ตอนที่ 40 จุดเริ่มต้น = จุดสิ้นสุด

เช้าวันต่อมา...

          ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น

มือเรียวบางเลื่อนออกมาจากผ้าห่ม ควานหาตามเสียงเรียกเข้าที่ดังอยู่ไม่หยุด บนโต๊ะหัวเตียง เสียงสั่นจากโทรศัพท์ยิ่งเร่งให้เธอรีบหาต้นเหตุของเสียงนั้น

“ค่ะ...มะ-แม่”

เกวลินเหลือบมองคนที่นอนอยู่ข้างกายเธอ

“แม่กับพ่อ มาแวะมาหาลูก อีก ห้านาทีลงมาเปิดประตูให้พ่อกับแม่ด้วยนะ”

“คะ? อะไรนะคะ!! แม่กับพ่อกำลังจะมาหาข้าวงั้นเหรอคะ ละ-แล้วทำไม ไม่โทรบอกข้าวก่อนล่ะคะ”

“ก็บอกก่อนนี่ไง ทำไมเหรอ? หรือลูกไม่อยู่ที่ห้อง อืม ตอนนี้ก็พึ่งจะเก้าโมงเองนะ วันเสาร์ด้วย”

“เออ คือว่า ข้าวแค่ตกใจค่ะแม่ ความจริงแม่ต้องบอกข้าวก่อนสิคะ”

เกวลินหันไปมองคนตัวใหญ่ ที่ยังคงหลับลึกไม่ยอมตื่น

“อ่ะ งั้น อีกห้านาทีแม่จะถึงแล้ว ลงมาเปิดประตูให้แม่ด้วยนะ แค่นี้แหละ”

ตึ๊ด! ตึ๊ด!ปลายสายถูกตัดไป

เกวลินกำลังอยู่ในอาการตกใจ เธอควรจะทำอะไรก่อนดีนะ เวลาห้านาที มันจะทำอะไรได้ล่ะ บ้าจริง!

“พี่ชินทร์!! พี่ตื่นเถอะค่ะ”

เกวลินเขย่าคนตัวใหญ่ พ่อกับแม่จะเห็นเธอกับเขาอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้เด็ดขาด

“อึ้มม์...พี่ขอนอนอีกหน่อยนะ”

“ไม่ได้! พี่ต้องตื่นเดี๋ยวนี้นะ!”

เกวลินลุกขึ้น พร้อมกับรีบคว้าเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาสวมใส่

“ทำไมพี่จะต้องรีบด้วย...”

เสียงพร่ายังคงต่อรอง

“พ่อกับแม่ข้าวกำลังมาค่ะพี่ชินทร์! พี่ตื่นก่อนได้มั้ย”

“หืม...?”

“พ่อกับแม่ข้าวมาแล้ว!! พี่ตื่นเถอะ!! เร็วค่ะ!!”

เกวลินกระชากแขนของเขาอย่างแรง เพื่อที่ให้เขาลุกจากที่นอนของเธอ ร่างกำยำเปลือยเปล่าอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่นั้น กลับไม่ยอมให้ความร่วมมือ จนทำให้ร่างบอบบางเซถลาล้มทับไปบนตัวเขาอีกครั้ง

“อีกรอบมั้ย...ที่รัก”

เสียงแหบพร่าโต้กลับ บทรักร้อนแรงค่ำคืนที่ผ่านมา เขากระหน่ำอย่างดุเดือดนับครั้งไม่ถ้วนนั้น ยังต่อได้อีกเรื่อยๆเตชินทร์ยังคงมีพลังเหลืออย่างล้นหลาม

ในขณะเดียวกัน...

ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงสัญญาณประตูหน้าห้องดังขึ้น

“กรี๊ด!! ไม่ทันแล้ว! ทำไงดี!! พี่ชินทร์! พี่...”

“อะไร? เธอเป็นอะไร?”

“พี่ไปใส่เสื้อผ้าก่อนค่ะ พ่อแม่ข้าวมาแล้ว!”

“โอเค...”

ร่างสูงรีบลุกจากที่นอนในสภาพเปลือยเปล่า ใบหน้าเนียนร้อนผ่าว ‘หน้าไม่อายเลยจริงๆ ผู้ชายคนนี้’ เกวลินมองเขาเดินไปหยิบเสื้อผ้า และเดินโทงๆเข้าห้องน้ำไป

“พี่อย่าออกมานะ! รอให้ข้าวจัดการให้เสร็จก่อน!”

“...”เตชินทร์หันมองเธอแบบงงๆ

2 นาทีต่อมา...

แกร๊ก! ประตูห้องถูกเปิด

“ทำอะไรอยู่? ทำไมเปิดช้า...หืม...?”

สายตาของผู้เป็นแม่กวาดมองรอบห้องด้วยความสงสัย ดูจากสีหน้าลูกสาวเธอแล้ว มันผิดปกติเป็นอย่างมาก

“อ่อ ข้าวเข้าห้องน้ำอยู่ค่ะแม่”

“พ่อทำกับข้าวมาฝากลูกด้วย จะกินเลยมั้ยลูก เดี๋ยวพ่อจัดการให้ ของอร่อยของลูกทั้งนั้นเลยนะ”

“ยังค่ะพ่อ...เดี๋ยวค่อยกินค่ะ”

เกวลินเหลือบมองไปยังห้องน้ำเป็นระยะ

“พ่อกับแม่มาซื้อของ ก็เลยแวะมาหาลูกหน่อย พ่อเขาสิ อยากจะเอาของกินมาให้ลูกด้วย คงกลัวลูกสาวจะผอมมั้ง”

กิรณาหันไปค้อนสามี เรื่องห่วงลูกสาวไม่มีใครเกินเลยจริงๆ

“เอ่อ แม่กับพ่อจะกลับตอนไหนคะ?”

“อะไร! แม่กับพ่อยังไม่ทันจะได้นั่งเลย มาถามว่าจะกลับตอนไหน...นี่ข้าวเป็นอะไร? แล้วนั่นคอลูก...”

กิรณาเหลือบเห็นรอยช้ำตรงลำคอของลูกสาว ความสงสัยเกิดขึ้นในทันที นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว แต่ยังไม่ทันที่ลูกสาวของเธอจะได้ตอบกลับ เสียงประตูห้องน้ำก็เปิดในทันใด!

แกร๊ก!

          สายตาทุกคู่ จับจ้องไปยังเสียงที่ดังขึ้นทันที

          “!!!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างเพราะความตกใจสุดขีด

          “…??”

          “สวัสดีครับ...”

เตชินทร์เดินออกมาพร้อมกับรีบยกมือไหว้ทันที เขาเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะรับผิดชอบในเรื่องนี้ เพราะฉะนั้น เตชินทร์ต้องออกมายอมรับกับเรื่องที่เกิดขึ้น โดยไม่ยอมหลบอยู่ในห้องน้ำตามที่เธอบอก

          “...”

บุพการีทั้งสองมองหน้าคนที่กำลังเดินออกจากห้องน้ำด้วยความตกใจและสงสัยในคราเดียวกัน

          “เอ่อ...แม่คะ พ่อคะ เรื่องนี้...”

          “ลูกไม่ต้อง! ให้เขาพูด!”

กิรณาหันไปจ้องเด็กหนุ่มหน้าตาดีที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ เรื่องนี้ เป็นเรื่องใหม่ที่เธอกับสามีไม่เคยรู้เลย ยอมรับว่าเธอตกใจเป็นอย่างมาก ที่อยู่ดีๆ มีเด็กหนุ่มคนนี้โผล่ที่ห้องของลูกสาวเธอ

          “ผมเป็นแฟนกับข้าวตูครับ เราสองคนคบกันครับ...”

          “...!!” เกวลินหันไปที่เขาทันที ‘พูดเหมือนกับว่า คบกันมานานเลยนะ เธอพึ่งจะตกลงไปเมื่อคืนนี้เอง’

          “ลูกสาวผมยังเรียนไม่จบเลย แต่นายเองก็น่าจะยังเรียนไม่จบเหมือนกันใช่มั้ย”

ฐานทัพเอ่ยปากถามเป็นครั้งแรก ลูกสาวสุดที่รักของเขาจะโดนผู้ชายคนนี้หลอกหรือเปล่า

          “ผมเรียนจบแล้วครับ ตอนนี้ผมกำลังเรียนรู้งานที่บริษัทอยู่ครับ...คุณพ่อ”

          “หืม...!! ใครอนุญาตให้นายเรียกฉันว่าพ่อ! ฉันไม่ได้ตกลงอะไรเลย...”

          “ขอโทษครับ...”

เตชินทร์ยกมือไหว้อีกครั้ง

          “แล้วจะยังไง...พ่อแม่ของเธอรู้เรื่องนี้หรือเปล่า”

          “ยังครับ แต่ผมกำลังจะบอกครับ”

          “กำลังจะบอก แล้วนายมานอนกับลูกสาวฉันเนี่ยนะ”

          “พ่อคะ...”

          “ลูกไม่ต้องยุ่ง เรื่องนี้พ่อจัดการเอง!”

          “ผมจะแต่งงานกับข้าวครับ”

          “แต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำงานเลี้ยงตัวเองได้หรือเปล่า ฉันยังไม่รู้เลย แล้วจะมาแต่งงานกับลูกสาวฉัน ถามจริง เธอเลี้ยงลูกสาวฉันได้เหรอ!”

          “แม่คะ...”

          “เราไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เรื่องนี้ ข้าวปิดพ่อกับแม่มาตลอด นี่ถ้าวันนี้พ่อกับแม่ไม่มา ก็คงจะไม่รู้อะไรสินะ”

          “ผมเลี้ยงเธอได้ครับ และจะเลี้ยงตลอดชีวิต โดยที่เธอไม่ต้องทำงานเลยก็ได้ครับ”

          “อะไรที่ทำให้นายมั่นใจขนาดนั้น พึ่งเรียนจบ และก็พึ่งจะเรียนรู้งานในบริษัท...อืม...บริษัท? เป็นบริษัทของใครล่ะ”

          “ของป๊ากับม๊าผมเองครับ”

          “งั้น พรุ่งนี้ เธอก็พาพ่อกับแม่ของเธอไปคุยกันที่บ้าน เรื่องนี้พ่อแม่ของเธอก็ต้องรับรู้ ผู้ใหญ่จะได้ตกลงกันไว้ จะเอายังไง”

          “ได้ครับ พรุ่งนี้ ผมจะพาป๊ากับม๊าไปครับ”

มันไม่ใช่เป็นปัญหาใหญ่สำหรับเตชินทร์อยู่แล้ว พ่อกับแม่เขาตามใจเตชินทร์มาตลอด ไม่ว่าเขาจะขออะไร พ่อกับแม่เขายอมให้ทั้งนั้น และเรื่องหัวใจก็เช่นกัน...