โบ้คูณสอง

นายหัวหิรัญมองดูยุวดาเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยไม่ละสายตาเลยสักนิด ยุวดาหงุดหงิด นี่เขาจะมองอะไรกันนักกันหนา ตาแทบถลนออกมาแล้วนะ

"มองอะไร!"

หล่อนแหวใส่..หิรัญไม่สนใจทำเพียงไหวไหล่น้อยๆ เท่านั้น แต่ตายังคงจ้องมองเธอไม่ลดละ

"ทำไม..ผมมองเมียตัวเองไม่ได้หรือไง ผิดตรงไหนไม่ทราบ"

"คุณหิรัญ!" หล่อนตาขวาง

เขาจ้องมองเธอตั้งแต่บนลงล่าง ล่างขึ้นบนอยู่อย่างนั้น "แต่งตัวเสร็จก็ไปล้างจานซะ อย่าให้ผมต้องผลักคุณลงน้ำอีกครั้งยุวดา"

ยุวดาได้ยินอย่างนั้นหล่อนทำหน้างอง้ำ เบะปากสะบัดบ๊อบใส่นายหัวหิรัญเดินกระแทกเท้าตึงตังอย่างคนเอาแต่ใจ หญิงสาวเดินไปหยิบจานแล้วเดินลงไปข้างล่างแพ นี่เป็นการล้างจานครั้งแรกในชีวิตของเธอ เกิดมาเธอไม่เคยต้องทำอะไร หล่อนเกิดมาสุขสบายมีเงินใช้ มีสาวใช้ไว้คอยปรนนิบัติพัดวี หล่อนมีหน้าที่แค่สั่งเท่านั้น บรรดาสาวใช้ก็พร้อมจะทำตามคำสั่งของเธอทุกอย่าง หล่อนไม่เคยหุงข้าวล้างจาน พวกงานบ้านหล่อนไม่เคยหยิบจับอะไร แถมถูกเลี้ยงอย่างตามใจ ไม่ว่าหล่อนต้องการอะไรครอบครัวก็ประเคนให้ทุกอย่าง หล่อนไม่เคยต้องลำบาก

หญิงสาวล้างจานในกะละมังจนส