ตอนที่ 41 End Game!

ในเวลาต่อมา...

สายสนทนา...

          “ว้าว! เริ่ด! พี่ชินทร์สุภาพบุรุษสุดๆเลยอ่ะ”

          “ฉันเล่าให้เธอฟัง เพื่อจะขอคำปรึกษานะ น้ำตาล ไม่ใช่ไปอยู่ข้างพี่เขา”

หลังจากที่พ่อแม่กลับไป เขาก็กลับไปเคลียร์ที่บ้าน ส่วนเกวลินก็อัดอั้นตันใจ จนต้องโทรมาระบายกับเพื่อนสาวของเธอ

          “เธอจะต้องปรึกษาอะไรกันอีก ในเมื่อเรื่องของเธอกับพี่ชินทร์มันมาไกลขนาดนี้แล้ว เธอต้องปล่อยแล้วมั้ย จะกังวลทำไมอีก ฉันไม่เข้าใจเธอเลย...”

          “ฉัน...”

          “เธอกังวลเรื่องพ่อแม่ของพี่ชินทร์ใช่มั้ย หรือเธอกังวลเรื่องการถอนหมั้นของพี่เขา ฉันขอบอกไว้เลยนะ เรื่องพวกนี้ เธอไม่ต้องเอามาคิดหรอก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ชินทร์ ให้พี่เขาจัดการเอง พรุ่งนี้ เธอก็แค่กลับบ้านไปเตรียมต้อนรับพ่อแม่พี่ชินทร์ก็พอ...อย่าเครียดเลย มันไม่มีอะไร”

          “ฉันเครียดเรื่องถอนหมั้นของเขานี่แหละ คนอื่นจะคิดว่า ฉันเป็นคนแย่งพี่ชินทร์มาจากคู่หมั้นเขาหรือเปล่า และพ่อแม่ของเขาจะคิดยังไง มันเป็นเรื่องวุ่นวายมากเลยนะ น้ำตาล”

          “เธอไม่ได้เป็นคนแย่งพี่ชินทร์นะ เข้าใจซะใหม่ ความจริงถ้าเธอตกลงกับพี่เขาตั้งแต่แรก พี่ชินทร์ก็ไม่ต้องไปหมั้นกับผู้หญิงคนนั้นหรอก แต่ใดๆ เลย ตอนนี้เรื่องพวกนั้นมันผ่านมาล่ะ และแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เพราะฉะนั้น เธอไม่ต้องไปคิดมาก ถึงพี่ชินทร์ไม่คบกับเธอ เขาสองคนก็ไม่มีทางที่จะลงเอยกันหรอก เชื่อฉันสิ...”

          “ดูเธอจะมั่นใจในตัวพี่ชินทร์มาตลอดเลยนะ”

          “พี่ชินทร์เป็นคนที่ดูง่ายที่สุด ฉันเลยมั่นใจไง เธอเองมัวแต่กังวล คิดมาก เธอไม่สังเกตพี่เขาบ้างล่ะ ว่าพี่เขาเป็นยังไง พี่ชินทร์เป็นคนตรงไปตรงมาตลอดนะ ชอบก็บอกว่าชอบ รักก็บอกรัก ดูง่ายจะตาย...แล้วเธอล่ะ รักพี่เขาบ้างหรือเปล่าล่ะ...อย่าบอกนะ ว่าไม่รู้สึกอะไรเลย มีอะไรกันมาราธอนขนาดนั้น ไม่ใช่แค่เซ็กส์สนุกๆแล้ว”

          “อืม...ฉัน...ก็รู้ใจตัวเองมาสักพักแล้ว ยิ่งหนี ก็ยิ่งเจอ...ฉันก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยนะ ว่าชีวิตรักของฉัน มันจะไปจบที่เขา ผู้ชายที่ไม่ได้อยู่ในสเปกฉันเลยสักนิด”

          “ผู้ชายในอุดมคติกับผู้ชายที่อยู่ในชีวิตจริง มันไม่เหมือนกันหรอก ชีวิตเรามันไม่ได้อยู่ในละครนะ ที่มันจะกำหนดได้ตามใจชอบ เอาเป็นว่า ตอนนี้ เธอก็ต้องทำใจ และเริ่มต้นความสัมพันธ์นี้ให้มันดีก็แล้วกัน เรื่องอื่นๆ อย่าเก็บเอามาใส่ใจ ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตไปเถอะนะ”

          “อือ...”

มันก็คงจะต้องเป็นแบบนั้นแหละนะ เรื่องความรักของคนสองคนจะไปต่อให้สุดทางอย่างไร มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับโชคชะตาเพียงอย่างเดียว แต่มันขึ้นอยู่กับเราสองคนต่างหากล่ะ ที่จะประคับประคองมันไปได้ไกลแค่ไหน...

          อีกด้านหนึ่ง...

        @คฤหาสน์เหมราช...

          บรรยากาศภายในห้องรับแขกขนาดใหญ่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม บุคคลที่ได้นัดหมายและถูกเชิญมานั้น มีทั้งหมดหกชีวิตด้วยกันด้านหนึ่งเป็นฝ่ายนัดเจรจาที่นั่งนิ่งอย่างมั่นคง อีกด้านเป็นฝ่ายที่ถูกนัดมีสีหน้าเคร่งเครียด สลับกับความไม่พอใจที่ซ่อนเร้นไว้ภายใต้ท่าทีสุขุม

          “เพนนีไม่ยอมถอนหมั้นเด็ดขาดค่ะ”

เพนนีเอ่ยขึ้นทันที เธอจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ ได้อย่างไร ในเมื่อคนที่ผิดไม่ใช่เธอ แต่เป็นเพราะเขาต่างหาก

          “ก่อนอื่น ฉันก็ต้องขอโทษนายก่อนนะเกริก ที่จะต้องนัดเจรจาเรื่องถอนหมั้นในวันนี้”

ภูดิศไม่อาจขัดใจเจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเขาได้อีกต่อไป ความจริงเรื่องนี้ เขากับภรรยาก็มีส่วนผิดอยู่ไม่น้อย ที่บังคับลูกให้หมั้น โดยยึดคำสัญญาของความเป็นเพื่อนมาเป็นข้ออ้าง

          “ฉันไม่มีปัญหาหรอก แต่ว่า...”

เกริกหันไปมองภรรยาและลูกของเขา ทั้งสองมีสีหน้าไม่พอใจอย่างชัดเจน

          “เรื่องนี้ เป็นเพราะทางฝ่ายของเราสองคน ที่ไปบังคับตาชินทร์หมั้นกับหนูเพนนี เราสองคนต้องขอโทษด้วย”

จันทร์ทิพย์เอ่ยเสริมสนับสนุนสามี

          “แต่ ที่มุกดาได้ข่าวมา มีผู้หญิงมาติดตาชินทร์ไม่ใช่เหรอคะ ความจริง มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร ธรรมชาติของเด็กผู้ชาย ก็มีบ้างค่ะ เราอย่าเอาเรื่องนี้มาเป็นประเด็นในการถอนหมั้นเลยค่ะ เพนนีรักตาชินทร์มาก เรื่องนี้ คงไม่เก็บเอามาคิดหรอกค่ะ”

          “ใช่ค่ะ เพนนีไม่ถือหรอกค่ะ”

          “แต่ผม ต้องการถอนหมั้นครับ ผมไม่ได้ชอบเพนนีครับ เราหมั้นกันไป ฝืนกันไป ก็ไม่มีประโยชน์ครับ เพราะฉะนั้น ผมไม่อยากให้เพนนีต้องมาเสียเวลากับผมอีกครับ”

          “แต่เพนนีไม่ยอมค่ะ เพนนีรักพี่ชินทร์นะคะ เรื่องของอีนังนักศึกษานั่น เพนนีไม่แคร์หรอกค่ะ”

          “แต่พี่แคร์ และพี่ต้องการถอนหมั้น เรื่องนี้ พี่คุยกับเพนนีไปตั้งหลายครั้ง แต่เพนนีไม่ยอมเข้าใจ พี่เห็นเธอเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้เลย”

          “แต่เพนนีรักพี่ชินทร์นี่คะ เพนนีไม่ยอมนะคะ คุณพ่อคะ คุณแม่คะ ช่วยลูกพูดกับพี่ชินทร์หน่อยสิคะ”

          “จะให้พ่อพูดอะไรอีก หนูก็ได้ยินที่พี่เขาพูดแล้ว พ่อว่า ยอมถอนหมั้นกับพี่เขาไปเถอะ”

          “จะยอมได้ยังไงคะคุณพี่ เรื่องนี้ มุกดาไม่เห็นด้วยค่ะ ก็แค่เรื่องที่ตาชินทร์มีผู้หญิงอื่น ไม่น่าจะเอาเรื่องนี้มาตัดสินถอนหมั้นเลยนี่คะ”

          “เกวลิน ไม่ใช่ผู้หญิงอื่นครับคุณน้า ผมชอบเธอมาหลายปีแล้ว และผมก็ชอบเธอก่อนที่จะมาเจอเพนนีอีกครับ เพราะฉะนั้น ผมคิดว่า เกวลินมาก่อนเพนนีนะครับ”

          “แต่พี่ชินทร์หมั้นกับเพนนีแล้วนี่คะ หมั้นกันแล้ว จะมาผิดสัญญาง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไงคะ เพนนีไม่ยอมนะคะ”

          “แต่ลูกควรต้องยอมแล้วนะเพนนี จะเอาแต่ใจแบบนี้ไม่ได้ ในเมื่อพี่เขาไม่ได้รักได้ชอบเรา ก็ควรจะเข้าใจนะลูก”

          “คุณพี่! ทำไมคุณพี่จะต้องยอมด้วยคะ นี่ลูกสาวเราทั้งคนนะคะ ในฐานะแม่ มุกดาไม่ยอมหรอกค่ะ หมั้นกันแล้ว อีกสองเดือนก็แต่งงาน อยู่กันไปก็รักกันเองค่ะ”

          “แต่พี่จะให้ตาชินทร์ถอนหมั้นนะมุกดา เรื่องสินสอดของหมั้นพี่ไม่เอาคืน และพี่จะเพิ่มเงินค่าเสียหายให้อีก เรื่องนี้ พี่คงต้องขัดใจเธอแล้วแหละ ลูกชายพี่ เขาไม่ได้รักได้ชอบ ถอนหมั้นกันไปเถอะ ถ้าเธอยังไม่ยอม นั่นก็สุดแล้วแต่เธอเลยนะ ฉันถือว่า ฉันได้มาเคลียร์ มาเจรจาเรื่องนี้แล้ว เรื่องก่อนหน้านี้ ฉันกับคุณภูดิศ ต้องขอโทษด้วยล่ะกัน”

          “แต่คุณพี่คะ...”

          “พอเถอะมุกดา เป็นอันว่า เราตกลงถอนหมั้น ตามนี้ก็แล้วกัน ผมไม่อยากยุ่งวุ่นวายเรื่องนี้อีกแล้ว”

          “ไม่นะคะ! เพนนีไม่ยอม! ไม่ยอม! กรี๊ด!!!”

เพนนีลุกขึ้นยืน กรีดร้องลั่นบ้าน พร้อมกับวิ่งขึ้นไปบนห้องของเธอ เพนนีเสียใจอย่างที่สุด เธอพ่ายแพ้ให้กับนังเด็กนักศึกษานั่นทำไมเธอจะต้องแพ้ด้วย

          “หยุดได้แล้ว! ลูกกำลังจะทำให้พ่อขายหน้านะ!”

เกริกดุลูกสาวสุดที่รัก ที่แสดงท่าทีไม่น่ารักต่อหน้าทุกคน

          “งั้น ฉันกลับก่อนก็แล้วกันนะ เกริก”

          “โอเค ไม่มีอะไรหรอก เด็กๆ ถอนหมั้นกัน แต่เราสองคน ก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ ฉันไม่มีปัญหาอะไร”

          “โอเค เลยเพื่อน”

          “คุณพี่คะ! คุณพี่จะยอม...”

          “พอเถอะมุกดา เรื่องนี้คุณควรต้องหยุด คุณไปดูลูกเถอะ เรื่องนี้ เราพอกันแค่นี้ อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำอีก!”

          “งั้น พวกเรากลับก่อนนะคะคุณเกริก ส่วนเรื่องถอนหมั้น เราจะจัดการให้เรียบร้อยค่ะ...ไปเถอะลูก”

จันทร์ทิพย์หันจะที่ลูกชายของเธอ เรื่องนี้ เธอติดกระดุมผิดมาตั้งแต่แรก การตามใจลูกชายก็ส่วนหนึ่ง เรื่องความถูกต้องก็ส่วนหนึ่ง เธอเข้าใจลูกชายของเธอดี จะรักจะชอบใคร ก็แล้วแต่เขาเลย เธอเป็นแม่ มีหน้าที่ดูแล และคอยซัพพอร์ตให้ลูกเสมอ