ตอนที่ 185

“เส้นด้องแด้งก็คือเส้นที่ทำจากแป้งธรรมดา ไม่มีรสชาติหรอกขอรับ อร่อยหรือไม่อยู่ที่การนำไปปรุงอาหารมากกว่าขอรับ”

“หมิงเอ๋อร์แล้วเราจะนำเอาเส้นด้องแด้งไปทำอันใดเล่า แม่ยังคิดรายการอาหารมิออกเลย” หลี่อ้ายเอ่ยถามขึ้น

“ท่านแม่ ตอนที่ท่านแม่ตั้งท้องข้า ท่านแม่รู้สึกอยากกินอันใดมากเป็นพิเศษหรือไม่ขอรับ”

“หือ ตอนที่ตั้งครรภ์เจ้าเช่นนั้นหรือ ข้าชอบกินอันใดกันนะ” หลี่อ้ายใช้มือจับไปที่คางตนเองทำท่าทางครุ่นคิดตามคำถามของบุตรชาย ก่อนจะนึกออกว่าตนเองชอบสิ่งใดเป็นพิเศษ

“คิดออกแล้วตอนนั้นแม่ชอบกินปลาต้มเกลือเป็นที่สุด กินได้ทุกวันไม่มีเบื่อเลย”

“อ้ายเอ๋อร์ อาหารที่ทำจากปลาคนท้องเขาไม่นิยมกินกันมิใช่หรอกหรือ แต่เจ้ากลับชอบกินปลาไปเสียได้ ตัวข้ากลับไม่สามารถแตะต้องรายการอาหารที่ทำจากปลาได้เลย เพราะกลิ่นมันช่างเหม็นคาวยิ่งนัก” ตู้จินเหมยได้ยินหลี่อ้ายตอบเช่นนั้นจึงเอ่ยถึงอาการของตนเองขึ้นมาบ้าง

“ไม่นะเจ้าคะท่านแม่บุญธรรม ข้ามิคาวเลยกลับรู้สึกว่ามีกลิ่นหอมเสียอีก” หลี่อ้ายเอ่ยตอบ

“ท่านแม่ชอบทานอาหารหรือผลไม้รสเปรี้ยวหรือไม่ขอรับ”

“แม่กินส้มมิได้เลยหมิงเอ๋อร์ มันเหม็นมาก” หลี่อ้ายตอบคำถามหลังจากที่นึกอยู่