บทที่12

ตอนที่ศิศิราล้างหน้าล้างตาออกจากห้องน้ำ..ดวงตาสองชั้นหลบในบวมแดงเล็กน้อย ส่วนอดีตแฟนหนุ่ม ถ้าดูจากรถเขาคงไม่อยู่บ้านแล้ว..วันนี้เขาออกจากบ้านเร็วกว่าปกติ..คงจะอารมณ์เสีย และโกรธเธออยู่เป็นแน่

หญิงสาวสูดหายใจเข้าลึกๆ..เธอรู้ว่าตัวเองเป็นคนอดทน ไม่ยอมแพ้..เธอจะผ่านเรื่องนี้ไปได้..เธอมั่นใจ พอจัดการอารมณ์ตัวเองได้ ก็เดินไปหาเจ้านายตัวน้อย ที่ตอนนี้กล่อมตัวเองนอนกลางวันในห้อง kids room เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ใบหน้ากลมๆ แก้มยุ้ยๆ น่ารักเป็นหนักหนา บางมุมเด็กหญิงไอรดาก็ช่างเหมือนคนเป็นอาเหลือเกิน

'ขอให้โตมาอย่างเจ้าอารมณ์เหมือนคิมเลย สาธุๆ'

พี่เลี้ยงสาวเห็นดังนั้นจึงเปลี่ยนไปจัดแจงเตรียมอาหารเย็นให้เจ้านายตัวน้อย และใช้เวลาทำเผื่อคนตัวโตจะเปลี่ยนใจมากินมื้อเย็นที่บ้าน..ถึงแม้จะรู้ว่าเขาไม่อยากอยู่ใกล้เธอก็ตาม พอเห็นสมควรแก่เวลา..ศิศิราจึงไปปลุกเด็กหญิงตัวน้อย..เจ้าแก้มยุ้ยหาวหวอดๆ เด็กน้อยกอดคอพี่เลี้ยงแน่น ก่อนจะเอาหน้ามานัวเนียที่อกอิ่มอย่างเด็กขี้อ้อน

"อาศิ หอมจัง"

"โธ่ เด็กน้อย ตื่นก่อนนะคะคนดี เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับนะ"ศิศิราอุ้มเจ้าก้อนน้อย ก่อนจะวางเด็กหญิงลงบนพื้น ร่างอวบอ้วนรีบกระโดดโหยงเข้าห้องน้ำ โดยมีหญิงสาวตามไปด้วย

ตกเย็นศิศิราพาเจ้านายตัวจ้อยฝึกจักรยานขาไถ..ร่างป้อมในเสื้อยืดสีชมพูอ่อนกับกางเกงแลกกิ้ง พยายามประคองตัวไปตามทาง..เธอถอนหายใจเล็กน้อยเดิมวัยใกล้ห้าขวบควรต้องเริ่มสอนขี่จักรยานสองล้อแล้ว แต่เพราะขาดความเอาใจใส่จากผู้ปกครอง ทำให้เด็กหญิงไอรดาเริ่มช้ากว่าคนอื่น รอให้เจ้าแก้มยุ้ยฝึกการทรงตัวได้แล้ว เธอตั้งใจจะหาซื้อจักรยานคันน้อยให้เด็กหญิงตัวน้อย

หลังจากพาออกกำลังกายจนเหนื่อย ร่างเพรียวระหงจูงมือเด็กน้อย ไปล้างมือก่อนจะเริ่มมื้อเย็น..และเช่นเคย อดีตแฟนตัวโตก็ยังไม่กลับบ้าน..เขาคงหนีไปอยู่กับเพื่อนสนิทเป็นแน่..ความรู้สึกน้อยใจพุ่งขึ้นมาตามอารมณ์อย่างห้ามไม่อยู่..ในอดีตเธอเคยโกรธ..เคยน้อยใจเขานับครั้งได้ และเขาเองก็จะไม่ปล่อยให้เธองอนนาน..ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ไม่ถึงชั่วโมงเขาก็มาหามางอนง้อเสมอ

เธอยังติดในภาพจำเก่าๆ ในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า..ณ เวลานั้น ศิศิรายังคงพยายามหลอกตัวเองว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม

"อาศิคะ อาศิ"เสียงหวานของคนตรงหน้า เรียกสติที่หลุดลอยให้กลับมา มือเรียวสวยลูบหน้าตัวเองแผ่วเบา..ความเหนื่อยล้าบางอย่างเกาะกุม..เหมือนเด็กหญิงตัวน้อยที่พึ่งรู้จักกันจะรู้..ร่างนุ่มนิ่มเข้ามากอด พี่เลี้ยงสาวส่งยิ้มละไมมาให้

"คะ คนเก่ง หิวหรือยังเอ่ย เดี๋ยวคุณอาพาไปกินข้าวนะคะ วันนี้คุณอาทำของโปรดของหนูให้ทานด้วย"

กว่าจะพาเด็กน้อยกินข้าว อาบน้ำ อ่านนิทานก่อนนอน..และกล่อมหลับ..เวลาก็ล่วงเลยเกือบสามทุ่ม เช่นเคย หญิงสาวพึ่งมีเวลาหาข้าวกิน..ยังดีเมื่อตอนทำอาหารให้เจ้าแก้มยุ้ย เธอมีแอบกินของว่างไปด้วย..แต่การอยู่กับเด็ก ย่อมใช้พลังงานไม่ใช่น้อย...หลังจากจัดการให้กระเพาะเติมเต็ม ร่างบอบบางถึงเตรียมอาบน้ำนอน..พรุ่งนี้ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เธอต้องทำ

จวบจนเกือบห้าทุ่ม..เสียงเคาะประตูหน้าห้องนอน ส่งผลให้หญิงสาวที่พึ่งหลับไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงสะลึมสะลือตื่นขึ้น มือเรียวสวยขยี้ตาเรียกสติ..ครั้นเสียงที่ได้ยินก็ยังดังไม่หยุด ราวกับว่าถ้าเธอไม่ไปเปิด..มันก็ยังดังอยู่อย่างนั้น ร่างเพรียวระหงในชุดนอนกระโปรงสีเหลืองอ่อนลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะแง้มประตูว่าใครกันแน่ที่มากวนเวลานี้..และก็ไม่ใช่ใครที่ไหน..เจ้านายหนุ่มที่พูดเหยียดหยามเธอนั่นเอง

กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยโชยมาจากตัวเขาผสมกับกลิ่นน้ำหอมผู้ชายสุดแสนเซ็กซี่..ทำหญิงสาวใจหวิว..พอเห็นว่าประตูถูกเปิด..คิมหันต์รีบดันร่างบางเข้าไปด้านในทันที..กว่าจะรู้ตัวประตูห้องก็ถูกปิดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แถมเนื้อตัวนุ่มนิ่มของพี่เลี้ยงสาวยังอยู่ในอ้อมกอดแกร่ง แขนเล็กพยายามดันเขาไว้..ดวงตาสองชั้นหลบในของหญิงสาวพยายามค้นหาอะไรบางอย่างในดวงตาคม 

"คิมเมา?"เสียงหวานตั้งคำถามทันที ชายหนุ่มส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนนิ้วโป้งจะไล้ไปตามริมฝีปากล่างที่เขาพึ่งขบกัดมา..สัมผัสแผ่วเบา..แต่สำหรับเธอแล้วนั้นมันร้อนราวกับไฟ..สมองสั่งให้ไล่เขาออกจากห้อง...แต่หัวใจกับบอกเธอว่าห้ามปล่อยเขาไป เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว..อ้อมกอดที่คะนึงหาทั้งในยามหลับยามตื่นตลอดสามปี จะเลือนหายไปตลอดกาล

"ไม่..ไม่ได้เมา...เจ็บมั้ย"ปลายเสียงเข้มแหบพร่า ดวงตาคมจ้องเข้าไปในดวงตาคนตัวเล็กราวกับจะล่อลวง..เจ้าของห้องไม่ตอบเพียงแต่ส่ายศีรษะเป็นเชิงปฏิเสธ..ผมยาวสยายส่ายตาม..กลิ่นหอมอ่อนๆ บนตัวเธอยั่วยวน..ชุดกระโปรงนอนที่แสนจะน่ารัก แต่พออยู่บนตัวหญิงสาวที่มีอกอวบอิ่มเกินตัว..ก็ดูสุดแสนจะเซ็กซี่..นิ้วหนาเปลี่ยนจากไล้ริมฝีปาก มาเปะป่ายอยู่ตรงยอดปทุมถันของเธอ..เสียงกั้นครางดังขึ้นทันที..ใบหน้านวลสวยขึ้นสีแดงระเรื่อ

เขารู้..เมื่อเย็นเธอไม่กล้าโกรธเขานาน..เพราะตัวศิศิราเองนั้น ก็มีชนักติดหลัง..มากสุดคนตัวเล็กก็คงจะงอนเอง หายเองตามประสา..เธอเป็นผู้หญิงที่มีความอดทนสูงยิ่งกว่าใครที่เขาเคยรู้จัก..น่าแปลกแม้แต่เวลานี้..สายตาที่มองมาที่เขายังคงหวานซึ้งเต็มไปด้วยความรักใคร่..เข้าใจ เธอยังคงแสดงบทเป็นผู้หญิงแสนดีเข้าใจผู้ชายได้แนบเนียนไม่เปลี่ยนแปลง

คิมหันต์เลือกที่จะจับปลายคางหญิงสาวก่อนจะประกบจูบ..รอบนี้ต่างจากตอนเย็นตรงที่ว่า มันไม่ได้รุนแรง..แต่เต็มไปด้วยความใคร่ ริมฝีปากเล็กๆ ผยอให้ลิ้นชายหนุ่มเข้ามาพัวพันทันที ก่อนมือเรียวสวยจะโน้มศีรษะเขามาแนบชิด มือหนาหยาบยังทำหน้าที่ของมันเพียงไม่นานชุดนอนที่ใส่อยู่ก็หลุดร่วงจากตัว..เผยร่างขาวนวล..นุ่มเนียนไปทั้งตัว

จิตสำนึกบอกหญิงสาว..อย่าทำตัวใจง่าย..เพราะการกระทำของวันนี้..อาจจะเจอถ้อยคำหยามหยันให้เสียน้ำตาในวันพรุ่งนี้..แต่ใจเกเร มันยังคงทรยศ..แค่อยากเป็นของเขา..แค่อยากให้เขาเป็นของเธอ แค่อยากให้เราเป็นของกันและกัน..ถึงแม้พรุ่งนี้จะเจอสถานการณ์ที่แย่ ก็ให้ตัวเธอในวันพรุ่งนี้เป็นคนจัดการมันก็แล้วกัน

เนื้อตัวอ่อนยวบระทวยของคนตัวเล็กเป็นสัญญาณบอกกลายๆ ว่าเขาอยากจะจัดการอะไรกับเธอก็ได้ ส่งผลให้ชายหนุ่มไม่รั้งรอ คืนนั้นเขาตักตวงความสุขจากอดีตคนรักอย่างคนคุ้นเคย..แต่ที่แตกต่างจากสมัยก่อนมีเพียงแค่ว่า เขาไม่ทะนุถนอมเธอเหมือนกาลก่อน ร่างเล็กของเจ้าของห้องก็พยายามตอบสนองเขาให้มีความสุขไม่ต่างกัน

จนนาฬิกาเจ้าคุณปู่ในบ้านตีบอกเวลาตีสี่

ร่างสูงใหญ่ของคิมหันต์กระเด้งตัวลุกขึ้นทันที ส่งผลให้ร่างเล็กที่กำลังนอนขดตัวกับอ้อมกอดอุ่น ที่พึ่งจะได้นอนพักเอาแรงได้ไม่ถึงชั่วโมงต้องลุกตาม เธอเห็นเพียงเงารางๆ ของอดีตคนรักผ่านดวงจันทร์ที่สาดส่อง นิ้วสวยเลือกจะเปิดไฟตรงหัวเตียง เขานั่งหันหลัง และพึ่งสวมกางเกงเสร็จ..ดวงใจน้อยวาบลึก..ความกลัวเขาจะหายไป ปนน้อยใจที่เขาได้เธอแล้วจะทิ้งทันที ส่งผลคนที่แทบทั้งชีวิตไม่เคยออดอ้อนเข้าไปสวมกอดแผ่นหลังนั้นทันที ความนุ่มนิ่มที่แนบชิดกับอ้อมกอดของคนตัวเล็ก ทำให้ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อย

"คิมจะไปแล้วเหรอ"

"อื่อ ใกล้เช้าแล้ว"

"คิม..."

"ว่า"

"ศิ..ขอโทษ"

"..."

"ขอโทษที่ทิ้งคิมไป..ยกโทษให้ศิได้มั้ยคะ"น้ำเสียงหวานเจือเศร้าของเจ้าของห้อง เรียกให้คนตัวโตให้หันมามอง

แต่..สายตาชายหนุ่มที่มองมานั้น..หญิงสาวเองก็อ่านมันไม่ออก..เขาโตขึ้น..เก็บความรู้สึกอาการได้ดีขึ้น หาใช่ผู้ชายที่มีแววตาไร้เดียงสา รู้สึกอะไรก็บ่งบอกทางสายตาเหมือนเมื่อสามปีก่อนอีกแล้ว