ตอนที่ 8 จวนสวีช่างวุ่นวาย3

หลิ่งหลินพยักเพยิดพลางโยนขนมเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ ขนมนี้เป็นพุทธาแห้ง พอคายเม็ดก็เปลี่ยนเป็นอาวุธลับได้ สาดใส่จุดสำคัญได้ชะงัดนักแล

“เร็วสิ ชักช้านางอาจตายได้นะ” หลิ่งหลินเร่ง

“จ่ะ เจ้าค่ะๆ”

หลังจากได้สติ สาวใช้สองคนพยุงนายหญิงของตนกลับเรือนอย่างทุลักทุเล เพราะมิอาจเรียกบ่าวชายมาอุ้ม มันจะดูไม่งาม

เมื่อกัวเหมยที่สลบเหมือดถูกหิ้วปีกกลับเรือนไป เหตุการณ์จึงเงียบสงบทันใด

ในเรือนฮูหยินรอง กัวเหมยงัวเงียฟื้นคืนสติขึ้น “ข้าเป็นอะไร เหตุใดจู่ๆ ถึงกลับมาอยู่ที่เรือนตัวเองล่ะ”

“ฮูหยินรอง ท่านเป็นลมเจ้าค่ะ”

กัวเหมยสับสน เป็นลมรึ? ได้อย่างไร? ตอนไหน?

เฮอะ! ช่างเถอะ!

นางลุกขึ้น “ไปเรือนนายท่าน”

“เจ้าค่ะๆ”

สาวใช้จะทำอันใดได้ นอกจากวิ่งตาม

เมื่อมาถึงเรือนหลักของสวีจงสือก็เกิดเหตุการณ์เดิม มีคุณหนูใหญ่สวีนั่งกินขนม ฮูหยินรองฝ่าเข้าไปแล้วก็เป็นลม สาวใช้หิ้วปีกกัวเหมยที่สลบเหมือดกลับเรือนอย่างขลุกขลัก

เมื่อถึงเรือนกัวเหมยฟืนคืนสติก็งุนงงครู่หนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นอีก เดินทางไปที่เรือนหลัก ฝ่าเข้าไป แล้วก็เป็นลม สาวใช้พยุงกลับเรือนส่วนตัว

พอได้สติก็ไปอีก เป็นลมกลับมาอีก

เป็นเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ครั้นเป