ตอนที่7 แผนของคุณ?

เดี๋ยวนะ เธอขอย้อนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าก่อน สภาพเขาเหมือนคนใกล้ตายลุกไม่ขึ้น สีหน้าอิดโรยราวกับหมาป่วย

เธอเพิ่งตระหนักได้ว่าหลงกลเขาเข้าโดยไม่รู้ตัว แถมตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วด้วย

“มันเป็นแผนของคุณ?”

อีกฝ่ายมีสีหน้าปกติ ไม่ได้ปฏิเสธและไม่ได้ยอมรับ “คุณมันเชื่อไม่ได้จริง ๆ” เธอบ่นไปอย่างนั้นไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะพูดความจริง

แต่คนตรงหน้ากลับตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “ไม่มีใครเคยบอกหรือว่าเชื่อใครก็ได้ในโลก ยกเว้นมาเฟียและโจร”

เอ่อ เธอลืมไปว่าเขาเป็นทั้งมาเฟียและโจรปล้นสวาท ว่าแล้วก็ค้อนใส่ “ฉันเหนื่อย ขอตัวไปนอนก่อน” แอนนาปลดมือเขาออก แต่มือหนาสากแข็งปานหิน

“ผมก็อยากนอนเหมือนกัน” เสียงเขากระเส่าอยู่ข้างหูทำให้เธอ นึกถึงภาพครั้งก่อนจึงรีบปฏิเสธ

“คุณมีห้องของคุณอยู่แล้วก็ไปนอนสิ” ฉันจะนอนห้องฉัน พูดไม่จบประโยคเพราะถูกเขาปิดปาก ยกขาเธอขึ้นพาดเอวแล้วพาไปที่เตียง

คนถูกโยนลงบนเตียงขยับตัวหนี มาเฟียตัวร้ายก็จับขาลากกลับมาตรงจุดเดิม ไหนบอกว่าป่วย ไหนบอกว่าไม่สบาย เรี่ยวแรงขนาดนี้เอาช้างมาฉุดยังไม่ขยับด้วยซ้ำ

โธ่เอ๊ย บ่นไปก็เท่านั้น เพราะตอนนี้เธอกำลังถูกช้างทับ แอนนา เงยหน้ามองช้างตัวโต เขาไปกินยาผิดมาหรือเปล่า บทจะหื่นก็หื่นจนเธอ ตั้งตัวไม่ติด

“บอกมาว่าคิดจะทำอะไรอีก”

เดี๋ยวนะเธอขอคิดก่อน จะผลาญเงินเขาก็ถูกตลบหลัง ตอนนี้เธอยังคิดแผนเอาคืนไม่ออกจึงพูดไปว่า “เปล่า ไม่ได้คิดอะไรเลย”

เสียงที่ขึ้นสูงนั่นคืออะไร แถมยังไม่ยอมสบตาเขาอีก อย่างไรเขาก็ไม่มีทางเชื่อแน่

“ว่าแต่คุณพร้อมจะทำงานหรือยัง”

“ยัง!” เธอตอบทันควัน เขาแตะคางเธอแล้วพูด “คืนนั้นผมกับคุณไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว น่าจะสนิทกันได้ง่าย ๆ ทำไมทำเหมือนคนไม่คุ้นเคยไปได้”

เธอไม่ได้อยากเจอเขา ไม่ได้อยากเข้าห้องผิด แล้วก็... “มันไม่เหมือนกัน ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าคุณคือใคร ทำงานอะไร แต่ตอนนี้รู้แล้ว     พวกเราควรเริ่มต้นกันใหม่ดีกว่าไหม?”

เสียงเธออ่อนลงเรื่อย ๆ ตั้งใจจะกล่อมให้เขาเปลี่ยนความคิดที่จะจับเธอขึ้นเตียงอย่างเดียวมาเป็น “ในเมื่อพวกเราต่างเป็นคนแปลกหน้า แม้ว่าจะเคย...” แอนนาทำท่าทางก่อนจะพูดต่อไปว่า

“แต่ฉันก็ต้องการเวลาทำใจและทำความรู้จักคุณมากกว่านี้ ให้เวลาฉันอีกนิดได้ไหม”

พอน้ำเสียงเธออ่อนลง แววตาคนด้านบนก็อ่อนตาม จังหวะที่เขาลุกขึ้นเธอคิดว่าตัวเองจะรอดแล้วแต่เปล่า เขากำลังจะถอดกางเกงต่างหาก!!

แอนนาขยับถอยหนี เขาก็ยังตามมาลากขาเธอกลับไปยังจุดเดิม

“เลิกเล่นได้แล้วแอน”

หญิงสาวมองคนพูด เธอไม่ได้พูดเล่นเสียหน่อย ถ้าอย่างนั้นเปลี่ยนมุกก็ได้ “คุณเพิ่งหายดี พักอีกวันสองวันดีไหม?”

เงียบกริบ ไม่มีสัญญาณตอบรับ เขาโน้มตัวลงมา หรือเธอจะเล่นตามน้ำไปก่อนดี ยังไงก็เคยขึ้นเตียงด้วยกันแล้ว แต่ตอนนั้นเธอเมานี่ มีสติไม่ครบถ้วนเท่าไร

ตอนนี้สิมาครบทุกอย่างเลย แอนนามองกล้ามท้องเป็นลอน      น่ากินเหลือหลาย พอเงยหน้าก็ถูกเขารุกจูบรวดเร็ว เธอเพิ่งเข้าใจคำว่าลืมหายใจก็วันนี้เอง

จะด้วยความเผลอใจหรืออะไรก็ช่าง เธอขอสัมผัสกล้ามแน่น ๆ ที่อยู่ตรงหน้าก่อน เมื่อความอุ่นแตะสัมผัสก็ทำให้มาร์โกยิ่งได้ใจ อันที่จริงพวกเราก็โตกันแล้ว เหตุใดจะทำเรื่องง่ายๆ ให้ง่ายกว่าเดิมไม่ได้ ว่าแล้วก็เลื่อนมือมาหมายจะปลดเสื้อเธอออก

แอนนาจับมือเขาไว้ “เดี๋ยวก่อน”

“ยังจะเดี๋ยวอะไรอีก” เขาไม่เข้าใจว่าเธอจะเล่นตัวทำไม

“คุณมีถุงยางไหม” มาเฟียยกยิ้มมุมปาก ผละออกไปยังลิ้นชัก   หัวเตียง หยิบกล่องถุงยางมาวางลงข้างเธอ นับรวมได้ห้ากล่อง

แม้แต่เรื่องนี้เขาก็ยังเตรียมพร้อม! “คราวนี้ก็เลิกกังวลแล้วเริ่มกันเสียที” น้ำเสียงเขาหงุดหงิด กว่าจะได้กินคนตรงหน้าต้องเปลืองน้ำลายไปมากมาย

มือหนารีบปลดเสื้อเธอแล้วกระชากเสื้อในอย่างไม่ไยดี ก่อนจะก้มลงดูดเนินเนื้อด้วยความกระหาย แรงปรารถนาทำให้ไฟในตัวหญิงสาว   ลุกโชน ภาพแห่งความสุขในคืนนั้นกลับมาอีกครั้ง เธอก็รู้ว่าสิ่งที่เขาทำไม่ใช่ความรัก แต่ต้องการครอบครองและเอาชนะตามนิสัยคนแบบเขา

ดังนั้นเธอจะเผลอใจให้เขาไม่ได้เด็ดขาด เมื่อคิดได้แอนนาจึงมองเขาใหม่ คิดเสียว่าเขาคือชายบริการในคืนนั้น และเธอกำลังได้รับการปรนนิบัติอย่างดี

หญิงสาวเปิดปากรับจูบ มือหนาเลื่อนไปยังด้านล่าง ตลบกระโปรงดึงกางเกงในออกแล้วลูบไล้ขึ้นมาทีละน้อย สร้างความต้องการให้คนใต้ร่างไม่รู้จบ

ริมฝีปากหนาก้มลงจูบหน้าอก มือสัมผัสอยู่ด้านล่างอย่างหยอกล้อ แต่ไม่ได้ยอมแตะต้องใจกลางกายสาว

“ได้โปรด” เธอเงยหน้ารับจูบอันร้อนแรง ปล่อยให้อีกฝ่ายแทรกลิ้นเข้ามาเกี่ยวพันอีกครั้ง นิ้วมือกดลงไปเพียงนิดแอนนาก็สะดุ้ง รสจูบยิ่งร้อนแรงกว่าเดิม

“ชอบไหม” เขากระซิบข้างหู ถามแบบนี้เธอจะตอบยังไง นิ้วเขายังหยอกล้อไม่ได้กดลึกอย่างที่เธอต้องการ ยิ่งอยากได้เขาก็ยิ่งเคลื่อนไหวช้าลงราวกับจะแกล้ง

แอนนาประท้วง “อย่าทรมานฉัน”

ความทรมานที่มาพร้อมความสุขมหาศาล ต่อให้แลกด้วยอะไร เธอก็ยอมทั้งนั้น เมื่อนิ้วเขากดเข้ามาอีกครั้งเธอก็เปล่งเสียงร้องโดยไม่อายใครอีกแล้ว

เขากดเข้ามานิ้วเดียวไม่พอยังส่งนิ้วที่สองตามมาด้วย เธอปรือตามองเขาด้วยความเจ็บปวด แต่พอนิ้วนั้นขยับเธอก็แทบลืมหายใจ

“อ๊ะ” เสียงร้องนั้นทำให้เขาพอใจ ยิ่งเห็นร่างใต้ร่างดิ้นรนก็ยิ่งมีความสุข มือหนาที่ทั้งหยาบและสากจึงเร่งความเร็วสร้างความพอใจให้กับหญิงสาวมากขึ้น

ความสุขที่มากับความร้อนแรงเริ่มจะแผดเผา แต่เมื่อเธอใกล้จะถึงฝั่งกลับมีคนมาขวางเสียได้

ก๊อก ๆ ๆ “เจ้านายครับ มีเรื่องด่วน!” เสียงนั้นสร้างความหงุดหงิดให้คนจะกินเหยื่ออย่างเห็นได้ชัด เขาดึงมือออกจากใจกลางกายเธอ มองน้ำสีใสที่เลอะนิ้วมือก็ยกขึ้นเลียจนหมดแล้วลุกขึ้นหยิบกางเกงมาสวม ส่วนเธอรีบขยับไปใต้ผ้าห่ม

เจ้าพ่อเปิดประตูเสียงดัง “ถ้าไม่สำคัญจริงฉันยิงหัวแกแน่” น้ำเสียงนั้นบ่งบอกว่าเขากำลังโกรธถึงขีดสุด

แอนนาแทบจะเอาหัวมุดลงไปใต้ผ้าห่มแล้ว พอประตูปิดลงสติก็กลับคืนมาหลังจากเคลิบเคลิ้มไปเพราะการเล้าโลมของอีกฝ่าย

แอนนา เธอต้องตั้งสติ ตั้งสติบ้าอะไรก็เขาน่ากินขนาดนั้น ถึงจะน่ากิน แต่เขาก็เหมือนยาพิษ หากเธอถลำลึกมีแต่จะเจ็บปวดเท่านั้น

เธอเถียงกับตัวเอง มือดึงผ้าห่มลง คงต้องเก็บหัวใจให้ลึกกว่านี้ อย่าได้เผลอใจให้มาเฟียเช่นเขาอีกเลย

ประตูเปิดออกอีกครั้ง มาร์โกเข้ามาพร้อมกับคำสั่ง

“ลุกขึ้น เราต้องไปเดี๋ยวนี้!”

เดี๋ยว นี่เขาหมายถึงอะไร ไม่รอให้เธอนอนอยู่บนเตียง เขาดึงมือแอนนา หยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วสั่ง “เก็บของที่จำเป็นก็พอ”

“เราจะไปไหน?”

“เวนิส”