ตอนที่ 27 รอเก้อ 1

เชิงเขาเป่ยซานทิวทัศน์งดงามดุจแดนเทพสวรรค์ เต็มไปด้วยพืชไม้นานาพันธ์บนผาสูงชันตระการตา

ภาพของน้ำตกเสียงดังซูซ่าแผ่ซ่านละอองนั้นยิ่งเสริมให้รู้สึกเหมือนตนเป็นเซียนจริงๆ มวลเมฆคล้ายอยู่ใต้ฝ่าเท้า ช่างทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนล่องลอยได้กระนั้น

หลังเสร็จสิ้นช่วงพิธีการ ทุกคนจึงได้สิทธิ์ทัศนาจรร่วมชื่นชมธรรมชาติ จินตนาการทั้งหลายที่คิดไว้ก่อนหน้าพลันพร่างพรูไม่หยุด พวกเขาร่วมชื่นชมมิสิ้นสุด

แม้จะบอกว่าร่วมชื่นชม แต่แท้จริงนั้น ทุกคนกลับแยกย้ายกระจายตัวไปคนละทิศละทาง จมดิ่งทัศนาแห่งตน

งานวันนี้สวีหย่งกังซึ่งเป็นศิษย์สำนักศึกษาหลวง ย่อมมาด้วย ทว่าเขาที่เห็นพี่สาวต่างมารดาหลายครา กลับทำเป็นมองเมินคล้ายไม่เห็นเลยสักครั้ง ถึงอย่างไร นางก็ไม่มีสิ่งใดให้เขาโอ้อวดได้ ไยต้องทักทายให้อับอาย

หลิ่งหลินเองก็เห็นเขาเช่นกัน แต่นางไม่สนใจเขาเลย น้องชายไม่ได้เรื่องผู้นี้รู้สึกอันใดต่อสวีหลิงเยี่ยนคนเก่า ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับนางทั้งสิ้น

หญิงสาวหันมองรอบกาย ท่ามกลางผู้คนมากมาย ยามนี้นางแต่งกายงดงามแต่กลับกลมกลืนยิ่ง

หลิ่งหลินจึงแทรกซึมทุกทิศเดินไปเดินมาได้ทั่วงาน สังเกตการณ์อย่างแนบเนียน