Share

บทที่ 6

Author: ถานฉี
เพื่อนร่วมงานตั้งใจวางแผนให้เธอ “ฉางเยว่ เธอเคยคิดไหม? สัญญาจ้างงานของเธอ อีกหนึ่งเดือนก็หมดสัญญาแล้ว ถ้ากลับมาไม่ได้ ประธานเหวินอาจจะไม่ต่อสัญญาให้เธอนะ หมดสัญญาก็ปลดอัตโนมัติ พูดอีกแบบก็คือ ถึงจะสิ้นสุดสัญญาการจ้าง เธอก็ต้องกลับที่บริษัทหลักค่อยจบ แบบนี้ประวัติเธอถึงจะสวยนะ”

โหลวฉางเยว่แม้จะไม่ได้คิดสิ่งนี้ แต่ก็คิดว่าตัวเองควรไปดูกับตา

วันที่เหวินเหยียนโจวมาที่สาขาย่อยบริษัท เธอตั้งใจแต่งหน้าอย่างดี สวมใส่ชุดเดรสสีขาว รออยู่ที่หน้าประตูบริษัท

หลังจากนั้นสิบนาที รถเก๋งสามคันขับใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จอดอยู่นิ่ง ๆ ตรงข้างล่างบันได

ประตูรถเปิดออก เหวินเหยียนโจวลงจากรถมาก่อน โหลวฉางเยว่ยังไม่ทันยิ้มมุมปาก ต่อมาก็เห็นอีกคนหนึ่งลงมาจากประตูรถอีกฝั่งหนึ่ง

ไป๋โหยว

สิบปากพูดไม่เท่าตาเห็น เหวินเหยียนโจวไปที่ไหนก็พาเธอไปด้วยจริง ๆ

ขาเธอชะงักไปสักพัก ก็ยังเดินเข้าไปต่อแล้วเรียกอย่างเคารพ “ประธานเหวิน”

สายตาเหวินเหยียนโจวตกอยู่บนตัวเธอ เขาไม่ได้ตอบเธอ แต่เดินก้าวไปที่บันได เข้าไปที่บริษัทพร้อมผู้จัดการสำนักงานใหญ่

โหลวฉางเยว่มองดูเบื้องหลังของเขา เขาชอบใส่ชุดสูทสีดำมาตลอด เสื้อผ้าสั่งตัดเหมาะกับรูปร่างของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ ทำให้เขามีไหล่ที่กว้างและขาที่ยาว หล่อเพอร์เฟกต์จริง ๆ

ไป๋โหยวค่อย ๆ วิ่งไปที่ตรงหน้าโหลวฉางเยว่ ทักทายเสียงเบา “พี่ฉางเยว่ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ”

เธอกะพริบตา น่ารักไม่มีพิษภัย

โหลวฉางเยว่พยักหน้าเบา ๆ

เธอคือผู้รับผิดชอบโครงการนี้ ดังนั้นเธอจึงทำหน้าที่เป็นวิทยากรในที่ประชุมเพื่อรายงานตรงต่อประธานเจ้าหน้าที่บริหาร

มีลูกค้าต่างประเทศอยู่ โหลวฉางเยว่ใช้ภาษาอังกฤษมาตลอด มั่นใจไหลลื่น บางครั้งก็จะมีเรื่องตลกที่ไม่เป็นภัยปะปนอยู่ เมื่อทุกคนฟังก็พากันหัวเราะมีความสุข

พูดมาเป็นเวลาต่อเนื่องกว่าสี่สิบนาที ไม่มีใครรู้สึกเบื่อเลย หลังจากเธอพูดจบ ก็ได้รับการปรบมือจากทุกคน

เหวินเหยียนโจวก็ปรบมือเช่นกัน ใบหน้าเขาไม่มีอารมณ์ใด ๆ โหลวฉางเยว่ก็ไม่รู้ว่าเขาคิดว่าเธอพูดได้ยอดเยี่ยมจริง ๆ หรือแค่สร้างภาพเพื่อให้เกียรติ

เธอยิ้มเล็กน้อย ก้มหัวคำนับ เดินลงไปจากเวที

เหวินเหยียนโจวนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะประชุม โหลวฉางเยว่ที่เดินผ่านเขาไม่ระวังเตะโดนโต๊ะ เธอส่งเสียง “อ๊ะ” เบา ๆ และก้มตัวลง

ผมหยักศกสีน้ำตาลเข้ม ผมมีกลิ่นเหมือนดอกพุด พัดผ่านฝ่ามือของผู้ชายที่วางอยู่บนโต๊ะเบา ๆ

โหลวฉางเยว่เงยหน้าขึ้น สบตากับเหวินเหยียนโจวพอดี

ดวงตาของเขามืดและลึกซึ้ง มีความดึงดูดเหมือนหลุมลึกที่ไม่มีที่สิ้นสุด

โหลวฉางเยว่เม้มปาก ลุกขึ้นยืนและเดินต่อไป

ที่นั่งของเธอคือตำแหน่ง์ที่ 5 ต้องเดินผ่านไป๋โหยว ไป๋โหยวก้มหัวจดบันทึก เส้นผมบังหน้าเธอไว้ ไม่เห็นสีหน้าของเธอ

หลังจากการประชุมจบลงแล้ว เหวินเหยียนโจวออกจากห้องประชุมเป็นคนแรก คนอื่น ๆ ก็เดินออกไปอย่างต่อเนื่อง มีแต่โหลวฉางเยว่ที่กำลังเก็บของอย่างไม่เร่งรีบ จนกระทั่งห้องประชุมว่างเปล่า เธอจึงหยิบเอกสารเตรียมออกไป

แต่เวลานี้ ด้านนอกมีคนคนหนึ่งเดินเข้ามา

ชายสูง190 เซนติเมตร ยืนอยู่ตรงนั้น บังทางออกของเธอทั้งหมด

โหลวฉางเยว่สีหน้าผ่อนคลาย ยิ้มเล็กน้อยมองดูเขา “ประธานเหวินกลับมาทำไมเหรอ ลืมของอะไรรึเปล่าคะ?”

“ใช่ ลืมของ” เหวินเหยียนโจวจับมือเธอไว้ เขาอุ้มเธอขึ้นมาและวางเธอลงบนโต๊ะประชุมด้วยความเร็วดั่งสายฟ้า ร่างกายอยู่ตรงระหว่างขาสองข้างของเธอ มือเท้าบนโต๊ะ ขังเธอไว้ในอ้อมกอดตนเอง

พวกเขาอยู่ใกล้กันมาก ใกล้จนกลิ่นน้ำหอมของต่างฝ่ายผสานเข้ากัน เขียนถึงความคิดถึงการพบกันอีกครั้งหลังจากห่างหายกันไปนาน

“ทำงานนอกสถานที่มาสองเดือน เธออยู่ที่นี่เรียนรู้อะไรบ้าง? ทักษะการยั่วคนงั้นเหรอ? หืม?” เสียงของเหวินเหยียนโจวต่ำ เสียงพูดจบที่น่าหลงไหล

โหลวฉางเยว่จับเนกไทเขาไว้ พูดเบา ๆ “ประธานเหวินลงโทษใครก็ได้ตามใจชอบ จะไม่มีข้อแก้ตัวได้ยังไง”

เหวินเหยียนโจวมองลง “ตอนอยู่หน้าประตูบริษัทยังไม่มีกลิ่นน้ำหอม พอเริ่มประชุมก็เริ่มมีกลิ่นน้ำหอม เธอกล้าพูดเหรอว่าเธอไม่ได้ตั้งใจน่ะ”

โหลวฉางเยว่ยิ้มเล็กน้อย “ประธานเหวินสังเกตฉันได้ละเอียดดีนี่?”

เหวินเหยียนโจวปิดปากเธอไว้ ไม่ให้เธอได้พูดต่อไป
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน   บทที่ 418

    พอแม่โหลวก็ได้ยินเสียงพ่อโหลวกลับมา จากนั้นเธอก็นำอาหารจานสุดท้ายมาเสิร์ฟที่โต๊ะ“งั้นก็มากินข้าวกันเถอะ วันนี้เย่ว่เยว่พาเหยียนโจวกลับมาด้วย เธอไม่ได้บอกเราล่วงหน้า พวกเราเลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้ เลยมีแค่อาหารทำเองที่บ้าน ไม่รู้ว่าเหยียนโจวจะทานได้หรือเปล่า? ”เหวินเหยียนโจวลุกขึ้นยืน เหลือบมองใบหน้าซีดเซียวของพ่อโหลว และกระซิบเบา ๆ “เป็นผมที่ไม่ได้บอกเย่ว่เยว่ล่วงหน้าว่าผมจะอยู่ต่อ เธอถึงไม่ได้บอกกับทุกคน ไม่โทษเธอหรอกครับ”แม่ยายมองดูลูกเขย ยิ่งมองก็ยิ่งชอบเขามากขึ้น แม่โหลวไม่ได้มีความสุขขนาดนี้มานานแล้ว มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอแสร้งดุออกไป “เหยียนโจว เธอก็อย่าให้ท้ายเยว่เยว่มากเกินไปสิ”แต่หลังจากที่พูดจบ เขาก็ปกป้องเธอ “แต่เยว่เยว่ของเราเป็นคนที่มีเหตุผลที่สุด ต่อให้ตามใจก็ไม่เป็นไรหรอกครับ”มุมปากของโหลวฉางเยว่โค้งงอขึ้นทุกคนมานั่งที่โต๊ะด้วยกัน แม่โหลวตักซุปเสิร์ฟให้เหวินเหยียนโจวก่อน จากนั้นจึงใช้ตะเกียบคีบผักใส่ในชามของเขา“เหยียนโจว ลองซุปปลาหน่อไม้เหลืองฤดูหนาวดูสิ หน่อไม้นั่นปลูกเองเชียวนะ ปลาก็เป็นของเพื่อนบ้านที่ไปจับมาจากทะเล”“แล้วก็ยังมีหมูเปรี้ยวหวานสั

  • บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน   บทที่ 417

    จนถึงตอนนี้โหลวฉางเยว่ก็ยังไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างไป๋โหยวกับเขาอย่างถ่องแท้ เธอเหลือบมองเขา และอดไม่ได้ที่จะเริ่มคิดผู้ชายน่ะนะ ไม่ได้ “ไร้เดียงสา” ขนาดนั้น โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเหวินเหยียนโจว ผู้หญิงสนใจเขาหรือเปล่า เขาก็สามารถมองออกได้ง่าย ๆเหวินเหยียนโจวรู้อยู่แล้วว่าไป๋โหยวชอบเขา แล้วเขาก็ยังตกลงที่จะให้เธอมาอยู่เคียงข้างเขาอีก นั่นก็เป็นเหมือนคำตอบรับโดยปริยายว่าเขายอมรับความรู้สึกของเธอแล้วไม่ใช่หรือไง?พอมาคิดรวมกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันส่งท้ายปีเก่าปีที่แล้ว ก็มีความคิดเห็นที่เกี่ยวกับเธอขึ้นมา เขาเย็นชาใส่เธอตลอด ดังนั้นที่เขาเก็บไป๋โหยวไว้ ไม่ใช่แค่เพราะว่าอยากจะทำให้เธอโกรธ แต่วางแผนที่จะทำให้ “เปลี่ยนใจ” ด้วยสินะ?โหลวฉางเยว่พูดด้วยความรำคาญ “แม่ของคุณชอบไป๋โหยวมากเลยเหรอคะ? เธอยังอยากให้คุณแต่งงานกับไป๋โหยวด้วยใช่ไหม? เนี่ยเหลียนอี้เคยบอกฉันว่าท่านประธานใหญ่เหวินยอมรับไป๋โหยวแล้วด้วย แต่เพราะด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาก็ปฏิเสธกะทันหัน เป็นเพราะว่าท่านประธานใหญ่เหวินรู้เรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างไป๋โหยวกับแม่ของคุณรึเปล่าคะ? ”แม้ว่าโหลวฉางเยว่จะไม่ค่อยรู้เรื่องคร

  • บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน   บทที่ 416

    ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว แต่พ่อโหลวก็ยังไม่กลับมา พี่เลี้ยงจึงออกไปตามหาเขาเดิมทีโหลวฉางเยว่ต้องการช่วยแม่โหลววางจานและตะเกียบ แต่แม่โหลวก็ให้เธอไปอยู่เป็นเพื่อนเหวินเหยียนโจว เพราะเธอกลัวว่าลูกเขยคนจะอึดอัดถ้าต้องนั่งอยู่คนเดียว......จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง? ต่อให้ฟ้าจะถล่ม ประธานเหวินก็ยังคงมั่นคงไม่ขยับเขยื้อนอยู่ดีแต่ยังไงโหลวฉางเยว่ยังคงเดินไปหาเขาเหวินเหยียนโจวอยู่บนโซฟาสำหรับสองคน เดิมทีเธอต้องการนั่งบนโซฟาเดี่ยวที่อยู่ข้าง ๆ แต่ประธานเหวินดึงเธอเข้ามานั่งกับเขาเขากระซิบข้างหูเธอ “คุณพูดอะไรกับแม่ของคุณบ้าง? ”หูของโหลวฉางเยว่ไวต่อความรู้สึกมาก เธอก็กระตุกตัวหลบอยู่ครู่หนึ่ง “ก็ไม่ได้พูดอะไรหนิคะ”“ไม่พูดงั้นเหรอ แล้ววทำไมท่าทีที่เธอมีต่อผมถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้? ” เหวินเหยียนโจวบีบนิ้วของเธอ “คุณคิดว่าผมดูไม่ออกเหรอ? เมื่อกี้เธอไม่ค่อยพอใจผมเท่าไหร่ แล้วผมมีอะไรที่ทำให้แม่ยายไม่พอใจเหรอ? ”ความมั่นใจของประธานเหวินก็มาจากสภาพที่เหนือกว่าของเขา แต่ตราบใดที่พ่อแม่ไม่ขายลูกกิน สิ่งแรกที่พวกเขาจะพิจารณาเมื่อลูกจะแต่งงานก็คืออุปนิสัยของอีกฝ่ายการแสดงออกของโหลวฉางเยว่ยังคง

  • บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน   บทที่ 415

    แม่โหลวไม่ใช่คนโง่ แม้ว่าเหวินเหยียนโจวจะตอบด้วยท่าทีนอบน้อม แต่เธอก็มองออก ด้วยลักษณะท่าทางและนิสัยของเหวินเหยียนโจว คงไม่ใช่แค่มี “เงินเล็กน้อย” ถึงสามารถเลี้ยงเขามาได้แน่ ๆ “งั้นก็ดีมาก ดีแล้วล่ะ พวกลูกคบกันมาสามปี สิ่งที่ควรจะเรียนรู้ก็น่าจะเรียนรู้กันมาหมดแล้ว แม่เองก็ไม่มีอะไรที่จะต้องถามอีกแล้วล่ะ”เหวินเหยียนโจวไม่ชอบพูดอ้อมค้อม จู่ ๆ เขาก็จับมือโหลวฉางเยว่ “เมื่อกี้ผมเพิ่งขอเยว่เยว่แต่งงานครับ และเธอก็ตอบตกลงแล้วด้วย”โหลวฉางเยว่มองไปที่แม่ของโหลวโดยไม่รู้ตัวใบหน้าของแม่โหลวเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอไม่ได้มีความสุขมากนัก เธอฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ จะเร่งรีบขนาดนี้ได้ยังไง พวกเรายังไม่ได้รู้จักเธอมากขนาดนั้นเลย เราเองก็ไม่เคยพบพ่อแม่ของเธอด้วย อย่างน้อยก็ควรจะหาเวลา ให้พวกเราทั้งสองตระกูลได้พูดคุยกันและปรึกษาหารือกันหน่อย”เหวินเหยียนโจวหยิบถ้วยชาขึ้นมา แต่เขาแค่เอามันมาใกล้จมูกแล้วดมกลิ่น เขาไม่ได้ดื่มมัน จากนั้นก็วางมันกลับไปที่เดิม สีหน้าเขาดูไม่ใส่ใจโหลวฉางเยว่รู้จักเขาดี เขารู้สึกว่าชาราคาถูกเกินไป เกินกว่าที่เขาจะเอาเข้าปากได้ และคำพูดเหล่า

  • บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน   บทที่ 414

    ระยะทางจากห้างสรรพสินค้าถึงบ้าน ก็ใช้เวลาประมาณสิบกว่านาที โหลวฉางเยว่ก็ครุ่นคิดว่าจะพูดอะไรดีอยู่ในใจ จะบอกพ่อโหลวแม่โหลวยังไงดี เกี่ยวกับเรื่องที่เธอกำลังจะแต่งงาน?จะให้อธิบายยังไง ว่าลูกสาวของพวกเขา ตอนเพิ่งออกจากบ้านก็เป็นแค่คนโสด แต่ผ่านไปได้แค่ครึ่งชั่วโมง กลับบ้านมาก็กลายเป็นคนที่กำลังจะแต่งงานอย่างงั้นเหรอ?เธอคิดไม่ตกเลยจริง ๆ เลยได้แต่พาเหวินเหยียนโจวเดินไปรอบ ๆ ตรอกเท่านั้น จนกระทั่งประธานเหวินเริ่มหมดความอดทน เขาคว้าหลังคอของเธอแล้วลากกลับบ้าน“ผมเคยได้ยินประโยคหนึ่งที่ว่า ‘แม้ลูกสะใภ้จะขี้เหร่ แต่ก็จำเป็นจะต้องเจอหน้าพ่อแม่สามีอยู่ดี’ ผมคงไม่ได้ไร้ความสามารถถึงขั้นทำให้คุณอายจนไม่กล้าพาผมไปเจอหน้าพวกท่านหรอกมั้ง? ”โหลวฉางเยว่คิดว่าเขามีความสามารถมากเกินไปต่างหาก เธอถึงไม่รู้ว่าจะบอกพ่อแม่ของเธอยังไงดีคิ้วของเหวินเหยียนโจวขยายออก และยกขึ้นเล็กน้อย แล้วเขาก็พูดด้วยหางเสียงว่า “หืม” โหลวฉางเยว่ทำได้แค่กัดฟัน แล้วพาเขาเข้าไปพ่อโหลวออกไปตั้งแต่เช้า ตอนนี้ยังไม่กลับมาแม่โหลวเพิ่งเห็นว่าเธอพาเพื่อนกลับบ้านมาด้วย แถมยังเป็นเพื่อนผู้ชายอีกต่างหาก รู้สึกประหลาดใจและตกใจม

  • บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน   บทที่ 413

    ผนังซีเมนต์สีเทาที่ได้รับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ ทำให้รู้สึกอบอุ่นเล็กน้อย ขณะที่เธอกำลังจัดเสื้อผ้าตัวเองอยู่ โหลวฉางเยว่ก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอย่างอื่น “......ฉันยังไม่ได้ตกลงอะไรเลยนะคะ คุณเลิกคิดเองเออเองได้แล้วค่ะ”เหวินเหยียนโจวก็ยังคงจัดการวางแผนเองอยู่ “ยังไงนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ได้เข้าบ้านจริง ๆ คงดูไม่ดีถ้าเข้าไปมือเปล่า คุณช่วยพาผมไปที่ห้างสรรพสินค้าในตำบลของคุณหน่อยสิ แล้วคุณก็ช่วยเลือกของขวัญที่เหมาะกับพ่อแม่ของคุณด้วย”“......”“เด็กดี นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับพ่อแม่คุณ คุณต้องช่วยผมด้วยนะ”“......”โหลวฉางเยว่ลูบแหวน เธอไม่รู้ว่าเธอตัวชาเพราะการที่เขาเรียกเธอว่าเด็กดี หรือเป็นเพราะสับสนกับท่าทางที่เขายอมก้มหัวให้กันแน่ เธอค่อนข้างสับสนอย่างมาก แต่เธอก็ยังพาเขาไปที่ห้างสรรพสินค้าอยู่ดีโชคดีที่ชุมชนนี้เป็นพื้นที่ท่องเที่ยว เลยยังพอจะมีห้างสรรพสินค้าที่จำหน่ายสินค้าแบรนด์ระดับไฮเอนด์อยู่บ้างแต่ก่อนที่จะเข้าประตู เหวินเหยียนโจวก็ได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง เขามองไปที่ชื่อผู้โทร ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าของเขาไม่ผ่อนคลายเหมือนตอนที่เผชิญหน้ากับเธอเมื่อกี้โหลวฉางเยว่มองไปที

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status