วีรดาเริ่มรู้สึกตัวเมื่อรู้สึกว่าตัวเองนั้นอึดอัด เอวเล็กของเธอหนักอึ้งเพราะมีบางอย่างมาวางพาดเอาไว้ หญิงสาวขยับตัวเล็กน้อยก็รู้ว่าเป็นสิ่งใด
“อื้อ ..” เสียงครางอย่างหงุดหงิดดังขึ้นจากลำคอ คนตัวเล็กหยุดชะงัก ก่อนจะพยายามปรับสายตาให้เข้ากับความมืด เธอเผลอหลับไปตอนไหนนะ ภาพล่าสุดคือถูกเขาจับกินตับเมื่อตอนเกือบเที่ยงคืน เราก็ล้าจนยืนไม่อยู่ จากนั้นก็ขยับร่างออกจากใต้ร่างของเขาแล้วเผลอหลับไปตอนไหนกัน คนตัวเล็กยังคงขยับยุกยิกเพราะรู้สึกแปลกไม่เคยมีใครมานอนกอดแบบนี้
“อื้อ เธอทำให้ฉันตื่น” เสียงทุ้มดังข้างใบหู
“อุ้ย!! หนูขอโทษค่ะ อุ๊ย!!” เธอรีบตะแคงร่างไปบอกเขา แต่เมื่อหันไปแล้ว หัวใจดวงน้อยก็เต้นระทึก จมูกเล็กของเธอดันไปชนเข้ากับปลายจมูกของเขา ลมหายใจร้อนผ่าวรินรดกันและกัน วีรดาใจเต้นรัว นี่หากเปิดไฟเขาจะรู้ได้เลยว่าแก้มเธอแดงขนาดไหน คงยิ่งกว่าลูกแอปเปิ้ลเสียอีก คนตัวเล็กทำท่าขยับหนี
“อ๊ะ!!”
“ทำให้ฉันตื่นแล้วไม่รับผิดชอบเหรอ” เสียงแหบพร่าเอ่ยพร้อมกับวงแขนที่รัดแน่นตรงเอวคอดกิ่วนี้
“เอ่อๆ นะ หนูขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจ
“อุ๊ย! อื้อ นายท่านหนูขอโทษจริงๆ อุ๊บ อื้อ อือ อืม” ข้อมือน้อยพยายามดันร่างของเขาไม่ให้โน้มเธอเข้าไปหา แต่ทว่าเรี่ยวแรงของเธอนั้นน้อยนิดเหลือเกิน เข้าใจว่าเขาเป็นผู้ชาย เราเป็นผู้หญิง แต่แท้จริงแล้วเธอกลับเริ่มรู้สึกชอบให้เขาสัมผัสเรือนร่างของเธอนี้
“อื้ม จ๊วบ อื้ม จุ๊บ อื้ม” เสียงครางดังอย่างพอใจร่างจากโปร่งที่เอาแต่ใจนั้น มิเอะไม่ปล่อยให้ใครหน้าไหนมากวนใจเธอได้อีก ครั้งแรกก็คิดว่าจะพอแล้ว แต่สาวเจ้าดันตื่นมาตอนใกล้ๆ รุ่งเช้า ใครๆ ก็รู้ว่าช่วงเช้านั้นอะไรๆ ของร่างกายมันก็จะตื่นตามไปด้วยโดยเฉพาะตรงส่วนนั้น มิเอะนึกถึงเจ้าสิ่งที่มันกำลังค่อยๆ ผงกหัวชูคอจนตุงกางเกงนอนของตัวเอง ยิ่งร่างนุ่มๆ นั้นดิ้นเร่าๆ ด้วยแล้ว เจ้าท่อนเนื้อของเธอมันยิ่งตื่น แล้วพร้อมที่จะทำลายล้างทุกสิ่งที่มารบกวนมันนี้ มิเอะคิดพรางเอื้อมมือสอดเข้าไปใต้สาบเสื้อนอนคนตัวเล็กเพื่อควานหาเนื้อเนียนนุ่มลื่นมือนั้น
“อื้อ นายท่าน นะ หนูเจ็บ อื้อ อือ” หญิงสาวครางออกมาเมื่อรู้สึกว่าก้อนเนื้อเต่งตึงของเธอถูกเคล้นอย่างแรง ยอดฐานที่เป็นไตมันเจ็บจี๊ดจนเธอต้องร้องออกมา
“ก็หน้าอกเธอน่าขย้ำนี่นา อื้อ อย่าทำเป็นสำออยเลยน่า จุ๊บ หืม อืม” ร่างโปร่งไม่ได้เก็บเอาประโยคนั้นมาผ่านสมองเลยแม้แต่น้อย เจ็บก็เจ็บไปซิ จะเจ็บสักเท่าไรเชียว ทีเมื่อคืนเธอทั้งขบทั้งกัดสาวเจ้ายังไม่บ่นแถมยังครางกระเส่า รู้ไหมมันเพิ่มความต้องการให้กับเธอเป็นสิบๆ เท่า คิดแล้วก็ยิ่งมันเขี้ยว มือเรียวกอบกุมบีบเคล้นสองเต้าเต่งนั้นไปมาถี่ๆ
“อ๊ะ อื้อ นะ นายท่านคะ อึก อึก อื้อ ตรงนั้นมัน อื้อ อ่าส์” เธอก็อยากจะร้องบอกเขาว่าเจ้าท่อนเนื้อของเขามันดันท้องน้อยของเธออยู่แบบนั้น เธอรับรู้ได้ถึงความร้อนของเจ้าสิ่งที่เสียดสี แถมเหมือนมีน้ำบางอย่างทำให้หน้าท้องของเธอเปียกแฉะไปหมดแล้ว
“อื้อ ทำไมเหรอ อยากกินมันอีกหรือยังไง”
“อื้อ มะ ไม่เอาแล้วค่ะ หนูเหนื่อยจนหายใจไม่ออกแล้ว อ๊ะ อื้อ นายท่านจะทำอะไรคะ อื้อ” เธอกำลังร้องบอกเขาเพลินๆ ต้นขาสวยก็ถูกช้อนให้ลอยขึ้นไปพาดที่ลำตัวของเขาข้างหนึ่งนั้น
“จะทำอะไรงั้นเหรอ คิดเอาเองซิ หืม อืม” มิเอะกระซิบเสียงแหบพร่า พร้อมจับเจ้าแท่งเนื้อถููไปมากับกลีบเนื้อนุ่มของคนตัวเล็ก เธอจะจับเจ้าหล่อนกินในท่านอนตะแคงแบบนี้แหละ ร่างโปร่งยกยิ้มมุมปากจากนั้นก็ค่อยๆ กดหัวเจ้ามิเอะน้อยค่อยๆ คืบคลานเข้าไปข้างในซอกลืบของคนที่นอนตัวเกร็งดิกอยู่นี้
“อ๊ะ อ๊ะ นายท่านอึก อึก อื้อ อ่าส์” สาวน้อยกัดสันกรามแน่น ทุกการเยื้องกายเข้าไปข้างในร่องเนื้อสวยของเขานั้นมันทำให้เธอร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งร่าง เธอกอดร่างของเขาแน่น ขณะที่ร่องสวยก็ขมิบถี่ยิบเพื่อปรับตัว
“เสียวหรือเจ็บ หืม จุ๊บ อื้ม อ่าส์” มิเอะพูดชิดริมฝีปาก จากนั้นก็ลากปลายนิ้วลงไปสัมผัสจุดเชื่อมของเธอกับร่างน้อยตรงหน้า นึกพอใจที่น้ำในกายของเจ้าหล่อนมันยังไหลลื่น อย่างน้อยมันก็ทำให้ร่างนุ่มไม่เจ็บตรงส่วนนั้น ปลายนิ้วยาวลูบไล้ไปยังตุ่มไตที่อยู่บนยอด ความแข็งขึงทำให้เธออดที่จะใช้ปลายนิ้วยาวลงบดขยี้ไม่ได้
“อ๊ะ นะ นายท่านคะ สะ เสียวค่ะ อึ อื้อ อ่าส์” วีรดาเงยหน้าส่งเสียงครางบอกเขา ร่างน้อยเกร็งดิกเมื่อรับรู้ถึงเจ้าท่อนเนื้อที่ตุงอยู่ตรงท้องน้อยของเธอนี้ ความคับแน่นสุดแสนที่จะอึดอัดนั้น เธอก็เสียวจะแย่อยู่แล้ว ยิ่งเขามากดอยู่กับปุ่มกระสันอยู่แบบนี้เธอใจเต้นรัวจนไม่เป็นตัวของตัวเองแล้ว ร่างน้อยเม้มปากแน่นพรางจิกเล็บลงกับบ่าของเขาอย่างแรง
“อื้อ แต่ฉันรู้ว่าเธอชอบสาวน้อย”
สวบ สวบ สวบ !!!
จากนั้นมิเอะก็ค่อยโยกสะโพกตัวเองขึ้นลงไปมา หญิงสาวออกแรงดึงเจ้าแท่งรักออกแล้วยัดใส่เข้าไปใหม่ ทุกอย่างมันเริ่มทำตามจังหวะอารมณ์ที่ตัวเองต้องการนั้น กลีบเนื้อสวยเริ่มขยับปรับตัวให้เข้ากับขนาดของเจ้าแท่งรัก น้ำในกายเริ่มไหลหลากออกมาด้วยความเสียวซ่าน เจ้าท่อนเนื้อผลุบเข้าออกเร็วขึ้นๆ ขณะที่ร่างโปร่งก็นอนเด้งดีดสะโพกเข้าหาร่างสาวของเจ้าหล่อนนั้นอย่างหนักหน่วง มือข้างหนึ่งยกขาสวยของเจ้าหล่อนค้างเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ขยำขยี้บี้บีบเต้าตูมเต่งตึงไปมาอย่างหนักหน่วง
มิเอะรู้สึกดีจนบอกไม่ถูก ไม่เคยมีใครทำให้เธอหักห้ามใจตนเองไม่ได้เท่ากับสาวไทยคนนี้ กลิ่นกายที่หอมหวนกับร่างนุ่มนวลที่เย้ายวนมันทำให้เธออยากจะตักเจ้าหล่อนเกือบทุกครั้งที่อยู่ใกล้ สาวไทยคนนี้ต้องมีเวทมนต์แน่ๆ ร่างโปร่งคิด พรางเงยหน้าเม้มปากแน่นแล้วซอยสะโพกเข้าออกแบบไม่ยั้ง
ผับ ผับ ผับ !!!
เสียงนั้นเริ่มรัญจวนหัวใจขึ้นทุกขณะ ร่างสองสาวกอดรัดกันแนบแน่น เสียงเจ้าท่อนเนื้อมุดเข้าออกร่องสวยดังถี่ๆ ขณะที่ร่างน้อยก็บิดเร้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน วีรดากอดร่างเขาแน่นพร้อมกับแอ่นอกอิ่มป้อนให้เขาสัมผัสอยู่อย่างนั้น ปากบางเผยอร้องครางเรียกชื่อเขา เธอกำลังเมาส์มันกับรสรักที่ร้อนแรงที่เขามอบให้นี้ เป็นอย่างที่ลุงพ่อบ้านบอกจริงด้วย นี่ขนาดไม่เห็นหน้าค่าตาของเขาเธอยังรู้สึกหลงใหลเขาได้มากถึงเพียงนี้ เธอชอบให้เขาลูบไล้ เธอชอบให้เขาจับมันใส่เข้าไปข้างในกายของเธอนี้ ชอบให้เขาจูบ ซุกไซ้กายสาวของเธอแบบนี้ วีรดาคิดพรางสูดกลิ่นกายของเขาเพื่อให้เธอได้จดจำ
“อื้อ ยิ่งกระแทกทำไมยิ่งแน่นนะ อื้อ ซี๊ด อ่าส์” มิเอะสบถขณะที่โยกเจ้าท่อนเนื้อเพื่อให้เข้าออกได้สะดวก แต่ยิ่งขยับเจ้าเนื้ออิ่มก็ยิ่งตอดหนึบจนเธอขยับมันไม่ได้
“อ๊ะ นายท่านขา เร็วหน่อยค่ะ หนูเกือบแล้ว อื้อ อ่าส์” สาวน้อยเด้งสะโพกรับการอัดกระแทกจากเขา เพราะตอนนี้ร่างกายสาวของเธอกำลังร้อนระอุจนเนื้อตัวจะระเบิดอยู่แล้ว ขนกายสาวลุกเกรียวด้วยความเสียวซ่าน เธอรู้สึกถึงการบดติ่งเนื้อนุ่มด้วยเจ้าโคนท่อนเนื้อของเขานี้ ร่องสวยของเธอขมิบถี่ยิบ จนไม่เป็นจังหวะ
ผับ ผับ ผับ !!!!
“อื้อ กำลังเร่งอยู่นี่ไง อื้อ อย่าตอดแรงนักสิ ฉันเสียวจะแย่อยู่แล้ว โอ้ว อ่าส์” มิเอะก็เร่งทุกการกระทำของเขานี้ ร่องสวยของคนตัวเล็กมันขมิบเจ้าท่อนเนื้อของเธอจนกลัวว่ามันจะขาด เธอรู้สึกถึงการบีบรัดจากหนังหยุ่นภายนอก แต่สิ่งที่ถูกปอกเอาไว้กลับเร่งเข้าออกจนเธอรับรู้ได้
“อ๊ะ นายท่านขา หนู ไม่ไหวแล้วคะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ายยย”
และแล้วความเสียวซ่านก็พลุ่งพล่านออกมาจากร่องสวย มิเอะยกยิ้มุมปากจากนั้นก็เร่งจังหวะเพื่อให้ตัวเองได้ปลดปล่อย และเธอก็ไม่เคยผิดหวังต่อร่างกายตัวเอง จำนวนน้ำมหาศาลที่พุ่งพล่านเข้าไปข้างในร่องสวยของคนตัวเล็กนั้น เธอมั่นใจว่าทุกหยดมันคือคุณภาพ ให้มันรู้ไปสองอาทิตย์นี้เอามันทุกวันต้องติดสักวันสินะ มิเอะคิดอย่างภูมิใจ
ทั้งสองสาวนอนกอดกันแน่นอยู่สักพัก ก่อนมิเอะจะใช้ความเคยชินหายไปจากห้องนั้น
ฟึ่บ !!
“อุ๊ย!! อื้อ”
วีรดารีบยกมือขึ้นบังตาตัวเอง เพราะการที่แสงจ้าเปิดออกมากะทันหันทำให้ดวงตาหวานปรับอย่างยากลำบาก
“นอนห้องนี้ก็ได้ ฝันดีแล้วกัน” ประโยคนั้นดังมาจากหลังม่านฉากไม้ ทำให้วีรดาหน้าร้อนผ่าว เธอรีบหยิบผ้าห่มมาปกคลุมร่างกาย เพราะตอนนี้สภาพของเธอไม่ต่างจากเด็กทารกที่เพิ่งลืมตาขึ้นมาดูโลก
“ขอบคุณค่ะนายท่าน” เธอตอบได้แค่นั้นก็ล้มตัวลงนอน ก่อนจะพล่อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ใบหน้าสวยของวีรดาหลับตาพริ้มด้วยความสุขใจ แต่ใบหน้าคมของคนที่กำลังไล่ดูมือถือกลับเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“พี่โทมะมีเรื่อง จิ๊! ไปทำอิท่าไหนนะ” มิเอะเปรยเป็นภาษาตัวเอง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแน่น ก่อนจะคิดหาวิธีแก้ไขเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้...>>>>
“อ๊ะ อ๊ะ นายท่านขา อื้อ หนูเสียวจังค่ะ” เสียงครางของวีรดาดังออกมาไม่ขาด ตอนนี้ร่างกายของเธอร้อนลุ่มขึ้นมาอีกแล้ว ไม่รู้ว่าครั้งที่เท่าไรของค่ำคืนนี้ เพราะตั้งแต่เข้าหาจนป่านนี้เธอกับเขายังไม่หยุดกิจกรรมเข้าหอกันเลยก็ว่าได้ หญิงสาวบิดกายไปมาด้วยความเสียว ขณะที่กลีบเนื้อนุ่มก็ถูกลิ้นร้อนจุ่มลงมาไม่ขาดนั้น หญิงสาวเหลียวหลังไปมองคนที่จุ่มหน้าอยู่ด้านหลัง ก่อนจะหันไปมองนาฬิกาหัวเตียงนี้ บ้าจริง เธฮกับเขารักกันมาราธอนมากตอนนี้ก็เกือบจะตีสามแล้วเธอยังถูกเขาจับกินอยู่เลยหญิงสาวคิด พรางเม้มปากแน่นเพื่อระงับเสียงครางลงบ้าง“อื้อ จ๊วบ อ่าส์ เสียวก็ร้องดังๆ นะคะ ฉันชอบฟังเธอเองก็รู้ แพล่บๆ แพล่บๆ ” มิเอะเบนหน้าออกจากบั้นท้ายสวย ไปบอกคนที่หมอบคลานเข่าหันหลังให้เธอดื่มด่ำกับน้ำหวานนี้เสียงแหบพร่า ดวงตาหวานเยิ้มเป็นที่สุด“อ๊ะ นายท่านขา นายท่าน อื้อ อ่าส์” วีรดาเหลียวหลังมาครางเสียงหวาน เธออมยิ้มก่อนจะยกบั้นท้ายขึ้นแยกเรียวขาสวยออกเพื่อเปิดทางให้ใบหน้าของเขามุดลงไปอิ่มเอมกับสิ่งที่อยู่ใต้ระหว่างขาของเธอได้ถนัดถนี่นี้“อื้อ อย่างนั้นค่ะอย่างนั้น อึ้ม หวาน อื้ม จ๊วบ อ่าส์” มิเอะหลับหูหลับตาตวัดปาดลิ้น
มิเอะมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าดวงตาเป็นมันส์ เธอยกยิ้มุมปากทันทีที่เห็นกลีบเนื้อสวยของภรรยาขับน้ำสีหวานออกมานั้น เรียวขาสวยของอีกฝ่ายค่อยๆ แยกออกกว้าง ก่อนจะค่อยๆ ชันกายลุกขึ้นเป็นกึงนั่งกึ่งนอนนี้ หัวเข่าทั้งสองข้างตั้งฉากกับเตียวกว้าง ทำเอามิเอะถึงกับเลือดในกายพุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง“นายท่านขา หนูพร้อมแล้วค่ะ มัวช้าอยู่ใยคะ” วีรดาร้องเรียกเขาเสียงแหบพร่าง ร่างสวยบิดเร้าเย้ายวนเพื่อให้เขาอดรนทนไม่ไหว เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่เพราะผ้าปิดตาผืนนี้ แต่เธอพอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายยังคงจ้องมองตรงส่วนนั้น“อื้อ อย่าใจร้อนนักซิคะ ทำไมถึงได้โหยหานักนะ” มิเอะเปรยเสียงแหบพร่า ก่อนจะขยับกายเข้าไปหาร่างนุ่มที่นั่งอ้าซ่าอยู่ตรงนั้น เธอเดินเข่าเข้าใจกลางความสาว ก่อนจะลากปลายท่อนเนื้อร้อนถูไถไปตามร่องกลีบสีหวานขึ้นลงไปมา“อ๊ะ อื้อ ก็หนูรักนายท่านนี่คะ อยากทำให้นายท่านมีความสุขมากๆ ค่ะ” พอรู้ว่าเขาอยู่ตรงหน้า เธฮก็คว้าลำคอขาวของเขาโอบเอาไว้ เบียดกายสาวช่วงล่างกับเจ้าแท่งร้อน ไปมาอย่างจงใจ“อื้อ หมายความว่าถ้าอย่างนั้นฉันจะรอเธอมอบความสุขแล้วกันนะคะ”อึ๊บ !!“อ๊ะ นายท่าน อื้อ โอ้ว อ่าส์” ร่างบางตกใจเล็ก
มิเอะยืนรอเมียรักอยู่สักพัก ด้วยความที่อารมณ์ค้างจึงทำให้เธอหน้างอเล็กน้อย เจ้าหล่อนบอกว่าให้เธอรอโดยบอกว่าไม่นาน ไม่นานอะไรกันนี่มันเกือบ 5 นาทีแล้ว เธอจะรอไม่ไหวแล้วนะเนี่ย หญิงสาวคิดพรางแกะกระดุมเสื้อสูททักซิโด้รอเมียรักไปพรางๆ“รอนานหรือเปล่าคะนายท่าน”“วีรดา...” มิเอะอุทานออกมาเบาๆ กับสิ่งที่ปรากฏบนกระจกนั้น ภาพสะท้อนของหญิงสาวด้านหลังทำให้เธอคลายยิ้มออกมา ร่างระหงส์อยู่ในชุดนอนบางเบาสายเดี่ยวสีขาว กางเกงขาสั้นลายลูกไม้บางเบา มันบางเสียจนเห็นว่าข้างในนั้นเจ้าหล่อนไม่ได้ใส่อะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียว แต่ผ้าคลุมผมในชุดเจ้าสาวยังคงอยู่ตรงนั้น เสมือนกับว่ารอให้เจ้าบ่าวอย่างเธอเป็นคนเปิดมันยังไงยังนั้น สิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นก็คือผ้าปิดตาสีดำที่เจ้าหล่อนคาดเอาไว้ ยืนพิงกายข้างผนังห้องนอนนั้น ร่างโปร่งค่อยๆ หันไปมองอย่างช้าๆมิเอะเองก็ปรากฏดวงตาเป็นประกายทันที หญิงสาวนึกถึงวันแรกที่เธอพบกับเจ้าหล่อน และมันก็ทำให้อารมณ์ของเธอพุ่งขึ้นทีละนิดๆ เธอเดินเข้าไปหาร่างสวยอย่างช้าๆ รอยยิ้มยกขึ้นมุมปาก เมื่อคนที่ยืนคอยนั้นทำหน้าตาระแวดระวัง ภาพนั้นมันเหมือนกับคืนแรกที่เธอได้เจอกับเจ้าหล่อนนี้“ฉันชอบจ
วีรดานั่งมองร่างบางของตัวเองในกระจก ขณะที่สมองกลับนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมาของตัวเอง ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะมี่วันนี้ วันที่แต่งชุดผ้าลูกไม้สีขาวยาวกรอมพื้น ลายเสื้อประดับด้วยมุกสีครีมไปตามเนื้อผ้า ยังมีผ้าคลุมสีเดียวกันที่ต้องติดหลังจากที่ช่างแต่งหน้าแต่งแต้มสีสันบนใบหน้านั้น คิดแล้วขอบตาสวยหวานก็ร้อนผ่าวด้วยความตื้นตัน“คุณวีรดานี่สวยมากเลยนะคะ สวยเหมือนนางฟ้าเลย” เสียงเด็กสาวที่คอยรับใช้เอ่ยขึ้นจากด้านหลัง“พูดเกินไปหรือเปล่าปิ่น”“ไม่หรอกค่ะ ช่างแต่งหน้ายังชมเลย ขนาดมีลูกแล้วนะคะเนี่ย” เด็กสาวคนไทยที่ฟังภาษาญี่ปุ่นเข้าใจเอ่ย ก่อนจะมองนายหญิงของบ้านคนใหม่อย่างภาคภูมิใจ“อื้อ ปากหวานกันจริงเชียว ว่าแต่ตาหนูอยู่ไหนเนี่ย” วีรดามองหน้าสาวใช้แล้วถามด้วยความห่วงใย“อ่ออยู่กับนายใหญ่และนายหญิงนะคะ ทั้งสองท่านไม่ปล่อยให้ถึงมือคนรับใช้แบบพวกหนูเลยค่ะ”“เหรอจ๊ะ อื้อ” หญิงสาวพยักหน้าพรางนึกถึงวันที่นายหญิงไปตามหาพวกเราที่ต่างประเทศนั้น นายหญิงขอโทษอย่างสำนึกผิดทุกอย่าง นายหญิงต้องการให้นายท่านกลับบ้าน โดยยินยอมทำตามทุกอย่างที่นายท่านต้องการ ขออย่างเดียวให้พวกเราและลูกกลับไป กลับไปอยู่บ้าน โ
“อ๊ะ อ๊ะ นายท่านขา หนูจะไม่ไหวแล้วค่ะ” วีรดาโน้มใบหน้าสามีเข้ามาบอก ตอนนี้ร่องสวยของเธอเสียวจนทนไม่ไหวอยู่แล้ว ขาสวยที่อ้าออกกว้างตอนนี้มันสั่นเทิ้มจนเกินจะทน แขนเรียวรีบคว้าร่างของเขาเอามั่น ก่อนจะแอ่นสะโพกให้เขาอัดกระแทกอย่างแรงเพื่อส่งเธอขึ้นสวรรค์นี้“อื้อ ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน ซี๊ดดดด” มิเอะจับเอวเล็กนั้นแน่นพร้อมออกแรงกระแทกไปมานี้ แต่แล้วเสียงนั้นก็ดังขึ้นขัดความสุข“อุแว๊ๆๆๆๆๆๆ !!!”สองสาวมองหน้ากันเลิกลั่นเมื่อได้ยินเสียงบุตรชยหัวแก้มหัวแหวนส่งเสียงร้อง ทุกการกระทำหยุดกึก เหงื่อซึมออกไปทั่วใบหน้า“เอาไงดีที่รักคะ” วีรดาหันมองหน้าเขาขณะที่จุดร่องสาวของเธอกำลังเชื่อมกันอยู่นี้“ไม่ต้องห่วงค่ะคนดี ฉันมีวิธี”พลึ่บ!!“ว๊าย!!อื้อ ไม่หนักหรือคะ” วีรดาร้องเสียงหลงเมื่อเขาช้อนร่างของเธออุ้มขึ้น เธอห้อยโตงเตงอยู่บนร่างของเขาโดยตรงนั้นของเรายังคงสอดรัดกันแนบแน่น ร่างโปร่งพาเธอไปยังห้องนอนของบุตรชาย ใบหน้าสวยของเธอร้อนผ่าวเป็นที่สุด เขาไม่ได้อุ้มเธอเพียงอย่างเดียว ขาเรียวที่เขาช้อนเอาไว้นั้นกับจับมันขยับเข้าออกตามจังหวะ เธอรู้สึกได้ถึงการเข้าไปข้างในที่มันลึกสุดหัวใจนี้“ไม่หนักเลยสักนิด
มิเอะได้รับโทรศัพท์จากพี่ชายฝาแฝด หลังจากกดวางก็ถอนหายใจขึ้นมาทันที ในใจยังนึกโกรธผู้เป็นแม่ แต่อีกใจก็รู้สึกสงสาร ตอนนี้ทั้งบ้านต่างโทษท่านคนเดียวที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอหนีหายไปแบบนี้ และตอนนี้ท่านกำลังได้รับผลของการกระทำนั้นอยู่ พี่โทมะบอกว่าท่านซึมเศร้าและไม่ค่อยท่านข้าวตั้งแต่ที่งานแถลงข่าวที่บ้านทาเคชิ นึกแล้วก็เริ่มใจอ่อนขึ้นมาเสียแล้ว“มีอะไรหรือเปล่าคะที่รัก ทำไมทำหน้าแบบนั้น” วีรดาวางขวดน้ำลงกับโต๊ะ ก่อนจะเดินเข้ามาหาสามีที่ยืนหน้าเครียดอยู่ตรงหน้าต่าง“พี่โทมะโทรมาบอกเรื่องคุณแม่”“นายหญิง ๆ เป็นอะไรเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความกังวลใจ“พี่โทมะบอกว่าท่านเศร้ามาก”“เอาแบบนี้ไหมคะ เรากลับไปเยี่ยมท่านไหมคะ”“มันไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดนะซิ หากไปแล้วฉันกับแม่ก็คง...” มิเอะคิดถึงการสู้หน้าท่าน เธอเกรงว่าจะมองหน้ากันไม่ติด แล้วเธฮเองก็ยังไม่อยากกลับด้วย ไม่อยากให้ท่านมาเจ้ากี้เจ้าการชีวิตของเธออีก“แต่หากว่าท่านล้มป่วย ที่รักจะรู้สึกดีอยู่เหรอคะ” วีรดาเดินเข้าไปจับต้นแขนผู้เป็นสามี สายตามองจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น เธอรู้ว่าจริงๆ แล้วเธอรู้ว่าสามีรู้สึกเสียใจเช่นเดียวกัน“ไม่หรอกน่