ตอนที่ 14 ปฏิบัติการของเพื่อนรัก!

เวลาต่อมา...

          “เจ้าของร้านอนุญาตให้เธอดื่มแล้ว ดื่มให้พี่หน่อยสิ นะ”

วรางค์ยื่นแก้วเครื่องดื่มจ่อตรงหน้าของเด็กหนุ่ม เธอกำลังทำแผนการเพื่อเพื่อนรักของเธออยู่

          “ผมดื่มไม่ได้จริงๆ ครับ มันเป็นกฎของที่นี่ครับ”

          “งั้น ฉันโทรตามเจ้าของร้านมาก็แล้วกัน...”

ยังไม่ทันที่วรางค์จะกดสมาร์ทโฟนต่อสาย มีเสียงหนึ่งแทรกเข้ามาทันที

          “พี่อนุญาตนะกันต์ นายดื่มเป็นเพื่อนแขกสักหน่อยก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก ดื่มนิด ดื่มหน่อย ก็ไม่ถึงกับเมาหรอกมั้ง อย่าให้แขกของเราเสียน้ำใจสิ”

          “ใช่ค่ะ คุณนรุฒม์ พูดถูกค่ะ ไม่มีใครทำอะไรเธอหรอกนะ อารยาเพื่อนของฉัน ก็เมาหลับไปแล้ว เธอจะกลัวอะไรอีกล่ะ”

          “เปล่าครับ ผมไม่ได้กลัว”

          “งั้น นายก็ดื่มเถอะ ฉันอนุญาต อย่าลืม ที่ฉันเคยบอกนายไว้สิ แขก! สำคัญเสมอ...”

เด็กดีของเขา ถ้าได้ลิ้มลองรสชาติการมีเซ็กส์ล่ะก็ รับรอง ติดใจทุกราย วันนี้ มันก็คือส่วนหนึ่ง ของแผนการนรุฒม์เช่นกัน เด็กคนนี้ คือ ตัวทำเงินให้เขา มีหรือคนอย่างเขาจะไม่อยากทำเงินกับเจ้าเด็กนี่ สาวหม้ายทุ่มเงินขนาดนี้ ไม่เอาก็บ้าแล้ว

          “ได้ครับ”

ชนกันต์คว้าแก้วเครื่องดื่มนั้น พร้อมกับสาดเข้าไปในลำคอรวดเดียวหมด เขาไม่อยากให้ปัญหาเล็กน้อยเกิดขึ้นในร้าน

          “ดีจังเลย...แก้วนี้ สามหมื่นเลยนะ พี่ซื้อดริ้งค์เธอ”

          “อีกสักแก้วมั้ยครับ คุณวรางค์ เด็กผม คอแข็งนะครับ”

นรุฒม์เชียร์อยู่ข้างๆ ถ้าสองแก้ว ปริมาณยาก็จะเยอะขึ้น คืนนี้ แขกของเขาคงได้รับการบริการแบบประทับใจสุดเหวี่ยงสมกับเงินที่เปย์มา

          “ได้ค่ะ งั้น แก้วนี้ พี่ให้เธอห้าหมื่นเลยละกันนะ”

          “ครับ”

ชนกันต์คว้าบรั่นดีแก้วห้าหมื่นนั้นดื่มทันที ทั้งหมดนี้ก็เพื่อตัดความรำคาญทั้งหมดที่เกิดขึ้น รับจบไป

          อีกด้านหนึ่ง...

          “เฮ้ย! แก! ทำไมวันนี้ พี่กันต์ของแกดื่มด้วยอ่ะ ฉันไม่เคยเห็นนะ แกดูสิ”

          “ใช่...มันผิดปกตินะเวนิส ฉันถามเด็กเสิร์ฟแล้วนะ ว่ากฎของที่นี่ บาร์เทนเดอร์เขาจะห้าม ไม่ให้ดื่มกับแขก แต่ทำไม วันนี้ พี่กันต์ถึงดื่มได้ล่ะ หรือว่า...”

          “ต้องเป็นเพราะ อีป้าคนนั้นแน่นอน แกดูสายตาของนางสิ ตอนแรก ฉันเห็นอีกคนนั่งอยู่ ตอนนี้หายไปไหนแล้วอ่ะ หรือว่า...”

          “หรือว่าอะไร...แกสองคนกำลังจะทำให้ฉันตื่นเต้นแล้วนะ”

          “ฉันคิดว่า อีป้าสองคนนี้ ต้องมีคนใดคนหนึ่ง อยากเอากับพี่กันต์แน่นอน แกดูสิ เจ้าของร้านยังมาอยู่ด้วยเลย พี่กันต์จะต้องไม่ยอมดื่ม เพราะมันเป็นกฎของร้าน เพราะงั้น เจ้าของร้านต้องมาสั่งด้วยตัวเอง พี่กันต์ถึงต้องยอมดื่ม”

          “จริงด้วย...แกนี่สุดจริงว่ะเซนต์ ตัวแม่จริงๆ เรื่องนี้”

          “ขอบใจที่ชม โดนัท”

          “แล้วฉันจะต้องทำยังไงต่อล่ะ ถ้าเกิด พี่กันต์เสร็จมนุษย์ป้าสองคนนั่น แล้ว ระหว่างฉันกับพี่กันต์ที่ผ่านมาล่ะ จะยังไงแก ช่วยฉันคิดมั่งสิ”

          “แกอย่าพึ่งมโนไปไกล เวนิส พี่กันต์คงไม่ทำแบบนั้นหรอก เหล้าไม่มีผลทำให้เกิดอารมณ์มากขนาดนั้น นอกเสียจากจะเป็นยาปลุกเซ็กส์เท่านั้นแหละ แกไม่ต้องห่วง...”

          “หืม...? ยาปลุกเซ็กส์?”

          “ห๊ะ! ตายแล้ว!”

สองเพื่อนรัก หันหน้ามองกันทำตาโต เมื่อคิดบางอย่างได้!

          “อะไรแก...พวกแกนึกอะไรได้อีก”

          “พี่กันต์จะต้องโดนยาแน่นอน!”

          “ใช่! ฉันก็คิดแบบไอ้เซนต์ แกดูสายตาอีมนุษย์ป้านั่นดิ มองพี่กันต์แบบ เหมือนมีอะไรบางอย่าง ฉันฟันธง ว่าพี่กันต์ กำลังจะเสร็จอีป้านั่น แน่นอน!”

          “แล้วๆ แล้วแกจะทำยังไงดีล่ะ ฉันต้องช่วยพี่กันต์นะ แกดูสิ พี่กันต์กำลังเดินเข้าไปในร้านแล้ว หรือว่าพี่กันต์กำลังโดนยา ควบคุมอยู่ เซนต์! โดนัท! แกรีบ คิดสิ!”

          “งั้น! แกตามพี่เขาไปเลย!”

          “จะตามไปได้ยังไงล่ะ”

          “แกก็แค่รีบเดินนำหน้าพี่เขาไปก่อน หาห้องลับตรงทางเดินสักห้อง แล้วดึงพี่เขาเข้าไปก็พอ ฉันกับไอ้นัท จะถ่วงเวลาให้ เอ่อ แล้วแกพกถุงยางมาด้วยหรือเปล่า เวนิส”

          “เปล่า แต่ฉันมียาคุมฉุกเฉิน”

          “โอเค! เยี่ยม! งั้น แกรีบไปเลย คนในร้านเยอะ ไม่มีใครสังเกตแกหรอก รีบไป เดี๋ยวฉันจะแกล้งไปคุยกับเจ้าของร้านก่อน”

          “โห...เซนต์ แกนี่มืออาชีพจริงๆ ว่ะ”

          “แก...โดนัท...แกรีบไปสกัดอีป้าคนนั้นด้วย นางกำลังเดินตามพี่กันต์ไปแล้ว รีบไปสิ เดี๋ยวไม่ทันนะ”

          “โอเค!”

          ด้านหนึ่ง...คนโดนยา

          ชนกันต์รู้สึกไม่สบาย เขากำลังเดินเข้าไป เพื่อที่จะล้างหน้าล้างตา ให้ตื่นจากความรู้สึกมึนงงร้อนรุ่ม ชนกันต์รีบปลดกระดุมเสื้อของเขาออก มือไม้ของเขาสั่นอย่างเห็นได้ชัด ‘นี่เขาเป็นอะไร’

          “กันต์...นายไป...”

ยังไม่ทันที่นรุฒน์จะพูดอะไรต่อ มีผู้ชายรูปร่างสันทัดคนหนึ่ง ก็ทะลึ่งพรวดมายืนอยู่ตรงหน้าเขาทันที

          “พี่ครับ ผมอยากได้เด็ก N สักคน”

          “เอ่อ...น้อง ยังเด็กอยู่เลยนะครับ อายุถึงเหรอครับ?”

นรุฒม์คิ้วขมวดด้วยความสงสัย เขามองหน้าแขกคนนี้ ทำไมเขาไม่คุ้นเลย ปกติ แขกที่ร้านของเขา มีแต่กลุ่มสูงอายุทั้งนั้น แล้วทำไม ไอ้เด็กคนนี้ถึงโผล่มาได้ล่ะ

          “ผมอายุ 20 แล้วครับ ผมอยากได้เด็กสักคน สักแสนเป็นไงครับ ด่วนเลยนะ ผมไม่ไหวแล้ว...”

คุณากรกระซิบข้างหูผู้จัดการร้าน ละครหลังข่าวมันยังได้ผลเสมอ ^_<>^

          “เฮ้ย! น้องเมาหรือเปล่า เงินแสนไม่ใช่น้อยๆ นะ”

          “สองแสน พร้อมสแกน! โอเคมั้ยครับ แต่ถ้าทั้งใหญ่และยาว ผมให้พี่อีกแสน! ดีมั้ยครับ!”

          “จริงเหรอ!”

นรุฒน์ตาโตทันที คืนเดียว สามแสนพร้อมจ่อสแกนแบบนี้ หาไม่ได้ง่ายๆ เลยนะ ไม่รอช้า เขารีบคว้าสมาร์ทโฟนของเขากดทันที อ้อยชิ้นงามกำลังจะเข้าปากแล้ว เรื่องเด็กอีกคนเอาไว้ก่อนแล้วกัน...

          อีกด้านหนึ่งของเอมมิกา...

          “เอาวะ!”

เอมมิกาตัดสินใจ ที่จะพุ่งตัวเข้าไป สกัดมนุษย์ป้าคนนั้น คนที่กำลังเดินตามหนุ่มของเพื่อนไป ‘ตอนนี้ ฉันคิดอะไรไม่ออกแล้วแก...ขอโทษนะป้า’

          พลั่ก! เสียงของทั้งสองร่างชนกันสนั่น

          “กรี๊ดดดด!”

ร่างของวรางค์กระเด็น ถลาไปชนกับผนังห้องทันที เธอจุกกับแรงกระแทกนั้น พร้อมกับมึนงง กับสิ่งที่เกิดขึ้น

          “เอ่อ...ขอโทษค่ะ ป้า!”

          “ห๊ะ! นี่เธอเรียกฉันป้าเหรอ!”

วรางค์หันขวับทันที เมื่อเจอประโยคบาดใจนั้นกระแทกเข้าหูของเธอ ‘แก! ฉันอายุ 45 เองนะ มาเรียกฉันป้าได้ยังไง!’

          “เอ่อ หนูขอโทษค่ะ”

เอมมิการีบยกมือไหว้ เธอจะต้องถ่วงเวลามนุษย์ป้านี้ให้นานที่สุด เท่าที่จะทำได้

          และอีกด้านหนึ่ง...

          แกร๊ก! ประตูห้องหนึ่งถูกเปิดกะทันหัน

          พรึ่บ! มือของใครบางคน คว้าไปที่คอเสื้อของเด็กหนุ่ม ที่กำลังเดินโซซัดโซเซเกือบจะล้ม

          “หืม...!!”

ชนกันต์พยายามลืมตา มองใครบางคน ที่ดึงเขาเข้ามา ใบหน้านวลเนียนคุ้นตาลอยอยู่ตรงหน้า

          แกร๊ก! เสียงกดล็อคประตู ทำให้คนที่กำลังอยู่ในอาการมึนงงนั้น หันมามองภาพตรงหน้าซ้ำอีกครั้ง!