไหม ข้าลืมไป ถ้าเป็นสามีเจ้า เจ้าก็ต้องแนะนำฆ่าให้ท่านเง็กเซียนได้รับรู้แล้วล่ะมั้งว่าข้าก็เป็นลูกเขยของเขาเหมือนกันนะฮ่าๆๆ

สวรรค์ยงเฟย

ได้ถ้าจะพาท่านไป ถ้าคิดว่าเสด็จพ่อคงจะไม่ทรงกริ้วหรอก เพราะตัวข้าเองก็ยินยอมที่จะแต่งงานกับเจ้าแล้วเจ้าทำดีเพื่อข้ามากมายถึงเจ้าจะเป็นจอมมารจะเป็นจอมปีศาจหรือเจ้าจะเป็นยมบาลเจ้าก็รู้คุณค่าของการเป็นคนขนาดคนเองที่เป็นเทพเทวดาเช่นกันอยู่บนสรวงสวรรค์เช่นกันก็สามารถทำชั่วได้เช่นกันดังนั้นเพราะข้าจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่ชายของข้าถึงได้โดนเจ้าสังหารเช่นนี้เพราะพ่อข้าก็สงสัยมานานแล้วก็คนที่คิดจะยึดอำนาจก็คือพี่ชายข้า ดังนั้นพ่อข้าจึงไม่เอ่ยปากพูดอันใดเพราะข้ารู้เรื่องทั้งหมดเพียงแต่เขาต้องการให้ข้าจบชีวิตด้วยตัวข้าเอง เขารู้ว่า ตัวข้าไม่ทำอันตรายจากผู้ใดถ้าไม่เคยหวังยึดอำนาจกับผู้ใดทั้งหมดทั้งนั้นคือเป็นแผนของพี่ชายข้าที่หลอกล่อคิดจะฆ่าเจ้า และคิดจะฆ่าเสด็จพ่อของข้าตามหลักแล้ว พี่งี่เง่าเป็นลูกนอกสมรสจะส่วนค่า เป็นลูกในสมรสดังนั้นพี่อี้ห้าวไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงจงเกลี่ยจงซังฆ่ามันก็เป็นเพราะเขามีแม่ที่เป็นมนุษย์ และเขาเกลียดคนที่เป็นมนุษย์อย่างมากดังนั้น เขาจึงคิดว่าการมีคู่ครองหรือคู่สมรสที่เป็นมนุษย์ เป็นมหันตภัยต่อสำหรับตัวเขา ดังนั้น แม่ของเขา เคยโดนประหาร จะชั่วโคตร ก็เพราะเพียงแค่ว่า แม่ของเขาทำผิดเพียงภาพเพียงนิดเดียว เขากลับ คิดว่าเสด เสด็จพ่อดูแคลนดูถูก แม่ใหญ่น่ะ ดังนั้น ตัดตามหลักความจริงแล้วแม่ใหญ่จะไม่ใช่ว่าจะไม่ผิดนะ ความจริงก็คือ ลูกนอกสมรสจริงๆ พี่อี้ห้าวก็ไม่ใช่ลูกของฮ่องเต้เลยด้วยซ้ำไม่ใช่ลูกของเน็กเซ็นด้วยซ้ำแต่เป็นลูก ของคน ชาวบ้าน ธรรมดา และไปสู่ ความรักอันที่ เป็นไปไม่ได้ เพราะในช่วงยุคของท่านปู่หรือท่านตาของข้าไม่อยากให้สุงสิงกับมนุษย์มากจนเกินไป และมันผิดประเพณีน่ะ แต่สำหรับเสด็จพ่อของข้าเขาไม่เคยคิดเลยว่า การที่ รักกับมนุษย์ มันไม่ได้แปลกอะไรเลย แต่เสด็จพ่อข้ากลับรับได้กับยอมรับได้จริงๆ ดังนั้นข้าจึงเข้าใจว่าบทเรียนนี้เป็นบทเรียนสำคัญของข้าที่ข้าจะต้องผ่านพ้นมันไปให้ได้แต่เพราะข้ารู้อย่างนี้แล้ว ถ้าคุณเข้าใจว่าทำไม เสด็จพ่อจึงทรงเกียรติจงชังพี่ชายของข้าเพราะเขาเป็นคนทำให้แม่ใหญ่ตายนั่นเองคนที่ประหารไม่ใช่พ่อของข้า แต่เป็น ฮ่องเต้บนโลกมนุษย์ต่างหาก ที่เป็นคนทำร้ายแม่ของพี่อ้าวเท่านั้นเอง เพราะแม่ของพี่อ้าว ไปเป็น ถ้ามเหสีบนโลกมนุษย์ แต่กลับโดนทำร้ายลุงแล้วให้เป็นเหมือนนางโลมคนนึงที่ใส่ค่าจึงได้เกลียดแค้นและกดแค้นมนุษย์เป็นอย่างมากนี่แหละคือสาเหตุว่าทำไมเขาถึงสมเกียรติจงชังเศร้า เขาคิดเพียงแค่ว่า เขาเกลียดทุกคน ที่ล้วนแต่เป็นมนุษย์แต่ไม่ใช่เทพเขาเกลียดจนมาบาน เขาเกลียดคนที่ดีต่อเขาทุกๆคนเลยล่ะ

หยังถึง

เอาแล้วเอาแล้วเรื่องมันผ่านพ้นไปแล้วเจ้าอย่าเอามาใส่ใจเลยนะ เรื่องมันก็จบไปแล้วพี่ชัยเจ้าก็ตายไปแล้วข้าได้ผิดเพียงแค่ว่าต่อจากนี้เจ้าจะใช้ชีวิตดำรงกับข้ายังไง เจ้าจะโกรธจะเกลียดข้าในลักษณะเป็นคนบนโลกมนุษย์หรือเจ้าจะเกลียดข้าในสิ่งที่ข้าเป็นเงินมาบางเช่นกันล่ะ หรือถ้าเป็นจะมาเช่นกัน

เสวียนหยงเฟย

เจ้าจะคิดมากไปทำไม ข้าก็คือข้าข้าไม่ใช่พี่ต่ายข้านะ อะไรกันเล่า ถ้าฟังข้านะอย่างเชิงไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครเจ้าจะเป็นมนุษย์ธรรมดาก็จะเป็นอย่างถึงหรือจะเป็นเต่าหยางเชิงถ้าจะเป็นยมบาลหนูจะเป็นจอมปีศาจ อีแร้งก็ช่างหรืออินทรีย์ก็ช่างจิตใจค่าตัวค่าข้าเป็นมังกรถ้าย่อมรู้ดีว่าข้าควรรักใคร ถ้าเข้าใจ กับสิ่งที่เจ้าทำ ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครก็แล้วแต่ ถ้ารักเจ้าทั้งนั้นถ้าล้วนแต่รักตัวความเป็นเจ้าไม่ได้รักความลูกรักภายนอกของเจ้ารูปร่างภายนอกของเจ้าข้าไม่เคยสนใจว่าเจ้าจะดีหรือยังไงแต่เจ้ากลับมองดูว่าตัวเจ้านั้น เป็นคนดีสำหรับข้าเสมอถึงเธอจะเป็นคนมาบานหรือจะเป็นปีศาจนกก็ช่างแต่เจ้าไม่เคยดูโกรธดูแคลนข้ามีแต่เพียงบางครั้ง เคยดูถูกฆ่าก็จริง แต่ในความรู้สึกของข้าแต่มันกะบอกว่าไม่ใช่มันกลับเพียงบอกเพียงแค่ว่าข้ารักเจ้า จนสุดหัวใจ นับจากนี้ เจ้าหลุดไปเป็นของผู้ใดเด็ดขาด แล้วก็ ถ้ามีเล็กมีน้อยเด็ดขาด