เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 33 จิ้งจอกโกรธ ดวงตาส่องประกายหม่นมืด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-23 19:03:14ครั้นย่างก้าวเข้าสู่ประตูคุกเซี่ยเฟยไถ เล่อจื่อเงยหน้าทอดมองท้องฟ้าอันมืดมัว
แม้เป็นเวลากลางวัน แต่ท้องฟ้ากลับหม่นเทา บ่งบอกว่าฝนห่าใหญ่กำลังก่อตัว
หยางเหิงนั่งตัวตรงอยู่กลางโถงคุกเซี่ยเฟยไถ ใบหน้าบึ้งตึง ดวงตาขุ่นมัว ริมฝีปากแห้งผากซีดขาว เห็นได้ชัดว่าพลังชีวิตถูกทำลายไปมาก เขากวาดสายตามองเหล่าผู้คุมที่คุกเข่าอยู่เบื้องหน้า อย่างพินิจพิเคราะห์ว่ามีผู้ใดแอบเยาะเย้ยเขาอยู่หรือไม่
หากพบเห็นแม้เพียงน้อยนิด เขาจะฆ่าล้างโคตรให้หมดสิ้น!
หลังจากสูญเสียความเป็นชาย นิสัยของหยางเหิงก็ยิ่งโหดเหี้ยมขึ้น
ทหารยามคนหนึ่งเข้ามารายงานว่า พระชายาเสด็จมาถึงแล้ว
หยางเหิงมิได้ประหลาดใจ เขารู้ดีว่าฮั่วซู่มอบสิทธิ์ให้เล่อจื่อเข้าเยี่ยม หากนางมาในวันนี้ ก็คงเป็นโอกาสสุดท้ายของเดือนนี้
ช่างไร้ประโยชน์!
ระหว่างพักฟื้น หยางเหิงส่งสายลับฝีมือดีที่สุดออกไปสืบหาตัวผู้ที่ทำร้ายเขา แต่ก็ไร้วี่แวว ในฐานะรองแม่ทัพหน่วยปีกเทพ เขามีศัตรูมากมาย แต่เขาก็รู้ดีว่าคนเหล่านั้นมิกล้าทำอันใดเขา
ครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว คนที่แค้นเขาลึกที่สุดในช่วงนี้ คงหนีไม่พ้นสอง
บทที่เกี่ยวข้อง
บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 34 ตัดสินใจ
ยามเที่ยงวัน ท้องฟ้ามืดครึ้มราวกับจะขาดใจเล่อจื่อรีบร้อนเดินออกมาจากโถงใหญ่ อันซวนยืนอยู่หน้าประตู กราบทูลด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“ถวายบังคมพระชายา บ่าวจับตัวหลี่เหยาได้ ห่างจากจวนหยางไปหนึ่งลี้ ตรัสว่าเป็นสาวใช้ของพระชายา จะจัดการอย่างไรก็สุดแล้วแต่พิจารณาเพคะ”“ตกลง เจ้าถอยไปก่อน”อันซวนพยักหน้ารับ ก่อนจะพาองครักษ์ออกไปลมแรงพัดโชย ความหนาวเหน็บพัดผ่านเข้ามาในโถงใหญ่ กระทบแผ่นหลังหลี่เหยาที่คุกเข่าอยู่ เล่อจื่อมองแผ่นหลังเล็ก ของนาง กดกลั้นความปวดร้าวในอก ก้าวเข้าไปในโถงใหญ่นั่งลงบนเก้าอี้ครู่หนึ่ง นายบ่าวต่างเงียบงันบรรยากาศอึดอัดเช่นนี้ หลี่เหยาจึงทนไม่ไหว นางเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำ“คุณหนู ข้า...”เพียงสามคำ เสียงก็สำลัก“เจ้ารู้หรือไม่ ว่าเจ้าทำผิดสิ่งใด”น้ำเสียงเย็นชาของเล่อจื่อ ทำให้หลี่เหยาใจหาย นางร้องไห้โฮ“บ่าวผิดไปแล้ว บ่าวไม่ควรตัดสินใจเอง... แต่คุณหนู โปรดเชื่อใจบ่าวเถิด บ่าวสามารถเอาชีวิตหยางเหิงได้”หลี่เหยารู้ดีว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 35 ดำเนินการต่อ
วันนี้เล่อจื่อสวมชุดกระโปรงสีเหลืองอมชมพู นางยิ้มน้อย ๆ อย่างรู้สึกผิด แก้มแดงระเรื่อ ดวงตาสดใสฮั่วตู้หยิบไม้เท้าข้างกาย ลุกขึ้นยืน เล่อจื่อรีบเข้าไปประคอง พลางเปลี่ยนเรื่อง“เหตุใดพระองค์จึงให้พวกนางย้ายไปที่อื่นเพคะ”“เจ้าว่าอย่างไรเล่า”เล่อจื่อเม้มริมฝีปาก นางจะไปรู้ได้อย่างไร!“แค่ขว้างถ้วยชา ยังไม่พอ” ฮั่วตู้มองตรงไปข้างหน้า เอ่ยด้วยรอยยิ้ม“รื้อเรือนนี้เป็นอย่างไร”น้ำเสียงของเขาเรียบเฉย ราวกับกำลังพูดเรื่องธรรมดาสามัญทว่า เล่อจื่อกลับไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ คิ้วขมวดมุ่น ริมฝีปากแดงอิ่มเผยอเล็กน้อยด้วยความตกใจรื้อเรือน... ไม่จำเป็น!ฮั่วตู้ถามต่อ “เจ้าอยากลงมือเอง หรือดูคนอื่นรื้อ”นางเลือกไม่ทำได้หรือไม่?“แน่นอน ยังมีตัวเลือกที่สาม”เล่อจื่อถอนหายใจด้วยความโล่งอก คิดว่าคนบ้าผู้นี้คงแค่พูดเล่น ทว่า ชั่วพริบตาต่อมา“หรือจะรื้อสาวใช้ของเจ้า”“…”ไม่มีทางเลือกใดป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 36 คู่มือปฏิบัติ
ทันทีที่ย่างกรายเข้าสู่ตำหนักน้ำพุร้อน กลิ่นหอมของมวลดอกไม้ก็โชยมาแตะจมูกแต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง หยางเหิงกลับรู้สึกหวาดกลัว ความเย็นยะเยียบแล่นเข้าสู่หัวใจ เขาหันกลับไปมอง เห็นองครักษ์เงาซ่อนตัวอยู่ใต้ชายคา จึงค่อยวางใจเสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย เขาสบถเบา ๆ ด่าตัวเองว่าขี้ขลาด“ท่านแม่ทัพหยางมาถึงแล้ว”เสียงใสกังวานดึงสติหยางเหิงกลับมา ไม่นานนัก ก็เห็นเล่อจื่อในชุดแดงเพลิง เดินออกมาจากมุมหนึ่ง โคมไฟส่องสว่างทั่วลานและทางเดิน ใบหน้างามของเล่อจื่อดูเปล่งปลั่งหยางเหิงชะงัก มองดวงตาเล่อจื่อที่แดงระเรื่อ หัวใจสั่นไหวช่างงดงามราวกับปีศาจแม้หยางเหิงจะชอบหญิงสาวอ่อนหวานน่ารัก แต่ชายใดเล่าจะต้านทานมารยาเช่นนี้ได้ หรือจะพูดอีกอย่างว่า ต่อให้ไม่ใช่บุรุษ ก็ยังต้องหลงใหล แม้เตือนตัวเองว่าอย่ามอง อย่าแตะต้องหญิงผู้นี้ แต่ใจเขาก็ยังคงหวั่นไหวเล่อจื่อยกยิ้ม เดินเข้ามาใกล้ เอ่ยถาม “ท่านแม่ทัพหยาง”หยางเหิงได้สติ ไอเบา ๆ เห็นว่ารอบกายเล่อจื่อไม่มีผู้ใด จึงถามว่า“พระชายา หลี่เหยาอยู่ที่ใด&rdqu
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 37 ความคับข้องใจ
บ่อน้ำพุร้อนในตำหนักหลังนี้ช่างมีรูปแบบแปลกตา บ่อกว้างขวางยิ่งนัก แต่กลับถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนด้วยม่านไหมเนื้อบางเบา มองลอดผ่านไปได้เลือนรางเล่อจื่อปลดอาภรณ์ที่เปียกชื้นออกจนหมด ก้าวลงสู่บ่อน้ำพุร้อน ก่อนจะแช่กายลงไปครึ่งตัว ชั่วครู่หนึ่งสติสัมปชัญญะของนางก็ค่อยๆ กลับคืนมานางนึกถึงคำถามของฮั่วตู้เมื่อครู่ น้ำเสียงนั้นราวกับต้องมนตร์ นางเกือบจะเผลอตอบออกไปโดยไม่รู้ตัวว่า"ทางลัด"แล้วฮั่วตู้ก็พานางมายังที่แห่งนี้เนื่องจากอ้อมกอดแน่นเมื่อครู่ อาภรณ์ของฮั่วตู้จึงเปียกชื้นไปด้วย เล่อจื่อเห็นว่าพระองค์เดินไม่สะดวก จึงคิดจะช่วยถอดอาภรณ์ให้ แต่เมื่อปลายนิ้วแตะต้องสายคาดเอว ก็ถูกมือของพระองค์รั้งไว้ฮั่วตู้ใช้มือที่วางอยู่บนบ่านาง ดันร่างนางเบาๆ เข้าไปในบ่อครึ่งหนึ่งที่อยู่ด้านใน...เล่อจื่อได้ยินเสียงจากอีกฟากของม่านไหม ดังช้าๆ และชัดเจน นางนึกขึ้นได้ว่า ดูเหมือนฮั่วตู้จะไม่เคยให้ผู้ใดถอดอาภรณ์ให้เหตุใดเล่า?ครู่หนึ่ง ผิวน้ำกระเพื่อมขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่นานก็กลับสงบนิ่ง ทั้งสองฝ่ายต่างมิได้เอ่ยวาจาใดๆ ผ่านม่านไหมกั้นกลาง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 38 แปลกประหลาด
ในเขตชานเมืองหลังฝนตก ดอกไม้ป่าและวัชพืชต่างก็มีหยดน้ำเกาะพราว เมฆดำสลายไป แสงตะวันยามเช้าค่อยๆ ส่องสว่าง ปลุกทุกสรรพสิ่งในโลกหลังจากเงียบอยู่นาน แขนของเล่อจื่อก็เริ่มปวดเมื่อย นางไม่มีแรงเหลืออยู่ในร่างกายแล้วจริงๆ หลังจากกอดฮั่วตู้มานาน พระองค์ก็ไม่ตอบสนองใดๆนางกำลังบอกพระองค์อย่างชัดเจนด้วยการกระทำว่า นางไม่ได้รังเกียจพระองค์!ด้วยสติปัญญาของฮั่วตู้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เข้าใจความหมายของนางแต่พระองค์กลับไม่ตอบสนอง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพระองค์ไม่เชื่อนาง และอาจคิดว่านางกำลังแสดงละครเล่อจื่อค่อยๆ เลื่อนมืออย่างช้าๆ แต่เมื่อฝ่ามือของนางแตะลงบนเอวของฮั่วตู้ พระองค์ก็เอื้อมมือออกมากุมไว้อุณหภูมิฝ่ามือของฮั่วตู้เย็นอยู่เสมอ เล่อจื่อนึกถึงความรู้สึกทุกครั้งที่นางสัมผัสฝ่ามือของพระองค์ รู้สึกว่าวันนี้เย็นที่สุดพระองค์กุมมือนางไว้เช่นนี้ แล้วหันกลับมา จ้องมองนางด้วยดวงตาคม ราวกับกำลังมองหาบางสิ่งในดวงตาของนาง...เวลานี้ อันซวนก็มาถึงพร้อมกับรถม้า เขาจอดรถม้าไว้ไม่ไกลจากพวกเขา และไม่ได้เข้าไปรบกวนฮั่วตู้มองเล่อจื่อ หางตาแดงก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 39 ละครสนุก
ตำหนักจิ้งเซียน“อะไรนะ!”หลินอวี้เซียนตบโต๊ะพลางลุกขึ้นยืนด้วยความตกตะลึงเสิ่นชิงเหยียนรีบคว้าข้อมือของนางไว้ด้วยความรวดเร็ว เกรงว่าหลินอวี้เซียนจะทำสิ่งใดที่รุนแรงเกินไปหลินอวี้เซียนขมวดคิ้ว นางได้ยินว่าชิงเหยียนป่วย จึงมาเยี่ยมเยียนในวันนี้ แต่กลับได้ยินเรื่องราวอันน่าเศร้าของสหายรักแม้ว่าก่อนหน้านี้จะมีข่าวลือว่าฮั่วซู่รับอนุเข้าตำหนัก แต่นางก็ไม่ได้ใส่ใจ คิดว่าเป็นเพียงข่าวลอยลมแต่ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริง!“น่าโมโห! พวกเจ้าแต่งงานกันได้ไม่นาน เหตุใดฝ่าบาทถึงได้หลงใหลได้ปลื้มสตรีอื่นได้ง่ายเช่นนี้!” หลินอวี้เซียนกัดริมฝีปาก ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วเอ่ยถาม“ท่านป้าว่าอย่างไรบ้าง? ท่านไม่สนใจบ้างหรือไร?”เสิ่นชิงเหยียนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าซีดเซียวราวกับกระดาษ ไร้ซึ่งเลือดฝาดหลังจากคืนนั้น เสิ่นชิงเหยียนคิดว่าฮั่วซู่มีใจให้นางจริง แต่เขากลับไม่ยอมปล่อยอนุคนนั้นไป แถมยังเก็บนางไว้ในตำหนัก...ยิ่งนานวัน นางก็ยิ่งหดหู่ใจ แต่ฮั่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 40 ลึกซึ้ง"ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้...มาจูบข้าสิ"
“อะไรนะ?”เล่อจื่อเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ นางมองใบหน้าของฮั่วตู้ด้วยความเคลือบแคลงสงสัยหลินอวี้เซียน ฝ่าบาท ฝ่าบาทกลับไม่รู้จักนาง?เป็นไปได้อย่างไร? เล่อจื่อไม่เชื่อ แต่จากสีหน้าของฮั่วตู้แล้ว ไม่มีวี่แววของการโกหกเลยแม้แต่น้อย“หลินอวี้เซียน... นางเป็นญาติผู้น้องของฮั่วซู่ หลานสาวของฮองเฮา” เล่อจื่อขมวดคิ้ว ยังคงรู้สึกว่าเรื่องนี้ช่างไร้สาระสิ้นดี“และบิดาของนางยังเป็นไท่เว่ยแห่งราชวงศ์ต้าฉี ฝ่าบาทไม่รู้จักจริงๆ หรือ?”ฮั่วตู้ได้ยินดังนั้นก็แค่นเสียง พูดเยาะเย้ย“ที่แท้ก็เป็นบุตรสาวของหลินฉี...”ตระกูลหลินมีรากฐานที่มั่นคงในแคว้นต้าฉี บรรพบุรุษเคยมีตำแหน่งอัครเสนาบดีถึงสามคน แต่ในรุ่นของหลินฉี คนในตระกูลส่วนใหญ่ล้วนปานกลาง แม้แต่ตระกูลเสิ่นที่เพิ่งมีชื่อเสียงก็ยังเทียบไม่ติดหากมิใช่เพราะมีพี่สาวเป็นฮองเฮา คอยหาหนทางให้ตระกูลหลิน หลินฉี คนสารเลวนี่ คงรักษาตำแหน่งไท่เว่ยไว้ไม่ได้หลินฉีไม่เพียงแต่มีความสามารถ ยังมักมากในกามและชอบเล่นการพนัน จำนวนอนุในจวนไท่เว่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 41 พระราชโองการ
ในห้องนอนมีเตาผิงกำลังลุกไหม้ หลังจากที่เล่อจื่อได้รับบาดเจ็บ ก็มีการวางเตาผิงไว้ทั่วทั้งตำหนักแต่ในเวลานี้ เล่อจื่อที่มักจะขี้หนาว กลับรู้สึกว่าอุณหภูมิในห้องสูงเกินไป มือทั้งสองข้างที่ห้อยอยู่ข้างกาย วางตัวไม่ถูก นางมองฮั่วตู้ นิ่งเงียบไปชั่วขณะนางควรจะมีความสุขหรือไม่?แววตาของเขา ช่างชัดเจนและไม่ปิดบัง มิได้หมายความว่านางประสบความสำเร็จแล้วหรือ?เล่อจื่อไม่ค่อยเข้าใจเรื่องความรักระหว่างบุรุษและสตรี ในวันแต่งงาน บิดามอบนางให้กับฮั่วซู่ ในตอนนั้น ใจของนางไม่ได้หวั่นไหว เพียงแต่คิดว่า สามีภรรยาในโลกนี้ คงเป็นเช่นนี้เคารพซึ่งกันและกัน เรียบง่ายและยืนยาวแต่ระหว่างนางกับฮั่วตู้เล่า?เดิมที เล่อจื่อรู้ดีว่า ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาของพวกเขา เป็นเพียงแผนการของฮ่องเต้แคว้นฉี และการใช้ประโยชน์ของฮั่วตู้ ทุกย่างก้าวของนาง ล้วนระมัดระวัง ราวกับเหยียบอยู่บนแผ่นน้ำแข็งบางๆการทำให้ฮั่วตู้ชอบนาง ในตอนแรก ก็เพื่อรักษาชีวิตของนาง ต่อมา ก็เพื่อให้เส้นทางของเขาราบรื่นยิ่งขึ้น ตามที่เล่อจื่อคาดหวัง นางหวังว่า การที่ฮั่วตู้ชอบนางบ้าง ก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
บทล่าสุด
บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 65นางเพียงต้องการเกาะเขาไว้ด้วยความเอาแต่ใจ โดยไม่คิดจะปล่อยมือ…
นางแค่อยากจะแนบชิดเขา ไม่อยากปล่อยมือ...เมื่อร่างทั้งร่างถูกดึงเข้าสู่ความมืดมิด ร่างกายก็เหมือนถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งถูกแช่ในน้ำแข็ง อีกส่วนหนึ่งตกลงไปในกองเพลิง แต่ความคิดของเล่อจื่อกลับแจ่มชัด...ท่ามกลางความร้อนและความหนาว ร่างกายของนางถูกดึงเข้าสู่อ้อมกอดที่คุ้นเคย นางแนบชิดอกของเขา ฟังเสียงหัวใจของเขาสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ไหลเข้าสู่ร่างกาย รวมตัวกันที่หัวใจที่เต้นผิดจังหวะ ค่อยๆ สงบลงคนโง่...แม้จะมีพลังภายในสูงส่งเพียงใด ก็ไม่ควรใช้อย่างไม่ระมัดระวังเล่อจื่ออยากจะห้ามเขา จึงพยายามจะเอ่ยปาก แต่กลับพบว่า นางส่งเสียงไม่ออก หากนางจำไม่ผิด ไข้ลมพิษร้าย ทำให้เกิดอาการพูดไม่ได้เช่นนั้น นางจะพูดไม่ได้อีกแล้วหรือทันใดนั้น ริมฝีปากอุ่นๆ ก็ทาบทับลงมา แนบริมฝีปากของนางอย่างแผ่วเบา ราวกับปลอบโยน และลูบไล้ไปพร้อมๆ กัน ท่ามกลางความเจ็บปวดและชาหนึบ นางรู้สึกถึงริมฝีปากของเขาที่กำลังจูบความเจ็บปวดค่อยๆ บรรเทาลง เล่อจื่อรู้สึกเพียงว่า ร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสื้อผ้าบางๆ ติดผิวหนัง เหนียวเหนอะหนะ นางรู้สึกว่
บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 64 ฝ่าบาทไม่ควรมา
ภายในห้องเงียบสงัด แม้แต่เสียงน้ำตาที่หยดลงบนหน้าตักก็ยังได้ยินอย่างชัดเจนเล่อจื่อยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้า แล้วหันไปจุดเทียนสีแดงบนโต๊ะ นางสูดหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้ง พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ"ฝ่าบาทไม่ควรมา"ฮั่วตู้ไม่พูด สีหน้าก็ไม่เปลี่ยน แต่มือที่จับไม้เท้าหยกขาวกลับกำแน่น จากนั้นก็เดินไปที่โต๊ะอย่างช้าๆ หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาจากกองกระดาษมากมาย..."เสิ่นหวยยังคงต้องใช้แผนการนี้ ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อฝ่าบาทมาก" เล่อจื่อเห็นว่าเขาหยิบแผ่นไหนขึ้นมา จึงอธิบายแผนการของนางเบาๆ"และหากท่านต้องการดึงเสิ่นหวยมาเป็นพวก ต้องเริ่มจากเสิ่นชิงเหยียน ฝ่าบาทสามารถ..."กระดาษทั้งแผ่นถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในมือของฮั่วตู้ ร่วงหล่นลงพื้น มองไม่ออกว่าเขียนอะไรไว้ เล่อจื่อเบิกตากว้าง รู้สึกโกรธ คำพูดทั้งหมดที่อยากจะพูดถูกปิดกั้น"เหตุใดจึงไม่บอก" ฮั่วตู้นั่งลง หันหน้าเข้าหานาง ดวงตาคมจ้องมองนาง รออยู่ครู่หนึ่ง เห็นว่านางไม่พูด เขาก็เบนสายตาไปที่กระดาษที่เหลืออยู่บนโต๊ะ กวาดตามอง...หืม นี่อะไรกัน จดหมายลาตาย?และเมื่อครู่ น้ำเสียงของ
บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 63 ถอยไป
จิงซินที่ยืนอยู่ข้างๆ ตกใจกับโทสะของฮั่วตู้ นางมองแผ่นหลังตรงของคุณหนู นึกถึงความร้อนผิดปกติจากแขนของคุณหนูตอนที่พยุงเมื่อครู่ ยิ่งรู้สึกกังวลใจนางอยากพยุงคุณหนูไปพักผ่อนที่ห้อง แต่ฝ่าบาทยืนขวางทางอยู่ ทั้งสองต่าง ไม่มีใครยอมหลีกทาง...เอาไงดี!นางเหลือบมองอันซวนที่ยืนอยู่ข้างๆ ฝ่าบาท พบว่าเขาก็กำลังมองนางอยู่เช่นกัน นางอดตกใจไม่ได้ท่านอันซวน... จิงซินจำได้ว่าช่วงนี้นางยุ่งมาก จึงมักบังเอิญเจอท่านอันบ่อยๆ แม้ท่านอันจะไม่ค่อยพูด แต่ก็ช่วยนางไว้มากมาย นางจึงทำขนมไปขอบคุณเขาเป็นครั้งคราวนางคิดว่า นางกับอันซวนก็นับว่ามีความสัมพันธ์ฉันมิตรใช่หรือไม่?นางจึงลองส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากอันซวนอันซวนเข้าใจความหมายของนางในทันที ใบหน้าของเขาเรียบเฉย แต่ในใจกลับปั่นป่วนตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ตั้งแต่ก่อนที่นางจะความจำเสื่อมจนถึงตอนนี้ นางลืมทุกอย่าง แม้ในยามยากลำบากที่สุด จิงซินก็ไม่เคยขอร้องใคร...นี่เป็นครั้งแรกอันซวนไม่อาจปฏิเสธที่จะช่วยนางได้เขาก้าวไปข้างหน้า กราบทูลฝ่าบาทผู้เอาแน่เอานอนไม่ได้ "ถอยไป..."
บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 62 เจอแล้ว
ลมหายใจอุ่นๆ รินรด เล่อจื่อก้มหน้าลงอย่างขวยเขิน จุมพิตของเขาร่วงลงบนหน้าผากของนาง...แผ่วเบา ทิ้งไว้เพียงความอบอุ่นแม้ในห้องจะมีเตาผิง แต่ยามค่ำคืนอากาศก็ยังคงหนาวเย็น ฮั่วตู้โอบกอดเล่อจื่อเบาๆ นอนลงเคียงข้างกัน แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมกายทั้งสอง ผ้าห่มในวัดค่อนข้างหยาบ ไม่นุ่มนวลเหมือนในจวน เล่อจื่อพลิกตัว ขมวดคิ้วเล็กน้อยผ้าห่มหยาบเสียดสีกับลำคอ ทำให้นางรู้สึกไม่สบายตัวเมื่อเห็นดังนั้น ฮั่วตู้จึงดึงผ้าห่มออกจากตัวนาง จ้องมองลำคอขาวเนียน เพียงชั่วครู่ ผิวขาวผ่องก็แดงระเรื่อ เขาไม่ลังเลที่จะถอดเสื้อคลุมสีแดงเข้มออก คลุมลำคอที่โผล่พ้นผ้าห่มของนาง ก่อนจะห่มผ้าให้เรียบร้อยเสื้อผ้าของเขาคลุมกายนาง กลิ่นหอมคุ้นเคยอบอวลอยู่ปลายจมูก ทำให้นางรู้สึกเคลิบเคลิ้ม... แต่นางไม่อยากคิดถึงสาเหตุที่ทำให้นางรู้สึกเช่นนั้นเล่อจื่อหลับตาลงเบาๆ แล้วลืมตาขึ้นอีกครั้ง นางครุ่นคิดถึงเรื่องของเสิ่นชิงเหยียน นางร่ายแผนการทั้งหมดในใจออกมา แล้วเปรียบเทียบอย่างรอบคอบ"...แต่ถ้าเป็นเช่นนี้ หากเสิ่นชิงเหยียนเปลี่ยนใจกลางคัน พวกเราจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ..."
บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 61 เอาแต่ใจ
ม่านเตียงทิ้งตัวลง ปิดบังร่างสองร่างที่แนบชิด เล่อจื่อผละออกจากอ้อมกอดของฮั่วตู้ หายใจหอบปร่า ดวงตาเหลือบไปเห็นปลายขาของทั้งสองที่แนบชิดกัน ผ่านเนื้อผ้าบางเบานางสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิร่างกายเย็นเยียบของเขา ก่อนจะยกนิ้วมือขึ้นแตะริมฝีปากอย่างเผลอไผล ความอบอุ่นจากจุมพิตยังคงติดตรึงอยู่"ยังคงรำลึกถึงรสจุมพิตอยู่รึ" เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างเย้าหยอกเล่อจื่อหันไปมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ เขาก็กำลังจ้องมองนางเช่นกัน แถมยังเลียนแบบนาง ยกนิ้วมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองอีกด้วยช่าง.. เจ้าเล่ห์นัก!"วันนี้ชดใช้หนี้หมดแล้วหรือยังเพคะ" นางเม้มริมฝีปาก แก้มแดงระเรื่อ เอื้อมมือไปคว้าชายแขนเสื้อของเขา ดึงเบาๆ"ฝ่าบาท กลับมาเถิดเพคะ!"ฮั่วตู้จ้องมองนาง ความขัดเขินของนางทำให้เขาพึงพอใจยิ่งนัก รอยยิ้มจางๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าคมคายเขาจับมือนางไว้ ดึงเข้ามาในอ้อมกอดอย่างแผ่วเบา เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม "ไล่ข้าไปรึ"เล่อจื่อวางมือบนอกเขา พยายามผลักออก แต่เมื่อรู้ว่าไร้ผล นางจึงยอมแพ้"หม่อมฉันไหนเลยจะกล้าไล่ฝ่าบาทเพคะ" นางพูดอย่างงอนๆเขามักจะเอ
บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 60 ทวงหนี้
เสิ่นชิงเหยียนกลับไร้อารมณ์ นางจัดปกเสื้อผ้าให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย แล้วนั่งลง จากนั้นก็ยิ้มให้เล่อจื่อที่กำลังตกตะลึง"เจ้าเห็นชัดเจนแล้วหรือ นี่คือคนที่เจ้าคอยช่วยเหลือ"เล่อจื่อรู้สึกตัว ถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ"ฮั่ว... ฮั่วซู่ทำหรือ"รอยแดงเข้มเหล่านั้นน่าตกใจ ดูไม่เหมือนถูกตี...แต่ทำไมถึงดูคุ้นๆความทรงจำผุดขึ้นในหัว เล่อจื่อนึกถึงหนังสือที่แม่นมนำมาให้นางดูก่อนวันแต่งงาน... ในนั้นวาดภาพมากมาย ล้วนบิดเบี้ยวและน่าเกลียด ทำให้นางหวาดกลัวในคืนแต่งงานร่องรอยบนร่างกายของผู้หญิงในหนังสือเล่มนั้นคล้ายกับรอยแดงบนตัวของเสิ่นชิงเหยียนมากดังนั้น ไม่ใช่ถูกตี แต่ถูกทารุณตอนร่วมรัก..."ในเมื่อเจ้ากับข้าต่างก็แต่งงานแล้ว ย่อมต้องเข้าใจเรื่องบางเรื่อง" เสิ่นชิงเหยียนแสยะยิ้มอย่างดูถูกตัวเอง จากนั้นก็มองเล่อจื่อ"ข้าตาบอด แต่เจ้า..."ในแววตาของเสิ่นชิงเหยียนเต็มไปด้วยความสงสัย นางไม่เข้าใจความแค้นจากการทำลายล้างแค้วนและการฆ่าล้างตระกูล ในสายตาขององค์หญิงแห่งแคว้นหลี่คนนี้ นางเทียบไม่ได้กับผู้ชายคนหนึ่งหรือแต่...นางม
บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 59 อธิษฐาน"ข้าจะระมัดระวัง"
ฮั่วตู้ยอมรับว่าข้อเสนอของตาแก่หยินนั้นเย้ายวนใจมากจริงๆเล่อจื่อภายใต้แสงแดด อบอุ่นและสดใส เขาตกตะลึงครู่หนึ่ง ถึงกับเริ่มพิจารณาข้อเสนอนี้อย่างจริงจังแต่เพียงชั่วครู่เท่านั้นคนสองคนที่เอาชีวิตรอดด้วยความเกลียดชัง จะปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับจินตนาการได้อย่างไรฮั่วตู้หัวเราะ ไม่ตอบคำถามของหยินฉางซั่วความเงียบและสีหน้าของเขาก็เป็นคำตอบสำหรับหยินฉางซั่วแล้วเขาหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินไปข้างๆ เล่อจื่อ มองตามสายตาของนางไปยังภาพวาดดอกบัวหิมะในตำราแพทย์ เงาของเขาทาบทับ ดอกบัวหิมะที่สดใสบนหน้ากระดาษพลันมืดมัวลง...สายลมพัดพากลิ่นหอมของดอกมิ้นท์ เล่อจื่อจึงปิดตำราแพทย์ลง ลุกขึ้นยืน มองฮั่วตู้ เพราะคำพูดของลุงหยิน ทำให้นางพิจารณาใบหน้าของเขาอย่างละเอียดโดยไม่รู้ตัว นางวาดภาพน้องสาวฝาแฝดของเขาในใจเล่อจื่อไม่มีวันลืมรอยเลือดบนร่างของพี่ชาย ทุกครั้งที่นึกถึง นางก็เจ็บปวด... พี่น้องเชื่อมต่อกันด้วยสายเลือด สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของกันและกันจริงๆ หรือเช่นนั้น สายสัมพันธ์ระหว่างฝาแฝดก็ยิ่งลึกซึ้งมากขึ้นไปอีก?"ไปกันเถอะ"
บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 58 ฝาแฝด"เซียวเซียวกับเสี่ยวตู้เป็นฝาแฝดกัน แต่ตอนนี้..."
เสียงเล่อจื่อจึงเปิดม่านรถม้า มองออกไปข้างนอกหลังจากออกจากประตูเมือง เสียงข้างนอกก็ค่อยๆ จางหายไป ในเขตชานเมือง มีเพียงเสียงต้นไม้ใบหญ้าที่ถูกลมพัด ภายในรถม้าเงียบสงัด เล่อจื่อละสายตา หันไปมองฮั่วตู้ที่อยู่ข้างๆนางสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเขายิ่งเย็นชาลงเรื่อยๆ แม้แต่มือที่นางจับก็เริ่มเย็นขึ้นถึงแม้ว่าเขาจะไม่พูดอะไร เล่อจื่อก็สัมผัสได้ว่าเขาต่อต้านจุดหมายปลายทางนางวางมืออีกข้างลงบนหลังมือของเขาโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นเขามองมา นางก็พูดเบาๆ ว่า"ที่ที่จะไปเอายา... หรือว่าอย่าไปเลยเพคะฝ่าบาท ให้ท่านอันซวนไปกับหม่อมฉันก็พอ"ในที่สุดดวงตาของฮั่วตู้ก็มีรอยยิ้ม เขาถอนหายใจในใจ ถอนหายใจกับความละเอียดอ่อนของนาง และถอนหายใจที่เขาไม่รู้ว่าจะปิดบังตัวเองต่อหน้านางอย่างไร นางถึงได้มองทะลุเขาได้ง่ายดายเช่นนี้เขาลูบหัวของนาง "อย่าคิดมาก"เล่อจื่อจึงหยุดพูด นางก้มหน้าลง ครุ่นคิดต่อไปฮั่วตู้มองรอยคล้ำใต้ตาของนาง จางๆ จางมาก มองไม่เห็นหากไม่สังเกต เขารู้มานานแล้วว่านางเป็นคนคิดมาก ถึงแม้ว่าเขาจะแอบใส่สมุนไพรบำรุงในอาหารของนาง แต่ปมในใจ
บัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น บทที่ 57 หวานล้ำในหัวใจ
แสงแดดส่องกระทบดวงตาของฮั่วตู้ แม้แต่ดวงตาคมดุจเหล็กที่ไร้อารมณ์ก็ดูอบอุ่นเล่อจื่อตกตะลึง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคำพูดของเขา หรือเพราะความอ่อนโยนที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา"เช่นนั้นหม่อมฉันจะไป ทานอาหารกับฝ่าบาท ดีหรือไม่เพคะ" เล่อจื่อเม้มริมฝีปาก รู้สึกผิดเล็กน้อยตั้งแต่พี่สาวออกมาจากเซี่ยเฟยไท่ นางก็ใส่ใจพี่สาวเป็นส่วนใหญ่ ส่วนที่เหลือก็เป็นเรื่องธุรกิจของร้านค้าและการตามหาพี่สะใภ้กับหยูเอ๋อร์นอกจากมื้อเย็นและเวลานอนแล้ว นางกับฮั่วตู้แทบไม่มีเวลาคุยกัน...ฮั่วตู้ครางรับเบาๆ เห็นด้วยกับข้อเสนอของนางเล่อจื่อเงยหน้าขึ้นมองแสงแดด ไม่ได้เข็นเขาไปที่ห้องอาหาร แต่เรียกหลี่เหยา ให้นางนำอาหารมาที่สวนพลาดแสงแดดอบอุ่นในฤดูหนาวไม่ได้ระหว่างมื้ออาหาร คนทั้งสองไม่ได้พูดคุยอะไรมากมาย แค่กินอย่างเงียบๆ หลี่เหยาถือซุปหวานๆ เห็นภาพที่สงบสุขและงดงามนี้จากระยะไกล นางก็หยุดอยู่กับที่ ไม่ต้องการเข้าไปรบกวนพวกเขาในเวลานี้ หลินเยว่เดินผ่านมาเห็นหลี่เหยา นางก็เดินไปหานาง มองดูภาพตรงกลางสวนด้วยกันใครเห็นภาพเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะหยุดมอ
