LOGINเกวลินเดินเข้าไปยังห้องน้ำใหญ่ สายตาของเธอค่อย ๆ กวาดมองไปทั่วบริเวณห้องน้ำกว้างโอ่อ่า ทุกอย่างถูกออกแบบอย่างประณีต อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ทรงหรูวางอยู่กลางห้อง ขอบอ่างเงางามสะท้อนกับแสงไฟอุ่น ฝักบัวเรนชาวเวอร์ด้านหนึ่งทำให้บรรยากาศดูทั้งทันสมัยและสมบูรณ์แบบ ผนังหินสีอ่อนตัดกับสุขภัณฑ์หรูดีไซน์พิเศษ ทุกสิ่งทุกอย่างบ่งบอกชัดว่าเจ้าของห้องนี้เป็นคนที่ทั้งร่ำรวยและมีรสนิยมเป็นอย่างมาก
“บ้าจริง!!”
เกวลินสบถกับตัวเองในขณะที่เธอกำลังเปลื้องชุดนักศึกษาของตัวเองออก ‘เล่าให้ใครฟัง จะมีใครเชื่อเธอมั้ย ผู้ชายบ้าๆ แบบนี้ ยังมีอยู่ในโลกนี้จริงๆ’
เกวลินยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ ความเงางามใสสะท้อนภาพของเธอออกมาอย่างชัดเจน ร่างกายเปลือยเปล่าถูกเผยให้เห็นโดยไร้สิ่งใดปกปิด เกวลินมีรูปร่างสูงเพรียว 170 เซนติเมตรที่ได้สัดส่วนโค้งเว้าที่ชวนสะดุดตา
ผิวของเธอขาวเนียนละเอียดผุดผ่อง เปล่งประกายออร่าอย่างเป็นธรรมชาติ ใบหน้ารูปไข่เรียวสวยไร้เครื่องสำอางไร้การแต่งเติมใดๆ ริมฝีปากบางอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อ ดูนุ่มนวลเย้ายวนในเวลาเดียวกัน จมูกโด่งเชิดรั้นเพิ่มเสน่ห์ให้ใบหน้าของเธอ ดวงตากลมโตที่ขนตางอนงามปกคลุมสะท้อนประกายทั้งอ่อนไหวและหวาดหวั่น
เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสลวยที่ไหลลงมาถึงกลางหลัง ยิ่งขับให้เธอดูอ่อนหวานปนเร่าร้อนยากจะละสายตา เธอยกมือแตะผิวแก้มตนเองในกระจก ความรู้สึกปะปนทั้งไม่มั่นใจและหวาดหวั่นตีกันอยู่ในใจ กระจกไม่ได้เพียงสะท้อนรูปร่างภายนอก แต่ยังสะท้อนความจริงอันหนักหน่วง อีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า เธอจะต้องยอมมอบร่างกายนี้ให้กับเขา ผู้ชายที่ไม่ได้มีความรักใคร่ต่อตัวเธอ มีเพียงความเสน่หาในเรือนกายของเธอเท่านั้น...
กลิ่นหอมสะอาดจากเครื่องหอมที่จัดวางไว้ตามมุมห้องเตะปลายจมูกเธอ ทำให้บรรยากาศหรูหรานี้ไม่เพียงแต่ดูแพง หากยังแฝงความผ่อนคลายที่ชวนให้เกวลินรู้สึกเหมือนหลุดเข้ามาอยู่ในอีกโลกหนึ่ง โลกที่ไม่ใช่ของเธอ...
เกวลินยกมือแตะขอบอ่างล้างหน้าเบา ๆ ความเย็นของผิวหินอ่อนทำให้สติกลับคืน แต่ก็ไม่สามารถลบเลือนความกดดันในใจได้เธอเป็นคนเลือกสิ่งนี้เองนะ จะต้องมาคิดมากและเสียใจกับการที่ตัวเองทำลงไปทำไม? อะไรมันจะเกิด ก็ต้องให้มันเกิดสิ...
แต่...อีกด้านหนึ่งห่างออกไป...
เตชินทร์ยืนพิงกรอบประตูห้องน้ำอย่างเงียบงัน แสงไฟอุ่นสะท้อนผ่านผิวหินอ่อนและกระจกใสบานใหญ่ ก่อนจะจับจ้องไปที่เรือนร่างของหญิงสาวที่ยืนอยู่เบื้องหน้ากระจกใส เขาไม่คิดจะเอ่ยอะไรออกมาในทันที เพียงแต่ปล่อยให้สายตาคมกริบของตนกวาดสำรวจทุกเส้นโค้งและรายละเอียดของร่างเปลือยเปล่านั้นอย่างไม่ปิดบัง
วินาทีนี้ เตชินทร์ต้องยอมรับกับตัวเองแล้วว่าแท้จริงแล้ว เรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดนั้น เกิดจากความรู้สึกของเขา ‘เตชินทร์ชอบเธอ...และชอบเธอแบบจริงจัง’ก่อนหน้านี้ เขาอาจจะปฏิเสธใครต่อใคร ว่าเป็นเพราะความเสียหน้าและอยากเอาชนะมากกว่า แต่มาวันนี้ เขาเข้าใจตัวเองแล้ว ภาพหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้ากระจกนี้ต่างหาก ที่มันชัดเจน...
‘โอวว์...’ เสียงทุ้มต่ำครวญครางอยู่ในลำคอ
ดวงตาของชายหนุ่มแฝงทั้งความเข้มและความร้อนแรง คล้ายกับนักล่าที่จ้องเหยื่อ แต่ลึกลงไปกลับมีประกายบางอย่างที่ไม่ใช่เพียงความปรารถนาเป็นทั้งความพอใจ การยอมรับ และแรงดึงดูดที่แม้แต่เขาเองก็ยากจะปฏิเสธได้
ใบหน้าของเธอที่สะท้อนอยู่ในกระจกยิ่งทำให้หัวใจของเตชินทร์เต้นแรงกว่าปกติ ความงามตามธรรมชาติผิวที่ผุดผ่อง และริมฝีปากอวบอิ่มเย้ายวน มันยิ่งทำให้เขารู้สึกอยากครอบครองอย่างสิ้นเชิงสายตาของเขาไม่เพียงมอง แต่เหมือนกำลัง กลืนกินเธอเข้าไปทั้งร่าง และทุกการเคลื่อนไหวที่เธอแสดงออกในความประหม่านั้น กลับยิ่งปลุกเร้าความรู้สึกในตัวเตชินทร์อย่างรุนแรง
เขายังยืนอยู่ที่เดิม สายตาคมกริบยังตรึงอยู่ที่หญิงสาวในกระจก รอยยิ้มมุมปากแผ่วเบาแต่แฝงอำนาจ
(เสียงทุ้มต่ำ)
“เธอจะรู้ตัวบ้างไหม ว่ากำลังทำให้พี่อดกลั้นไม่ไหวแล้ว”
“อุ๊ย!!!”
เกวลินตกใจสุดขีดกับเสียงทุ้มที่เอ่ยออกมา และเมื่อหันไปมองก็เจอกับร่างใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงประตู เกวลินรีบห่อไหล่พร้อมกับยกมือขึ้นมาปกปิดร่างกายของตัวเองเอาไว้
“พี่อาบด้วยสิ...”
เสียงทุ่มแหบพร่าเอ่ยขอ พร้อมกับสาวเท้าเข้าไปหาร่างบางอย่างรวดเร็วจนไออุ่นจากร่างสูงแผ่คลุมอยู่ด้านหลังของเธอ
“ไม่นะ!! ฉันกำลังจะอาบน้ำ พี่ เอ่อ คุณก็อาบของคุณเองสิ ออกไปนะ!!”
เกวลินพยายามเบี่ยงตัวหลบเขาที่ยืนซ้อนเธอจากด้านหลัง ในขณะที่มือของเธอก็รีบปกปิดร่างกายพัลวัน ใบหน้าสวยแดงก่ำเพราะความเขินอาย เกวลินไม่คิดว่า เขาจะกล้าทำแบบนี้
“เธออาบให้พี่บ้าง...นะ”
เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู ในขณะที่เขากำลังปลดเปลื้องพันธนาการของตัวเองออก โดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากร่างอวบอิ่มเลยสักนิดเขาขยับเข้าไปใกล้จนแผ่นอกกว้างแทบแนบชิดกับแผ่นหลังบอบบางของเธอ ลมหายใจอุ่นรินรดลงบนต้นคอ ทำให้กายสาวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง
พรึ่บ! เสื้อพร้อมกางเกงหลุดจากเรือนร่างกำยำ
“ปล่อยนะ! คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!”
เกวลินพยายามดันร่างของตัวเองให้ออกจากการเกาะกุมของเขา แต่ทว่า เรือนร่างใหญ่ที่อยู่ด้านหลังเธอนั้น กลับดันเธอไปจนติดกับอ่างล้างหน้าทำให้เธอไม่สามารถที่จะเอี้ยวตัวหลบออกไปได้
“ทำไมจะทำไม่ได้...ในห้องน้ำ ก็ไม่เลวเลยนะ...”
สายตาคมจับจ้องใบหน้าของเธอผ่านกระจก แววตาแห่งความปรารถนาของชายหนุ่มเผยออกมาอย่างชัดเจน
“แต่...”
เกวลินเม้มปากแน่น ใบหน้าร้อนผ่าว ดวงตาก้มหลบสายตาเขาที่สะท้อนในกระจก มือที่วางติดขอบบนอ่างนั้นสั่นระริกมือของเขาวางลงบนไหล่เปลือยของเธอ ความอบอุ่นและแรงกดหนักแน่นนั้นทำให้เธอสะดุ้ง แต่กลับไร้เรี่ยวแรงจะถอยหนี ปลายนิ้วหยาบกร้านลากไล้ผ่านผิวเนียนอย่างช้า ๆ ราวกับจงใจให้เธอรับรู้ถึงการครอบครอง
“เธอจะปฏิเสธพี่ ตอนนี้ คงไม่ทันแล้ว”
ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงใกล้ กลิ่นกายอุ่นเข้มข้นโอบล้อมจนเธอหายใจไม่ทั่วปอด ปลายนิ้วของเขาลากผ่านต้นแขนลงมา แล้วหยุดที่เอวบาง จับยึดไว้แน่นอย่างเป็นเจ้าของ
“ตะ-แต่มันไม่ใช่ตรงนี้นะ...”
เกวลินโต้กลับ เธอกำมือแน่น ดวงตาที่สบเงาสะท้อนในกระจกสั่นระริก น้ำเสียงของเธอสั่นพร่าแทบไม่ออกมาเป็นคำหัวใจของเธอเต้นถี่แรง ความกลัวและแรงดึงดูดถาโถมเข้ามาพร้อมกัน เธอรู้ดีว่าตั้งแต่วินาทีที่เขาสัมผัส เธอไม่อาจจะปฏิเสธเขาได้อีกแล้ว…
@นนทบุรี...@บ้านหลังใหญ่สไตล์โมเดิร์น “ตกลงว่า เรื่องนี้ ก็เอาตามนี้ก็แล้วกัน ในเมื่อเด็กๆ เขาชอบพอกัน ให้เขาตกลงกันเอง จะหมั้นหรือจะแต่ง ก็แล้วแต่พวกเขาก็แล้วกันนะ” “ครับ ผมต้องขอบคุณแทนลูกชายผมด้วยครับ ที่เมตตาเอ็นดูตาชินทร์ ผมเลี้ยงลูกตามใจมาตลอด ต้องขอโทษด้วยครับ ที่ไปทำเรื่องล่วงเกินลูกสาวของคุณฐานทัพ...อืม...ความจริงเรียกคุณหมอดีกว่านะครับ” “ได้ครับ เอาที่คุณสะดวกครับ ยังไง อีกหน่อยเราสองครอบครัว ก็ต้องเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วครับ” “ดิฉัน ต้องขอบคุณด้วยค่ะ ที่เอ็นดูตาชินทร์ เราสองคนดีใจมากค่ะ ที่ตาชินทร์ชอบพอกับลูกสาวของคุณ เรื่องหมั้นเรื่องแต่ง เดี๋ยวให้เขาสองคนตกลงกันก็ได้ค่ะ ทางเราพร้อมเสมอค่ะ”จันทร์ทิพย์เอ่ยเสริม พร้อมกับปรายตามองว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอ ลูกชายของเธอตาถึงไม่เบาเลยนะ เลือกได้ดี สวย น่ารัก บุคลิกทุกอย่างเหมาะสมกับลูกชายเธอมาก เรื่องฐานะทางครอบครัว จันทร์ทิพย์ไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจเลย ขอเพียง ลูกชายสุดที่รักของเธอชอบก็เพียงพอแล้ว “ค่ะ ก็คงจะต้องหมั้นไว้ก่อนค่ะ ยัยข้าวยังเรียนไม่จบเลย ก็น่าจะเกือบสองปีค่ะ แต่งตอนนี้ ค
ในเวลาต่อมา...สายสนทนา... “ว้าว! เริ่ด! พี่ชินทร์สุภาพบุรุษสุดๆเลยอ่ะ” “ฉันเล่าให้เธอฟัง เพื่อจะขอคำปรึกษานะ น้ำตาล ไม่ใช่ไปอยู่ข้างพี่เขา”หลังจากที่พ่อแม่กลับไป เขาก็กลับไปเคลียร์ที่บ้าน ส่วนเกวลินก็อัดอั้นตันใจ จนต้องโทรมาระบายกับเพื่อนสาวของเธอ “เธอจะต้องปรึกษาอะไรกันอีก ในเมื่อเรื่องของเธอกับพี่ชินทร์มันมาไกลขนาดนี้แล้ว เธอต้องปล่อยแล้วมั้ย จะกังวลทำไมอีก ฉันไม่เข้าใจเธอเลย...” “ฉัน...” “เธอกังวลเรื่องพ่อแม่ของพี่ชินทร์ใช่มั้ย หรือเธอกังวลเรื่องการถอนหมั้นของพี่เขา ฉันขอบอกไว้เลยนะ เรื่องพวกนี้ เธอไม่ต้องเอามาคิดหรอก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ชินทร์ ให้พี่เขาจัดการเอง พรุ่งนี้ เธอก็แค่กลับบ้านไปเตรียมต้อนรับพ่อแม่พี่ชินทร์ก็พอ...อย่าเครียดเลย มันไม่มีอะไร” “ฉันเครียดเรื่องถอนหมั้นของเขานี่แหละ คนอื่นจะคิดว่า ฉันเป็นคนแย่งพี่ชินทร์มาจากคู่หมั้นเขาหรือเปล่า และพ่อแม่ของเขาจะคิดยังไง มันเป็นเรื่องวุ่นวายมากเลยนะ น้ำตาล” “เธอไม่ได้เป็นคนแย่งพี่ชินทร์นะ เข้าใจซะใหม่ ความจริงถ้าเธอตกลงกับพี่เขาตั้งแต่แรก พี่ชินทร์ก็ไ
เช้าวันต่อมา... ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้นมือเรียวบางเลื่อนออกมาจากผ้าห่ม ควานหาตามเสียงเรียกเข้าที่ดังอยู่ไม่หยุด บนโต๊ะหัวเตียง เสียงสั่นจากโทรศัพท์ยิ่งเร่งให้เธอรีบหาต้นเหตุของเสียงนั้น“ค่ะ...มะ-แม่”เกวลินเหลือบมองคนที่นอนอยู่ข้างกายเธอ“แม่กับพ่อ มาแวะมาหาลูก อีก ห้านาทีลงมาเปิดประตูให้พ่อกับแม่ด้วยนะ”“คะ? อะไรนะคะ!! แม่กับพ่อกำลังจะมาหาข้าวงั้นเหรอคะ ละ-แล้วทำไม ไม่โทรบอกข้าวก่อนล่ะคะ”“ก็บอกก่อนนี่ไง ทำไมเหรอ? หรือลูกไม่อยู่ที่ห้อง อืม ตอนนี้ก็พึ่งจะเก้าโมงเองนะ วันเสาร์ด้วย”“เออ คือว่า ข้าวแค่ตกใจค่ะแม่ ความจริงแม่ต้องบอกข้าวก่อนสิคะ”เกวลินหันไปมองคนตัวใหญ่ ที่ยังคงหลับลึกไม่ยอมตื่น“อ่ะ งั้น อีกห้านาทีแม่จะถึงแล้ว ลงมาเปิดประตูให้แม่ด้วยนะ แค่นี้แหละ”ตึ๊ด! ตึ๊ด!ปลายสายถูกตัดไปเกวลินกำลังอยู่ในอาการตกใจ เธอควรจะทำอะไรก่อนดีนะ เวลาห้านาที มันจะทำอะไรได้ล่ะ บ้าจริง!“พี่ชินทร์!! พี่ตื่นเถอะค่ะ”เกวลินเขย่าคนตัวใหญ่ พ่อกับแม่จะเห็นเธอกับเขาอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้เด็ดขาด“อึ้มม์...พี่ขอนอนอีกหน่อยนะ”“ไม่ได้! พี่ต้องตื่นเดี๋ยวนี้นะ!”เกวลินลุกขึ้น พร้อมกับรีบคว้
“เหตุผล...ที่พี่ทำกับข้าวทั้งหมด...ก็เพราะ...พี่รักข้าวนะ”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างนุ่มนวล หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน แม้ใบหน้าคมยังคงฉาบด้วยท่าทีมั่นคง แต่ลึกลงไปภายในกลับปั่นป่วนจนแทบควบคุมไม่อยู่ ทุกถ้อยคำที่เขาพูดออกมานั้นล้วนมาจากความจริงในใจเขาทั้งหมด เพราะนี่คือสิ่งที่เตชินทร์ไม่เคยเอ่ยกับใคร“...!!!”ดวงตาของเธอเบิกกว้างในทันทีที่ได้ยินถ้อยคำที่หลุดออกมาจากปากเขา สมองของเกวลินเหมือนหยุดทำงานชั่วขณะ ร่างกายของเธอแข็งทื่อราวกับถูกตรึงให้อยู่กับที่หัวใจเธอเต้นแรงสะท้อนก้องอยู่ในอก ทั้งที่ปากอยากจะโต้กลับ อยากจะบอกว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหล แต่กลับไม่มีเสียงใดเปล่งออกมา มีเพียงความเงียบที่ห่อหุ้มเธอเอาไว้ ดวงตาที่เธอไม่กล้าสบตรง ๆ กับเขาเพราะรู้ดีว่าในนั้นมีบางสิ่งร้อนแรงและจริงจังเกินกว่าจะปฏิเสธได้ง่าย ๆ“พี่รักเธอจริงๆ นะ ถึงเธอจะปฏิเสธพี่ แต่พี่ก็ยังรักเธออยู่ดี”เตชินทร์เผยความรู้สึกของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา ตอนแรกเขาคิดว่า ‘แค่เสียหน้า เพราะถูกปฏิเสธ’ แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่ เขาชอบเธอต่างหากที่เป็นเรื่องจริง“เอ่อ...แล้วพี่...ทำไมถึงรักข้าวล่ะคะ?”เมื่อตั
@ โมเดิร์นคอนโด... “เฮ้อ...”เสียงถอนหายใจแบบยาวๆ ดังขึ้น หลังจากที่เกวลินวางสายสนทนาจากเพื่อนรักของเธอ เกวลินได้เล่าเรื่องที่เธอประสบพบเจอมาในวันนี้ให้อลินดาฟัง สงสัย เธอคงจะหนีผู้ชายคนนี้ไม่พ้นเสียแล้วจริงๆอลินดาบอกเธอว่า... ‘เธอควรจะทำใจ และยอมรับพี่เขาได้แล้วนะ’ ‘ฉันต้องทำแบบนั้นจริงๆ ใช่มั้ย น้ำตาล’ ‘ใช่! พี่ชินทร์ทำถึงขนาดนี้แล้ว เชื่อฉันสิ พี่ชินทร์ชอบเธอมาก ฉันว่า เป็นเรื่องดีนะ ถ้าตัดความเพลย์บอยออก พี่ชินทร์ก็เป็นผู้ชายที่โอเคคนหนึ่งเลยแหละ’ “...”เกวลินกำลังนึกย้อนถึงคำพูดของเพื่อนเธอ ‘เพลย์บอยนี่แหละ คือเรื่องที่สำคัญสำหรับฉัน’ อุปสรรคระหว่างเกวลินกับเขา มันไม่ใช่แค่เรื่องที่เขามีคู่หมั้นหรอกนะ เรื่องที่เธอต้องกังวลมากที่สุดก็คือ เรื่องครอบครัวของเขา กับครอบครัวของเธอต่างหากคือปัญหาใหญ่ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน ก็เจอแต่ทางคู่ขนาน ที่ไม่สามารถจะบรรจบกันได้... ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น เกวลินกดเลื่อนดูสายเรียกเข้านั้น ‘นี่เขาจะไม่ให้เธอได้พักเรื่องของเขาบ้างเลยหรือไง’นิ้วเรียวยาวกดรับสายสนทนานั้น
“เมียงั้นเหรอ! กรี๊ดดดดดด!!!”เสียงกรีดร้องของเพนนีดังลั่นจนทะลุไปถึงข้างนอก เลขาที่เฝ้าดูสถานการณ์อันน่าหวาดเสียวนี้ ก็รีบวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น “คุณเตชินทร์คะ? มีอะไรหรือเปล่าคะ?” “ไม่มีอะไร...”เตชินทร์ตอบด้วยสีหน้าราบเรียบนิ่งเฉย ราวกับว่าเมื่อครู่ไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย เกมนี้เขารู้อยู่แล้ว ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นอย่างไร “ปล่อยนะ...”เกวลินพยายามขืนตัวออกจากการอ้อมกอดของเขา พร้อมกับเหลือบมองไปที่ผู้หญิงอีกคน ที่ยืนตาโตหน้าแดงกำมือแน่นพร้อมเอาเรื่องได้ตลอดเวลา “เพนนีจะไม่ยอมถอนหมั้นให้พี่แน่นอน พี่ชินทร์ทำกับเพนนีแบบนี้ มันหยามเพนนีเกินไป คอยดู! เพนนีจะไปบอกคุณลุงกับคุณป้า ว่าพี่ชินทร์เอาผู้หญิงข้างถนน...อ่อ...ไม่ใช่แค่นั้นสิ...ยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย เธอคงจะรอเวลานี้มานานแล้วสินะ!” “ดิฉันไม่ได้...”เกวลินกำลังจะโต้กลับ แต่ทว่าก็มีคำพูดหนึ่งแทรกขึ้นมาก่อน ประโยคนั้นทำให้เธอตกใจเพิ่มขึ้นไปอีก “นั่นมันก็แล้วแต่เธอเลย พี่คุยป๊ากับม๊าของพี่เรียบร้อยแล้วว่าพี่จะถอนหมั้นกับเธอ พี่ไม่ได้ชอบเธอ แต่พี่ชอบคนนี้”เตชินทร์กระชับอ้