เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่7 อารมณ์คลุมเครือ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-08 21:57:04ตอนที่7 อารมณ์คลุมเครือ
เท้าเปลือยเปล่าสัมผัสความนุ่มของทรายเม็ดละเอียดสีขาว ก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าและท้องทะเลอันกว้างใหญ่ ใบหน้าและเส้นผมถูกสายลมปะทะ กอปรกับหูฟังเสียงเกลียวคลื่นม้วนตัวเข้าหาฝั่ง เท้าเล็กยืนอยู่ระหว่างเส้นแบ่ง ผืนทรายที่แห้งสนิท กับผืนทรายที่เปียกชุ่มเพราะถูกน้ำทะเลซัดสาดอยู่เป็นระยะ
“เย็นสบายจัง” ร่างอรชรที่หน้าท้องเคยแบนราบตอนนี้เริ่มมีพุงน้อย ๆ โผล่ออกมาให้เห็น กำลังเดินหยอกล้อกับเกลียวคลื่นที่ซัดสาดเข้ามาที่ชายฝั่ง คนตัวเล็กก้มลงแบมือไปสัมผัสกับสายน้ำที่เย็นสบาย กลิ่นอายท้องทะเลที่เธอโหยหาสูดหายใจเข้าเต็มปอดช่วยให้สดชื่นขึ้น
“ลงเล่นน้ำได้นะ แต่อย่าลงไปลึกเกินพี่จะนั่งเป็นเพื่อนอยู่ตรงนี้ พลอยเล่นน้ำตามสบายเลย” ธารายืนมองรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าหญิงสาว รอยยิ้มแห่งความสุขที่ฉายแววออกมาจากด้านใน
“หนูเล่นได้เหรอคะ จะไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ด้วยความที่เธอเป็นว่าที่คุณแม่มือใหม่จึงกังวลไปหมดว่าจะเป็นอันตรายต่อลูกในท้อง
“เล่นได้ครับ อย่ากังวลไปเลย เล่นให้สนุกอีกนานนะถึงจะมีโอกาสได้มาเล่นน้ำแบบนี้อีก ต้องรอตัวเล็กคลอดออกมาแล้วต้องรอเขาโตก่อนถึงจะพามาแบบนี้ได้”
“งั้นหนูลงไปเล่นน้ำตรงนั้นนะคะ” ร่างอรชรในชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดตัวโคร่งสีฟ้าค่อย ๆ เดินลงไปในทะเลตรงจุดที่ความลึกประมาณช่วงเอว
"ครับ” ธาราตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
บนเครื่องบิน
ร่างบางนั่งเอนหลังหันมองท้องฟ้าที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นท้องฟ้าของอีกประเทศที่ไกลจากเมืองไทยออกไปทุกที ความรู้สึกเจ็บปวดที่จิตใจโดนกระทำมาเริ่มรู้สึกเย็นชาเมื่อเครื่องบินบินห่างออกมาไกล แต่เธอลืมไปว่าบนตักเธอนั้นมีตัวแทนของชายคนนั้นอยู่คือแจ็กเกตตัวโปรดที่มีกลิ่นกายและกลิ่นน้ำหอมเขาติดอยู่
“ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือร้ายที่ฉันหนีมาไกลขนาดนี้คุณยังทิ้งของที่เป็นตัวแทนของคุณให้กับฉัน บางทีคุณก็ใจร้ายกับฉันมากกว่าทุกคนบนโลกนี้เสียอีก รู้ตัวบ้างไหมคุณธารา”
ทางด้านพลอยใส
พลอยใสเล่นน้ำอยู่ประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมงก็เริ่มเหนื่อยเพราะคลื่นเริ่มลูกใหญ่และแรงขึ้นเรื่อย ๆ จึงเดินกลับเข้าฝั่ง
“เหนื่อยแล้วเหรอ หืม..” ร่างบางเปียกโซกเดินขึ้นมาจากน้ำ ธารายื่นผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ให้หญิงสาวเพื่อเช็ดตัวและใช้คลุมตัวไว้เพื่อปรับอุณหภูมิของร่างกาย
“นิดหน่อยค่ะ แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้วค่ะ”
“เดินไหวไหม ตรงริมหาดที่มีโขดหินใหญ่ ๆ ตรงโน้นมีดอกหญ้าสวย ๆ ขึ้นเต็มเลยจะเดินไปดูหรือเปล่า” นิ้วเรียวยาวชี้ไปทางท้ายชายหาดที่มีโขดหินและต้นไม้ใหญ่ตั้งอยู่
“ไปค่ะ หนูอยากเห็น”
“ใส่รองเท้าก่อน เดินเท้าเปล่าไปแบบนี้ไม่ได้เปลือกหอยจะตำเท้าเอา” รองเท้าแตะคู่เล็กที่ถอดไว้ ธาราเป็นคนไปหยิบมาให้วางลงตรงหน้าหญิงสาว
“ขอบคุณค่ะ”
บรรยากาศยามเย็นที่มีลมพัดเอื่อย ๆ เหมาะแก่การพักผ่อน น้ำทะเลสีฟ้าตัดกับสีของท้องฟ้าและก้อนเมฆเป็นวิวที่สวยงามดูแล้วสบายตา แสงแดดอ่อน ๆ กระทบกับผิวน้ำเกิดประกายระยิบระยับ ต้นดอกหญ้าดอกสีม่วงอมชมพูถูกสายลมพัดผ่านเอนไหวไปตามแรงลม
“อากาศที่นี่ดีจังนะคะ ถ้าได้อยู่ที่นี่ตลอดไปคงดี” ลมพัดโชยกลิ่นอายทะเลเข้าปอด สูดหายใจเข้าไปรู้สึกสดชื่นจนรู้สึกเสียดายที่ต้องจากที่นี่ไป
“ไว้ตัวเล็กคลอดแล้วงานทุกอย่างลงตัวกว่านี้ พี่สัญญาว่าจะพาพลอยมาอยู่ที่นี่นาน ๆ ระหว่างนี้ก็ให้ไอ้ชาร์หาสถาปนิกมาสร้างบ้านหลังใหญ่กว่านี้ เวลามาพักผ่อนจะได้ไม่อึดอัด”
“รู้ว่าเมียกูจะอึดอัดเสือกพามาทำไม” เสียงเรียบคุ้นหูดังมาแต่ไกลแข่งกับเสียงคลื่นกระทบฝั่ง พลอยใสรีบหันขวับมองตามด้วยความรู้สึกตกใจ เขามาพร้อมกับมือซ้ายคนสนิทและบอดี้การ์ดอีกแค่สองคน
“มาถึงแล้วเหรอ ไอ้ลุคค์ทำงานไวดีนี่ แล้วนี่ใครเป็นคนขับฮอร์มึงหรือไอ้ลุคค์” ธาราถามกลับน้ำเสียงปกติราวกับคนที่พึ่งมาใหม่นั้นเป็นเพื่อนที่นัดเจอกันพึ่งเดินทางมาถึง
“นายเป็นคนขับผมนั่งตำแหน่งนักบินที่สอง” ลุคค์ตอบกลับบอดี้การ์ดรุ่นพี่
“ครั้งนี้มึงทำเกินไปนะธารา พาพลอยใสหนีมาแบบนี้ได้ยังไง” มาเฟียหนุ่มเค้นเสียงตำหนิลอดไรฟัน ทั้งที่ในใจอยากเอาปืนยิงคนตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย
“แล้วที่มึงติดเครื่องดักฟังที่รถกู มันเป็นเรื่องปกติที่ควรทำอย่างนั้นเหรอ” ธาราถามกลับอย่างใจเย็นซึ่งต่างกับชาร์วีที่โมโหจนเห็นเส้นเลือดนูนที่ขมับ
“ก็พลอยใสไปกับมึง” คำตอบที่ฟังไม่สมเหตุสมผลออกจากปากชาร์วี
“หึ!..วันนี้กูก็แค่พาพลอยใสมาเที่ยว มึงจะซีเรียสอะไร..ก็แค่มาเที่ยว” ธาราเน้นเสียงประโยคหลังพร้อมกับสาวเท้าเดินผ่านหน้าชาร์วีกลับที่พัก
“ไอ้ธารา มึงจะทำตามใจทุกอย่างได้แต่ไม่ใช่กับพลอยใส อย่าหาว่ากูไม่เตือน” ชาร์วีตะโกนไล่หลังมือขวาพ่วงตำแหน่งเพื่อนสนิทที่ไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่
บทล่าสุด
บอดี้การ์ดฝีปากกล้าหลงมารยาคุณหนูขี้อ่อย ตอนที่78 สืบทอดทายาท
“ท้องได้สามสัปดาห์แล้ว พรุ่งนี้ก่อนแปดโมงเช้าตัวอย่างเลือดต้องถึงโรงพยาบาลที่สิงคโปร์แล้วมึงก็ต้องเป็นคนไปจัดการด้วยตัวเอง” ธาราพูดจบก็ลุกจากโซฟาเดินขึ้นห้องทันที“อะไรของเขาวะ แค่อยากรู้เพศลูกถึงขั้นต้องเอาเครื่องบินส่วนตัวบินไปส่งเองเลยหรือไง ทาโรงพยาบาลก็จัดการเรื่องนี้ได้ไม่ใช่หรือไง”“แจ้งสถาปนิกมาพบฉันด้วยพรุ่งนี้เช้า” ใบหน้าคมเข้มหันกลับมาสั่งอีกครั้งก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป“มึงจะเรียกสถาปนิกมาทำไม” ไม่เพียงลุคค์ที่กำลังงงชาร์วีเองก็งงไม่แพ้กัน“ทำห้องไว้สำหรับลูก”เช้าวันต่อมา“พี่ลุคค์ไปไหนแต่เช้าคะ” พลอยใสถามขึ้นเมื่อมื้อเช้าขาดสมาชิกร่วมโต๊ะไปหนึ่งคน“ไปสิงคโปร์ตั้งแต่เช้ามืดแล้ว” ชาร์วีเป็นคนตอบคำถาม“ไปทำไมคะ มีงานด่วนที่นั่นเหรอคะ” พลอยใสถามกลับอีกครั้งเพราะฮาร์เปอร์ไม่ได้มีธุรกิจที่นั่น“งานด่วนไอ้ธารา”“งานด่วนพี่ธารา?”“มุกดาท้องได้สามสัปดาห์แล้ว ลุคค์กำลังนำตัวอย่างเลือดไปตรวจที่สิงคโปร์ว่าได้ผู้ชายหรือผู้หญิง”“จริงเหรอคะ ดีใจด้วยนะคะ ดีใจด้วยนะมุกดาในที่สุดลอนดอนก็มีน้องแล้ว” มือเล็กยื่นไปกุมมือว่าที่คุณแม่มือใหม่ บนโต๊ะอาหารมีแต่รอยยิ้มแห่งความสุข บ้านฮาร์เปอร์เริ่ม
บอดี้การ์ดฝีปากกล้าหลงมารยาคุณหนูขี้อ่อย ตอนที่77 ทายาทอสูร
“เอ่อ..ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ หมอว่าเราไปนั่งคุยกันตรงโต๊ะทำงานหมอดีกว่าค่ะ”“จากผลอัลตร้าซาวด์เด็กจะคลอดประมาณเดือนมกราคมปีหน้าค่ะ ส่วนเรื่องเพศนั้นหมอยังตอบไม่ได้ต้องส่งตัวอย่างเลือดไปตรวจที่สิงคโปร์ถึงจะสามารถรู้เพศเด็กได้ หรือไม่ก็ต้องรออายุครรภ์ประมาณห้าเดือนถึงจะอัลตร้าซาวด์ดูเพศได้ค่ะ”“เร็วกว่านั้นได้ไหมครับ” ธาราถามขึ้นท่าทางร้อนใจ“ไม่ได้ค่ะ เราต้องส่งตัวอย่างเลือดไปทางเครื่องบินต้องรอส่งตามรอบค่ะ แต่หมอจะติดตามผลให้เร็วที่สุดแล้วจะแจ้งผลให้ทราบค่ะ”“ทางเราสามารถส่งตัวอย่างเลือดไปเองได้ไหมครับ” อยู่ ๆ ความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัว“ส่งเอง แต่ตัวอย่างเลือดต้องเก็บในอุณหภูมิที่เหมาะสมนะคะ คุณจะถือขึ้นเครื่องไปแบบธรรมดาไม่ได้ค่ะ”“ผมจะให้แพทย์เป็นคนนำตัวอย่างเลือดไปส่งที่โรงพยาบาลโดยไม่ให้ตัวอย่างเลือดเสียหายโดยเครื่องบินส่วนตัวของเรา ตัวอย่างเลือดจะถึงสิงคโปร์ไม่เกินแปดโมงเช้าวันพรุ่งนี้ รบกวนคุณหมอติดต่อโรงพยาบาลปลายทางแล้วแจ้งรายละเอียดให้ทางเราทราบโดยด่วนด้วยนะครับ” เสียงเรียบบอกรายละเอียดทั้งหมดออกไป มุกดาได้แต่นั่งอึ้งไม่คิดว่าคนเป็นสามีจะตื่นเต้นแล้วทำให้เป็นเรื่องใหญ่ขนาดน
บอดี้การ์ดฝีปากกล้าหลงมารยาคุณหนูขี้อ่อย ตอนที่76 ทายาทอสูร
หลังจากเสร็จกิจกรรมตอนเช้าและกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง มุกดาสีหน้าอ่อนแรงผลพวงจากกิจกรรมรักเมื่อคืนที่ผ่านมาและต่ออีกครั้งในตอนเช้า“ค่อยไปวันหลังไม่ได้เหรอคะ ฉันเหนื่อยมากเลยขอนอนพักก่อนได้ไหม” มุกดาพยายามต่อรองธาราอยู่หลายครั้งแต่ชายหนุ่มก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเขานั้นได้นัดหมอสูตินรีแพทย์ที่เก่งที่สุดไว้แล้ว“ไม่ได้ผมนัดหมอไว้แล้ว แล้วอีกอย่างคุณจำเป็นต้องรีบตรวจร่างกายโดยเร็ว มีอะไรจะได้รีบแก้ไขทัน”“ร่างกายคนนะคะ ไม่ใช่เครื่องจักรที่พอเจอปัญหาแล้วสามารถเปลี่ยนอะไหล่แล้วแก้ไขได้”“แต่งตัวเสร็จแล้วใช่ไหม ผมนัดหมอไว้ตอนบ่ายโมงพอดี” ไม่เพียงจะไม่ตอบคำถามแต่เขาทำเมินเฉยต่อคำขอร้องของเธอ“ฉันไม่ไปค่ะ ฉันเหนื่อยจนไม่มีแรงจะเดินแล้ว เมื่อเช้าฉันบอกว่าไม่ให้ทำคุณก็ยังจะทำอยู่นั่นแหละ” หย่อนสะโพกนั่งลงกับเตียงใบหน้าง้ำงอ“ไม่ได้มุกดา ผมนัดหมอไว้”“อ้ะ!” วงแขนแกร่งช้อนร่างอรชรขึ้นจากเตียงในท่าเจ้าสาวเปิดประตูห้องพาเธอเดินลงไปด้านล่าง โดยไม่ลืมหยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กของหญิงสาวไปด้วย“นี่คุณปล่อยฉันลงนะ ฉันเดินเองได้” สายตาดุมองหน้าชายหนุ่มบอกออกไปน้ำเสียงไม่พอใจ“เมื่อกี้บอกเห
บอดี้การ์ดฝีปากกล้าหลงมารยาคุณหนูขี้อ่อย ตอนที่75 ข้อเสนอ
“เซ็กซีฉิบ ต่อไปอย่าหวังจะเอานมไปโชว์ใครอีก”“อึก..อย่าบีบ” ฝ่ามือหนาบีบเคล้นอกอวบที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะโยกของช่วงล่างปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!“อือ..อ่าส์ คุณฉัน..ฉันไม่ไหว อื้อ..อ่าส์” เสียงร้องระงมดังไปทั่วห้องเมื่อสะโพกสอบเด้งกระแทกสวนขึ้นมาจนปลายชนเข้ากับท้องน้อย ความเสียวปนจุกจนมุกดาร้องครวญครางออกมาเพื่อระบาย“แรง ๆ มุกดาผมใกล้แล้ว” สะโพกสอบกระแทกสวนขณะที่มือหนาสองข้างจับอยู่ที่เอวคอดช่วยประคองจังหวะขึ้นลงตามที่ตัวเองต้องการ“อึก! คุณมันเสียว ฉันไม่ไหว”“อดทนอีกหน่อย”“อือ..อ่าส์” ปากสวยอ้าค้างสั่นระริกเมื่อปลายแก่นกายไซซ์เกินมาตรฐานกระแทกชนปากมดลูกด้านในจนจุก บวกกับความเสียวแปร๊บตรงท้องน้อย“อ่าส์..” ใบหน้าหล่อเหลาแสดงความร้ายกาจออกมาผ่านสายตา ธาราช้อนขาพับจับหญิงสาวพลิกลงด้านล่างเปลี่ยนตัวเองขึ้นมาเป็นคนคุมเกมรักร้อนแรงนี้ต่อปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!“อ้ะ! อ้า..ไม่ไหวแล้ว” หัวใจคนร้องเต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่งแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงครางของธาราบ่งบอกถึงอารมณ์เร่าร้อนเป็นอย่างดีเพียะ!“อร๊าย..กรี๊ด..” เสียงร้องตามมาด้วยเสียงกรี๊ดทันทีที่ธาราฟาดมือหนักลงแก้มก้นระคนมันเขี้ยว เม็
บอดี้การ์ดฝีปากกล้าหลงมารยาคุณหนูขี้อ่อย ตอนที่74 ข้อเสนอ
“ถ้าคุณเผลอครางออกมาแสดงว่าฉันทำให้คุณพอใจ ตกลงตามนี้นะคะ” ใบหน้าเรียวเล็กผละออกจากอกแกร่ง เงยหน้าขึ้นจ้องดวงตาคมเข้ม“ตกลง”“คุณเตรียมบอกฝันดีฉันได้เลยค่ะ” มือเรียวเล็กคว้าแท่งเนื้อที่ตั้งโด่ขึ้นมารูดขึ้นรูดลง ปลายดอกเห็ดสีแดงก่ำตอนนี้มีน้ำสีใสไหลซึมออกมา เส้นเลือดปูดด้านข้างลำแท่งชัดขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อโดนสัมผัสจากมือนุ่ม“อ่าส์..มุกดา” ธาราเผลอร้องครางออกมาเมื่อปากอุ่นนุ่มกลืนกินแท่งเนื้อของเขาเข้าไปจนสุดความยาวในคราเดียว จากนั้นใช้ปลายลิ้นตวัดเลียส่วนปลายที่บานเป็นดอกเห็ดสลับกับเส้นเอ็นตรงปลายด้านข้าง“ไม่ชอบเหรอคะ จ๊วบ!” เสียงหวานเอ่ยถามสลับกับดูดเลียและกลืนกิน รสชาติแปลกใหม่ที่เธอได้สัมผัสสร้างความตื่นเต้นให้เธอไม่น้อยจ๊วบ ~ จ๊วบ ~ จ๊วบ ~“อ่าส์..อย่ากัด” เสียงแหบพร่าบอกออกไปเมื่อฟันคมโดนเนื้อขณะที่รูดเข้ารูดออกเพราะขนาดที่ใหญ่เกินมาตรฐานที่ปากเล็กจะกลืนกินเข้าไปได้มาก รู้สึกเจ็บแปลบ ทว่าก็ชวนรู้สึกตื่นเต้นตลอดเวลา ดวงตาคมเข้มก้มมองหน้าหญิงสาวที่กำลังปรนเปรอ ฝ่ามือหนากดศีรษะเล็กแช่ไว้บางครั้งขณะที่ปากเล็กกลืนแท่งเนื้อเข้าไปจนสุดจนเขารู้สึกเสียวซ่านจนแทบทนไม่ไหว“อ่าส์..ปากนุ่มเป็
บอดี้การ์ดฝีปากกล้าหลงมารยาคุณหนูขี้อ่อย ตอนที่73 ค่ำคืนพิเศษ
ร่างบางอ่อนปวกเปียกราวคนหมดแรงถูกอุ้มในท่าเจ้าสาวพาไปยังห้องนอน ก่อนจะค่อย ๆ วางลงบนฟูกหนาอย่างเบามือ ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาเช็ดเหงื่อพอลวก ๆ แล้วล้มตัวลงนอนข้าง ๆ หญิงสาว“ดูคุณมั่นใจจังนะว่าเขาจะมาเกิดคืนนี้” นานนับนาทีหลังจากพักหายใจเมื่อภารกิจสำคัญเสร็จสิ้นลง มุกดาหันไปถามคนเป็นสามี“ทำเองกับมือ” คำตอบสั้น ๆ บวกกับสีหน้าท่าทางที่มั่นใจ มุกดาเห็นจึงอดหมั่นไส้ไม่ได้“น้ำเชื้อคุณ มันจะใช้ได้จริง ๆ หรือคะ ไม่ใช่เสื่อมสภาพไปหมดแล้ว” ปากอวบอิ่มเบ้เล็กน้อย“คุณเตรียมตั้งชื่อลูกของเราว่ามังกรได้เลย เพราะเขาจะต้องเกิดราศีมังกรเท่านั้น” ไม่พูดเปล่าฝ่ามือยื่นมาลูบไล้หน้าท้องแบนราบอย่างเบามือราวกับว่าข้างในนั้นมีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าลูกอาศัยอยู่“แต่งานวิจัยเขาบอกว่าคนที่ทำงานหนักและพักผ่อนน้อย น้ำเชื้อจะไม่ค่อยแข็งแรง เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าอีกนานกว่าลูกของคุณจะมาเกิด” มุกดาว่ากลับอีกครั้งด้วยความหมั่นไส้ท่าทีของชายหนุ่มแต่อิงความเป็นจริงอยู่ไม่น้อย“ผมตรวจแล้วน้ำเชื้อผมแข็งแรงดี ปล่อยเข้าร่องของคุณแล้วลูกของเราวิ่งเข้าไปในมดลูกคุณ รับรองลูกของเรามาเกิดวันนี้แน่”“คุณไปตรวจตอนไหนคะ” ร่า
บางทีคุณอาจจะชอบ
