All Chapters of บทรักมาเฟียร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงดนตรีในผับดังขับกล่อมให้นักท่องราตรีมีความสุขในค่ำคืนนี้ แต่ไม่ใช่สาวน้อยที่นั่งอยู่มุมในสุด ดวงตาของเธอจับจ้องไปยังแฟนหนุ่ม ที่กำลังเต้นกับผู้หญิงอีกคนที่ฟลอร์เบื้องล่างหลายครั้งแล้วที่เธอจับได้ มาถึงครั้งนี้เธอเริ่มจะไม่ทน หญิงสาวกดมือถือส่งข้อความหาเพื่อนรัก ซาร่าเห็นข้อความที่แสดงก็ขมวดคิ้ว ตอบกลับไปว่า“เอาจริงดิ”“อืม จัดมา ผู้ชายที่แกบอกว่าเด็ด”เพื่อนรักของเธอค่อนข้างเก็บตัว ไม่ค่อยได้ท่องราตรีเช่นตัวเอง แต่วันนี้กลับบอกว่าต้องการผู้ชายมานอนด้วย เอาไงดี ว่าแล้วก็มองหารายชื่อที่คิดว่าจะถูกใจเพื่อนก่อนจะส่งข้อความนัดหมายให้แอนนาเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น แอนนามองที่นัดหมายก็เก็บมือถือแล้วสะพายกระเป๋าออกไป เธอกำลังประชดชีวิตรักที่ดูแล้วคงไม่สมหวังเพราะความเจ้าชู้ของแฟนหนุ่ม ในเมื่อเขานอนกับผู้หญิงมากมายได้ เธอก็นอนกับคนอื่นได้เหมือนกันแน่นอนว่าเธอยังติดนิสัยของแม่ที่มีเชื้อสายไทยจึงส่งข้อความ ไปบอกเลิกอีกฝ่ายเรียบร้อย ในเมื่อเธอโสดก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกและไม่ผิดหากจะทำมันในคืนนี้แอนนา สาวไทยเชื้อสายอิตาลีที่เติบโตอยู่ในเมืองไทยจนถึง สิบขวบก่อนจะย้ายมายังอิตาลีเมื่อส

มาร์โกลืมตา สิ่งแรกที่เขาเห็นคือเงินที่วางอยู่บนหมอน หรือเขาจะตาฝาด ชายหนุ่มลุกขึ้นมองรอบห้องก็พบว่าหญิงสาวไม่อยู่แล้ว แถมยังมีเงินวางไว้ด้วยนี่มันเรื่องบ้าอะไร ปกติต้องเป็นเขาที่มอบเงินให้พวกเธอมากกว่า ในห้องไม่มีแม้แต่เงาของเธอจึงกดมือถือถามถึงคนที่นำหญิงสาวมาให้“พอจะรู้ที่อยู่ผู้หญิงที่จัดมาให้เมื่อคืนไหม”ปลายสายทำหน้าแปลกใจ “คุณมาร์โกครับ เมื่อคืนผมแจ้งคน ของคุณไปแล้วว่าผู้หญิงที่จัดหาให้เกิดอุบัติเหตุจึงไปไม่ได้ ไม่ทราบว่าคุณหมายถึงผู้หญิงคนไหน?”“แอนนา เธอชื่อแอนนา” เขาพยายามนึกชื่อที่เธอบอกแต่ปลายสายก็ปฏิเสธอีกรอบว่าไม่มีผู้หญิงชื่อนี้ในสังกัด มาร์โกหัวเสียแต่เช้า เรียกคนของเขามาสอบถามจึงได้ความว่า พวกบอดี้การ์ดด้านหน้าคิดว่าคนจัดหาส่งมาให้ ไม่สอบถามต่อก็ส่งเข้ามาเลยและทุกอย่างก็เป็นไปอย่างที่เขารู้ เธอที่ชื่อแอนนาไม่ใช่ผู้หญิงบริการ ส่วนเขากลายเป็นผู้ชายบริการของเธอแทนจากเงินที่วางอยู่มาร์โกหัวเสียยิ่งกว่าเดิมเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ทั้งหมด ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ได้ครอบครองเธอเป็นครั้งแรกนั้นทำให้เขาวุ่นวายใจ และที่สำคัญกว่านั้นคือ เขาไม่รู้จะตามหาเธอได้ที่ไหน“ส่งคนไปสืบ

“อ๊ะ” เธอมองคนทำ ปากก็เอ่ยขอ “คุณปล่อยฉันไปได้ไหม?”ไหน ๆ เขาก็ช่วยเธอมาครึ่งทางแล้ว แต่แทนที่เขาจะฟังกลับพูดว่า“คุณรู้ไหมว่าผมเสียไปเท่าไรกับการตามหาคุณทั้งสัปดาห์ ถ้าคิดเป็นมูลค่าก็มหาศาล คุณคิดว่าจะชดใช้ให้ผมได้หมดไหม”ใครใช้ให้คุณมาเสียเวลาตามหาฉันล่ะ ยังมีหน้าจะมาทวงเงิน กันอีก อย่างไรเธอก็ไม่ยอมเด็ดขาด“ฉันไม่ได้ใช้ให้คุณตามหาเสียหน่อย แล้วทำไมถึงได้มาโทษว่าเป็นความผิดฉัน อีกอย่างปกติคุณก็มีผู้หญิงมาบริการถึงเตียงอยู่แล้ว จะสนใจอะไรฉันนักหนา”นั่นสินะ เขาสนใจอะไรเธอ คงเพราะท่าทางไม่ประสีประสาและความบริสุทธิ์ที่เธอเอามาใช้กับเขาในคืนนั้นคงพิเศษพอจะทำให้เขาสนใจแต่ว่ากันตามตรง เธอก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่พอถอดผ้าออกก็แค่ปล่อยไปตามอารมณ์ จบแล้วก็ต่างคนต่างไป แต่ทำไมเขาไม่ปล่อยวาง“มาเป็นผู้หญิงของผม”แอนนาส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว เขาทำหน้าไม่พอใจ“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าหวังว่าจะได้ออกจากห้องนี้”คนถูกขู่หันมองรอบห้อง “คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน”“คุณเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธเช่นกัน ดังนั้นถ้าผมไม่อนุญาต คุณก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”เขาบ้าไปแล้ว ยิ่งขู่ยิ่งห้าม คิดหรือว่าเธอจะยอม แต่ตอนน

เดี๋ยวนะ เธอขอย้อนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าก่อน สภาพเขาเหมือนคนใกล้ตายลุกไม่ขึ้น สีหน้าอิดโรยราวกับหมาป่วยเธอเพิ่งตระหนักได้ว่าหลงกลเขาเข้าโดยไม่รู้ตัว แถมตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วด้วย“มันเป็นแผนของคุณ?”อีกฝ่ายมีสีหน้าปกติ ไม่ได้ปฏิเสธและไม่ได้ยอมรับ “คุณมันเชื่อไม่ได้จริง ๆ” เธอบ่นไปอย่างนั้นไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะพูดความจริงแต่คนตรงหน้ากลับตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “ไม่มีใครเคยบอกหรือว่าเชื่อใครก็ได้ในโลก ยกเว้นมาเฟียและโจร”เอ่อ เธอลืมไปว่าเขาเป็นทั้งมาเฟียและโจรปล้นสวาท ว่าแล้วก็ค้อนใส่ “ฉันเหนื่อย ขอตัวไปนอนก่อน” แอนนาปลดมือเขาออก แต่มือหนาสากแข็งปานหิน“ผมก็อยากนอนเหมือนกัน” เสียงเขากระเส่าอยู่ข้างหูทำให้เธอ นึกถึงภาพครั้งก่อนจึงรีบปฏิเสธ“คุณมีห้องของคุณอยู่แล้วก็ไปนอนสิ” ฉันจะนอนห้องฉัน พูดไม่จบประโยคเพราะถูกเขาปิดปาก ยกขาเธอขึ้นพาดเอวแล้วพาไปที่เตียงคนถูกโยนลงบนเตียงขยับตัวหนี มาเฟียตัวร้ายก็จับขาลากกลับมาตรงจุดเดิม ไหนบอกว่าป่วย ไหนบอกว่าไม่สบาย เรี่ยวแรงขนาดนี้เอาช้างมาฉุดยังไม่ขยับด้วยซ้ำโธ่เอ๊ย บ่นไปก็เท่านั้น เพราะตอนนี้เธอกำลังถูกช้างทับ แอนนา เงยหน้ามองช้างตัวโต เขาไปกิ

ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าพวกเขาคือสมาชิกใต้สังกัดมาเฟียด้านบน แอนนารีบวิ่งออกไปทางประตูครัวด้านหลัง จากนั้นความชุลมุนก็พลันบังเกิด พวกพ่อครัวหรือแม้กระทั่งเด็กเสิร์ฟต่างวางมือจากสิ่งที่ทำ ก้มลงหยิบปืนวิ่งตามเธอท่ามกลางความมืดสนิท ตอนนี้คงใกล้เที่ยงคืนแล้วด้านคนรู้ข่าวก็หัวเสีย ยกมือขึ้นมองจุดสีแดง สีหน้าบ่งบอกว่าโมโหคนที่คิดหนี มาเฟียอย่างเขาหากอยากได้อะไรแล้วไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือแน่“กลับมาจะทำโทษให้หนัก”รอบด้านมีเพียงความมืดมิด แอนนาวิ่งมาจนถึงหอระฆังซันมาร์โกซึ่งอยู่ข้างมหาวิหาร เธอยังคงจ้ำอ้าวท่ามกลางแสงไฟสีเหลือง หวังเพียงจะหารถได้สักคันแล้วรีบกลับไปยังเมืองฟลอเรนซ์เพื่อเอาเอกสารและขึ้นบินกลับเมืองไทยให้เร็วที่สุดเธอคิดว่าตัวเองหนีพ้นแล้ว แต่ความจริงนั้นแอนนากำลังวิ่งจนเหนื่อย วิ่งไปวิ่งมาก็ถอดรองเท้าส้นสูงทิ้งอย่างไม่ไยดี แม้จะนึกเสียดายเพราะรองเท้าคู่นั้นมีราคาถึงห้าร้อยยูโร ถ้าเทียบเป็นเงินไทยก็สองหมื่นบาท คนที่ทิ้งรองเท้าไว้กลางทางหันมองด้วยความเสียดายจึงรีบวิ่งกลับไปหอบรองเท้ามาด้วยไม่ เท่านั้นไม่พอ เธอรู้สึกว่าเดรสเข้ารูปสีแดงที่ใส่อยู่เริ่มเป็นอุปสรรคในการวิ่งก็หยุดมองช