โบ้3

หิรัญนอนมองแผ่นหลังเปลือยเปล่าที่สะท้อนขึ้นลงเบาๆ ตามแรงหายใจ เขาเอื้อมฝ่ามือไปจับบนหัวไหล่ลูบไล้ขึ้นลงช้าๆ รั้งร่างแน่งน้อยเข้ามาโอบกอดเอาไว้แนบอกอีกครั้ง

"หนูหิวหรือยัง"

เขาถามในขณะที่ฝ่ามือหนาข้างนั้นยังคงลูบไล้ไปทั่วสรรพางค์กาย ขยำตรงนั้นนิด บีบตรงนี้หน่อยก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนตัวขึ้นมาลูบไล้ตรงไหล่มนนั่นอีกครั้ง เขาจูบไปตรงแผ่นหลังบอบบางจนเจ้าตัวห่อไหล่สาวน้อยไม่ตอบอะไร หล่อนยังคงนอนนิ่งๆ ทำตัวเหมือนท่อนไม้ต่อไปแถมยังหันหลังให้คนตัวโต นี่หล่อนคงโมโหเขาสินะ ที่กระทำกับเธอเยี่ยงนั้น ก็หล่อนอยากยั่วโมโหเขาก่อนทำไมกัน เขาไม่จัดให้คลานก็บุญเท่าไหร่แล้ว แค่นี้เขาเรียกว่าสั่งสอน หิรัญตระกองกอดร่างแน่งน้อยเอาไว้ สักพักเสียงท้องร้องของหล่อนก็ดังโครกครากขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ เจ้าตัวได้ยินเสียงท้องของตัวเองร้องพลันทำให้ใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาเพราะความอาย คนตัวโตไม่กล่าวอะไรเขาก้มหน้าลงฝังจมูกโด่งลงไปบนเนื้อแก้มขาวเนียน ก่อนจะลุกขึ้นเดินโทงโทงทั้งอย่างนั้น

หิรัญลุกขึ้นมาหุงหาอาหารให้ภรรยาตัวน้อย ยุวดาค่อยๆ ชำเลืองมองแผ่นหลังหนาที่ก้าวออกไปนอกชาน นุ่งผ้าขนหนูปกปิดแค่ท