ตอนที่ 38 เคลียร์ครั้งสุดท้าย

@ โมเดิร์นคอนโด...

          “เฮ้อ...”

เสียงถอนหายใจแบบยาวๆ ดังขึ้น หลังจากที่เกวลินวางสายสนทนาจากเพื่อนรักของเธอ เกวลินได้เล่าเรื่องที่เธอประสบพบเจอมาในวันนี้ให้อลินดาฟัง สงสัย เธอคงจะหนีผู้ชายคนนี้ไม่พ้นเสียแล้วจริงๆอลินดาบอกเธอว่า...

          ‘เธอควรจะทำใจ และยอมรับพี่เขาได้แล้วนะ’

        ‘ฉันต้องทำแบบนั้นจริงๆ ใช่มั้ย น้ำตาล’

        ‘ใช่! พี่ชินทร์ทำถึงขนาดนี้แล้ว เชื่อฉันสิ พี่ชินทร์ชอบเธอมาก ฉันว่า เป็นเรื่องดีนะ ถ้าตัดความเพลย์บอยออก พี่ชินทร์ก็เป็นผู้ชายที่โอเคคนหนึ่งเลยแหละ’

          “...”

เกวลินกำลังนึกย้อนถึงคำพูดของเพื่อนเธอ ‘เพลย์บอยนี่แหละ คือเรื่องที่สำคัญสำหรับฉัน’

          อุปสรรคระหว่างเกวลินกับเขา มันไม่ใช่แค่เรื่องที่เขามีคู่หมั้นหรอกนะ เรื่องที่เธอต้องกังวลมากที่สุดก็คือ เรื่องครอบครัวของเขา กับครอบครัวของเธอต่างหากคือปัญหาใหญ่ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน ก็เจอแต่ทางคู่ขนาน ที่ไม่สามารถจะบรรจบกันได้...

          ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น

          เกวลินกดเลื่อนดูสายเรียกเข้านั้น ‘นี่เขาจะไม่ให้เธอได้พักเรื่องของเขาบ้างเลยหรือไง’นิ้วเรียวยาวกดรับสายสนทนานั้น อย่างไม่อาจหลบเลี่ยงได้

          “เปิดประตูให้พี่ด้วย”

          “...!!!”

เกวลินหันไปดูที่ประตูห้องของเธอทันที ‘นี่เขากล้าบุกมาถึงคอนโดของเธอเลยเหรอ...’

          “เร็ว...ไม่งั้น พี่จะไปบ้านเธอที่นนทบุรีนะ”

          “ไม่นะคะ!”

เจอคำขู่แบบนี้ เกวลินก็รีบตรงดิ่งไปที่ประตูทันที็็็

          แกร๊ก!

          “พี่ชินทร์มาทำไมคะ”

เกวลินสวนกลับทันทีที่เปิดประตู

          “มาหาเมียน่ะสิ”

เตชินทร์เดินเข้ามาภายในห้องด้วยท่าทีที่สบาย พร้อมกับกวาดสายตาสำรวจรอบห้องราวกับมันคือพื้นที่ที่เขาตั้งใจจะเข้ามายึดครอง ก่อนจะก้าวไปนั่งลงบนโซฟาอย่างไม่รีบร้อน แผ่นหลังพาดกับพนักพิงทิ้งตัวลงอย่างผ่อนคลายแต่ทรงอำนาจ ขาข้างหนึ่งไขว่ห้าง มืออีกข้างยกขึ้นวางบนที่เท้าแขน

          “พี่ชินทร์! เมื่อไหร่พี่จะเลิกล้อเล่นกับข้าวซะทีคะ”

ทันทีที่เห็นเขาเดินเข้ามาเหมือนเจ้าของห้องสายตาของเธอหรี่ลงอย่างขุ่นเคือง ใจเต้นแรงไม่ใช่เพราะหวั่นไหว หากแต่เพราะความระอาและหงุดหงิดที่ก่อตัวขึ้นอย่างไม่อาจกลั้นเอาไว้ได้

เกวลินมองเขาทิ้งตัวลงบนโซฟาด้วยท่าทีที่เรียบเฉยราวกับทุกอย่างที่อยู่ตรงนี้เป็นของเขาโดยชอบธรรม ความเอาแต่ใจที่ฝังลึกในนิสัยของเขาเหมือนตอกย้ำให้เกวลินแทบอยากผลักเขาออกไปนอกประตูเสียเดี๋ยวนั้น

          “ใครบอกว่าพี่ล้อเล่น”

สายตาคมจับจ้องไปที่ร่างบางที่ยืนอยู่กลางห้อง ความเป็นสุภาพบุรุษของเขาคงใช้กับเธอคนนี้ไม่ได้หรอก มันต้องใช้ความตรงไปตรงมากับเธอเท่านั้น ถึงจะได้ผล

          “แล้วพี่...”

ยังไม่ทันที่เกวลินจะพูดจบ

          “วันนี้พี่จะมานอนกับเธอ ไม่ต้องไล่พี่นะ”

เขาเอนกายนอนลงกับโซฟาตัวใหญ่อย่างสบายอารมณ์ ร่างสูงทอดยาวเต็มพื้นที่เหมือนเจ้าของแท้จริง ขาหนึ่งพาดทับอีกขาอย่างผ่อนคลาย แขนยกขึ้นหนุนศีรษะ ริมฝีปากหนายกยิ้ม สายตาคมของเขาเหลือบมองไปที่เธอ ใบหน้านวลเนียนแดงก่ำ

          “พี่ชินทร์ ทำไมพี่ถึงได้เป็นคนแบบนี้นะ...เฮ้อ...ช่างมันเถอะ ข้าวจะไม่ถามอะไรพี่แล้ว”

เกวลินเหนื่อยกับผู้ชายหน้าด้านคนนี้เต็มทนแล้ว ทุกถ้อยคำตำหนิที่เธอพ่นใส่เขา มันเหมือนลมพัดผ่าน ไม่ได้สร้างแรงกดดันใด ๆ ให้เขาเลยสักนิดท่าทางนิ่งเฉยของเขานั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบต่อให้เธอโกรธแทบระเบิดขนาดไหนแต่เขากลับนอนเฉย ๆ ได้อย่างไม่แยแส ราวกับว่าอารมณ์ของเธอคือความบันเทิงชั้นดีสำหรับเขาเท่านั้น

          “โอเค นี่แหละคือสิ่งที่พี่ต้องการ วันนี้ พี่เคลียร์เรื่องถอนหมั้นของพี่เรียบร้อยแล้วนะ”

ทั้งพ่อและแม่เขา ต่างก็ตามใจเตชินทร์กันหมด เตชินทร์ไม่อยากจะหมั้นตั้งแต่แรกแล้ว เพราะฉะนั้น ผลจากการที่พ่อแม่เขาบังคับ มันก็เลยออกมาเป็นแบบนี้ พวกท่านก็ต้องยอมรับ

          “แล้วเกี่ยวอะไรกับข้าวคะ?”

เกวลินเดินไปนั่งลงโซฟาตัวเล็กมุมห้องที่ตรงข้ามกับเขา เธอเริ่มจะชิน กับการที่อยู่กับเขาสองต่อสองแบบนี้แล้ว

          “พี่บอกเธอ ในฐานะเมียไง ต่อไป เราสองคนก็อาจจะหมั้นกัน หรือว่าแต่งงานกันไง เธอไม่ต้องให้พี่อธิบายหลายรอบได้มั้ย ช่วยเข้าใจพี่แบบง่ายๆ บ้างสิ”

          “แล้วคู่หมั้นพี่ยอมด้วยเหรอคะ?”

ท่าทีของคู่หมั้นของเขาในวันนี้ มันเหมือนกับว่า เธอจะไม่ยอมเลิกราง่ายๆ เลย

          “ก็ใกล้แล้ว...”

แค่พ่อกับแม่ของเตชินทร์โอเค ก็ถือว่าจบแล้ว มันไม่ได้มีอะไรเลย

          “สรุปก็ยัง...”

          “แต่อนาคตถอนหมั้นร้อยเปอร์เซ็นต์แน่นอน เธอไม่ต้องห่วง พี่จะไม่ทำให้เธอเดือดร้อนเพราะพี่หรอก”

          “พี่ชอบข้าวเหรอคะ?”

เกวลินตัดสินใจถามเขาไปตรงๆ มาถึงขนาดนี้แล้ว คงไม่ต้องอายกันแล้ว เขาในตอนนี้ ทำให้ความมั่นใจในตัวเองของเกวลินกลับมาอีกครั้ง

          “ครับ...”

เตชินทร์ยอมรับแบบตรงๆ ความชอบของเขามันเริ่มตั้งแต่สองปีที่แล้ว ไม่ใช่พึ่งจะมาชอบเธอตอนนี้หรอกนะ

          “พี่ชอบข้าวตรงไหนคะ?”

          “ชอบที่เธอ ไม่สนพี่ไง”

          “ที่ข้าวไม่สนพี่ นั่นเป็นเพราะข้าวไม่ได้ชอบพี่ไง”

          “แต่พี่ไม่สน เธอเป็นเมียพี่แล้ว จะชอบหรือไม่ชอบพี่ มันก็ไม่ใช่ปัญหาของพี่เลย พี่ชอบเธอคนเดียวก็พอ”

          “ทำไมพี่ต้องบังคับข้าวด้วยคะ”

          “แล้วจะให้พี่ทำยังไง ข้าวถึงจะชอบพี่ล่ะ ไหนลองบอกพี่มาสิ ว่าพี่ต้องทำยังไง ข้าวถึงจะโอเคกับพี่”

          “...”

คำถามตรงไปตรงมาของเขา มันทำให้เกวลินนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ‘นั่นสินะ...เธอได้แต่ตั้งคำถามเขา ว่าเพราะอะไร ทำไม เขาถึงเป็นแบบนี้ แต่เธอไม่เคยตั้งคำถามกับตัวเองเลย...ว่าชอบเขาบ้างหรือเปล่า?’

          “ตอบพี่มาสิข้าว สถานะเธอกับพี่ตอนนี้ มันเกินเลยคำว่าคืนวันไนท์สแตนด์ (One Night Stand) มาแล้ว มันไม่ใช่แค่การมีเซ็กส์กันสนุกๆ นะ พี่จริงจังกับเธอมาตลอด พี่เชื่อว่าเธอก็ต้องรู้ มันจะมีเหตุผลอะไรที่เธอไม่ยอมรับพี่อีก”

          “พี่รุกข้าวหนักเกินไป ทุกอย่างที่พี่ทำ มันเป็นเรื่องง่ายๆ ซึ่งพี่ก็รู้ ว่าข้าวไม่ชอบให้ใครมาบังคับข้าวอยู่แล้ว แต่พี่ก็ทำ พี่บังคับข้าวมาตลอด”

          เตชินทร์ผุดลุกจากโซฟาทันทีและเดินตรงไปยังที่เธอนั่งอยู่ร่างสูงใหญ่ก็หยุดยืนอยู่ตรงหน้า เขาเอื้อมมือไปคว้าแขนของเธอไว้แน่น และฉุดดึงร่างของเธอขึ้นมา

          “...”

เกวลินถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้นสบตากับเขา มือใหญ่ยกขึ้นแตะคางบางบังคับเบา ๆ ให้ใบหน้าของเธอเผชิญกับเขาแบบเต็ม ๆ ดวงตาคมเข้มของชายหนุ่มจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยของเธออย่างไม่ยอมปล่อยหนี

         

“...”

เตชินทร์จ้องมองใบหน้าอันงดงามของเธอ ในแววตาของเขานั้น ไม่มีความเฉยชาหรือความไม่ทุกข์ร้อนเหมือนเมื่อครู่ หากแต่เป็นประกายที่ซ่อนความรู้สึกบางอย่างไว้...และพร้อมที่จะเปิดเผยมันออกมา...